Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa przybitą do krzyża trzema gwoździami. Figura zawieszona na szeroko rozłożonych, wyprężonych ramionach, w niewielkim zwisie. Sylwetka szczupła, o wyraźnie podkreślonej linii żeber i mostka. Głowa opada nieznacznie w kierunku prawego barku. Twarz podłużna, okolona krótką brodą, z zamkniętymi oczami; włosy długie, spływające na prawe ramię; na głowie korona cierniowa. Perizonium białe, przewiązane sznurem, odsłaniające prawe udo. Na ciele widoczne liczne strużki krwi spływające z ran. Krzyż prosty, gładki, ciemnobrązowy. Nad głową Chrystusa tabliczka w formie białej banderoli z napisem „IN / RI”.
Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Chrystus na krucyfiksie w kościele w Łękawicy został ukazany w tzw. typie Cristo morte, który ma pokazać zmarłego na krzyżu z opuszczoną bezwładnie głową i zamkniętymi oczami. Charakter wykonania rzeźby wskazuje na rzeźbiarza prowincjonalnego. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły jego nazwiska.
Dobry; drobne zabrudzenia i spękania.
Krucyfiks powstał w XX wieku i nosi znamiona sztuki prowincjonalnej. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora rzeźby. Chrystus na krucyfiksie w kościele w Łękawicy został ukazany w tzw. typie Cristo morte, który ma pokazać zmarłego na krzyżu z opuszczoną bezwładnie głową i zamkniętymi oczami.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-7