Dwa anioły w zwieńczeniu

Dzieje zabytku

Rzeźby aniołów umieszczone są na ołtarzu głównym, który powstał w latach 1865-1870. W tym też czasie powstał zapewne wystrój rzeźbiarski ołtarza. Pierwotnie według danych w karcie zabytku Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków na ołtarzu ustawiona była również rzeźba św. Rozalii. Obecnie pozostały figury: Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, św. Piotra, św. Pawła i dwa aniołki. W polu głównym ołtarza znajduje się wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem z początku XVIII wieku, ozdobiony metalową sukienką, a w zwieńczeniu obraz św. Antoniego Padewskiego z XIX wieku. Ponadto na zasuwie umieszczony jest obraz Przemienienia Pańskiego.

Opis

Dwie pełnoplastyczne figury siedzących na odcinkach przyczółka aniołów. Aniołek po prawej stronie wznosi prawą rękę ku górze, a lewą trzyma na wysokości piersi, nogi ukazane w ruchu, prawa noga wyciągniętą do przodu. Aniołek po lewej stronie ołtarza obie ręce wyciąga w swoją lewą stronę, a stopy ma skrzyżowane, kolana rozchylone na boki. Twarze pełne z dużymi ustami i krótkimi nosami, delikatnie zaznaczonymi oczami; włosy krótkie, ułożone w grube pukle. Postacie ubrane są w krótkie tuniki oraz zarzucone na plecy płaszcze, szaty obwiedzione są złotą lamówką. Na plecach anioły mają duże, rozłożone skrzydła. Rzeźby w całości polichromowane są na kolor biały, skrzydła złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Niestety nie jest znany autor wystroju rzeźbiarskiego ołtarza głównego w kościele w Radoczy. Ustawienie siedzących rzeźb aniołków na odcinkach przyczółka w zwieńczeniu ołtarzy jest typowe dla większości nastaw ołtarzowych od epoki nowożytnej po czasy współczesne. Ukazano je w postaci małego, ubranego w sukienkę chłopca. Swoją genezą przedstawienie sięga do kultury antycznej — wyobrażeń uskrzydlonego Erosa jako dziecka (tzw. amorek).

Streszczenie

Rzeźby aniołów umieszczone są na ołtarzu głównym, który powstał w latach 1865-1870. W tym też czasie powstał zapewne wystrój rzeźbiarski ołtarza.

Bibliografia