Epitafium rodziny Sroczaków, Jobków i Hanusiaków
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy o kształcie stojącego prostokąta ujętej grubą ramą z uszakami w narożach, zamkniętej półkoliście od góry i dołu. W górnej części ramy muszla z podwieszonymi zwisami kwiatowymi, zawiniętymi na palących się pochodniach. Po bokach ramy dwa wąskie wazony, u spodu uskrzydlona klepsydra. Epitafium zwieńczone dekoracją roślinną z krzyżem, na górnych uszakach ustawione dla płaskie wazony, dolne zakończone muszlami. W polu złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / WALENTEMU LAT 67 † 21 STY(CZNA) 1837. RO[KU] / AGNIESZCE Z KLÓSKÓW / LAT 60 † 15 LUT(EGO) 1834. R(OKU) / SROCZAKOM. / STANISŁAWOWI LAT 58 † 10 WRZ(EŚNIA) 1840 / MARYIANNIE Z SROCZAKÓW / LAT 48 † 8 WRZ(EŚNIA) 1849. / IOBKOM ORAZ / MATEUSZOWI HANUSIAK / LAT 60 † 7 KWI(ETNIA) 1855 RO(KU) / IAKO TEZ TEKLI HANUSIAK ZONIE / IAKUBA ZMAR(ŁEGO) 1863 RO(KU) / W dowód przywiązania ku / swoim Rodzicom i Familiji / ten skromny pomnik poświęca / I PROSI O ZDROWAŚ : KS(IĄDZ) FRANCISZEK / LUDWIK DOMINIKAN ROKU 1865.”
Zdjęcie nr 2: Epitafium w formie tablicy o kształcie stojącego prostokąta ujętej grubą ramą z uszakami w narożach, zamkniętej półkoliście od góry i dołu. W górnej części ramy muszla z podwieszonymi zwisami kwiatowymi, zawiniętymi na palących się pochodniach. Po bokach ramy dwa wąskie wazony, u spodu uskrzydlona klepsydra. Epitafium zwieńczone dekoracją roślinną z krzyżem, na górnych uszakach ustawione dla płaskie wazony, dolne zakończone muszlami. W polu złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / WALENTEMU LAT 67 † 21 STY(CZNA) 1837. RO[KU] / AGNIESZCE Z KLÓSKÓW / LAT 60 † 15 LUT(EGO) 1834. R(OKU) / SROCZAKOM. / STANISŁAWOWI LAT 58 † 10 WRZ(EŚNIA) 1840 / MARYIANNIE Z SROCZAKÓW / LAT 48 † 8 WRZ(EŚNIA) 1849. / IOBKOM ORAZ / MATEUSZOWI HANUSIAK / LAT 60 † 7 KWI(ETNIA) 1855 RO(KU) / IAKO TEZ TEKLI HANUSIAK ZONIE / IAKUBA ZMAR(ŁEGO) 1863 RO(KU) / W dowód przywiązania ku / swoim Rodzicom i Familiji / ten skromny pomnik poświęca / I PROSI O ZDROWAŚ : KS(IĄDZ) FRANCISZEK / LUDWIK DOMINIKAN ROKU 1865.”

Epitafium rodziny Sroczaków, Jobków i Hanusiaków

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Łętownia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy
Tagi
żeliwo
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/11198
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1865 rok
Fundator
Franciszek Ludwik Dominikan
Technika i materiał
żeliwo, odlewanie, cyzelowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 71 cm
wysokość – 118 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium rodziny Sroczaków, Jobków i Hanusiaków zostało wystawione przez księdza Franciszka Ludwika Dominikana w 1865 roku.

Opis

Epitafium w formie tablicy o kształcie stojącego prostokąta ujętej grubą ramą z uszakami w narożach, zamkniętej półkoliście od góry i dołu. W górnej części ramy muszla z podwieszonymi zwisami kwiatowymi, zawiniętymi na palących się pochodniach. Po bokach ramy dwa wąskie wazony, u spodu uskrzydlona klepsydra. Epitafium zwieńczone dekoracją roślinną z krzyżem, na górnych uszakach ustawione dla płaskie wazony, dolne zakończone muszlami. W polu złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / WALENTEMU LAT 67 † 21 STY(CZNA) 1837. RO[KU] / AGNIESZCE Z KLÓSKÓW / LAT 60 † 15 LUT(EGO) 1834. R(OKU) / SROCZAKOM. / STANISŁAWOWI LAT 58 † 10 WRZ(EŚNIA) 1840 / MARYIANNIE Z SROCZAKÓW / LAT 48 † 8 WRZ(EŚNIA) 1849. / IOBKOM ORAZ / MATEUSZOWI HANUSIAK / LAT 60 † 7 KWI(ETNIA) 1855 RO(KU) / IAKO TEZ TEKLI HANUSIAK ZONIE / IAKUBA ZMAR(ŁEGO) 1863 RO(KU) / W dowód przywiązania ku / swoim Rodzicom i Familiji / ten skromny pomnik poświęca / I PROSI O ZDROWAŚ : KS(IĄDZ) FRANCISZEK / LUDWIK DOMINIKAN ROKU 1865.”

Zarys problematyki artystycznej

Żeliwne epitafia, nagrobki i krzyże były bardzo popularne w XIX wieku i stanowiły typowe wyroby dla tego okresu. Elementy dekoracji ramy, jak płonące pochodnie czy klepsydra odnoszą się do kwestii przemijania.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Drobne ubytki mechaniczne, przetarcia złoceń, silne zabrudzenia.

Streszczenie

Epitafium rodziny Sroczaków, Jobków i Hanusiaków zostało wystawione przez księdza Franciszka Ludwika Dominikana w 1865 roku. Żeliwne epitafia, nagrobki i krzyże były bardzo popularne w XIX wieku i stanowiły typowe wyroby dla tego okresu.

Bibliografia

Pochwat Józef, "Łętowe i okolice dawniej i dziś", Kraków 2002

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w zaplecku, od strony zakrystii. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych ściankach i ściętych narożach, na podstawie w postaci wałka dekorowanego rocaille’m, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka zakończonego szyszką, w którego ściętych narożach znajdują się spływy wolutowe dekorowane kampanulami i pola ozdobione rocaille’m. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dekorowanych kampanulami i rocaille’m, dźwigających niepełne belkowanie stanowiące parapet. Ścianki kosza zdobione płycinami z rocaille’m. Zaplecek ujęty pilastrami o kanelowanych trzonach, zakończonymi konsolami z podwieszonymi kampanulami, dźwigającymi imposty oraz fragmenty, przerwanego, wolutowego przyczółka. Pomiędzy nimi, w polu zwieńczenia gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków, w glorii promienistej. W polu zaplecka drzwi, ponad nimi rocaille. Zaplecek ujęty uszami utworzonymi ze spływów wolutowych, liści palmowych i kwiatów. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze ciemnej zieleni ze złoconymi profilami i ornamentyką, gołębica srebrzona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch filarach, o kanelowanych trzonach w górnej części. Balustrada o wypukłej środkowej partii, na niskim cokole, podzielona na pola pilastrami, dźwigającymi profilowany gzyms stanowiący poręcz. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta ujętego ramą, z malowanymi przedstawieniami muzykujących aniołów siedzących na obłokach. Aniołki w kolejności od lewej strony trzymają waltornię, wiolonczelę, skrzypce, następne dwa nuty, później skrzypce, flet poprzeczny i waltornię.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł trzymający lichtarz
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica przyścienna. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wywiniętym brzegiem, podtrzymywana u dołu przez dwie konsole, zakończone wolutą z uskrzydloną główką anielską. Nakryta płaską pokrywą na planie ściętego koła, na której znajduje się niewielka grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa. Na pokrywie dwa rzędy ornamentalnych cęg, dolny zwrócony do wewnątrz, górny na zewnątrz, tworzące kabłąki podtrzymujące gołębicę Ducha Świętego w otoku z obłoków i glorii promienistej. Chrzcielnica i pokrywa laserowane w kolorze niebieskim, detale złocone i srebrzone; główka anielska i grupa rzeźbiarska polichromowane naturalistycznie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na zielonym cokole zwężającym się ku górze, na planie kwadratu. Chrystus ukazany frontalnie, stoi na lekko ugiętych nogach, prawa rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma drzewce chorągwi wykonanej z czerwonego materiału obszytego frędzlą z naszytym wizerunkiem Najświętszego Serca Marii. Twarz Chrystusa owalna, o wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, łukowatych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach; okoloną falista brodą oraz jasnobrązowymi włosami sięgającymi ramion, skręconymi w regularne pukle. Nad głową ma nimb promienisty. Chrystus nakryty czerwonym płaszczem o niebieskiej podszewce ze złoconą lamówką, odsłaniającym tors, zarzuconym na lewe ramię i otaczającym postać, z wywiniętą połą płaszcza z przodu postaci. Ciało szczupłe, o podkreślonych żebrach klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała naturalistyczna, o jasnej karnacji.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centum kompozycji Chrystus ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, rękoma obejmuje stojący przed nim słup. Na szyi i wokół nadgarstków ma powróz zawiązany wokół słupa. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, z których płyną łzy, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy ma nimb promienisty i kolisty. Przez biodra ma przewiązane krótkie, białe perizonium. Ciało w całości pokryte krwiawiącymi ranami. Krew znajduje się również na słupie i na ziemi. Chrystus ukazany we wnętrzu z arkadą, do której filara przywiązane są sznurem rózga i dyscyplina, z których kapie krew. W oddali widoczny fragment okna.
obraz
Chrystus u słupa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Dwie pełnoplastyczne figury siedzących na odcinkach przyczółka aniołów. Aniołek po prawej stronie wznosi prawą rękę ku górze, a lewą trzyma na wysokości piersi, nogi ukazane w ruchu, prawa noga wyciągniętą do przodu. Aniołek po lewej stronie ołtarza obie ręce wyciąga w swoją lewą stronę, a stopy ma skrzyżowane, kolana rozchylone na boki. Twarze pełne z dużymi ustami i krótkimi nosami, delikatnie zaznaczonymi oczami; włosy krótkie, ułożone w grube pukle. Postacie ubrane są w krótkie tuniki oraz zarzucone na plecy płaszcze, szaty obwiedzione są złotą lamówką. Na plecach anioły mają duże, rozłożone skrzydła. Rzeźby w całości polichromowane są na kolor biały, skrzydła złocone.
rzeźba
Dwa anioły w zwieńczeniu
Zdjęcie nr 1: Pyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / X. Franciszek Serafin Piątkowski / S[wię]tej Teologii Doktor, Kanonik honorowy / Kaliski od dn. 30. Września 1845 aż do zgonu / Rektor Emerytów, pobożną pracą i oszczęd,, / nością fundusz tego Zakładu znacznie po,, / większyszy zasnął w Bogu d. 3. Lutego 1865 r. / ,, 62 giem swojego żywota. / ,,Cześć zaslużona jego popiołom, / a duszy wieczny spokój. _
płyta nagrobna
Epitafium ks. Franciszka Serafina Piątkowskiego
Zdjęcie nr 1: Chór muzyczny konstrukcji drewnianej, wsparty na dwóch ośmiobocznych kolumnach o trzonach dekorowanych płycinami wypełnionymi maswerkiem, ustawionych na wysokich cokołach. Parapet chóru muzycznego o linii wklęsło-wypukłej z wybrzuszoną częścią środkową. Balustrada pełna, dekorowana płycinami z umieszczonym w centrum złoconym geometrycznym ornamentem. W narożach płycin złocone rozetki. W dolnej części parapetu podwieszony złocony lambrekin, w górnej profilowany gzyms. Chór dostępny za pomocą drewnianych schodów w południowo-zachodnim narożniku nawy. Wejście ujęte parą lizen, w nadprożu ornament naśladujący podwieszoną kotarę. Struktura chóru malowana w odcieniach jasnego brązu z ciemnoczerwonymi elementami, ornamentyka złocona.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym przedstawiający scenę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji ukazany ukrzyżowany Chrystus na tle odległego pejzażu z Jerozolimą. Ciało napięte, ramiona rozciągnięte do boków powyżej wysokości głowy skierowanej delikatnie w lewą stronę. Twarz owalna, delikatna, wzrok skierowany do góry, okolona krótką, jasnobrązową brodą; włosy opadają na plecy. Na głowie korona cierniowa, a wokół niej jasny, jakby świetlisty nimb. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium przewinięte na prawym biodrze. Krzyż prosty, brązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „JESUS / NAZARENUS / REX / JUDAEORUM”. Tło ciemne, w dolnej części widok Jerozolimy, powyżej której widoczne rozwiane, jasnobrązowe chmury. Kolorystyka obrazu ciemna, duże kontrasty. Kompozycja oprawiona w złoconą ramę dekorowaną ornamentem roślinnym i rocaille’owym na górnej krawędzi, w dolnych narożach oraz po bokach.
obraz
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej ustawiona frontalnie na globie ziemskim. Maria ma ręce złożone w geście modlitwy. Twarz owalna, pełna z dużym nosem i wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Włosy długie, bujne, opadające na ramiona i plecy. Maria ubrana jest w długą suknię, złoconą na brzegach rękawów i przewiązaną w talii złotym paskiem oraz płaszcz założony na prawe ramię o złoconej lamówce. Glob ziemski oplata wąż, malowany na złoto. Figura polichromowana na biało, detale złocone. Maria wokół głowy ma wieniec z dziewięciu gwiazd umieszczonych na metalowej obręczy.
rzeźba
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, umieszczony w ramie o potrójnie wklęsłej podstawie, wklęsłych bokach, zamkniętej łukiem nadwieszonym. W centrum kompozycji ukazana jest Matka Boska, frontalnie, stojąca na globie ziemskim, stopami depcząca węża. Lewa noga Marii ugięta w kolanie, oparta na głowie węża, ręce rozłożone na boki, od których odchodzą złote promienie, głowa przechylona delikatnie na prawą stronę. Twarz Marii pełna, usta drobne, oczy przymknięte, wysokie czoło. Włosy długie i jasne z przedziałkiem pośrodku, spływające na plecy; wokół głowy wieniec z dwunastu gwiazd. Matka Boska ubrana jest w długą, różową suknię z długimi rękawami, przewiązaną w talii oraz ciemnoniebieski płaszcz zarzucony na plecy i prawą połą zasłaniający nogi. Tło jednolite, ugrowe. Kolorystyka ciepła i pastelowa.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium rodziny Sroczaków, Jobków i Hanusiaków", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-rodziny-sroczakow-jobkow-i-hanusiakow

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności