Epitafium Kazimierza Konopki
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, z uszakami, ujęte od góry i dołu wolutami, zwieńczone prostym krzyżem. W polu inskrypcja „KAŻMIERZ / BR: KONOPKA / UR(ODZONY) 19 LISTOPADA 1826. – ZM(ARŁY) 28 PAŹDZIERNIKA 1884. / RĘKE SWĄ OTWORZYŁ UBOGIEMU / A DŁONIE SWE ŚCIĄGNĄŁ KU NIEDOSTATECZNEMU”.

Epitafium Kazimierza Konopki

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Biskupice
Miejscowość
Biskupice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Parafia Św. Marcina z Tours
Miejsce przechowywania
kaplica przy kościele
Identyfikator
DZIELO/12158
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1884 roku
Technika i materiał
kamień kuty, ryty
Wymiary podstawowe
szerokość – 79 cm
wysokość – 79,5 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Domena Publiczna

Opis

Epitafium w formie leżącego prostokąta, z uszakami, ujęte od góry i dołu wolutami, zwieńczone prostym krzyżem. W polu inskrypcja „KAŻMIERZ / BR: KONOPKA / UR(ODZONY) 19 LISTOPADA 1826. – ZM(ARŁY) 28 PAŹDZIERNIKA 1884. / RĘKE SWĄ OTWORZYŁ UBOGIEMU / A DŁONIE SWE ŚCIĄGNĄŁ KU NIEDOSTATECZNEMU”.

Zarys problematyki artystycznej

Proste epitafium nieznanego z nazwiska i imienia kamieniarza nawiązuje do dzieł z początku XVII wieku, wykonywanych przez kamieniarzy w Krakowie i Dębniku. Ich cechą charakterystyczną są uszaki w narożach i stykające się woluty w górnej i dolnej krawędzi.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; niewielkie ubytki w złoceniach liter inskrypcji.

Streszczenie

Epitafium właściciela Biskupic, hrabiego Kazimierza Konopki, nawiązuje swym kształtem do wczesnobarokowych płyt epitafijnych wykonywanych w Krakowie i Dębniku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w profilowanej kamiennej ramie z inskrypcją: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĘDZA) JANA KALCZYŃSKIEGO / KANONIKA HON(OROWEGO), RADCY KONSYSTORZA / KRAKOWSKIEGO, JUBILATA, PLEBANA / TUTEJSZEJ PARAFII PRZEZ 47 LAT, / W 81 R(OKU) ŻYCIA, A 52 KAPŁAŃSTWA, / ZMARŁEGO W DNIU 3 GO MARCA 1883 R(OKU) / Pokój Jego zacnej duszy!” Nad inskrypcją krzyż.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jana Kalczyńskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Wiśniewskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w profilowanej kamiennej ramie. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĄDZ) LEON SLEPOWRON GĄSIOROWSKI / KANONIK i PROBOSZCZ TUT(EJSZEJ) PARAFJI / PRZEZ 48 LAT. UR(ODZONY) 1841 R(OKU) WYŚWIĘCONY / NA KAPŁANA W R(OKU) 1872. ZASNĄŁ W PANU / W BISKUPICACH 6. IV. 1932 W 91 R(OKU) ŻYCIA / PROSI O MODLITWĘ”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Leona Gąsiorowskiego
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na masywnej kamiennej podstawie na planie ściętego koła. Trzon z piaskowca, polichromowany na sposób imitujący marmoryzację, w formie jednolalkowej tralki z okrągłą plintą i sześcienną bazą. Czara marmurowa w formie spłaszczonej półkuli, z wywiniętym brzegiem, ujęta metalowymi cęgami z kotwami. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa drewniana, na profilowanej podstawie na planie ośmioboku, w formie kopułki pokrytej łuską, podzielonej na osiem pól, zwieńczona cokołem z niewielką grupą rzeźbiarską Chrztu Chrystusa. Pokrywa i profile złocone, podstawa polichromowana w kolorze zielonym.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, z dobudowanym po prawej stronie balkonem, opasującym ścianę tęczową, prowadzącym do drzwi umieszczonych w północnej ścianie prezbiterium. Kosz ze schodkowym i profilowanym podwieszeniem zakończonym szyszką. Kosz i balkon na profilowanych cokołach, o ściankach dekorowanych płycinami z perełkowaniem, w polu frontowym monogram IHS, w czterech polach flankujących rozety. Ścianki zakończone profilowanym gzymsem stanowiącym parapet. Ponad koszem, na podłuczu arkady tęczowej zawieszona gloria promienista z gołębicą Ducha Świętego w obłokach. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, dekoracja, profile i gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie ośmioboku oraz na rzeźbionym fragmencie podłoża. Chrystus zwrócony jest frontalnie, w lekkim kontrapoście. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewce czerwonej chorągwi z tkaniny z naszytym krzyżem, ujętej dwoma chwostami. Twarz ma pociągłą z wysokim czołem, migdałowatymi oczami, wąskim i zadartym nosem oraz małymi ustami, okoloną krótką, falowaną brodą rozdzieloną na dwoje oraz regularnie falowanymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w czerwony płaszcz z zieloną podszewką i złoconą lamówką, zapięty na piersi, opadający na plecy i ramiona, zawinięty łukowato z przodu postaci, odsłaniający nagi tors i lewą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba św. Pawła Apostoła została ustawiona na zielonej podstawie na planie kwadratu o ściętych narożach. Święty został ukazany frontalnie w całej postaci. Apostoł ma nieznacznie pochyloną głowę do przodu i ręce skrzyżowane na piersi. Prawą podtrzymuję księgę wspartą o lewe przedramię, trzymając jednocześnie w lewej miecz, skierowany ostrzem ku ziemi. Święty Paweł ma pociągłą twarz okoloną czarnymi włosami i rozdwojoną, długą brodę. Jego spojrzenie skierowane jest w dół. Ma prosty nos, wyraziste oczy i usta. Ubrany jest w przylegającą do ciała tunikę oraz płaszcz narzucony na lewe ramię i podtrzymywany z przodu. Spod tuniki widoczne są bose stopy. W partiach ciała widoczna jest polichromia naturalistyczna. Natomiast szaty i atrybuty są złocone.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie prostej tablicy z występami na narożach ozdobionymi łezkowaniem, zwieńczone łukiem półkolistym, nadwieszonym, wewnątrz którego popiersie zmarłego. Mężczyzna jest ukazany z lewego profilu, o włosach zaczesanych do tyłu, z gęstymi, długimi wąsami. Dolną część medalionu ujmują liście lauru spięte tarczą z karbowanymi wstęgami i owalnym, wypukłym polem z cyrklem i trójkątem. Poniżej tablica z dwoma guzami i inskrypcją "PAMIĘCI / FELIKSA KSIĘŻARSKIEGO / ARCHITEKTY I C(ESARSKO) K(RÓLEWSKIEGO) RADCY BUDOWNICTWA / PRZY NAMIESTNICTWIE / KAWALERA ORDERU FRANCISZKA JÓZEFA / PROJEKTANTA COLLEGIUM NOVUM / UR(ODZONEGO) W KRAKOWIE 14. STYCZNIA 1820. / ZM(ARŁEGO) 8. KWIETNIA 1884". W prawym dolnym rogu sygnatura "W(ładysław) Chrośnikiewicz". Druga sygnatura na szyi w popiersiu "MOD(ELOWAŁ) Przebindowski / ODL(EWAŁ) Kopaczyński / Kraków".
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa Księżarskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz Matki Boskiej Jawiszowickiej ma formę stojącego prostokąta zamkniętego trzema bokami z ośmioboku. Widoczne spod sukienki wotywnej twarze, ręce i nóżki Dzieciątka malowane są na desce, resztę przykrywa złocona i rzeźbiona drewniana sukienka. Obraz przedstawia w półpostaci Matkę Boską zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w lewo, trzymającą na lewym ramieniu Dzieciątko. Maria małego Jezusa podtrzymuje obiema, skrzyżowanymi rękami. Równocześnie w lewej dłoni trzyma płaskorzeźbione berło, będące elementem sukienki wotywnej, a w prawej podobnie zaaranżowaną chustkę. Jej twarz jest pociągła o delikatnych, łagodnych rysach, z prostym nosem i pełnych ustach, o jasnej karnacji modelowanej miękkim światłocieniem. Na głowie ma lamowany maforion opadający na ramiona i odsłaniający spodnią suknię. Maforion zdobiony jest płaskorzeźbionymi różyczkami na łodyżce z podwójnymi listkami. Dzieciątko jest zwrócone trzy czwarte w prawo, lewą ręka podtrzymuje przy boku księgę Ewangelii. Natomiast nieznacznie usztywnioną i wyciągniętą przed siebie prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Jezus ma okrągłą twarz o jasnej karnacji, pełnych ustach i rumianych policzkach, okoloną jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w tunikę o wzorze w drobne kwiatki z lamówką. Na głowach obojga widoczne są korony zamknięte, wokół nich nimby i wieńce z gwiazd. Postacie ukazane zostały na jednolitym, czerwonym tle. Pod szyją Matki Boskiej wisi przytwierdzony do sukienki wotywnej sznur korali.
obraz
Matka Boska Jawiszowicka
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty niewielkim łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa. W centrum kompozycji ukazany Jezus w całej postaci, prawą ręką czyniący gest błogosławieństwa, lewą wskazujący na gorejące na piersi serce. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, pełnymi ustami, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa pukle. Włosy długie, brązowe, z przedziałkiem pośrodku, opadające na plecy i ramiona. Jezus ubrany jest w długą, białą suknię z szerokimi rękawami oraz czerwony płaszcz. Na dłoniach i stopach Zbawiciel ma delikatnie zaznaczone ślady męki, a na piersi gorejące serce, oplecione koroną cierniową, z zatkniętym u góry białym krzyżykiem, ukazane na tle promienistej glorii. Wokół głowy Jezus ma jasny nimb krzyżowy wpisany w koło. W dolnej części kompozycji gęsto skłębione biało-różowe chmury, powyżej tło jednolite ugrowe, a w górnej części obrazu jasnobeżowe. Rama drewniana, profilowana i złocona.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje klęczącego przed kapliczką św. Izydora. Mężczyzna jest ubrany w białą chłopską tunikę i spodnie odsłaniające bose stopy, z rękoma złożonymi w geście modlitwy. Jego twarz ukazana w trzech czwartych, z krótkim zarostem i bujnymi, czarnymi włosami. Kapliczka stojąca w krzaku róż w kształcie krzyża na podwójnym postumencie z reliefowo ukazaną postacią kobiecą na jednym boku. Na ziemi leży sierp i kapelusz. W tle widoczny zaprzęg z wołów prowadzony przez anioła na tle zachodzącego słońca. Nad świętym dwa anioły trzymające palmę męczeństwa. Lazurowe niebo rozświetlone czerwonymi smugami słońca. Na postumencie kapliczki sygnatura: „Mal. W. Nawrocki / w Krakowie 1884”.
obraz
Św. Izydor Oracz
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta zamkniętego od góry łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami, z przedstawieniem sceny z tzw. „Wielkiej Legendy”:w centrum przedstawienia stojąca w całej postaci św. Kinga zwrócona w stronę grupy klęczących przed nią z prawej strony obrazu górników, z których jeden podaje jej bryłę soli z zatopionym w niej pierścieniem. Święta ma poważny wraz twarzy, ubrana jest w strój książęcy składający się z białej sukni, lamowanego białym futrem niebieskiego kaftanu oraz zarzuconego na lewe ramię obszernego, czerwonego płaszcza podbitego gronostajem. Na otoczonej nimbem głowie ma białą chustę, welon oraz koronę. Obok niej i za nią orszak składający się z czterech osób - dwóch kobiet i dwóch mężczyzn. Wśród nich wyróżniają się: czekająca za plecami Kingi starsza matrona w czarnej sukni i białej chuście oraz stojący obok niej w głębi sceny książę i mąż Kingi Bolesław Wstydliwy w koronie i zarzuconym na zbroje książęcym płaszczu. Scena rozgrywa się na tle górzystego krajobrazu. Na wzniesieniu po lewej stronie kompozycji widoczny las, na wzniesieniu po prawej kościół. Powyżej świętej, na tle zabarwionego na pomarańczowo nieba, wśród obłoków dwa putta trzymające gałązkę lilii. Obraz w prawym dolnym rogu sygnowany i datowanyRama obrazu profilowana i złocona.
obraz
Św. Kunegunda (Kinga)

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Kazimierza Konopki ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-kazimierza-konopki

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności