Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Stryszów
Miejscowość
Łękawica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Św. Józefa Robotnika
Tagi
rzeźba XX wieku św. Piotr
Miejsce przechowywania
po lewej stronie ołtarza głównego
Identyfikator
DZIELO/03576
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza ćwierć XX wieku, po 1906 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Rzeźba powstała w pierwszej ćwierci XX wieku. Umieszczono ją po lewej stronie ołtarza głównego z około 1906 roku.

Opis

Rzeźba św. Piotra ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole, o ściętych narożach. Święty Piotr ustawiony frontalnie, w prawej dłoni trzyma laskę pasterską, a w lewej dwa złote klucze. Twarz podłużna, ze zmarszczonym czołem, z długim nosem, dużymi oczami, okolona średniej długości brodą. Włosy siwe, kędzierzawe, z charakterystycznym kosmykiem nad czołem. Ubrany jest w długą beżową suknię z długimi rękawami oraz brązowy płaszcz ze złotą podszewką, zdobiony na brzegach złoconym pasem, spięty pod szyją dekoracyjną klamrą. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba św. Piotra powstała w pierwszej ćwierci XX wieku. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora rzeźby. Święty Piotr został ukazany w tradycyjnym ujęciu z atrybutami: kluczami symbolizującymi władzę namiestnika Chrystusa oraz laską pasterską nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej. Jednak wizerunek św. Piotra charakteryzują nie tylko jego atrybuty, ale również fizyczny wygląd, który jest powszechnie rozpoznawalny w ikonografii chrześcijańskiej. W sztuce Orientu święty ma kręcone włosy, natomiast w sztuce Zachodu, wręcz przeciwnie, jest łysy lub ma tylko kępkę włosów na głowie. Jego broda jest zawsze krótka. Rzeźba w kościele w Łękawicy łączy wszystkie te cechy. Liczba atrybutów przypisywanych św. Piotrowi jest nieliczna. Niektóre charakteryzują go jako apostoła, inne jako papieża. Najwcześniejszym i najbardziej rozpowszechnionym są klucze, które po raz pierwszy w ikonografii świętego pojawiły się w połowie V wieku, a następnie stały się wręcz jego znakiem rozpoznawczym. Zwykle świętego przedstawiano z dwoma kluczami: złotym i srebrnym. Klucze symbolizują jego władzę w sprawach życia wiecznego i doczesnego, moc rozwiązywania i wiązania wszystkiego, zgodnie ze słowami, jakie wypowiedział Jezus do św. Piotra: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 19). Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Pawła pochodząca z tego samego warsztatu rzeźbiarskiego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Piotra ustawiona na ołtarzu głównym w kościele w Łękawicy reprezentuje tradycyjny typ ikonograficzny ukazujący świętego apostoła z kluczem i laską pasterską w dłoni. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Pawła pochodząca z tego samego warsztatu rzeźbiarskiego. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieł. Rzeźby powstały w pierwszej ćwierci XX wieku.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Rèau Louis, "Iconographie de l’art chrètien", Paryż 1959

Osoby związane z dziełem

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-32

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności