Św. Joachim

Dzieje zabytku

Z informacji źródłowych wynika, iż figury w ołtarzu głównym zostały zakupione od zakonu karmelitanek bosych w Krakowie. Nie wiadomo jednak nic o pierwotnym ich umiejscowieniu. Mogły one pochodzić z kościoła tegoż zakonu pod wezwaniem św. Marcina, zamkniętego w 1787 roku, ale bardziej prawdopodobne jest, iż pierwotnie znajdowały się w kościele św. Teresy, konsekrowanym w 1730 roku, do którego w następnych latach wykonano ołtarze. Do kościoła w Chrzanowie zostały przeniesione w 1882 roku. W 2003 roku ołtarz konserwowały Kinga Kuzemczak i Danuta Prząda.

Opis

Święty Joachim został ukazany frontalnie, całopostaciowo, w lekkim kontrapoście, z prawą ręką wyciągniętą na piersi w geście błogosławieństwa, a lewą przytrzymującą księgę wspartą na biodrze. Jest ubrany w długą suknię i płaszcz spięty na piersi, okrywający plecy i przerzucony przez lewą nogę. Twarz o wydatnych policzkach, z głębokimi oczodołami, masywnym nosie i otwartymi ustami. Włosy krótkie, kręcone, układane w pojedyncze pukle; broda jest krótka, falująca.

Zarys problematyki artystycznej

Najbliższe figurze św. Joachima są dzieła Antoniego Frączkiewicza, ekspresyjne kształtowane figury królów Saula i Dawida w ołtarzu św. Kazimierza w kościele Kamedułów na Bielanach w Krakowie, rzeźby apostołów w ołtarzach kościoła Norbertanek w Imbramowicach oraz szereg innych jego prac. Wszystkie jego rzeźby charakteryzują się bogato fałdowanymi szatami, układanymi w różnego rodzaju zmarszczenia, rzeźbione głęboko.

Streszczenie

Figura św. Joachima pochodzi z kościoła Karmelitanek bosych w Krakowie. Na podstawie analizy stylistycznej można wskazać jej autora – Antoniego Frączkiewicza. W 1882 roku figurę zakupiła parafia św. Mikołaja w Chrzanowie.

Bibliografia