W aktach wizytacji biskupiej z 1748 roku chrzcielnica została wymieniona po raz pierwszy: „Fons baptismalis in maiore choro ad septemtrionem situatus, marmoreus”.
Chrzcielnica osadzona na okrągłej podstawie i prostopadłościennym, spłaszczonym cokole oraz cylindrycznym w przekroju trzonie, dołem lekko wybrzuszonym. Czara półkulista, puklowana, z profilowanym wylewem. Pokrywa drewniana, na okrągłej podstawie, cylindryczna, zaoblona u góry, zwieńczona wałkiem i kulą z krzyżem. Jej powierzchnia jest pokryta biegnącymi wzdłuż, złoconymi czterema taśmami i odchodzącymi od nich wolutowymi, spiętymi ze sobą gałązkami.
Chrzcielnica powstała w ośrodku kamieniarskim w Dębniku, gdzie od początku XVII wieku wydobywano charakterystyczny czarny marmur. Jej formy są tradycyjne, choć trzon o sumarycznym i masywnym kształcie odbiega od eleganckich wyrobów z XVII i XVIII wieku. Być może jest dziełem mniej wykwalifikowanego rzemieślnika. Nie można również wykluczyć możliwości naprawy chrzcielnicy i wymiany trzonu w czasie budowy nowego kościoła w ostatniej ćwierci XIX wieku.
Wzmiankowana w źródłach w 1748 roku chrzcielnica powstała w ośrodku kamieniarskim w Dębniku koło Czernej. Jej formy są typowe, choć trzon wydaje się być dziełem mniej uzdolnionego kamieniarza, albo został wymieniony w późniejszym czasie.
Józef Skrabski, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-22