Św. Joachim
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.

Św. Joachim

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Sucha Beskidzka
Miejscowość
Sucha Beskidzka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sucha Beskidzka
Parafia
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
rzeźba XVIII wieku św. Joachim
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/08357
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1793 roku
Fundator
Teresa z Sułkowskich Wielopolska
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Figury św. Anny i św. Joachima zostały po 1966 roku przeniesione do nowego kościoła, lecz wróciły do starego po 2002. Poddano je konserwacji w latach osiemdziesiątych (?) XX wieku oraz po 2008 roku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na rzeźbionym cokole, ustawiona frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Lewa ręka świętego spoczywa na piersi, prawa jest wyciągnięta w przód.Twarz pociągła, okolona krótką, kręconą brodą. Włosy półdługie, kręcone, opadają na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę przepasaną w talii, ściśle przylegającą w partii torsu oraz obficie drapowany płaszcz przewieszony przez prawe ramię, otaczający postać i podwieszony na prawym boku.
Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ustawione po dwóch stronach ołtarza głównego rzeźby św. Anny i św. Joachima, rodziców Matki Boskiej, korespondują z głównych przedstawieniem tego ołtarza. Święty Joachim został ukazany w typowej konwencji ikonograficznej, jako starszy, brodaty mężczyzna w długiej szacie i płaszczu. Autor przedstawił go w uniwersalnej pozie, i o ile odsłonięte partie ciała mają przeciętny poziom, to sposób oddania fałdów szat zdradza dobre umiejętności rzeźbiarza.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Figura została poddana konserwacji w latach osiemdziesiątych (?) XX wieku oraz po 2008 roku.

Streszczenie

Rzeźba przedstawiająca św. Joachima, ustawiona z lewej strony ołtarza została wykonana wraz z nim około 1793 roku. Nastawę ufundowała Teresa z Sułkowskich Wielopolska, a wykonał stolarz Postuła.

Bibliografia

Szablowski Jerzy, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, t. 3: Powiat żywiecki", Warszawa 1948
Harasimczyk Jerzy Henryk , "Zespół klasztorno-kościelny Sucha Beskidzka", Krosno 2002
Harasimczyk Jerzy Henryk , "Sucha Beskidzka i okolice", Sucha Beskidzka 2004
"Lexikon der christlichen Ikonographie", Rom-Freiburg-Basel-Wien 1970

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Prostokątna płyta w kształcie leżącego prostokąta, z czarnego marmuru, opatrzona majuskułowym napisem w języku polskim (litery pozłocone): Ś. P. / D. O. M. / KS. KAN. WŁADYSŁAW SERAFIN / PROBOSZCZ PARAFII SUCHEJ BESKIDZKIEJ / OD 1953 DO 1971 R. / TROSKLIWY GOSPODARZ I DOBRODZIEJ / KOŚCIOŁA / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI / WDZIĘCZNI PARAFIANIE. Płyta umieszczona w ramie z piaskowca, profilowanej, prostokątnej, z uszakami w narożach.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Władysława Serafina
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, sięgająca ziemi, dostępna od strony prezbiterium. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach; na cokole w formie wałka. U spodu podwieszony sześcian zwężający się ku dołowi ze ściętymi narożami dekorowanymi płaskorzeźbionymi kampanulami; ścianki zdobione wstęgą w otoczeniu liści i kwiatów. Szyszka w kształcie profilowanego cokołu. Ścianki kosza wklęsłe, zwężające się ku górze; w narożach ujęte spływami wolutowymi; dekorowane płycinami o fantazyjnym zarysie zbliżonym do leżącego prostokąta z wklęsłymi narożami, zwieńczonymi wolutami z palmetą. W polach płaskorzeźbiona dekoracja roślinna w postaci liści, palm i kwiatów. Narożne woluty dekorowane kampanulami oraz liśćmi. Kosz zamknięty parapetem w formie niepełnego belkowania, wyłamanego w narożach. Od frontu pulpit oparty na wolucie i półkuli, dekorowanej liśćmi i kwiatami. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, którego podstawę stanowi niepełne belkowanie, wyłamane w narożach. Zwieńczenie utworzone z czterech kabłąków w formie wolut dekorowanych liściastymi festonami i wazonami; podtrzymujących cokół z rzeźbionym płomieniem. U spodu baldachimu w płycinie o formie kwadratu o wklęsłych narożach rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnoszarym, wałek i fryz z imitacją marmoryzacji z beżowymi żyłkami; płyciny i naroża niebieskie; ornamentyka, profilowania i kabłąki złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ciemnoszarej, szerokiej, gładkiej, rozglifionej ramie. W polu, w jasnym kamieniu wykuto i zaciemniono inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANNA Z HOŁYŃSKICH / ALEKSANDROWA / BRANICKA / *1824 +1907 / RODZINA PROSI O ANIOŁ PAŃSKI / ZA SPOKÓJ JEJ DUSZY”.
płyta nagrobna
Epitafium Anny z Hołyńskich Aleksandrowej Branickiej
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie kwadratu wykonana z czarnego marmuru ze złoconym napisem poniżej herbów Starykoń i Grzymała „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Józefa z Hrabiów Potulickich / HRABINA WIELOPOLSKA / Urodzona d(nia) 23. Marca 1787 r(oku) umarła d(nia) 16 / Marca 1848 r(oku) opatrzona s(więty)mi Sakramentami, / Mąż i Córka Jej kładąc ten pomnik w dowód / żalu oraz wdzięczności ich za ciągłe Jej po/święcenie się dla nich, i za wzór Cnót Chrześci/ańskich im zostawiony / proszą o westchnienie za Jej duszę”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefy z Potulickich Wielopolskiej
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna wykonana z czarnego marmuru w kształcie leżącego prostokąta, z umieszczonym poniżej niewielkiego krzyża łacińskiego złoconym napisem „+ D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KSIĄDZ FRANCISZEK X(AWERY) CIESIELSKI / kanonik dziekan i proboszcz / w Suchy / * 1806. + 27/2 1873 r(oku)”, obwiedzionym cienką, złotą ramką.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Ciesielskiego
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica w kształcie leżącego prostokąta w szerokiej, profilowanej ramie z uszakami. Na niej, poniżej niewielkiego krzyża łacińskiego majuskułowy, złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) MICHAŁ KOŁODZIEJ / DOKTÓR FILOZOFJI I PRAWA / BYŁY KANONIK KAPITUŁY KRAKOWSKIEJ / SZAMBELAN JEGO ŚWIĄTOBLIWOŚCI / DZIEKAN SUSKI I PROBOSZCZ W SUCHEJ / ZMARŁ 25 XI 1928 W 58 ROKU ŻYCIA / A 28 KAPŁAŃSTWA. / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Michała Kołodzieja

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa drewniana, późniejsza, wklęsło-wypukła, dekorowana na krawędziach i ścianie frontowej motywami roślinnymi. Kondygnacja nastawy ujęta zwielokrotnionymi pilastrami o kapitelach kompozytowych ustawionymi skośnie oraz stojącą przed nimi parą kolumn o o takich samych kapitelach. Podpory dźwigają pełne belkowanie, o wklęsło-wypukłym zarysie, wyłamane na ich osi; nad polem środkowym przyjmujące formę łuku odcinkowego. Kolumny podtrzymują przerwany przyczółek, na którym klęczą figury aniołów. Podpory ustawione zostały na profilowanych cokołach. W polu środkowym obraz z przedstawieniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym z uskokiem. Pole flankowane przez figury św. Anny z prawej strony i św. Joachima z lewej. Zwieńczenie w formie wydłużonego, stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi, zamkniętego gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego. W polu obraz z przedstawieniem św. Moniki w profilowanej ramie w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach, zamkniętego łukiem nadwieszonym. Pod mensą rozeta z czterema palmetami. W partii cokołu płycina. Trzony pilastrów dekorowane płycinami z rocaille’m. Pole obrazowe flankuje rocaille, nad łukiem rozeta z liśćmi i rocaille. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z ażurowego rocaille’a i kratką regencyjną. Na belkowaniu dwa rocaille’owe wazony. Woluty spływów zwieńczenia zdobione rocaille’m; ponad obrazem rocaille z kratką regencyjną. Struktura w całości marmoryzowana na niebiesko; kolumny, ornamentyka oraz profile złocone, skrzydła aniołów srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany z kamienia łamanego, tynkowany; jednonawowy z krótkim prezbiterium zamkniętym trójbocznie; z kruchtą od północy i z zakrystią od południa; z czworoboczną wieżą od zachodu, tworzącą u dołu przedsionek kościoła z wyjściem na chór. Nawa na rzucie wydłużonego prostokąta; dach nawy o jednej kalenicy, zwieńczony sygnaturką. Wieża na planie kwadratu, masywna, zwieńczona baniastym hełmem. Sygnaturka ośmioboczna z latarnią i hełmem baniastym. Wewnątrz kościoła stropy; chór muzyczny wsparty na dwóch kanelowanych słupach.
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy w Bieńkówce
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamknięty łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokami w złoconej, profilowanej ramie. W centrum postacie spotykających się Marii i św. Elżbiety. Kobiety zwrócone ku sobie obejmują się obiema rękami. Twarz Marii jest owalna o wyraźnych, młodzieńczych rysach, jasnej karnacji, nad głową nimb. Matka Boska jest ubrana w bladoróżową suknię przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz nakrywający głowę i ramiona, przewiązany z przodu. Twarz św. Elżbiety jest owalna, zdradza jej starszy wiek, o ciemnej karnacji; oczy ma zwrócone w górę. Ubrana jest w zieloną suknię oraz czerwony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i zawiązany na boku, na głowie ma jasnoczerwoną chustę. Na drugim planie w prawej części obrazu ukazany budynek, w którego wejściu przedstawione półpostacie witających się św. Józefa i Zachariasza. Scena została zakomponowana na tle architektury – na trzecim planie widoczny budynek z dwoma wielodzielnymi oknami. Powyżej w górnej części obrazu widoczny jest fragment błękitnego nieba z zabarwionymi na różowo obłokami. Kolorystyka ciemna, ciepła, postacie kobiet zostały wyróżnione intensywnym kolorem tkanin. Silny światłocień.
obraz
Nawiedzenie Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na rzeźbionym cokole. Święta zwrócona frontalnie, w kontrapoście, z prawym kolanem ugiętym, głową skierowaną w prawą stronę, prawą ręką na piersi i lewą uniesioną. Twarz ma pełną, o delikatnych rysach, oczy i usta niewielkie. Ubrana jest w gęsto drapowaną suknię, przepasaną w talii oraz przerzucony przez lewe ramię płaszcz otaczający postać i opadający na prawą nogę. Na głowie ma ściśle przylegający welon z podwiką. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba
św. Anna
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach i narożach zamkniętego łukiem nadwieszonym. W centrum postać klęczącej na jednym kolanie św. Moniki, zwróconej profilem w prawo. Prawą dłoń składa na piersi, dociskając białą tkaninę, lewą wyciąga przed siebie. Ma szczupłą twarz o dojrzałych rysach. Jest ubrana w czarny habit i welon oraz podwikę. Święta klęczy przed krucyfiksem ustawionym na widocznym fragmencie blatu. W lewej części obrazu fragment kolumny na cokole. Tło tworzy niebo pokryte kłębiastymi obłokami. Kolorystyka obrazu ciemna, ciepła.
obraz
Św. Monika

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Joachim", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-joachim-11

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności