św. Anna

Dzieje zabytku

Figury św. Anny i św. Joachima zostały po 1966 roku przeniesione do nowego kościoła, lecz wróciły do starego po 2002. Poddano je konserwacji w latach osiemdziesiątych (?) XX wieku oraz po 2008 roku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na rzeźbionym cokole. Święta zwrócona frontalnie, w kontrapoście, z prawym kolanem ugiętym, głową skierowaną w prawą stronę, prawą ręką na piersi i lewą uniesioną. Twarz ma pełną, o delikatnych rysach, oczy i usta niewielkie. Ubrana jest w gęsto drapowaną suknię, przepasaną w talii oraz przerzucony przez lewe ramię płaszcz otaczający postać i opadający na prawą nogę. Na głowie ma ściśle przylegający welon z podwiką. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ustawione po dwóch stronach ołtarza głównego rzeźby św. Anny i św. Joachima, rodziców Matki Boskiej, korespondują z głównych przedstawieniem tego ołtarza. Święta Anna została ukazana w typowej konwencji ikonograficznej, jako starsza kobieta w długiej sukni. Według przekazów pochodziła z osiadłej w Betlejem rodziny kapłańskiej i już jako starsza kobieta, wraz z mężem Joachimem, wyjednała sobie modlitwą przyjście na świat dziecka. Jej kult jako pierwsi w Kościele wprowadzili franciszkanie w 1263 roku. Autor przedstawił ją w uniwersalnej pozie, i o ile odsłonięte partie ciała mają przeciętny poziom, to sposób oddania fałdów szat zdradza dobre umiejętności rzeźbiarza.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Figura została poddana konserwacji w latach osiemdziesiątych (?) XX wieku oraz po 2008 roku.

Streszczenie

Rzeźba przedstawiająca św. Annę, ustawiona z prawej strony ołtarza, została wykonana wraz z nim około 1793 roku. Nastawę ufundowała Teresa z Sułkowskich Wielopolska, a wykonał stolarz Postuła.

Bibliografia