Figura powstała najpewniej po 1835 roku do ołtarza, w którym się znajduje.
Rzeźba pełna przedstawiająca stojącego św. Franciszka. Święty ukazany frontalnie, z głową lekko pochyloną. Oczy ma opuszczone, nos prosty, usta wąskie; na głowie tonsurę, włosy ciemne, broda dzieli się w dwa pukle. Święty jest ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany jasnym sznurem z węzłami, za który ma zatknięty różaniec. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma krucyfiks. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Święty Franciszek żył na przełomie XII i XIII wieku, był ascetą, stygmatykiem, opiekunem chorych i ubogich oraz założycielem zakonu franciszkanów i współzałożycielem zakonu klarysek. Święty Franciszek został ukazany w klasycznej konwencji ikonograficznej: w habicie franciszkańskim i z krucyfiksem w dłoni. Trzymany przez niego krzyż nawiązuje do jego stałych rozważań nad męką Chrystusa oraz do stygmatyzacji, która miała miejsce w czasie jego modlitwy przed wizerunkiem Ukrzyżowanego. Figura jest przykładem idealizującej rzeźby XIX wieku. Ma poprawnie odwzorowane proporcje oraz fałdy szat; cechuje ją dobra jakość artystyczna.
Dobry.
Figura św. Franciszka z Asyżu powstała po 1835 roku do ołtarza, w którym się znajduje. Jest przykładem idealizującej rzeźby XIX wieku, cechuje ją dobra jakość artystyczna.
Agata Felczyńska, "Św. Franciszek z Asyżu", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-franciszek-z-asyzu-1