Św. Antoni Padewski
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna przedstawiająca stojącego św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Święty ukazany w delikatnym kontrapoście, z głową lekko pochyloną. Oczy ma opuszczone, nos prosty, usta wąskie, na głowie tonsurę, włosy ciemne. Święty jest ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany jasnym sznurem z węzłami. Na prawej ręce trzyma księgę, na której siedzi ubrane w białą sukienkę Dzieciątko, w lewej kwiat lilii. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełna przedstawiająca stojącego św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Święty ukazany w delikatnym kontrapoście, z głową lekko pochyloną. Oczy ma opuszczone, nos prosty, usta wąskie, na głowie tonsurę, włosy ciemne. Święty jest ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany jasnym sznurem z węzłami. Na prawej ręce trzyma księgę, na której siedzi ubrane w białą sukienkę Dzieciątko, w lewej kwiat lilii. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełna przedstawiająca stojącego św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Święty ukazany w delikatnym kontrapoście, z głową lekko pochyloną. Oczy ma opuszczone, nos prosty, usta wąskie, na głowie tonsurę, włosy ciemne. Święty jest ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany jasnym sznurem z węzłami. Na prawej ręce trzyma księgę, na której siedzi ubrane w białą sukienkę Dzieciątko, w lewej kwiat lilii. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Św. Antoni Padewski

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Mucharz
Miejscowość
Mucharz
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Św. Wojciecha
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny lewy
Identyfikator
DZIELO/04472
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
po 1835 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia
Wymiary podstawowe
wysokość – 150 cm
Inne wymiary – podstawa: 38 x 30 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Być może rzeźba powstała razem z ołtarzem po 1835 roku.

Opis

Rzeźba pełna przedstawiająca stojącego św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Święty ukazany w delikatnym kontrapoście, z głową lekko pochyloną. Oczy ma opuszczone, nos prosty, usta wąskie, na głowie tonsurę, włosy ciemne. Święty jest ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany jasnym sznurem z węzłami. Na prawej ręce trzyma księgę, na której siedzi ubrane w białą sukienkę Dzieciątko, w lewej kwiat lilii. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Antoni jest ukazany w tradycyjnym typie ikonograficznym jako młody zakonnik w habicie franciszkańskim. Na prawej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, które mu się ukazało, by zapewnić go o miłości Boga oraz otwartą księgą Pisma Świętego wskazującą na jego pobożność i chęć głoszenia Słowa Bożego. Trzymana w lewej ręce lilia jest symbolem czystości.
Figura jest przykładem idealizującej rzeźby XIX wieku. Ma poprawnie odwzorowane proporcje oraz fałdy szat; cechuje ją dobra jakość artystyczna.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Antoniego Padewskiego powstała po 1835 roku do ołtarza, w którym się znajduje. Jest przykładem idealizującej rzeźby XIX wieku, cechuje ją dobra jakość artystyczna.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ustawione na niewysokich cokołach pełnoplastyczne figury aniołów trzymających trójramienne świeczniki osadzone na długich trzonach. Oba spoglądają w dół, stoją w lekkim kontrapoście, a wolną rękę składają na piersi. Mają owalne twarze, małe oczy, wąskie nosy oraz usta. Jasnobrązowe, falowane włosy spływają im na karki. Ubrane są w długie suknie (anioł z lewej w niebieską, z prawej w czerwoną) i nałożone na nie białe tuniki z długimi rozszerzającymi się rękawami, wykończone złotą lamówką, przewiązane w pasie. Skrzydła mają złożone, srebrne o złoconych w górnej partii brzegach. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Ambona, przyścienna, wisząca, z jednobiegowymi schodami od strony prezbiterium. Balustrada dekorowana romboidalną płyciną z dekoracją z ornamentu rocaille’owego i akantowego. Poręcz w formie profilowanego gzymsu. Kosz na planie odcinka koła, ściany kosza wypukłe, podzielone wolutami, w polach płyciny wypełnione dekoracją w formie zbliżonej do owalu utworzonego z ornamentu rocaille’owego. Parapet w kształcie profilowanego gzymsu, wyłamanego na osi wolut. Kosz od dołu zakończony stożkiem ujętym czterema wolutami w formie karbowanej wstęgi, dekorowany motywem roślinnym, zakończony szyszką. Zaplecek wklęsły, flankowany spływami wolutowymi oraz udrapowaną tkaniną. W polu prostokątna płycina, powyżej płaskorzeźbione tablice mojżeszowe na obłoku. Baldachim powielający plan kosza, z wyłamującym się gzymsem na osiach, z podwieszonym lambrekinem, zwężający się ku górze, zwieńczony rokokowym wazonem z płomieniem. W podniebiu baldachimu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura marmoryzowana w kolorze jasnoniebieskim, profile w jasnoróżowym, dekoracje złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Tondo z przedstawieniem Boga Ojca i gołębicy Ducha Świętego w ramie dekorowanej płycinami z imitacją dekoracji kaboszonami, rautami i rozetami. W centrum kompozycji Bóg Ojciec, ukazany w półpostaci, wyłaniający się z chmur, spoglądający w dół, z prawą ręką uniesioną, a lewą odwiedzioną do boku. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach, wysokie czoło, wąski nos oraz siwe, kręcone włosy i długą, siwą brodę. Jest ubrany w granatową tunikę oraz jasnoróżowy płaszcz, który przechodzi na skos przez pierś i wywija się za jego plecami w fantazyjne fałdy. Poniżej postaci biała gołębica o rozłożonych skrzydłach zwrócona głową w dół. Z dzioba odchodzi jej wiązka jasnych promieni. Tło tworzą skłębione, ciemnoniebieskie obłoki rozdzielające się na środku, ukazując żółte niebo.
obraz
Bóg Ojciec i gołębica Ducha Świętego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w profilowanej, złoconej ramie z przedstawieniem umęczonego Chrystusa prezentującego rany. Jezus został ujęty w półpostaci, zwrócony lekko w lewo, z głową przechyloną na prawe ramię i zwróconą do widza. Ma podłużne, szczupłe oblicze, smutny wyraz twarzy, uniesione brwi, szeroko otwarte, wzniesione do góry oczy, wąski nos i usta o kącikach opadających w dół. Krótka broda zwija się w pukle złączone symetrycznie na środku podbródka. Zwinięte w loki włosy spływają na plecy, na nich szeroka korona cierniowa, wokół głowy wąski, świetlisty nimb. Chrystus ma nagi tors o wyraźnie zaznaczonej budowie i muskulaturze, na ciele krople krwi i ślady w miejscach wbicia gwoździ, obiema dłońmi dotyka i wskazuje rozległą ranę w boku. Przez lewe ramię i rękę ma przerzucony czerwony płaszcz, który przechodzi na plecy i spływa do ziemi, łamiąc się w płytkie, równoległe fałdy. Na prawym biodrze widoczny fragment białego perizonium.
obraz
Chrystus Bolesny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w profilowanym, złoconym obramieniu. Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony nieznacznie w lewo, z rękami złączonymi z tyłu, skrępowany sznurem. Głowę ma pochyloną do przodu i na lewe ramię. Owalna twarz o jasnej karnacji, długim prostym nosie i przymkniętych oczach jest okolona czarnymi opadającymi na kark włosami i krótką, czarną brodą. Wokół głowy promienisty nimb. Wyraźnie zarysowano linię żeber, wokół bioder przewiązane białe, drapowane w wąskie fałdy perizonium. Kolorystyka ciemna, frontalne światło wydobywa z mroku postać umęczonego Chrystusa; głęboki światłocień.
obraz
Chrystus u słupa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty prostą, drewnianą ramą. W centrum kompozycji klęczy Chrystus, który rozkłada ręce przed sobą i wznosi wzrok do nieba. Ma pociągłą twarz, duże, szeroko otwarte oczy, wąski nos i nieznacznie rozchylone usta. Krótka broda dzieli się w dwa pukle, falowane, jasnobrązowe włosy spływają mu na plecy. Jest ubrany w czerwoną suknię i niebieski płaszcz, który owija się wokół lewej ręki, jest na plecach przytrzymywany przez anioła i spływa na ziemię, układając się w krótkie, twardo łamane fałdy. Anioł stoi za Chrystusem i twarz zakrywa lewą dłonią, jakby nie chciał patrzeć na to, co się dzieje. Jest ubrany w długą, białą suknię, skrzydła ma złożone, sięgające kolan. Przed nimi na obłokach i w promieniach światła unosi się złoty kielich, którego czara jest otoczona koroną cierniową a z wnętrza wyłania się krzyż. Na drugim planie, z lewej strony kompozycji trzech mężczyzn siedzi za skałą, na kolejnym planie ludzie stoją na tle bramy. Scena rozgrywa się wśród skał, na tle widocznych na horyzoncie wzniesień, poniżej ciemnego nieba i widocznych nad horyzontem ostatnich promieni zachodzącego słońca.
obraz
Chrystus w Ogrójcu

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna przedstawiająca stojącego św. Franciszka. Święty ukazany frontalnie, z głową lekko pochyloną. Oczy ma opuszczone, nos prosty, usta wąskie; na głowie tonsurę, włosy ciemne, broda dzieli się w dwa pukle. Święty jest ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany jasnym sznurem z węzłami, za który ma zatknięty różaniec. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma krucyfiks. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Franciszek z Asyżu
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa wklęsła, przyjmująca kształt wnęki; jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa sarkofagowa, wklęsło-wypukła, zwężająca się ku dołowi, ustawiona na dwóch stopniach. Drewniana z marmurowym portatylem z napisem na odwrocie „Anno Domini MDCCCXCIX Die 1. Augusti / Celsissimus ac Reverendissimus Dominus / JOANNES KNIAŹ DE KOZIELSKO / PUZYNA / Princeps Episcopus Cracoviensis altare hoc portatile / consecravit Reliquiasque SS. Cordulae et Rogatae Mill inclusit / Th. Bukowski / Vice custos […]”. Na mensie ustawiono tron wystawienia w formie sześcianu o wypukłej ścianie frontowej, ujęty pilastrami o trzonach w formie wolut, posadowionymi na cokołach. Podpory dźwigają gzyms, wyłamany pośrodku na kształt łuku odcinkowego. Wnęka obrotowa, ujęta ramą w formie wałka, flankowana płaskorzeźbionymi kłosami zbóż; we wnęce ikona Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Całość zwieńczona profilowanym cokołem z przedstawieniem rzeźbionego, leżącego na księdze z pieczęciami Baranka Eucharystycznego w glorii. Pierwsza kondygnacja nastawy ujęta jest ukazanymi na tle pilastrów dwiema parami kompozytowych kolumn, ustawionych w jednej linii; wewnętrzna para pod kątem. Podpory dźwigają pełne belkowanie, delikatnie wyłamane na ich osiach. W polu środkowym obraz z przedstawieniem św. Józefa, w profilowanej ramie w formie stojącego prostokąta; flankowany przez ustawione na niewielkich konsolkach figury św. Cyryla i św. Metodego. Na gzymsie płaskorzeźbione Oko Opatrzności w glorii promienistej, z obłokiem i parą uskrzydlonych główek anielskich. Zwieńczenie w formie czterech kabłąków podtrzymujących diadem zdobiony lambrekinem, ze spływającą po bokach draperią; powyżej cztery kabłąki z gorejącym sercem pośrodku. Cokoły zdobione płycinami z motywem rozet; w jednej trzeciej wysokości trzonów kolumn pierścienie. W przyłuczach ornament roślinny. Fryz zdobiony rozetami. Struktura marmoryzowana, w odcieniach jasnego różu i szarości; ornamentyka i detale złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny prawy
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa, odpowiadająca formie wnęki, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa sarkofagowa, ustawiona na dwóch stopniach, wklęsło-wypukła, zwężająca się ku dołowi. Drewniana z marmurowym portatylem z napisem na odwrocie „Anno Domini MDCCCXCIX Die 1. Augusti Celsissimus ac Reverendissimus Dominus JOANNES KNIAŹ DE KOZIELSKO PUZYNA Princeps Episcopus Cracoviensis altare hoc portatile consecravit Reliquiasque SS. Corduba et Rogatae Mill inclusit Rog Th Runowski Vice Kustos”. Na mensie ustawiono tabernakulum w formie sześcianu, na cokole, od frontu ujęte kolumnami we wnękach, całość zamknięta gzymsem w formie łuku nadwieszonego. Drzwiczki w profilowanej ramie, dekorowane płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha z hostią w glorii, w otoczeniu kiści winogron i z motywem maswerkowania. Cokół dekorowany trzema płycinami; zewnętrzne w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym z ornamentem roślinnym; środkowa w formie medalionu z sercem gorejącym. Tabernakulum flankowane przez dwie figury klęczących aniołów, ustawionych na podwójnym cokole, dekorowanym ornamentem roślinnym. Kondygnacja nastawy ujęta dwiema parami kompozytowych kolumn, ustawionych w jednej linii; wewnętrzna para pod kątem. Podpory dźwigają pełne belkowanie, delikatnie wyłamane na ich osiach. W polu środkowym obraz z przedstawieniem Chrystusa u słupa, w profilowanej ramie w formie stojącego prostokąta. Na zasuwie przedstawienie Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem. Pole flankowane przez figury św. Antoniego Padewskiego i św. Franciszka ustawione na niewielkich konsolkach. Na gzymsie płaskorzeźbione Oko Opatrzności w glorii promienistej, z obłokiem. Zwieńczenie w formie czterech kabłąków podtrzymujących diadem zdobiony lambrekinem, ze spływającą po bokach draperią; powyżej cztery kabłąki podtrzymujące krzyż i gorejące serce pośrodku. Cokoły zdobione płycinami z motywem rozet; w jednej trzeciej wysokości trzonów kolumn pierścienie. Fryz zdobiony rozetami. Struktura marmoryzowana w odcieniach jasnego różu i szarości; ornamentyka i detale złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Chrystusa u słupa
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, trójnawowy, halowy, na rzucie prostokąta z wydłużonym, skierowanym na północ prezbiterium z dobudowaną zakrystią i skarbcem. Prezbiterium dwuprzęsłowe, węższe i niższe od korpusu, zamknięte prosto, z arkadową wnęką od strony wnętrza. Na łuku tęczowym napis „SERCE JEZUSA KRÓLOJ NAM”. Nawa główna oraz boczne trójprzęsłowe, rozdzielone masywnymi opilastrowanymi filarami; artykulacja ścian kontynuuje podziały sklepienia, którego szerokie gurty przechodzą w pilastry. Sklepienie prezbiterium oraz naw żagielkowe, przedzielone gurtami. Od południa chór muzyczny mieszczący się między pierwszymi filarami i powyżej kruchty wejściowej. W prezbiterium cztery okna w kształcie stojącego prostokąta zamknięte łukiem półkolistym oraz po dwa mniejsze, ale powtarzające ich kształt w skarbcu i zakrystii. W nawach bocznych po trzy okna wyznaczające środek każdego przęsła, naprzemiennie o opisanym kształcie oraz okulusy; w fasadzie powyżej wejścia okulus, wieża przepruta z każdej strony prostokątnym oknem zamkniętym półkoliście. Główne wejście od wschodu, po jednym od północy, południa, do zakrystii, do skarbca oraz między wymienionymi pomieszczeniami a prezbiterium. Ściany i sklepienia kościoła pokrywa polichromia skomponowana z dekoracji floralnych i floralno-geometrycznych oraz umieszczonych w jej obrębie symboli m.in. ewangelistów. Fasada wieżowa, trójosiowa, jednoprzęsłowa, z widocznym wątkiem kamiennym w dolnej i otynkowana w górnej części. Środkowa oś wyższa; podziały pionowe przeprowadzono za pomocą pilastrów, kondygnacje zamknięto gzymsem poziomym w osiach bocznych oraz wyniesionym i wyłamanym w środkowej. W osi środkowej portal w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym w szerokim rozglifieniu, a powyżej okulus. Zamykający kondygnacje trójkątny przyczółek dekorowany od dołu fryzem arkadkowym ułożonym schodkowo, ujmującym półokrągłą, konchową wnękę z figurą Matki Boskiej z Lourdes. W osiach bocznych większe wnęki powtarzające kształt opisanej, wypełnione figurami św. Cyryla i Metodego. Powyżej widoczna wieża, której kondygnacja jest przepruta oknami i zwieńczona gzymsem wyłamanym na osiach; w trójkątnych polach ślepe okulusy. Elewacje boczne z ciosu kamiennego przeprute jedynie oknami i portalami, zamknięte gzymsem o fryzie wypełnionym prostokątnymi wnękami i gzymsie z ząbkowaniem. Nawy oraz prezbiterium przykrywają dachy dwuspadowe, zakrystię oraz skarbiec pulpitowe, wieżę namiotowy z fartuchem zwieńczony kulą z krzyżem. Do najciekawszych elementów wyposażenia należy neośredniowieczny ołtarz główny oraz rokokowa ambona z antyamboną. Najstarszym zabytkiem w posiadaniu kościoła św. Wojciecha jest tzw. „czarna Madonna” – umieszczona w późniejszym feretronie niewielka figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem pochodząca z XIV wieku.
kościół
Kościół pw. św. Wojciecha

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Antoni Padewski", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-antoni-padewski-6

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności