Św. Franciszek

Dzieje zabytku

Figura św. Franciszka powstała razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Została wykonana przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich.

Opis

Rzeźba drążona, ustawiona na niewielkiej podstawie. Święty ukazany frontalnie z uniesioną głową, skierowaną w prawo, w kontrapoście, odchylony w tył. Obie ręce ma rozłożone na boki, a dłonie skierowane w prawo. Twarz ma szczupłą, kwadratową, z wyraźnie zarysowaną żuchwą, o migdałowatych, blisko siebie osadzonych oczach, małym nosie i ustach. Na głowie ma tonsurę, wokół krótkie, kręcone włosy. Ubrany jest w habit, ściśle przylegający do ciała, przepasany w talii podwójnym szczurem z końcem z jednym guzem oraz krótki płaszcz z kapturem zapięty na piersi i opadający na ramiona. Figura niemal w całości złocona, sznur srebrzony.

Zarys problematyki artystycznej

Figura św. Franciszka pod względem formalnym odpowiada rzeźbom tworzonym w warsztacie Korneckich. Czas jej powstania wskazuje jednak, że została wykonana po rozwiązaniu warsztatu w Gdowie (1776) przez pracujących w nim dawniej braci, Antoniego i Ignacego Korneckich, synów Piotra Korneckiego.
Święty Franciszek był założycielem nowej wspólnoty zakonnej – Braci Mniejszych i autorem jej reguły, zatwierdzonej w 1209 roku. Prowadził bardzo surowy tryb życia, z którym związanych było wiele cudów. Pierwszy w historii Kościoła otrzymał stygmaty. Pozostawił po sobie pisma, listy i utwory poetyckie. Święty Franciszek w ikonografii przedstawiany jest w habicie franciszkańskim, z tonsurą na głowie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia złoceń.

Streszczenie

Figura św. Franciszka powstała razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Została wykonana przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich. Święty Franciszek w ikonografii przedstawiany jest w habicie franciszkańskim, z tonsurą na głowie.

Bibliografia