Ołtarze boczne wraz z dekoracją rzeźbiarską powstały w latach 1751-1757 w czasie modernizacji wnętrza świątyni staraniem ówczesnego proboszcza, księdza Michała Lorencsa, przy wsparciu barona Antála Mednyanszkyego de Megyes, który miał przywilej patronatu w stosunku do kościoła. Z niezachowanej do dziś księgi rachunkowej z lat 1751-1829, na którą powoływali się dawni badacze wiadomo, że ołtarze boczne zostały wykonane przez niewymienionego z nazwiska rzeźbiarza z Preszowa, natomiast pozłocone przez Dawida Kramera, malarza z Preszowa, jednocześnie trzej rzeźbiarze z rodziny Wierzbickich z Nowego Targu wykonali nieokreślone figury do wszystkich ołtarzy.
Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, zwrócona frontalnie, w wykroku. Święty w lewej ręce trzyma chorągiew zakończoną ostrzem włóczni, w prawej naczynie z wodą, którą polewa niewielki, palący się dom znajdujący się przy jego prawej nodze. Twarz ma pociągłą, o zapadniętych policzkach, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie i pełnych ustach, okoloną wąsami, krótką brodą i włosami do ramion. Ubrany jest w strój rzymskiego żołnierza: tunikę sięgającą kolan, rzymską zbroję z piórami, płaszcz narzucony na plecy, podtrzymywany na taśmie przeciągniętej przez tors, na głowie nosi hełm, na nogach wysokie sandały. Ciało polichromowane naturalistycznie, szaty złocone.
Dekoracja rzeźbiarska ołtarzy bocznych jest niejednorodna, wykonana niewątpliwie przez kilku artystów. Osiem głównych figur w obu retabulach można potraktować jako spójny formalnie zespół, wyróżniający się pod względem poziomu wykonania spośród pozostałej dekoracji rzeźbiarskiej kościoła. Wszystkie figury charakteryzuje ten sam typ twarzy ze znamiennie rzeźbionymi wąskimi wąsami oraz silnie skręconymi puklami brody i włosów. Sylwetki pozowane są dosyć zachowawczo, zaś we wszystkich przypadkach tkanina ściśle przylega do ciała i jest obficie drapowana. Figury zostały wykonane niewątpliwie przez tego samego artystę, którym z dużym prawdopodobieństwem był nieznany z nazwiska rzeźbiarz z Preszowa.
Święty Florian był żołnierzem rzymskim i w takim stroju jest przedstawiany. Ikonografia polska ukazuje św. Floriana z naczyniem z wodą, gaszącego pożar. Ma to związek z pożarem w 1528 roku, podczas którego spłonął cały Kleparz (obecnie dzielnica Krakowa), a ocalał wyłącznie kościół św. Floriana. Odtąd wzmógł się w Polsce kult świętego jako patrona chroniącego przed ogniem.
Przetarcia warstwy złoceń.
Figura św. Floriana znajdująca się w prawym ołtarzu bocznym została wykonana w latach 1751-1757 razem z całym wyposażeniem i jego dekoracją rzeźbiarską, prawdopodobnie przez nieznanego z nazwiska rzeźbiarza z Preszowa. Święty Florian był żołnierzem rzymskim i w takim stroju jest przedstawiany. Ikonografia polska ukazuje św. Floriana z naczyniem z wodą, gaszącego pożar. Ma to związek z pożarem w 1528 roku, podczas którego spłonął cały Kleparz (obecnie dzielnica Krakowa), a ocalał wyłącznie kościół św. Floriana. Odtąd wzmógł się w Polsce kult świętego jako patrona chroniącego przed ogniem.
Paulina Kluz, "Św. Florian", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-florian