Św. Anna

Dzieje zabytku

Z informacji źródłowych wynika, iż figury w ołtarzu głównym zostały zakupione od zakonu karmelitanek bosych w Krakowie. Nie wiadomo jednak nic o pierwotnym ich umiejscowieniu. Mogły one pochodzić z kościoła tegoż zakonu pod wezwaniem św. Marcina, zamkniętego w 1787 roku, ale bardziej prawdopodobne jest, iż pierwotnie znajdowały się w kościele św. Teresy, konsekrowanym w 1730 roku, do którego w następnych latach wykonano ołtarze. Do kościoła w Chrzanowie zostały przeniesione w 1882 roku. W 2003 roku ołtarz konserwowały Kinga Kuzemczak i Danuta Prząda.

Opis

Święta Anna została ukazana frontalnie, całopostaciowo, w lekkim kontrapoście, z prawą ręką zgiętą w łokciu i uniesioną na wysokości piersi, a lewą opuszczoną wzdłuż ciała. Ubrana w długą suknię przewiązaną, płaszcz zarzucony na plecy i welon na głowie. Ma twarz o ostrych rysach, z wydatnymi kościami policzkowymi, szerokim, dużym nosem, otwartymi oczami i zamkniętymi ustami.

Zarys problematyki artystycznej

Najbliższe figurze św. Anny są rzeźby aniołów w kościele św. Wojciecha w Krakowie oraz ekspresyjne figury królów Saula i Dawida w ołtarzu św. Kazimierza w kościele Kamedułów na Bielanach w Krakowie. Cechą charakterystyczną dzieł Antoniego Frączkiewicza, jednego z czołowych rzeźbiarzy dojrzałego baroku, są ekspresyjnie fałdowane szaty, układane w różnego rodzaju zmarszczenia, rzeźbione głęboko. Artysta ten należał do najwybitniejszych przedstawicieli nurtu ekspresyjnego w rzeźbie krakowskiej, który zapoczątkował Baltazar Fontana.

Streszczenie

Figura św. Anny pochodzi z kościoła Karmelitanek bosych w Krakowie. Na podstawie analizy stylistycznej można wskazać jej autora – Antoniego Frączkiewicza. W 1882 roku figurę zakupiła parafia św. Mikołaja w Chrzanowie.

Bibliografia