Ołtarz powstał w XIX wieku (po 1825), prawdopodobnie razem z ołtarzem Bożego Miłosierdzia (dawniej św. Mikołaja). Krucyfiks późnobarokowy, który umieszczono w polu głównym przeniesiono z poprzedniej nastawy ołtarzowej. Ołtarz, w którym pierwotnie umieszczony był krucyfiks wzmiankowano w aktach wizytacji z 1729 oraz z 1748 roku: „2dum altare in Majori Choro a parte dextra Crucifixi Christi Domini mensa lignea cum Portatili rite consecrato et illa so.” Ołtarz nawiązuje wezwaniem zatem do poprzedniego zbaytku. Dawniej na ołtarzu tym była ustawiona figurka Matki Bożej z Aparecidy w Brazylii, podarunek od sióstr zakonnych sprawujących tam swoją posługę.
Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa i jednokondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, drewniany, z drewnianą mensą i z marmurowym portatylem. Antepedium w formie prostokąta ujętego profilowaną ramą. W polu płycina o narożach zdobionych płaskorzeźbioną dekoracją roślinną złożoną z liści stylizowanego akantu oraz umieszczonym w polu veraikonem na tle obłoków i w promienistej glorii. Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej skrzynki na niskim cokole, flankowane dwiema kolumnami ustawionymi pod kątem, zamknięte od góry prostym belkowaniem, pośrodku nadwieszonym. Na drzwiczkach płycina w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, w polu której umieszczony jest płaskorzeźbiony kielich z hostią.
Retabulum ustawione na podwójnym cokole, flankowane parą zdwojonych pilastrów i ustawionych przed nimi dwiema kolumnami. Podpory dźwigają wyłamane na osi belkowanie z ustawionymi na bokach rzeźbami aniołków z arma Christi (włóczniami). Kolumny wspierają się na bazach, trzony mają gładkie i złocone, a kapitele kompozytowe. Po bokach ołtarza na niskich cokołach ustawione są rzeźby aniołów z narzędziami męki Pańskiej w dłoniach: kolumną biczowania po lewej stronie i włócznią po prawej stronie. W polu, w głębokiej wnęce ujętej szeroką, profilowaną ramą umieszczony jest późnobarokowy krucyfiks na tle malowanej Golgoty i postaci Matki Boskiej, św. Jana Ewangelisty i św. Weroniki. Wnęka od wewnątrz zdobiona jest płaskorzeźbioną winną latoroślą. Cokół dekorowany jest prostokątnymi po bokach płycinami, wypełnionymi stylizowanym akantem. Belkowanie zdobione wicią liści akantu, imposty rozetkami. W zwieńczeniu monumentalna promienista gloria złożona z wiązek promieni o nierównej długości z monogramem Chrystusa na niebieskim tle w polu, otoczonym wieńcem z obłoków. Struktura polichromowana w kolorze jasnego, delikatnego fioletu, płyciny, filary i detale w odcieniu delikatnie ciemniejszym; ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
Ołtarz boczny reprezentuje typ aediculowy, czyli jednokondygnacyjnej, jednoosiowej struktury ujętej parą podpór dźwigających przerwane belkowanie z glorią promienistą w zwieńczeniu. Struktura opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. Nastawa jest posadowiona na wysokim cokole z polem głównym flankowanym podporami, z krucyfiksem w kondygnacji oraz glorią w zwieńczeniu. Rzeźby aniołów po bokach kolumn oraz aniołków w zwieńczeniu zostały wykonana w czasie powstania całej nastawy ołtarzowej w tym samym warsztacie rzeźbiarskim. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły twórcy tego retabulum i jego figur. Ikonografia ołtarza poświęcona jest męce Pańskiej, w antepedium umieszczony został wizerunek twarzy Chrystusa, który odbił się na chuście św. Weroniki podczas drogi krzyżowej. Aniołowie trzymają w rękach narzędzia męki Pańskiej, a w polu głównym umieszczone jest przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego na tle Golgoty.
Ołtarz powstał w XIX wieku (po 1825), prawdopodobnie razem z ołtarzem Bożego Miłosierdzia (dawniej św. Mikołaja). Krucyfiks późnobarokowy, który umieszczono w polu głównym przeniesiono z poprzedniej nastawy ołtarzowej. Struktura opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły twórcy tego retabulum i jego rzeźb. Ikonografia ołtarza poświęcona jest męce Pańskiej, w antepedium umieszczony został wizerunek twarzy Chrystusa, który odbił się na chuście św. Weroniki podczas drogi krzyżowej. Aniołowie trzymają w rękach narzędzia Męki Pańskiej, a w polu głównym umieszczone jest przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego na tle Golgoty.
Autor: Józef Lanckoroński
Autor: Michał Kunicki
Maria Działo, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-47