Oprawa mszału wykonana w trzeciej ćwierci XVIII wieku z wykorzystaniem starszych okuć.
Okucia w kształcie częściowo ażurowych plakiet rozmieszczone na oprawie mszału wydanego w Wenecji w 1768 roku, na tle desek obciągniętych ciemnoczerwonym aksamitem. W narożach górnej i dolnej okładki trójkątne plakiety z motywami uskrzydlonych główek aniołów i ornamentem małżowinowym; przy krawędziach gładkie listwy łączące plakiety. Przy prawej krawędzi górnej okładziny i przy lewej krawędzi okładziny dolnej szyldziki zapięcia w formie bukietów kwiatów wyrastających z masek. Pośrodku okładzin rombowe plakiety z przedstawieniami – na górnej okładzinie Chrystus Salwator siedzący na obłokach, na dolnej Arma Christi; w narożach grzebienie ornamentu rocaille’owego (?) oraz motywy muszli i wolut.
Dzieło złotnika węgierskiego (słowackiego) lub małopolskiego.
Dobry. Brak dolnego szyldzika na dolnej części oprawy.
Okucia ze srebrnej blachy kutej i trybowanej z elementami odlewanymi ze srebra użyte do oprawy mszału z 1768 roku. Poszczególne elementy: okucia narożne, plakiety środkowe, szyldziki zapięcia wykonane w różnym czasie: w 1. połowie XVII wieku i 3. ćwierci XVIII wieku przez złotnika węgierskiego (słowackiego) lub małopolskiego.
Andrzej Włodarek, "Okucie mszału", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/okucie-mszalu