Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 2: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 3: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 4: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 5: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 6: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 7: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 8: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 9: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 10: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.
Zdjęcie nr 11: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.

Ołtarz boczny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Jordanów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Trójcy Przenajświętszej i św. Wawrzyńca
Tagi
mała architektura styl neogotycki
Miejsce przechowywania
kaplica przy południowym zamknięciu transeptu
Identyfikator
DZIELO/10988
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
przed 1927 rokiem
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i rzeźbiarskie, politurowanie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 3 m
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Ołtarz św. Franciszka Serafickiego wymieniony został w inwentarzu z 1927 roku, musiał zatem powstać przed tym rokiem. Pierwotnie w retabulum znajdowały się dwa obrazy wysuwane św. Ludwika i Matki Boskiej Anielskiej, po bokach figury św. Katarzyny i św. Elżbiety, na mensie wizerunek św. Franciszka. Nastawa wymieniona była również w inwentarzach z 1932 i 1938 roku.

Opis

Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokiej predelli. Ołtarz w formie płytkiej skrzyni ustawionej na stopniu, dekorowanej z przodu dwiema półkolumienkami oraz trzema płycinami – dwiema z blendami i środkowej z godłem franciszkańskim. Mensa drewniana, wysunięta do przodu, wsparta na dwóch kolumnach. Predella dekorowana płycinami z blendami. Na jej tle, na mensie stoi figura św. Franciszka. Osie nastawy wydzielone trzema parami kolumienek podtrzymujących wimpergi z pinaklami, zakończone szczytami. Oś środkowa najwyższa, w jej polu obraz św. Ludwika w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym, w prostej ramie dekorowanej na łuku ornamentem roślinnym. Zakończona szczytem w formie wieżyczki z przyporami i z ażurowymi blendami, zwieńczonej pinaklami dekorowanymi kwiatonami. Na osiach bocznych nisze z figurami św. Elżbiety i św. Katarzyny Aleksandryjskiej; flankowane ażurowymi blendami i maswerkami, po zewnętrznej stronie z pinaklami. Osie zakończone szczytami w formie wieżyczek z przyporami i ażurowymi blendami oraz pinaklami dekorowanymi kwiatonami.
Struktura nastawy pokryta ciemnobrązową politurą, ornamentyka i profile złocone, wnętrza nisz polichromowane w kolorze czerwonym i niebieskim.

Zarys problematyki artystycznej

W nowo budowanych kościołach neostylowych stawiano ołtarze odpowiadające im formalnie. Dlatego neogotycki kościół wybudowany przez Jana Sasa Zubrzyckiego stał się wyznacznikiem modusu stylowego jego architektoniczno-rzeźbiarskiego wyposażenia. Bardzo często architekci sami projektowali elementy małej architektury, a wykonanie ich było zlecane konkretnym warsztatom stolarsko-rzeźbiarskim, z którymi współpracowali. Pierwsze projekty nastaw ołtarzowych zachowane w Archiwum Parafii w Jordanowie pochodzą z 1911 roku, a więc z końcowego okresu budowy kościoła (1912). Nie zostały one jednak zrealizowane. Neogotyckie wyposażenie architektoniczno-rzeźbiarskie kościoła jordanowskiego powstało dużo później, dopiero przed 1927 rokiem. Najpewniej nie było ono projektowane przez samego Sasa Zubrzyckiego, ani wykonane przez współpracujące z nim warsztaty (Andrzeja Lenika z Krosna, Andrzeja Szajny z Jasła, Wita Wisza z Radziszowa itd.). Analiza stylowa nie wykazała podobieństw w zakresie struktury architektonicznej ani dekoracji figuralnej do ich dzieł. Omawiany ołtarz został oparty o schemat łuku triumfalnego, z najwyższą środkową wnęką oraz niższymi bocznymi. Ażurowe konstrukcje szczytów wykorzystują stylizowane elementy dekoracji i konstrukcji gotyckiej, jak maswerki, blendy, pinakle, żabki, przypory.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarz św. Franciszka Serafickiego wymieniony został w inwentarzu z 1927 roku, musiał zatem powstać przed tym rokiem. Omawiana nastawa została oparta o schemat łuku triumfalnego, z najwyższą środkową wnęką oraz niższymi bocznymi. Ażurowe konstrukcje szczytów wykorzystują stylizowane elementy dekoracji i konstrukcji gotyckiej, jak maswerki, blendy, pinakle, żabki, przypory.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy
Zdjęcie nr 1: Ambona wolnostojąca, ustawiona na ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie oraz środkowej kolumnie dekorowanej liśćmi akantu i otaczającymi ją ośmioma kolumienkami. Kosz na planie ośmioboku, na niewielkiej podstawie z podwieszonymi kwiatonami, z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z dwiema balustradami dekorowanymi stylizowanymi blendami. Ścianki kosza wydzielone niskimi kolumienkami. W polach prostokątne nisze w formie stojącego prostokąta, w górnej partii dekorowane stylizowanym astwerkiem, z płaskorzeźbionymi czterech ewangelistów i Chrystusa Dobrego Pasterza. Parapet w formie gzymsu z pulpitem. Struktura politurowana w kolorze ciemnego brązu, detal złocony, wizerunki postaci polichromowane. Płaskorzeźby Chrystusa i ewangelistów ukazane w półpostaci. Apostołowie zwróceni są w trzech czwartych, w dłoniach trzymają pióra i zwoje lub księgi, towarzyszą im ich symbole. Chrystus lewą ręką podtrzymuje na ramieniu owcę, w prawej trzyma laskę pasterską. Wszyscy ubrani są w obszerne tuniki i płaszcze narzucone na ramiona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem Chrystusa u słupa. Jezus ukazany w całej postaci, w wykroku, zwrócony w trzech czwartych w prawo, obiema rękami obejmujący słup, opiera o niego głowę. Twarz ma podłużną, o półprzymkniętych oczach, z długim i wąskim nosem, okoloną ciemną i krótką brodą. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadają na plecy. Wokół głowy nimb. Ciało masywne, muskularne, w całości pokryte krwawiącymi ranami. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium, obficie fałdowane, opadające ciężko. Szyja, ręce i prawa noga Chrystusa owinięte sznurem i przywiązane do słupa. Ten ostatni w formie wysokiej, brązowej kolumny. Tło obrazu jednolite, ciemnobrązowe.
obraz
Chrystus u słupa
Zdjęcie nr 1: Rzeźby drążone z tyłu, klęczące na obłokach, ustawione na prostokątnych postumentach o ściętych narożach z przodu. Figury zwrócone do wewnątrz, z rękoma złożonymi w geście modlitwy, skierowanymi w przeciwną stronę. Twarze mają pociągłe, o pełnych policzkach, migdałowatych oczach, małych nosach i rozchylonych ustach. Włosy mają krótkie, brązowe, układające się w fale. Anioły ubrane są w luźne tuniki o szerokich rękawach, przepasane w talii oraz obfite płaszcze zarzucone na jedno ramię i otaczające postacie wokół nóg. Skrzydła mają rozłożone. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w przyłuczach ryta w zaprawie i złocona wić roślinna. W centrum kompozycji Maria i św. Elżbieta ukazane w całej postaci, zwrócone ku sobie, na tle pejzażu, u dołu niewielkie postacie donatorów. Maria w lewej części obrazu, zwrócona w trzech czwartych w lewo, prawą ręką trzyma dłoń Elżbiety, lewą unosi, pozdrawiając ją. Ma owalną twarz, o młodzieńczych rysach, wysokim czole, półprzymkniętych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną gęstymi, jasnobrązowymi, długimi włosami opadającymi na ramiona i plecy, czoło przewiązane opaską. Ubrana jest w zielono-złotą suknię spodnią, wielkowzorzystą, różową suknię wierzchnią podwiązaną nad kolanem i na ramionach, przepasaną w talii, szaro-brązowy płaszcz, z zieloną podszewką zarzucony na plecy i opadający po bokach postaci, wokół szyi podwika. W prawej części obrazu św. Elżbieta, zwrócona w trzech czwartych w prawo, lewą rękę ma ugiętą, na wysokości talii, wskazując dłonią na Marię, prawą wyciąga przed siebie i trzyma jej dłoń. Twarz ma owalną, o starczych rysach, półprzymkniętych oczach, małym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w zieloną suknię z brązowym wzorem w dolnej części, czerwony płaszcz zarzucony na ramiona i podtrzymywany lewą ręką z przodu, na głowie ma biały welon zawiązany wokół szyi. Postacie przedstawione na tle pejzażu z pierzastymi drzewami oraz budynkami, w oddali góry ukazane w perspektywie powietrznej. Ponad nimi szaro-różowe niebo. W dolnej części obrazu niewielkie, klęczące postacie. Po lewej stronie dojrzały mężczyzna z długą brodą, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, w wyciągniętych z przodu rękach trzyma czapkę. Ubrany jest w szubę z futrzanym kołnierzem. Przed nim biało-czarna tarcza z godłem herbu Bonarowa i syglami „SBZ”. Po prawej stronie pięć klęczących postaci, zwróconych w trzech czwartych w prawo, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Na pierwszym planie kobieta w ciemnej sukni z krezą wokół szyi i dłoni, na głowie ma rańtuch. Przed nią czerwona tarcza z godłem herbu Trąby i syglami „ZHI”. Obok niej dwóch młodzieńców ubranych w ciemnobrązowe żupany, przed nimi leżą futrzane czapki. Obok dwie postacie dziewczęce ubrane w suknie z kryzami wokół szyi, z toczenicami i wiankami na głowach. Przed nimi czerwona tarcza z godłem herbu Półkozic.
obraz
Nawiedzenie św. Elżbiety
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, z predellą. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Antepedium ujęte ramą, w polu płaskorzeźbiona korona zamknięta ze skrzyżowanym mieczem i gałązką oliwną, na tle budynku kościoła. Na ołtarzu ustawione tabernakulum w formie drewnianej skrzynki ujętej kolumienkami z pinaklami. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym z przedstawieniem kielicha z hostią w glorii. Nastawa w postaci trzech nisz, flankowanych kolumnami z pinaklami, zwieńczonych baldachimami. Środkowa największa, z figurą św. Zygmunta na cokole, w bocznych figury św. Stanisława Kostki i św. Jacka na wysokich, ośmiobocznych cokołach. Pomiędzy niszami gałązki astwerku. Zwieńczenie w formie niszy zamkniętej łukiem ostrym, ujętej stylizowanymi kolumienkami dźwigającymi pinakle. W niej ustawiona figura św. Jadwigi, na wysokim ośmiobocznym cokole. Struktura ołtarza i tabernakulum politurowane w kolorze ciemnobrązowym, ornamentyka i detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna, z predellą. Ołtarz drewniany prostopadłościenny, z drewnianą mensą i portatylem z marmuru dębnickiego. W polu antepedium płycina ujęta blendami i maswerkiem; w centrum monogram Marii w wieńcu róż. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki zamkniętej krenelażem, ujęte dwiema kolumienkami z pinaklami, z prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi łukiem ostrym z płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha, hostią w glorii, winną latoroślą i kłosami zbóż. Osie nastawy wydzielone smukłymi półkolumnami, zakończonymi pinaklami z kwiatonami. Oś środkowa dwukrotnie wyższa i szersza od bocznych. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Wnęka ujęta ramą dekorowaną ornamentem roślinnym. Poniżej płycina w kształcie kwadratu zamkniętego łukiem segmentowym, ujęta maswerkową ramą z przedstawieniem Chrystusa z więźniami obozu koncentracyjnego i duchownymi. Oś główna zamknięta baldachimem utworzonym z trzech wimperg oraz szczytem z pinakli i kwiatonów. Osie boczne z wnękami z obrazami bł. Stanisława Pyrtka i bł. Piotra Dańkowskiego, zwieńczonymi baldachimami utworzonymi z trzech wimperg i zakończonymi gotyckimi wieżyczkami. Struktura nastawy politurowana w kolorze jasnobrązowym, ornamentyka i detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy
Zdjęcie nr 1: Ambona wolnostojąca, ustawiona na ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie oraz środkowej kolumnie dekorowanej liśćmi akantu i otaczającymi ją ośmioma kolumienkami. Kosz na planie ośmioboku, na niewielkiej podstawie z podwieszonymi kwiatonami, z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z dwiema balustradami dekorowanymi stylizowanymi blendami. Ścianki kosza wydzielone niskimi kolumienkami. W polach prostokątne nisze w formie stojącego prostokąta, w górnej partii dekorowane stylizowanym astwerkiem, z płaskorzeźbionymi czterech ewangelistów i Chrystusa Dobrego Pasterza. Parapet w formie gzymsu z pulpitem. Struktura politurowana w kolorze ciemnego brązu, detal złocony, wizerunki postaci polichromowane. Płaskorzeźby Chrystusa i ewangelistów ukazane w półpostaci. Apostołowie zwróceni są w trzech czwartych, w dłoniach trzymają pióra i zwoje lub księgi, towarzyszą im ich symbole. Chrystus lewą ręką podtrzymuje na ramieniu owcę, w prawej trzyma laskę pasterską. Wszyscy ubrani są w obszerne tuniki i płaszcze narzucone na ramiona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokim cokole. Ołtarz ustawiony na pięciostopniowej kamiennej podstawie; granitowy, prostopadłościenny, z monogramem IHS na froncie, mensa granitowa. Na nim drewniane tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, flankowane parą kolumienek, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Na ściance frontowej wysunięte do przodu metalowe drzwiczki w oprawie architektonicznej na niskim cokole, zamknięte od góry prostym gzymsem. Na drzwiczkach kielich z hostią, w płycinie o kształcie prostokąta stojącego zamkniętego łukiem trójlistnym ostrym. Nastawa flankowana dwiema dwukondygnacyjnymi wieżyczkami na planie ośmioboku z figurami św. Jana Ewangelisty i św. Piotra w pierwszej kondygnacji oraz figurami aniołów w drugiej. Figury apostołów ustawione są na ośmiobocznych wspornikach zdobionych od dołu arkadowaniem z kwiatonami, podtrzymywanych przez ośmioboczne kolumienki, flankujące kamienny ołtarz. Nad figurami ośmioboczne baldachimy zdobione od dołu arkadowaniem z kwiatonami, stanowiące podstawę dla figur aniołów, które zwieńczone są analogicznymi ośmiobocznymi baldachimami i rozbudowanymi pinaklami. W polu środkowym rzeźbiona Trójca Święta ukazana jako Tron łaski pośród obłoków i uskrzydlonych główek anielskich. Nad nią duży, ośmioboczny baldachim, zdobiony od dołu arkadowaniem, zakończonym kwiatonami, dekorowany maswerkami, wimpergami i kwiatonami, naprzemiennie z pinaklami, który stanowi podstawę wieżyczki wieńczącej ołtarz. W jej polu ustawiona figura Matki Boskiej, nad nią ośmioboczny baldachim zdobiony od dołu arkadowaniem i kwiatonami, zakończony dużym pinaklem dekorowanym żabkami. Nastawa flankowana uszami w formie przypór dekorowanych maswerkiem i wąskimi kolumienkami z pinaklami. Struktura politurowana w kolorze ciemnobrązowym, detale i ornamentyka złocone, tło pola głównego oraz podniebienia baldachimów błękitne.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, z predellą. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Antepedium ujęte ramą, w polu płaskorzeźbiona korona zamknięta ze skrzyżowanym mieczem i gałązką oliwną, na tle budynku kościoła. Na ołtarzu ustawione tabernakulum w formie drewnianej skrzynki ujętej kolumienkami z pinaklami. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym z przedstawieniem kielicha z hostią w glorii. Nastawa w postaci trzech nisz, flankowanych kolumnami z pinaklami, zwieńczonych baldachimami. Środkowa największa, z figurą św. Zygmunta na cokole, w bocznych figury św. Stanisława Kostki i św. Jacka na wysokich, ośmiobocznych cokołach. Pomiędzy niszami gałązki astwerku. Zwieńczenie w formie niszy zamkniętej łukiem ostrym, ujętej stylizowanymi kolumienkami dźwigającymi pinakle. W niej ustawiona figura św. Jadwigi, na wysokim ośmiobocznym cokole. Struktura ołtarza i tabernakulum politurowane w kolorze ciemnobrązowym, ornamentyka i detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, z predellą. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Antepedium ujęte grubą opaską, w polu płaskorzeźbiona otwarta księga z napisem „UBODZY / SKARBEM / KOŚCIOŁA” z liściem palmy i kratą. Na mensie tabernakulum w formie drewnianej skrzynki flankowanej pinaklami z kwiatonami. Drzwiczki w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem ostrym, w ramie, z przedstawieniem baranka apokaliptycznego. Tabernakulum flankowane dwiema figurami klęczących na obłokach aniołów. Osie nastawy wydzielone wąskimi kolumnami dźwigającymi stylizowane pinakle. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, z obrazem św. Wawrzyńca, ujętym ramą zdobioną ornamentem roślinnym. W polach osi bocznych po dwie ażurowe stylizowane blendy wypełnione ornamentem roślinnym, pomiędzy nimi, w górnej partii, ośmioboczne wsporniki, na których stoją figury św. Izydora i św. Kryspina. Zwieńczenie w formie ośmiobocznego cokołu z figurą św. Józefa, flankowanego dwiema parami pinakli i blendami z dekoracja roślinną. Struktura pokryta politurą w kolorze ciemnobrązowym, ornamentyka i detale architektoniczne złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, pozbawiony ramy. W centrum kompozycji, na szaro-brązowym tle ukazany siedzący w fotelu Adam Stefan Sapieha. Postać przedstawiona w ujęciu trzy czwarte z ciałem zwróconym w prawo. Kardynał został ukazany jako dojrzały mężczyzna o wyrazistych rysach twarzy z krótkimi, siwymi włosami. Wzrok skierowany w lewo. Prawa dłoń wsparta na oparciu fotela, lewa zaciśnięta w pięść, złożona na kolanach. Kardynał ubrany jest sutannę arcybiskupią oraz fioletową pelerynę, na piersi ma złoty pektorał. Fotel, na którym siedzi obity jest ciemnozieloną tkaniną dekorowaną w motywy roślinne, podłokietniki drewniane zakończone wolutami. W lewym, górnym rogu obrazu przedstawiony herb arcybiskupa. Na tle czerwonego płaszcza heraldycznego podbitego gronostajem, spiętego w narożach i zwieńczonego mitrą książęcą i czerwonym kapeluszem arcybiskupim z chwostami umieszczono trójpolową tarczę z godłami herbowymi zwieńczoną krzyżem arcybiskupim. W prawym dolnym rogu obrazu umieszczona sygnatura „X J. Kamiński (?) / 1927”.
obraz
Portret Adama Stefana Sapiehy

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-157

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności