Dwie figury aniołów powstały w drugiej połowie XVIII wieku. Prawdopodobnie pochodzą z późnobarokowego wyposażenia drewnianego kościoła Trójcy Świętej. Po wybudowaniu nowej, murowanej świątyni (1912) zostały do niej przeniesione.
Rzeźby drążone z tyłu, klęczące na obłokach, ustawione na prostokątnych postumentach o ściętych narożach z przodu. Figury zwrócone do wewnątrz, z rękoma złożonymi w geście modlitwy, skierowanymi w przeciwną stronę. Twarze mają pociągłe, o pełnych policzkach, migdałowatych oczach, małych nosach i rozchylonych ustach. Włosy mają krótkie, brązowe, układające się w fale. Anioły ubrane są w luźne tuniki o szerokich rękawach, przepasane w talii oraz obfite płaszcze zarzucone na jedno ramię i otaczające postacie wokół nóg. Skrzydła mają rozłożone. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
Wielkość figur adorujących aniołów, jak i układ ich ciała wskazuje na to, że pierwotnie mogły znajdować się na belkowaniu ołtarza w partii zwieńczenia bądź, jak obecnie, mogły być ustawione na ołtarzu i flankować na przykład tabernakulum.
Figury aniołów charakteryzuje niezwykła dynamika układu postaci odzwierciedlona w silnie skręconej sylwetce, której odpowiada układ obficie drapowanych, również skręconych wokół postaci szat. Sposób kształtowania tkaniny w liczne, drobne fałdy wirujące wokół figur nawiązuje do ekspresyjnie modelowanych szat rzeźb wykonywanych przez Antoniego Frączkiewicza.
Spękania i ubytki złoceń.
Dwie figury aniołów powstały w drugiej połowie XVIII wieku. Prawdopodobnie pochodzą z późnobarokowego wyposażenia drewnianego kościoła Trójcy Świętej. Wielkość rzeźb, jak i układ ich ciała wskazuje na to, że pierwotnie mogły znajdować się na belkowaniu ołtarza w partii zwieńczenia bądź, jak obecnie, mogły być ustawione na ołtarzu i flankować na przykład tabernakulum.
Paulina Kluz, "Dwa anioły", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/dwa-anioly-9