Nagrobek księdza Jana Słomki
Zdjęcie nr 1: Nagrobek wolnostojący złożony z dwustrefowego cokołu podtrzymującego dwustrefowy korpus zwieńczony krzyżem łacińskim. Cokół jest gładki, dolna część niższa i szersza od górnej. Dolna część korpusu jest prostopadłościenna, na frontowej ścianie, wmurowano w ramę w kształcie leżącego prostokąta z uskokiem marmurową płytę z inskrypcją „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Ś(więtej) P(amięci) / TU SPOCZYWA / Kś. JAK SŁOMKA / PARAFIANIN / ZMARŁ w 36 ROKU ŻYCIA / PO 9 LATACH KAPŁAŃSTWA / w 1874 r(oku) / POKÓJ JEGO DUSZY / ODN(OWILI) PARAFIANIE 1981” poniżej rytego w piaskowcu „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Na tylnej ścianie, w takiej samej ramie znajduje się nieczytelny napis zaczynający się od „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Górna część korpusu jest wieloboczna, smuklejsza i wyższa niż dolna, zakończona gzymsem. Każdą jej ściankę dekoruje ostrołukowa blenda. Całość wieńczy krzyż łaciński o ramionach stylizowanych na utworzone z gałęzi.
Zdjęcie nr 2: Nagrobek wolnostojący złożony z dwustrefowego cokołu podtrzymującego dwustrefowy korpus zwieńczony krzyżem łacińskim. Cokół jest gładki, dolna część niższa i szersza od górnej. Dolna część korpusu jest prostopadłościenna, na frontowej ścianie, wmurowano w ramę w kształcie leżącego prostokąta z uskokiem marmurową płytę z inskrypcją „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Ś(więtej) P(amięci) / TU SPOCZYWA / Kś. JAK SŁOMKA / PARAFIANIN / ZMARŁ w 36 ROKU ŻYCIA / PO 9 LATACH KAPŁAŃSTWA / w 1874 r(oku) / POKÓJ JEGO DUSZY / ODN(OWILI) PARAFIANIE 1981” poniżej rytego w piaskowcu „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Na tylnej ścianie, w takiej samej ramie znajduje się nieczytelny napis zaczynający się od „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Górna część korpusu jest wieloboczna, smuklejsza i wyższa niż dolna, zakończona gzymsem. Każdą jej ściankę dekoruje ostrołukowa blenda. Całość wieńczy krzyż łaciński o ramionach stylizowanych na utworzone z gałęzi.
Zdjęcie nr 3: Nagrobek wolnostojący złożony z dwustrefowego cokołu podtrzymującego dwustrefowy korpus zwieńczony krzyżem łacińskim. Cokół jest gładki, dolna część niższa i szersza od górnej. Dolna część korpusu jest prostopadłościenna, na frontowej ścianie, wmurowano w ramę w kształcie leżącego prostokąta z uskokiem marmurową płytę z inskrypcją „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Ś(więtej) P(amięci) / TU SPOCZYWA / Kś. JAK SŁOMKA / PARAFIANIN / ZMARŁ w 36 ROKU ŻYCIA / PO 9 LATACH KAPŁAŃSTWA / w 1874 r(oku) / POKÓJ JEGO DUSZY / ODN(OWILI) PARAFIANIE 1981” poniżej rytego w piaskowcu „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Na tylnej ścianie, w takiej samej ramie znajduje się nieczytelny napis zaczynający się od „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Górna część korpusu jest wieloboczna, smuklejsza i wyższa niż dolna, zakończona gzymsem. Każdą jej ściankę dekoruje ostrołukowa blenda. Całość wieńczy krzyż łaciński o ramionach stylizowanych na utworzone z gałęzi.

Nagrobek księdza Jana Słomki

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Świątniki Górne
Miejscowość
Świątniki Górne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Tagi
nagrobek styl neogotycki
Miejsce przechowywania
cmentarz
Identyfikator
DZIELO/08748
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
1874 rok
Technika i materiał
kamień, techniki rzeźbiarskie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Nagrobek został wystaiony w 1874 i odnowiony w 1981 roku.

Opis

Nagrobek wolnostojący złożony z dwustrefowego cokołu podtrzymującego dwustrefowy korpus zwieńczony krzyżem łacińskim. Cokół jest gładki, dolna część niższa i szersza od górnej. Dolna część korpusu jest prostopadłościenna, na frontowej ścianie, wmurowano w ramę w kształcie leżącego prostokąta z uskokiem marmurową płytę z inskrypcją „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Ś(więtej) P(amięci) / TU SPOCZYWA / Kś. JAK SŁOMKA / PARAFIANIN / ZMARŁ w 36 ROKU ŻYCIA / PO 9 LATACH KAPŁAŃSTWA / w 1874 r(oku) / POKÓJ JEGO DUSZY / ODN(OWILI) PARAFIANIE 1981” poniżej rytego w piaskowcu „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Na tylnej ścianie, w takiej samej ramie znajduje się nieczytelny napis zaczynający się od „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Górna część korpusu jest wieloboczna, smuklejsza i wyższa niż dolna, zakończona gzymsem. Każdą jej ściankę dekoruje ostrołukowa blenda. Całość wieńczy krzyż łaciński o ramionach stylizowanych na utworzone z gałęzi.

Zarys problematyki artystycznej

Ksiądz Jan Słomka pełnił funkcję proboszcza w Świątnikach od 1871, do śmierci w 1874 roku. Urodził się w Świątnikach w 1838 roku. Podczas pełnienia służby założył Bractwo Różańcowe oraz Bractwo Serca Pana Jezusa, sprowadził również do Świątnik Siostry Służebniczki Najświętszej Marii Panny ze Starej Wsi oraz ufundował ochronkę dla biednych dzieci.
Upamiętniający go pomnik został wykonany w stylu neogotyckim, o czym przekonuje jego smukła forma, ostrołukowe blendy oraz ramy i krzyż utworzone jakby z krzyżujących się gałązek.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Nagrobek został odnowiony w 1981 roku. Kamień jest zwietrzały, część starych napisów nieczytelna, całość jest zabrudzona.

Streszczenie

Nagrobek upamiętnia księdza Jana Słomkę, który był proboszczem w Świątnikach Górnych w latach 1871-1879. Pomnik został wykonany w stylu neogotyckim, o czym przekonuje jego smukła forma, ostrołukowe blendy, oraz ramy i krzyż utworzone z elementów imitujących patyczki i gałęzie.

Bibliografia

Batko Franciszek, "Cmentarz Świątnicki", Kraków 1998
Batko Franciszek, "Z dziejów parafii w Świątnikach Górnych", Kraków 1992

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą, zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku, o ściankach naprzemiennie prostych i wklęsłych, dekorowanych płycinami z plakietami ornamentalnymi. Podstawa kosza stożkowa, z wypełniającymi płaszczyzny płycinami, z pozłacaną szyszką u dołu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną, wewnątrz której aplikowany stylizowany ornament roślinny i dwie główki anielskie poniżej łuku trójlistnego. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty profilowanym gzymsem, wyłamanym w narożach, z podwieszonym lambrekinem i zwieńczony rzędem ornamentu złożonego ze stylizowanych lilii. Baldachim wieńczy pełnoplastyczna figura Chrystusa Zmartwychwstałego ustawiona na stożkowej podstawie. Chrystus został ukazany w całej postaci, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą przytrzymując płaszcz. Ma owalną twarz okoloną długimi włosami, które spływają mu na ramiona i plecy. Wokół bioder ma obwiązane białe perizonium, na plecach zarzucony złoty płaszcz spięty na dekolcie; szaty łamią się ostrymi fałdami. W podniebiu baldachimu znajduje się rzeźba srebrnej gołębicy Ducha Świętego. Balustrada z profilowaną poręczą, artykułowana romboidalnymi płycinami z plakietami. Kolorystyka pastelowa, jasna. Struktura w kolorze kremowym, płyciny jasnoszare, fryz baldachimu bordowy detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełna, ustawiona na wysokim, profilowanym cokoliku. Chrystus w ujęciu całopostaciowym, przedstawiony z krzyżem i proporcem, zwrócony lekko w prawo. Ujęty w pozycji stojącej w kontrapoście z ugiętą lewą nogą wspartą na czaszce Adama. Prawą depcze węża trzymającego w pysku jabłko. Twarz owalna, okolona zarostem, włosy długie, zbite w pukle, luźno opadają na ramiona. Na plecy narzucony płaszcz, silnie drapowany na linii bioder i osłaniający prawą nogę. Stopy bose. Na boku korpusu, dłoniach oraz stopach widoczne rany. Jezus prawą rękę ma uniesioną w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje krzyż i proporzec.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(KSIĘDZU) JÓZEFOWI NOWAKOWSKIEMU / *1812. +1870. / Zasłużonemu około w zniesienia tej świątyni / Dusz pasterzowi Swojemu / wdzięczni Parafianie”, którą ujęto linią z uszakami w narożach.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Józefa Nowakowskiego
Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z uszakami, na środku których umieszczono metalowe rozetki maskujące miejsca mocowania. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) FRANCISZEK / KARPIŃSKI / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD R(OKU) 1885 DO R(OKU) 1906. / UR[ODZONY] W ANDRYCHOWIE 7. X 1851 / UMARŁ W PODGÓRZU 2. VII 1908 / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego
Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z okrągłymi główkami śrub w narożach. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) KANONIK / EDMUND BRZOSTEK / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD 1936 R(OKU) DO 1973 R(OKU) / ZA JEGO POSŁUGĘ KAPŁAŃSKĄ / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Edmunda Brzostka
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFOWI MICHALCOWI / *1817 +1875 / Fundatorowi ogniotrwałego dachu / na tutejszym kościele / Błogosławieni umarli Którzy w Panu / umierają abowiem uczynki ich za nimi idą „Obj(awienie) ś[więtego] Jana XIV 13”. Treść ujęto bordiurą z faliście wijącej się wici roślinnej.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Michalca

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte grubą ramą, dekorowaną po wewnętrznej stronie maswerkiem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JULIANOWI z GÓRKI / GORCZYNSKIEMU / NAJLEPSZEMU MĘŻOWI I OJCU NAJZACNIEJSZEMU OBYWATELOWI / DZIEDZICOWI STRYSZOWA, DĄBRÓWKI, FUNDATOROWI TEGOŻ KOŚCIOŁA / *1797 R(OKU) +1874 R(OKU) W KRAKOWIE I TAM POCHOWANEMU / WDZIĘCZNA ŻONA Z CÓRKAMI, PROSZĄ O WESTCHNIENIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Juliana Gorczyńskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
obraz
Matka Boska Anielska
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Matka Boska z Dzieciątkiem na lewym kolanie siedzi na tronie umieszczonym na wysokim postumencie, pod ażurowym baldachimem wspartym na cienkich kolumienkach wiązkowych. Ubrana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz, w prawej ręce trzyma berło, na głowie korona otwarta. Dzieciątko, odziane w niebieską sukienkę, wznosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma niebieską kulę świata,. Po bokach Matki Boskiej postacie skrzydlatych aniołów, z których umieszczone w górze unoszą girlandy kwiatów. U podstawy postumentu klęczą z rękami złożonymi w geście modlitwy członkowie rodziny Potockich (Artur i Zofia oraz Andrzej), zwróceni ku Matce Boskiej, polecani przez swoich świętych patronów. Tło obrazu niebieskie. Na cokole inskrypcja majuskułowa (początek antyfony brewiarzowej): SALVE REGINA / [MATER] MISERICO[DIAE] / [VITA] [DUL]CED[O] . Obraz w prostokątnej ramie zamkniętej półkoliście.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem i z członkami rodziny Potockich
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego profilowaną, czarno-brązowa ramą, z przedstawieniem śmierci św. Franciszka z Asyżu. Pośrodku, na rozłożonej na drewnianej podłodze jasnobrązowej tkaninie ukazany jest w półleżącej pozie św. Franciszek zwrócony w lewo. Pociągłą, szczupłą, siną twarz świętego charakteryzują wyraziste rysy i krótki zarost. Głowę z krótką tonsurą okala świetlisty nimb. Święty ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany białym sznurem. Lewą rękę wspiera na piersiach, w prawej trzyma czarny krzyż. Na dłoniach widoczne są rany. Otacza go grupa braci w różnym wieku, znajdujący się w głębi stoją, ukazani po bokach klęczą. Jeden z nich ma kaptur na głowie, jeden przesłania dłonią twarz. Część zakonników wspiera ręce na piersiach, składa w geście modlitwy lub trzyma w dłoniach otwarte księgi lub świece. Na pierwszym planie leży kociołek na wodę święconą i kropidło. Scena ukazana jest we wnętrzu o grubych, pobielanych ścianach. Po prawej stronie wisi obraz z Ukrzyżowaniem, po lewej jest niewielkie okno, za którym widać górzysty pejzaż. Pośrodku kompozycji, z góry w kierunku głowy świętego biegnie wiązka promieni z gwiazdą. W dolnej części obrazu znajduje się owalny kartusz z napisem „Święty Franciszek otoczony gronem / braci … umiera / A Dusza Jego w postaci gwiazdy wznosi się do / nieba. / Reform. A(nno) D(omini) 1874”.
obraz
Śmierć św. Franciszka

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie leżacego prostokąta w prostokątnym obramieniu zwieńczonym trójkątnym szczytem z zwiniętymi liścmi akantu w dolnych narożach i wierzchołkiem uformowanym z dwóch niewielkich stykających się ze sobą antytetycznie ustawionych ślimacznic. U podstawy w narożach ślimacznice zakończone wywiniętym liściem akantu. Inskrypcja: IANOWI I WIKTORYI Z RUDZIŃSKICH / ZBOIŃSKIM / XAWERA ZE ZBOIŃSKICH STADNICKA / NA CZEŚĆ PRZYWIĄZANIA I WDZIĘCZNOŚCI KU RODZICOM / TEN POMNIK DLA WIECZNEY PAMIĘCI POŚWIĘCA / 1830 Inskrypcja pierwotnie pozłacana.
płyta nagrobna

Epitafium Jana i Wiktorii Zboińskich

Zdjęcie nr 1: Rzeźba i nagrobek przyścienne. Nagrobek prostopadłościenny na cokole. Na nagrobku zamieszczona inskrypcja na marmurowej, wprawionej tablicy o wymiarach 70x 58 cm: „D.O.M./ Ku pobożnemu wspomnieniu/ Józefa Piątkowskiego zmarłego 1829 r: w wieku lat 70./ Magdaleny Piątkowskiej zmarłej 1855 r: w wieku lat 89./ Kaspra Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 52./ Antoniego Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 47./ Maryanny z Piątkowskich Łozińskiej/ zmarłej w 1849 r: w wieku lat 50./ Wiktoryj Nowakowskiej w Zakonie Franciszki zmarłej w 1854 r: w wieku lat 19/X: Piątkowski Serafin/ ten pomnik postawił”. Rzeźba ustawiona na nagrobku, przedstawia Michała Archanioła stojącego na smoku. Budowa ciała muskularna.Anioł w dynamicznej pozie, kontrapoście.Ciężar ciała oparty na prawej nodze. Tors i głowa silnie przechylone w lewą stronę. Ręce uniesione do wysokości ramion, ugięte w łokciach, przedramiona skierowane w dół. U ramion duże, dynamicznie ukształtowane skrzydła. Włosy kręcone, długością sięgające ramion, twarz o młodzieńczych rysach.W prawej dłoni trzyma miecz, skierowany ukośnie w dół, w stronę głowy smoka. Ubrany w zbroję łuskową, w dolnej partii zakończoną fartuchem złożonym zpasów, hełm z obfitym pióropuszem oraz sandały sięgające połowy łydki. Postać odziana jest w dekoracyjnie kształtowany płaszcz. Smok leżący na grzbiecie, pod stopami Archanioła, ma głowę i łapy wyciągnięte ku górze. Na grzbiecie łuska oraz skrzydła.
rzeźba

Archanioł Michał- włączona w nagrobek rodziny Piątkowskich

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz

Apoteoza św. Jana Kantego

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.
obraz

Apoteoza św. Jana Nepomucena

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JAN FIGWER / PROBOSZCZ STRYSZOWSKI / I WICE DZIEKAN SVSKI / VR[ODZONY] 1859 + 1931 / WDZIĘCZNI PARAFIANIE TEN / POMNIK MV POSTAWILI 1935”.
płyta nagrobna

Epitafium Jana Figwera

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Nagrobek księdza Jana Słomki", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nagrobek-ksiedza-jana-slomki

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności