Epitafium Jana Figwera
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JAN FIGWER / PROBOSZCZ STRYSZOWSKI / I WICE DZIEKAN SVSKI / VR[ODZONY] 1859 + 1931 / WDZIĘCZNI PARAFIANIE TEN / POMNIK MV POSTAWILI 1935”.

Epitafium Jana Figwera

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Stryszów
Miejscowość
Stryszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Południe
Parafia
Parafia Św. Jana Kantego
Tagi
Figwer Jan
Identyfikator
DZIELO/08314
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1935 rok
Technika i materiał
granit, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Epitafium księdza Jana Figwera zostało wystawione w 1935 roku przez parafian stryszowskich.

Opis

Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JAN FIGWER / PROBOSZCZ STRYSZOWSKI / I WICE DZIEKAN SVSKI / VR[ODZONY] 1859 + 1931 / WDZIĘCZNI PARAFIANIE TEN / POMNIK MV POSTAWILI 1935”.

Zarys problematyki artystycznej

Jan Figwer (1859-1931) był wicedziekanem suskim i proboszczem w Stryszowie przez 29 lat (1902-1931). Epitafium pełniące funkcję kommemoratywną posiada tradycyjną formę zupełnie prostej tablicy ze złoconą inskrypcją.


Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Uszkodzenia krawędzi płyty, przetarcia złoceń inskrypcji.

Streszczenie

Epitafium księdza Jana Figwera (1859-1931) zostało wystawione w 1935 roku przez parafian stryszowskich. Figwer był wicedziekanem suskim i proboszczem w Stryszowie przez 29 lat (1902-1931).

Bibliografia

Lenczowski Franciszek, "O kościołach i parafiach w Stryszowie i Zakrzowie w diecezji krakowskiej" , „Nasza Przeszłość” , s. 191-233

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od zakrystii. Kosz na rzucie prostokąta z wypukłą ścianką frontową, z dodatkowym podestem od strony prezbiterium, ustawiony na niewielkiej podstawie dekorowanej muszlą, z podwieszeniem w formie zwężającego się cokołu ozdobionego ornamentem roślinnym, zakończonym szyszką. Ścianki kosza dekorowane płycinami w kształcie kwadratu o wklęsłych narożach wypełnionymi dekoracją złożoną z akantu, rozet i kratki regencyjnej. Naroża ścianki przedniej zdobione zwisami utworzonymi z wstęgi i kratki regencyjnej oraz ornamentu roślinnego. Parapet w formie gzymsu. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta, dekorowany w polu profilowaną płyciną z ornamentem roślinnym i płaskorzeźbioną figurą św. Stanisława. Baldachim powtarzający plan kosza, ujęty niepełnym belkowaniem, dekorowanym z trzech stron szczytami, z fragmentami zwróconego na zewnątrz przerwanego, wolutowego przyczółka, stanowiący podstawę dla figury anioła. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym ze złoconymi i srebrzonymi profilami oraz ornamentyką. Figura anioła pełnoplastyczna, zwrócona jest w trzech czwartych w prawo, w silnym kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, z głową skierowaną w górę. Obiema rękami obejmuje trąbę, na której gra. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach skierowanych w górę, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną silnie kręconymi włosami. Anioł ubrany jest w zapinaną z przodu na guziki, obcisłą kamizelkę z bufiastymi, krótkimi rękawami i wysokim kołnierzem, w pludry i pończochy, wokół bioder ma zawieszony płaszcz, podwiązany po bokach. Skrzydła duże, złożone po bokach postaci. Polichromia ciała naturalistyczna, strój złocony, ze srebrzonymi detalami. Po wewnętrznej stronie fragmentu lewego przerwanego przyczółka napis: „odnowiono 1841. / ołtarze 3. tęcę i ambonę / przez Malarza z Tar/nawy Andrzeja / Wierzch[…]”.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz
Apoteoza św. Jana Kantego
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kamienna, ustawiona na dwustopniowej podstawie, na planie półkola. Stopa na planie koła, na wysokim cokole, gładka. Trzon prosty, nodus gruszkowaty, ujęty dwoma pierścieniami. Podstawa czary wklęsło-wypukła. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wyodrębnionym brzegiem. Pokrywa drewniana, profilowana, z sześcioma kabłąkami podtrzymującymi cokół, na którym stoi grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na prostej podstawie o nieregularnym kształcie oraz na niewielkim, rzeźbionym fragmencie skały. Chrystus zwrócony jest frontalnie, z uniesioną głową, skierowaną w prawo, stoi w kontrapoście z wypchniętym w bok lewym biodrem i wysuniętą do przodu prawą nogą. W lewej ręce trzyma drzewce zakończone krzyżem z czerwoną chorągwią ze złoconym krzyżem, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma kwadratową o wysokim czole, dużych oczach skierowanych do góry, krótkim nosie i pełnych ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi włosami opadającymi na plecy. Z jego głowy wychodzą trzy wiązki złoconych promieni. Ciało ma szczupłe o delikatnym modelunku mięśni, z zaznaczonymi śladami męki. Biodra przewiązane są ściśle przylegającym, srebrzonym perizonium oraz złoconym płaszczem zarzuconym na prawą nogę i opadającym z tyłu postaci. Między stopami Chrystusa wije się wąż. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte grubą ramą, dekorowaną po wewnętrznej stronie maswerkiem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / FRANCISZKOWI ŁUBIEŃSKIEMU / DOKTOROWI FILOZOFII, DZIEDZICOWI STRYSZOWA I DĄBRÓWKI / NAJLEPSZEMU I NAJCZULSZEMU MĘŻOWI, OJCU i DZIADKOWI / NAJZACNIEJSZEMU OBYWATELOWI / GORĄCEMU KATOLIKOWI i PATRYOCIE / DOBRODZIEJOWI TEGO KOŚCIOŁA i LUDZKOŚCI / UR(ODZONEMU) 2 PAŹDZIER(NIKA) 1859 ZM(ARŁEMU) 10 PAŹDZIER(NIKA) 1915. / WDZIĘCZNA ŻONA Z DZIEĆMI / PROSI O GORĄCĄ MODLITWĘ ZA JEGO DUSZĘ.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Łubieńskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „WYZNAIE TO IZEM BYŁ GRZESNIKIEM MOY BOZE / [O]DNAJCZE MIŁOSIERDZIE [SWO]IE NIECH PRZEMOZ[E] / CIEBIE ZAS CZYTELNIKU O PACIERZY PROSZĘ / FRANCISZEK WILKOŃSKI SUPPLIKE WNOSZE”.
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Wilkońskiego

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, jednonawowy, trójprzęsłowy, z transeptem i jednoprzęsłowym, węższym i niższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Między nawą a transeptem po obu stronach znajdują się kruchty, do prezbiterium od strony północnej dostawiona kruchta złożona z dwóch lokalności. Ściany są rozczłonkowane filarami, tworzącymi płytkie arkadowe wnęki. Między nawą a prezbiterium arkada tęczowa. Sklepienie krzyżowe na gurtach spływających na filary. Prezbiterium oświetlają wąskie, prostokątne okna zamknięte ostrołukowo, w nawie i w transepcie znajdują się prostokątne okna prostokątne zamknięte półkoliście, w ścianie frontowej w dolnej części okna prostokątne zamknięte półkoliście, a w górnej podwójne okna prostokątne. Fasada ujęta dwiema narożnymi szkarpami, zwieńczona trójkątnie. Do niej dostawiona kruchta z dwuspadowym daszkiem i wejściem w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście. W kamiennej fasadzie znajdują się dołem okna prostokątne, zamknięte półkoliście, a górą prostokątne, biforialne okna z nadprożem łukowatym wykonanym z cegły. Szczyt ceglany, podzielony na trzy strefy kamiennym wątkiem, z pięcioma wnękami prostokątnymi, zamkniętymi półkoliście, z wąskimi otworami w dolnej strefie i z owalnym oknem w drugiej. Elewacje boczne nawy ujęte skarpami. Dachy dwuspadowe, kryte dachówką, z wieżyczką na sygnaturkę.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w złoconą, dekorowaną ornamentem roślinnym ramę. W centrum kompozycji ukazany Chrystus w półpostaci, frontalnie, z lewą ręką wskazującą na gorejące na piersi serce, prawą spuszczoną w dół. Ubrany w długą, białą suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz, założony na plecy. Na piersi gorejące serce na tle promienistej glorii, z zatkniętym u szczytu małym krzyżykiem, oplecione koroną cierniową. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, małymi oczami, ze wzrokiem skierowanym na wprost, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa pukle oraz długimi włosami, z przedziałkiem pośrodku, spływającymi długimi puklami na ramiona i plecy. Na dłoniach widoczne ślady męki. Tło jednolite, ciemnobrązowe. Kolorystyka ciemna. W prawym, dolnym narożu sygnatura „R(ok) 1935/ ST(ANISŁAW) CIĘŻADLIK”.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem półpostaci dojrzałego mężczyzny siedzącego na fotelu. Postać zwrócona w trzech czwartych w lewo, obiema rękami trzyma na kolanach zamkniętą księgę. Twarz o rysach portretowych, migdałowatych oczach, zmarszczonych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach, okolona siwymi, krótkimi włosami, na głowie łysina. Portretowany ma okulary i ubrany jest w czarną sutannę z pelerynką. Postać ukazana na fioletowo-brązowym tle. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą, dekorowaną w narożach ornamentem roślinnym.
obraz
Portret księdza Józefa Sławińskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz

Apoteoza św. Jana Kantego

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.
obraz

Apoteoza św. Jana Nepomucena

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium Jana Figwera", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-jana-figwera

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności