Epitafium Agnieszki z Ludwikowskich Szymaszkowej

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

krakowski

Gmina

Skawina

Miejscowość

Skawina

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Parafia

Św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

kościół

Identyfikator

DZIELO/06628

Kategoria

nagrobek

Ilość

1

Czas powstania

1824 rok

Fundator

mąż

Technika i materiał

kamień kuty

Autor noty katalogowej

Agata Felczyńska

Domena Publiczna

Opis

Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z kutym napisem „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Agneszcze z Ludwikowskich / Szymaszkowey / Obywatelce tuteyszy świadectwo wie/cznego żalu w dowód przywiązania / wdzięczności ku swey Małżonce / pozostały Mąż Franciszek Xawery / Szymaszek z troygiem Dzieci / ten pomnik położył / Umarła w wieku lat 29. D(n)ia 21. Kwie(tnia) / 1824 R(ok)u. Czytelniku przeszliy za / nią do Boga czułe Westchnienie”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Epitafium w kształcie stojącego prostokąta upamiętniające Agnieszkę z Ludwikowskich Szymaszkową, która miała troje dzieci, ufundował jej mąż.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta obwiedziona ramką z kwadratami w narożach. Na środku, poniżej krzyża łacińskiego złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pamięci / D(okto)ra TOMASZA SWIERZA / LEKARZA MIASTA SKAWINY / LEKARZA SĄDOWEGO KOLEI PAŃSTWOWEJ / ZM(ARŁEGO) W KRAKOWIE D(NIA) 7. KWIETNIA 1888. / W 40(ty)m ROKU ŻYCIA / Wieczny odpoczynek / racz mu dać Panie!”.

płyta nagrobna

Epitafium doktora Tomasza Swierza

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna składająca się z kosza, zaplecka, baldachimu i schodów z balustradą, zawieszona na lewej ścianie prezbiterium. Kosz na planie zbliżonym do prostokąta, o ściankach prostych i wklęsłych z uskokami w narożach, dekorowanymi płycinami z plakietami ornamentalnymi. Na największej płycinie przedstawienie Boga Ojca trzymającego tablice 10 przykazań, pośród obłoków, z trąbiącym aniołem w prawym dolnym narożniku. Kosz zamyka pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem. Podstawa kosza z łączących się pośrodku wolut, z pozłacaną szyszką u dołu. Zaplecek w kształcie prostokąta z prostokątną płyciną zamknięta łukiem nadwieszonym, wewnątrz której płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa Dobrego Pasterza. Pole flankują pilastry z płycinami. Baldachim powtarzający plan kosza, z podwieszonym lambrekinem i zwieńczony postumentem utworzonym ze stylizowanych wolut, na którym posadowiono figurę modlącego się anioła w długiej, srebrnej sukni. W podniebiu baldachimu znajduje się rzeźba srebrnej gołębicy Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Struktura w kolorze brązowym, płyciny ciemnozielone, detal architektoniczny i ornamenty pozłacane i posrebrzane.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym przedstawiający scenę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji ukazany ukrzyżowany Chrystus na tle odległego pejzażu z Jerozolimą. Ciało napięte, ramiona rozciągnięte do boków powyżej wysokości głowy skierowanej delikatnie w lewą stronę. Twarz owalna, delikatna, wzrok skierowany do góry, okolona krótką, jasnobrązową brodą; włosy opadają na plecy. Na głowie korona cierniowa, a wokół niej jasny, jakby świetlisty nimb. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium przewinięte na prawym biodrze. Krzyż prosty, brązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „JESUS / NAZARENUS / REX / JUDAEORUM”. Tło ciemne, w dolnej części widok Jerozolimy, powyżej której widoczne rozwiane, jasnobrązowe chmury. Kolorystyka obrazu ciemna, duże kontrasty. Kompozycja oprawiona w złoconą ramę dekorowaną ornamentem roślinnym i rocaille’owym na górnej krawędzi, w dolnych narożach oraz po bokach.

obraz

Chrystus na krzyżu

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta obwiedziona ramką z kwadratami w narożach. Na środku, poniżej krzyża łacińskiego złocona, majuskułowa inskrypcja „TU SPOCZYWAJĄ ZWŁOKI / AGNIESZKI z JURYCINSKICH / BIEŃKOWSKIEJ / ZMARŁEJ 2 LISTOPADA 1820 R(OKU) / W 24 ROKU ŻYCIA / POKÓJ JEJ DUSZY”.

płyta nagrobna

Epitafium Agnieszki z Jurycińskich Bieńkowskiej

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta wykonane z czarnego kamienia poświęcone pamięci księdza Jana Ligęzy. Na tablicy poniżej krzyża łacińskiego i napisu „SOLIDARNOŚĆ SERC – SERCU” płaskorzeźbiony portret zmarłego. Na owalnej twarzy z wysokim czołem odznaczają się małe oczy, wąski nos i wydatne usta, między nosem a ustami zaznaczona bruzda. Pod portretem dalsza część napisu „/ PAMIĘCI KSIĘDZA KANONIKA / JANA LIGĘZY / 23. IX. 1930 – 8. VII. 1983 / PROBOSZCZA TEJ PARAFII W LATACH 1975-1983 / POCHOWANEGO W RODZINNYM WAKSMUNDZIE / ŻYCIEM SWOIM I DZIAŁANIEM / UMOCNIŁ NAS W DUCHU / WIARY NADZIEI I MIŁOŚCI / POKÓJ JEGO DUSZY / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.

płyta nagrobna

Epitafium księdza Jana Ligęzy

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z kutym, złoconym napisem poniżej chrystogramu „KSIĘDZU PROBOSZCZOWI / KS(IĘDZU) KAN(ONIKOWI) LEONOWI BARANOWI / 1933-2004 / ZAŁOŻYCIELOWI ZESPOŁU KATOLICKICH SZKÓŁ / im(ienia) JANA PAWŁA II / ORAZ JADŁODAJNI DLA UBOGICH / Z WDZIĘCZNOŚCIĄ ZA POSŁUGĘ DUSZPASTERSKĄ / W SKAWINIE W LATACH 1983-2004 / PARAFIANIE”. W narożach dekoracyjne rozetki maskują miejsca mocowania.

płyta nagrobna

Epitafium księdza Leona Barana

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta, zwieńczona szczytem z krzyżem na wolutowej podstawie. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Tomasz / GREGOROWICZ / Sędzia dobr kamar. Niepołomice Krzeczo[wice] / + 3 Listopada 1824 r(oku) / żył lat 39.”

płyta nagrobna

Epitafium Tomasza Gregorowicza

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta. Na tablicy inskrypcja „Józef Hantschel / zmarły R(oku) 1824. / prosi o Westchnienie.”

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Hantschela

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zakończonego trójkątnie ukazuje komunię św. Stanisława Kostki. Święty jest ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z rękoma złożonymi do modlitwy. Jego głowa jest pochylona, twarz o młodzieńczych rysach z przymkniętymi oczami, prostym nosem, na głowie krótkie czarne włosy. Święty jest ubrany w habit jezuicki. Z lewej strony obrazu anioł ukazany do pasa, głowa z profilu, a korpus z trzech czwartych. W lewej ręce trzyma kielich, w prawej – hostię. Jego głowa jest pochylona, oczy otwarte, nos długi, włosy zaczesane do tyłu opadają na kark. Wyłaniający się z chmur anioł jest ubrany w białą tunikę przykrytą złotą tkaniną. Obraz utrzymany w stonowanej kolorystyce, z przewagą brązów i szarości, tło neutralne, w odcieniach brązu.

obraz

Komunia św. Stanisława Kostki

Zdjęcie nr 1:

obraz

Pierwszy sejm Królestwa Polskiego w 1818 r.

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów, umieszczonych w profilowanych ramach, zamkniętych od góry łukiem odcinkowym, zdobionym od góry stylizowaną, rzeźbioną dekorację roślinną (listki i wolutki); pośrodku zwieńczenia prosty krzyżyk. W polu zwieńczenia numery stacji zapisane złoconymi cyframi rzymskimi. Kompozycje wieloosobowe, umieszczone na tle pejzażu. Chrystus ubrany jest w niebieską suknię, przewiązaną w pasie sznurem, na głowie ma założoną koronę cierniową. Twarze i dłonie oddane sumarycznie, kolorystyka ciemna, draperia szat miękka. Rama malowana na czerwono, profilowania i ornamentyka złocone. Na odwrociu obrazów numeracja zapisana cyframi arabskimi, natomiast na odwrociu ram numeracja zapisana cyframi rzymskimi (numery nie pokrywają się). Na odwrociu pierwszej stacji napis: „Stacje konserwowane staraniem ks. proboszcza mgr Żmudki w 1969 r. przez J. Furdynę i J. Tarabułę – malarzy z Krakowa”. Na zwieńczeniu dziesiątej stacji, na odwrociu napis: „R[ok] P[ański] 1824”. Po konserwacji w 2017 roku zrekonstruowano napisy w zwieńczeniu dodając „STACYA.”.

Zdjęcia i ich opis wykonano przed konserwacją.

obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym z uskokiem. W centrum kompozycji stoi przedstawiony w całej postaci św. Walenty, który spogląda na ukazującego mu się Jezusa, lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga w geście błogosławieństwa. Ma małą, owalną twarz, z głęboko osadzonymi oczami i małymi ustami otoczonymi wąsami i krótką brodą; włosy krótkie. Jest ubrany w białą albę z pasem koronki na dole i u rękawów i czerwony, lamowany złotem ornat, spod którego wystaje fragment stuły, przez lewą rękę ma przewiązany manipularz. Przed nim, na obłokach tronuje Chrystus ubrany jedynie w czerwony płaszcz. Prawą rękę wyciąga przed siebie, w lewej trzyma widoczny jedynie we fragmencie krzyż, spogląda na świętego. Z lewej strony kompozycji w stronę Walentego zlatuje putto trzymające wieniec z liści laurowych oraz palmę męczeństwa. W łuku zamykającym od góry kompozycję widoczne są dwa kolejne aniołki. U stóp Walentego, na ziemi leży kobieta w białej sukni z owiniętą głową. Jest przykryta czerwonym płaszczem, rękę składa na piersi, ma zamknięte oczy. W tle górzysty krajobraz, powyżej granatowe niebo, rozjaśnione jedynie za postacią Chrystusa. Obraz w złoconej, profilowanej ramie.

obraz

Św. Walenty

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Epitafium Agnieszki z Ludwikowskich Szymaszkowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-agnieszki-z-ludwikowskich-szymaszkowej

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności