Figura anioła powstała razem z całym retabulum w 1773 roku.
Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Anioł ukazany w pozycji siedzącej, z uniesionym prawym kolanem, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Obie ręce ma ugięte, skierowane w prawą stronę, w prawej dłoni trzyma berło zakończone okiem Opatrzności. Twarz ma pełną, o wysokim czole, wąskich migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną brązowymi, falowanymi włosami sięgającymi ramion i przylegającymi do głowy. Ubrany jest w złoconą szatę, zawiniętą wokół ciała odsłaniającą tors i częściowo nogi. Przy lewym boku jedno, małe skrzydło, złocone i złożone. Polichromia ciała naturalistyczna.
Figury z prawego ołtarza bocznego wyróżnia bardzo charakterystyczny sposób oddania fizjonomii, włosów i szat. Mają twarze o płytko rzeźbionych, wąskich i migdałowatych oczach, długich i wąskich nosach, włosy zaś są kręcone w dolnej części, ale przylegające do głowy w górnej. Szaty podkreślają układ ciała, przylegają do niego ściśle w partiach torsu, nóg i bioder, są lekko marszczone i modelowane, w liczne, wąskie fałdy. Bardzo podobne pod względem formalnym rzeźby znajdują się w ołtarzu głównym w Łapszach Niżnych, jakkolwiek ich wykonawca pozostaje wciąż nieznany.
Dobry.
Figura anioła powstała razem z całym retabulum w 1773 roku. Bardzo podobne pod względem formalnym rzeźby znajdują się w ołtarzu głównym w Łapszach Niżnych, jakkolwiek ich wykonawca pozostaje wciąż nieznany.
Paulina Kluz, "Anioł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/aniol-26