Matka Boska Anielska
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 2: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 3: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 4: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 5: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 6: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 7: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 8: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 9: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.
Zdjęcie nr 10: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.

Matka Boska Anielska

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Osiek
Miejscowość
Głębowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Matki Boskiej Szkaplerznej
Miejsce przechowywania
plebania
Identyfikator
DZIELO/13288
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1874 rok
Fundator
Katarzyna i Piotr Tomczykowie
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 97 cm
wysokość – 131 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 118, 5 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz o charakterze dewocyjnym znajduje się obecnie na plebanii. Wizerunek został ufundowany zapewne dla ozdoby wnętrza kościoła parafialnego przez Katarzynę i Piotra Tomczyków w 1874 roku, o czym przypomina znajdujący się na nim napis fundacyjny. Wizerunek oprawiony w rzeźbioną ramę wisiał na zachodniej ścianie północnej kaplicy, co potwierdzają zdjęcia archiwalne z lat trzydziestych XX wieku w zbiorach Wojewódzkiego Urzędu Konserwatorskiego w Głębowicach. Obecna, prosta, drewniana i profilowana rama jest wtórna.

Opis

Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. Przedstawiono na nim Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Madonna siedzi zwrócona frontalnie w nieznacznym ujęciu trzech trzecich w lewo, podtrzymując na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Ma owalną twarz z rumianymi policzkami, lekko przymknięte oczy, prosty nos i niewielkie usta. Jej wzrok skierowany jest ku dołowi. Głowę otaczają jasnobrązowe włosy zaczesane za prawe ucho. Widoczne są spod białego welonu opadającego na ramiona. Wokół głowy widnieje jaśniejący nimb i 12 gwiazd. Maria ubrana jest w różową suknię o rękawach lamowanych złotą taśmą i niebieski, przerzucony przez lewe ramię, zakrywający nogi i spływający na ziemię płaszcz. Pod szyją namalowano zawiniętą chustę. Siedzące Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich w lewo. Mały Jezus ma na wysokości piersi lekko rozłożone i wyciągnięte ręce. Jego twarz o rumianych policzkach jest owalna. Ma brązowe oczy skierowane ku dołowi, prosty nos i małe usta. Głowę otaczają jasnozłote włosy i wyraźnie zaznaczony żółty nimb. Ubrany jest w białą tunikę z kołnierzykiem sięgającą stóp. Madonnę otacza sześć symetrycznie ukazanych uskrzydlonych, jasnowłosych aniołów. Ich owalne twarze mają różowe policzki. Najniżej przedstawiono po obu stronach Madonny dwa klęczące na brunatnej posadzce anioły ujęte w trzech czwartych. Pierwszy, ukazany z twarzą w profilu, ubrany jest w żółtą tunikę, drugi z głową skierowaną w stronę widza w różową. Obaj przewiązani są w pasie niebieskimi szarfami. W rękach trzymają wianuszki z kwiatów. Anioł z lewej strony dodatkowo trzyma mały bukiecik kwiatów. Pomiędzy obu aniołami pod stopami Madonny stoi na posadzce kosz z kolorowymi kwiatami. Powyżej widać drugą parę aniołów ujętych w trzech czwartych z wianuszkami i bukietami kwiatów trzymanych w uniesionych rękach. Anioł z lewej strony ma różową koszulę z kołnierzykiem, zieloną tunikę oraz niebieską szarfę przepasaną na ukos przez ramię. Z kolei anioł z prawej strony ubrany jest w różową tunikę z zieloną szarfą. Nad głową Marii wyobrażono gołębicę z rozpostartymi skrzydłami jako symbol Ducha Świętego. Po obu jej stronach widać dwa mniejsze anioły unoszące się na jasnougrowym tle całego obrazu. Ich nagie postacie przepasane są w partii bioder niebieskimi, rozwianymi szarfami. W dłoniach trzymają bukieciki i wianuszek z kwiatów. Na dole obrazu na tle posadzki znajduje się złocisty napis „DELICIE VIRGINITATIS” oraz mniejszy fundacyjny pisany rubrą „R(OKU) P(AŃSKIEGO) 1874” i czarnym kolorem „Fondator Piotr i Katarzyna Tomczyk”.

Zarys problematyki artystycznej

Matka Boska Anielska w Głębowicach reprezentuje typ przedstawienia dewocyjnego. Jest to obraz na wpół ludowy, powstały najprawdopodobniej w którymś z warsztatów malarskich działających w niedalekich Kętach lub Oświęcimiu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, niewielkie ubytki warstwy malarskiej przy prawej krawędzi.

Streszczenie

Obraz Matki Boskiej Anielskiej został ufundowany w 1874 roku przez Katarzynę i Piotra Tomczyków dla ozdoby kościoła w Głębowicach. Wizerunek reprezentuje typ przedstawienia dewocyjnego. Jest to obraz na wpółludowy, powstały najprawdopodobniej w którymś z warsztatów malarskich działających w niedalekich Kętach lub Oświęcimiu.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum fotograficzne Wojewódzkiego Urzędu Konserwatorskiego w Krakowie.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta wsparte na wysuniętym do przodu gzymsie, obwiedzione profilowanym obramieniem, zwieńczone krenelażem wypełnionym ślepym maswerkowaniem i rozetkami. W polu płyty, nad tablicą inskrypcyjną tarcza z godłem herbu Łabędź, labrami, koroną i klejnotem. Poniżej inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) | Tu spoczywa / Teodor ze Skrzynna Dunin / zmarły 13go czerwca 1853 / w 38mym roku życia swego / pozostały brat prosi / o wstawienie | / do Boga / za Jego duszę”
płyta nagrobna
Epitafium Teodora ze Skrzynna Dunina
Zdjęcie nr 1: Grupa na tęczy składa się z na wpół ludowo rzeźbionego centralnie krucyfiksu z martwym Chrystusem, po bokach którego stoi pełnorzeźbiona Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista. Zbawiciel do krzyża został przymocowany trzema gwoździami. Jezus został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i głową opadającą na piersi. Jego postać jest wysmukła z nienaturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu. Ciało jest wychudzone o zapadłej klatce piersiowej z podkreśloną linią żeber i mostkiem. Z prawej strony widoczny jest przebity bok. Nieznacznie rozchylone nogi są sztywne w kolanach. Prawa stopa założona jest na lewą. Pociągła twarz Chrystusa została miękko opracowana bez szczególnej dbałości o szczegóły anatomiczne. Chrystus ma zamknięte oczy, prosty nos oraz lekko otwarte usta otoczone ciemnobrązowym zarostem, przechodzącym w brodę nieznacznie rozdwojoną na końcu. Jego ciemnobrązowe włosy z lekkim puklowaniem opadają pasmem z prawej strony na ramię, a z lewej na kark, odsłaniając wydatną małżowinę lewego ucha. Chrystus ma na głowie srebrzoną laserunkowo, cierniową koronę, spod której na czoło spływają krople krwi. Krew widoczna jest również na jego rękach, torsie i nogach. Charakterystycznie rzeźbione są nieproporcjonalnie duże dłonie o dwóch zgiętych palcach. Biodra Zbawiciela przepasane są złoconym, krótkim perizonium w formie chusty zawiązanej na duży węzeł z festonem opadającym wzdłuż prawego boku. Ponad głową Chrystusa zawieszony jest titulus w formie tabliczki o faliście wycinanych brzegach ze złotym napisem: „INRI”. Stojąca na lekkim wzgórku Matka Boska Bolesna ukazana została w ujęciu trzy czwarte w lewo w nieznacznym kontrapoście. Zgięte w łokciach ręce o nieproporcjonalnie dużych dłoniach ma skrzyżowane na piersi. Maria ma podłużną twarz pozbawioną cech szczególnych. Jej głowę osłania złocona chusta opadająca na ramiona, spod której widoczne są pasma brązowych włosów. Ubrana jest w długą, ciemnoochrową suknię, malowaną laserunkiem, przepasaną w tali oraz płaszcz narzucony na ramiona. Spod sukni widać czubki stóp. Święty Jan Ewangelista został zwrócony trzy czwarte w prawo w lekkim kontrapoście. Stojąc na niewielkim wzgórku, trzyma na wysokości brzucha splecione nieproporcjonalnie duże dłonie. Święty ma pociągłą twarz okoloną półdługimi, mocno kręconymi włosami, których pasma z lewej strony odsłaniają wydatną małżowinę uszną. Bardzo mocno zaakcentowano jego krtań. Apostoł ubrany jest w długą tunikę z charakterystycznym kołnierzykiem, malowaną laserunkiem na ciemnooliwkowo oraz złocony płaszcz narzucony na lewe ramię, którego połę zdaje się przyciskać do pasa prawą ręką. Spod tuniki widoczne są czubki stóp. Na zachowanym fragmencie oryginalnej belki tęczowej widnieje czerwona inskrypcja: „[...]IT ET IN HONOREN SANCTE MARIE / MAGDALE”.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Feretron uzyskał formę dwuczęściowej konstrukcji. Górną tworzy wydłużone, owalne obramienie z ażurowej wici akantowo-roślinnej, dekorowanej przy szczycie wydatną rozetą, przechodzące w ścięty po bokach postument, zdobiony na środku z jednej strony płaskorzeźbioną, uskrzydloną główką aniołka, a z drugiej trupią czaszką, którym towarzyszy wić roślinna. Obramienie przymocowane jest do brązowej podstawy w kształcie leżącego graniastosłupa przeprutego dwoma kwadratowymi otworami przeznaczonymi na zakładanie drążków procesyjnych. Obramienie ujmuje pełnoplastyczną rzeźbę dwustronną z przedstawieniem stojącej w lekkim kontrapoście Matki Boskiej w złotej, zamkniętej koronie na głowie. Na wysokości ramion otacza ją promienista mandorla. Na awersie Madonna na wysokości piersi ma złożone ręce do modlitwy. Jej twarz o jasnej karnacji jest pociągła. Ma prosty, wydatny nos i wąskie usta. Spod korony spływają dwa pasma brązowych włosów, układających się na ramionach okrytych złotym płaszczem. Jego poły równolegle wzdłuż postaci opadają ku ziemi, odsłaniając długą, czerwoną tunikę lamowaną pod szyją i przy rękawach złotą taśmą. Z kolei na rewersie Maria prawą rękę ma przyłożoną do piersi, a w lewej, wyciągniętej przed siebie, trzymała niezachowane berło. Także tu Madonna ma mocno pociągłą twarz o prostym nosie i wąskich ustach. Spływające spod korony brązowe włosy układają się na jej ramionach. Ubrana jest w złoty płaszcz, którego poły opadają wzdłuż jej postaci, odkrywając złoty gorset i sięgającą kolan spódnicę, pod którą widoczna jest długa, złota tunika.
feretron
Feretron z przedstawieniem Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt owalu ujętego w złoconą, ażurową ramę skomponowaną z liści akantu. Całość obramienia wieńczy zamknięta, korona z krzyżykiem na globie, wypełniona purpurą z obręczą naśladującą kameryzację. Na awersie w polu obrazowym feretronu przedstawiono Chrystusa Bolesnego w typie Ecce Homo. Postać ukazana została w półpostaci z głową lekko przechyloną w prawą stronę. Chrystus ma ręce związane w nadgarstkach. W prawej ręce trzyma trzcinę. Zarówno twarz, jak i tors otrzymały jasną karnację. Jego umęczone oblicze charakteryzuje prosty nos, szeroko otwarte oczy oraz wydatne, czerwone usta. Głowę okalają jasnobrązowe włosy, odsłaniające lewe ucho, które puklami opadają na ramiona. Wokół twarzy widoczny jest krótki zarost przechodzący w charakterystycznie zawiniętą podwójnie brodę. Na głowie ma małą koronę cierniową, spod której ciekną strużki krwi, widoczne na czole, skroniach, włosach, torsie i rękach. Chrystus na ramionach ma narzucony purpurowy płaszcz zakrywający prawe ramię, którego obie poły są zawinięte na wysokości skrępowanych dłoni. Jego postać otaczają delikatnie zaznaczone jasne promienie widoczne na jasnoniebieskim tle całego przedstawienia. Na rewersie pola obrazowego feretronu namalowano wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany ciemnoochrową taśmą, odsłaniający fragment szkarłatnej sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Pod szyją namalowano potrójny sznur pereł z zawieszonym na nim srebrnym krzyżykiem. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach, dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich, z głową zwróconą w prawą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii w szkarłatnej okładce. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie szkarłatnoczerwoną tunikę zdobioną srebrnymi rozetkami i lamowaną ciemnoochrową grubą taśmą. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają złocistoochrowe nimby, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi gwiazdami oraz dodatkowo malowane jasne promienie widoczne na jasnoniebieskim tle obrazu.
feretron
Feretron dwustronny z Ecce Homo i Matką Boską Częstochowską
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt nieregularny. Ujmuje je wklęsło-wypukła profilowana rama, otoczona spływami wolutowymi oraz motywami rocaille. Niski, fazowany postument do którego przymocowano górną cześć feletronu przepruto dwoma kwadratowymi otworami umożliwiającymi włożenie drążków do noszenia. Na awersie feretronu w polu obrazowym ukazano w ujęciu en trois quarts pokutującą świętą Marię Magdalenę ujętą w pozycji półsiedzącej przed grotą. Święta lewą nogę wspiera na kamiennym stopniu. Ma głowę uniesioną w stronę nieba. Prawą rękę wspiera na piersi, w lewej zaś trzyma drewniany krucyfiks oparty o otwartą księgę. Księga spoczywa na skalnej półce. Pod nią widoczna jest zwisająca włosienica, a przed nią leży trupia czaszka. Maria Magdalen ma jasną karnację, duże, zalane łzami oczy, wydatny nos i pełne, rumiane policzki oraz niskie czoło. Głowę otaczają długie, jasnobrązowe włosy rozczesane na środku głowy i opadające do połowy ramion oraz promienisty nimb. Postać odziana jest w sięgającą ziemi niebieską suknię przepasaną cienką, złotą taśmą, z długimi rękawami podwiniętymi do łokci. Przez lewe ramię ma przerzucony jasno różowy płaszcz, którego poła opada za nią. Na kamiennym stopniu, o który nogą wspiera się święta, stoi kulista waza, a obok niej leży dyscyplina. Skały groty porośnięte są trawą. Za Marią Magdaleną na tle wstającej jutrzenki rozpościera się pejzaż z widocznym fragmentem wzgórza oraz drzewem. Na rewersie feretronu w polu obrazowym przedstawiono pokutującą św. Rozalię. Pokutnica została ukazana w 2/3 postaci w ujęciu en trois quart, siedząc przy wejściu do groty. Święta na wysokości piersi ma ręce złożone do modlitwy. O jej lewe ramię oparty jest drewniany krucyfiks. Rozalię charakteryzuje owalna twarz z rumianymi policzkami, prosty, wydatny nos, pełne usta i oczy zwrócone ku górze. Na głowie ma różany wianek spod którego na ramiona opadają długie jasnobrązowe włosy. Ubrana jest w jasnofioletową suknię z długimi rękawami, w partii dekoltu obszytą wąską, złotą taśmą. Na ramionach ma narzucony zielony płaszcz, podbity jasną ochrą, którego wywinięta poła prawie w większości okrywa jej postać. Pod prawym łokciem widoczna jest leżąca na skalnej półce otwarta księga, przed którą leży trupia czaszka. Za Rozalią rozpościera się górzysty pejzaż z motywem niebiesko różowego nieba. U spodu skalnej półki, na której leży księga i czaszka, tuż przy ramie obrazu, widoczny jest napis: „S. Rozalia R:P: 1862.”
feretron
Feletron dwustronny ze św. Marią Magdaleną i św. Rozalią
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt nieregularny. Ujmuje je rzeźbiona, wklęsło-wypukła profilowana rama, otoczona spływami wolutowymi oraz motywami rocaille. Niski, fazowany postument, do którego przymocowano górną część feretronu, przepruto dwoma kwadratowymi otworami umożliwiającymi włożenie drążków do noszenia. Na awersie feretronu w polu obrazowym przedstawiono Matkę Boską z Dzieciątkiem. Maria została ukazana frontalnie, w półpostaci. Na lewym ramieniu trzyma Dzieciątko, któremu prawą ręką podaje jabłko. Madonna ma jasną karnację z rumianymi policzkami. Jej twarz charakteryzuje wydatny, prosty nos, duże, ciemne oczy oraz wyraziste usta. Na głowie ma ciemnogranatowy maforion podbity zielenią, lamowany złotą taśmą dekorowaną naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu wokół głowy widać białą chustę. Maforion jest spięty pod szyją złotą fibulą w kształcie stylizowanego kwiatu. Okrywa on ramiona Marii odsłaniając jednocześnie na piersi i pod prawą ręką fragmenty fioletowej sukni spodniej, także lamowanej złotą taśmą z imitacją kameryzacji. Na prawym ramieniu maforion ozdobiony jest złotą, ośmioramienną gwiazdą w otoku. Matka Boska ma na lekko pochylonej w lewo głowie złotą, zamkniętą koronę, zwieńczoną globem z krzyżykiem. Obręcz i pałąki korony zdobione są malowanymi kamieniami szlachetnymi. Siedzący na lewym ramieniu mały Jezus ujęty został w trzech czwartych. W lewej ręce trzyma kodeks Ewangelii, a prawą sięga po jabłko trzymane przez Matkę w prawej ręce. Dzieciątko o rumianych policzkach ma jasną karnację. Jego twarz jest owalna. Charakteryzują ją duże, ciemne oczy, wydatny nos i czerwone usta. Na głowie ma krótkie, brązowe włosy z charakterystycznymi lokami i kosmykiem wychylającym się spod korony na czole. Mały Jezus ubrany jest w lamowaną złotą taśmą z imitacją kameryzacji szkarłatną tunikę, przewiązaną taką samą taśmą w pasie. Spod niej widoczne są częściowo obie jego stopy obute w sandały. Jezus ma na głowie zamkniętą złotą koronę, zwieńczoną krzyżykiem. Zarówno obręcz, jak i pałąki dekorowane są malarską imitacją kameryzacji. Postacie zostały przedstawione na brązowym tle, rozjaśnionym świetlistymi nimbami widocznymi wokół głowy Madonny i Dzieciątka. Na rewersie feretronu przedstawiono św. Józefa z Dzieciątkiem na rękach. Józef został ukazany stojąc w dwóch trzecich postaci. Ujęty został w trzech czwartych w prawo. Jest to starszy mężczyzna z wyraźnie zwróconą głową w prawą stronę. Nad jego głową widać nieznacznie zaznaczony nimb talerzowy z gwiazdą w środku. Ma siwe włosy i taki sam krótki zarost. Jego twarz jest pociągła o śniadej karnacji z wydatnym nosem, ustami i szeroko otwartymi niebieskimi oczami. Ma na sobie ciemnoniebieską tunikę oraz osuwający się z ramion ciemnoochrowy płaszcz zakrywający zgięte w łokciach ręce, którymi podtrzymuje Dzieciątko. Mały Jezus został ujęty nago w trzech czwartych w lewo z wyraźnie zwróconą głową w tę samą stronę. Odchyla się od Józefa, trzymając w uniesionych rączkach drobne gałązki różanego krzewu. Ma jasną karnację. Jego twarz charakteryzuje wysokie czoło, częściowo zasłonięte przez krótkie, pofalowane włosy. Dzieciątko ma kształtnie malowany nos i usta oraz deltę nosową z lekko przymkniętymi oczami. Biodra Pana Jezusa okrywa biała chusta, odsłaniająca jego nóżki, spod której widać dłonie Józefa. Głowę małego Jezusa otacza świetlisty nimb.
feretron
Feretron dwustronny z Matką Boską z Dzieciątkiem i św. Józefem

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nagrobek wolnostojący złożony z dwustrefowego cokołu podtrzymującego dwustrefowy korpus zwieńczony krzyżem łacińskim. Cokół jest gładki, dolna część niższa i szersza od górnej. Dolna część korpusu jest prostopadłościenna, na frontowej ścianie, wmurowano w ramę w kształcie leżącego prostokąta z uskokiem marmurową płytę z inskrypcją „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Ś(więtej) P(amięci) / TU SPOCZYWA / Kś. JAK SŁOMKA / PARAFIANIN / ZMARŁ w 36 ROKU ŻYCIA / PO 9 LATACH KAPŁAŃSTWA / w 1874 r(oku) / POKÓJ JEGO DUSZY / ODN(OWILI) PARAFIANIE 1981” poniżej rytego w piaskowcu „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Na tylnej ścianie, w takiej samej ramie znajduje się nieczytelny napis zaczynający się od „D(eo) O(ptimo) M(aximo)”. Górna część korpusu jest wieloboczna, smuklejsza i wyższa niż dolna, zakończona gzymsem. Każdą jej ściankę dekoruje ostrołukowa blenda. Całość wieńczy krzyż łaciński o ramionach stylizowanych na utworzone z gałęzi.
nagrobek
Nagrobek księdza Jana Słomki
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte grubą ramą, dekorowaną po wewnętrznej stronie maswerkiem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JULIANOWI z GÓRKI / GORCZYNSKIEMU / NAJLEPSZEMU MĘŻOWI I OJCU NAJZACNIEJSZEMU OBYWATELOWI / DZIEDZICOWI STRYSZOWA, DĄBRÓWKI, FUNDATOROWI TEGOŻ KOŚCIOŁA / *1797 R(OKU) +1874 R(OKU) W KRAKOWIE I TAM POCHOWANEMU / WDZIĘCZNA ŻONA Z CÓRKAMI, PROSZĄ O WESTCHNIENIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Juliana Gorczyńskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym. Matka Boska z Dzieciątkiem na lewym kolanie siedzi na tronie umieszczonym na wysokim postumencie, pod ażurowym baldachimem wspartym na cienkich kolumienkach wiązkowych. Ubrana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz, w prawej ręce trzyma berło, na głowie korona otwarta. Dzieciątko, odziane w niebieską sukienkę, wznosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma niebieską kulę świata,. Po bokach Matki Boskiej postacie skrzydlatych aniołów, z których umieszczone w górze unoszą girlandy kwiatów. U podstawy postumentu klęczą z rękami złożonymi w geście modlitwy członkowie rodziny Potockich (Artur i Zofia oraz Andrzej), zwróceni ku Matce Boskiej, polecani przez swoich świętych patronów. Tło obrazu niebieskie. Na cokole inskrypcja majuskułowa (początek antyfony brewiarzowej): SALVE REGINA / [MATER] MISERICO[DIAE] / [VITA] [DUL]CED[O] . Obraz w prostokątnej ramie zamkniętej półkoliście.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem i z członkami rodziny Potockich
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego profilowaną, czarno-brązowa ramą, z przedstawieniem śmierci św. Franciszka z Asyżu. Pośrodku, na rozłożonej na drewnianej podłodze jasnobrązowej tkaninie ukazany jest w półleżącej pozie św. Franciszek zwrócony w lewo. Pociągłą, szczupłą, siną twarz świętego charakteryzują wyraziste rysy i krótki zarost. Głowę z krótką tonsurą okala świetlisty nimb. Święty ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany białym sznurem. Lewą rękę wspiera na piersiach, w prawej trzyma czarny krzyż. Na dłoniach widoczne są rany. Otacza go grupa braci w różnym wieku, znajdujący się w głębi stoją, ukazani po bokach klęczą. Jeden z nich ma kaptur na głowie, jeden przesłania dłonią twarz. Część zakonników wspiera ręce na piersiach, składa w geście modlitwy lub trzyma w dłoniach otwarte księgi lub świece. Na pierwszym planie leży kociołek na wodę święconą i kropidło. Scena ukazana jest we wnętrzu o grubych, pobielanych ścianach. Po prawej stronie wisi obraz z Ukrzyżowaniem, po lewej jest niewielkie okno, za którym widać górzysty pejzaż. Pośrodku kompozycji, z góry w kierunku głowy świętego biegnie wiązka promieni z gwiazdą. W dolnej części obrazu znajduje się owalny kartusz z napisem „Święty Franciszek otoczony gronem / braci … umiera / A Dusza Jego w postaci gwiazdy wznosi się do / nieba. / Reform. A(nno) D(omini) 1874”.
obraz
Śmierć św. Franciszka

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Matka Boska Anielska", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-anielska

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności