Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „HVC AGEQ(VE) TRA(N)SIS OCVLOS DEFLECTE VIATOR / DVQ LECAS ALIQVOT CAR(M)INA FIGE PEDE / ECCE TIBI TVVLVS CVIVS TEGAT OSSA ROGABIS / MOX T(AME)N AVDITO NO(M)I(N)E MAEST VS ERIS / IOACHIM LVBOMIRIVS HIC IACET NO(M)I(N)E CLARO / P(RE)SIDIVM G(E)N(T)IS SPESQ(VE) DECVSQ(VE) SVI / HOC NEQ(VE) MAIORES BELLIQ(VE) TOGAEQ(VE) TROPHAE IS / ILLA DVCQ(VE) G(E)N(E)TRIX CLARA POLONIA TVLIT / MVLTA VIRI VIRTVS FVIT ET PROVDE(N)TIA MVLTA / CO(N)STA(N)TER VIVVS IVSTITIAM COLVIT / CORPORIS EXVVIAS CI(N)ERESQ(VE) HIC ILLE RELIQ(VI)T / S(E)PV(LTI)S AETEREI VIVT IN ARCE POLI / OBIIT ANNO M D LXXI MENSE FEBRVA/RIO DIE X IN ZERAVICZA”. Pole ujęte jest pilastrami z dekoracją.

Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
bocheński
Gmina
Łapanów
Miejscowość
Tarnawa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Parafia Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
inskrypcja nagrobek
Miejsce przechowywania
pomiesczenie gospodarcze
Identyfikator
DZIELO/23600
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
po 10 lutego 1571
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie, polichromia
Wymiary podstawowe
Inne wymiary – wysokoscBezRamy: wysokoscFigury: szerkoscBezRamy: szerokoscFigury: wymiarPodstawy: srednica: srednicaCzary: szerokoscRam:
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Tablica z inskrypcją między 1898 a 1930 rokiem została odłączona od nagrobka i była przechowywana osobno. W 2015 roku przywrócono zabytkowi pierwotny wygląd, łącząc go z omawianą cablicą, polem herborym i dekoracjami.

Opis

Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „HVC AGEQ(VE) TRA(N)SIS OCVLOS DEFLECTE VIATOR / DVQ LECAS ALIQVOT CAR(M)INA FIGE PEDE / ECCE TIBI TVVLVS CVIVS TEGAT OSSA ROGABIS / MOX T(AME)N AVDITO NO(M)I(N)E MAEST VS ERIS / IOACHIM LVBOMIRIVS HIC IACET NO(M)I(N)E CLARO / P(RE)SIDIVM G(E)N(T)IS SPESQ(VE) DECVSQ(VE) SVI / HOC NEQ(VE) MAIORES BELLIQ(VE) TOGAEQ(VE) TROPHAE IS / ILLA DVCQ(VE) G(E)N(E)TRIX CLARA POLONIA TVLIT / MVLTA VIRI VIRTVS FVIT ET PROVDE(N)TIA MVLTA / CO(N)STA(N)TER VIVVS IVSTITIAM COLVIT / CORPORIS EXVVIAS CI(N)ERESQ(VE) HIC ILLE RELIQ(VI)T / S(E)PV(LTI)S AETEREI VIVT IN ARCE POLI / OBIIT ANNO M D LXXI MENSE FEBRVA/RIO DIE X IN ZERAVICZA”. Pole ujęte jest pilastrami z dekoracją.

Zarys problematyki artystycznej

Tablica z inskrypcją jest częścią nagrobka Joachima Lubomirskiego wmurowanego w ścianę tarnawskiego kościoła. Między 1898 a 1930 rokiem została odłączona i była przechowywana osobno. W 2015 roku została przywrócona i poddana konserwacji wraz z całym nagrobkiem. Widnieje na niej łacińska inskrypcja odnosząca się do życia i przytaczająca datę śmierci zmarłego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, po konserwacji.

Streszczenie

Tablica z inskrypcją jest częścią nagrobka Joachima Lubomirskiego. Przez pewnien okres była przechowywana osobno, jednak w 2015 roku została przywrócona i poddana konserwacji wraz z całym nagrobkiem. Widnieje na niej łacińska inskrypcja odnosząca się do życia i przytaczająca datę śmierci zmarłego.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Paprota Janusz, "Reformacja w Bochni i okolicach, cz. 2", https://bochenskiedzieje.pl/artykuly/xvi-xviii-wiek/179-bochenski-epizod-reformacyjny?showall=&start=1 [dostęp z dn. 23.04.2018]
Ellnain Zbigniew, "Nagrobek Lubomirskiego w Tarnawie", http://spzz.zegocina.pl/publikacje/ellnain/tablica.htm [dostęp z dn. 23.04.2018]
"„Sprawozdania Komisyi do Badania Historyi sztuki w Polsce”",
"„Sprawozdania Komisyi do Badania Historyi sztuki w Polsce”",
Wojtowicz Tadeusz, "Nagrobek Joachima Lubomirskiego w kościele tarnawskim" , „Orli Lot. Miesięcznik Krajoznawczy” , s. 26-28
Piątkowska Łucja, "Parafie Ziemi Bocheńskiej", Bochnia 2004
Krupiński Andrzej , "Zabytki urbanistyki i architektury województwa tarnowskiego", Warszawa-Kraków 1989

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica typu parawanowego, wolnostojąca, murowana, tynkowana, trójosiowa. Obiekt wzniesiony na cokole obłożonym kamienną okładziną. W dolnej partii trzy arkady sięgające powyżej jej poziomu, oddzielone kratami. W górnej partii arkady przelotowe, od góry zamknięte w osi środkowej łukiem półkolistym, z przechodzącym w partii muru gzymsem. W każdej arkadzie górnej wisi jeden dzwon; arkady obu kondygnacji lewej osi mniejsze. Dzwonnicę wieńczy gzyms podokapowy, powyżej którego trójkątny szczyt podkreślony dekoracją ramową i przekryty blachą.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: W centrum postać zmarłego Chrystusa, przybitego trzema gwoździami do krzyża. Postać w delikatnym zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach i delikatnie przegiętej sylwetce. Duża głowa w koronie cierniowej opada na prawe ramię; twarz o sumarycznych rysach, okolona zarostem; włosy w postaci pukli opadają na ramię. Ciało naprężone, wychudzone, ekspresyjnie kształtowane, uwypuklone poszczególne elementy anatomiczne, z zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny ściśle opasującej biodra, drapowanej w spływające faliście fałdy, ze zwisem na prawym boku. Titulus w formie banderoli z napisem „INRI”.Po lewej stronie figura św. Elżbiety, zwróconej frontalnie z wyciągniętymi przed siebie rękami. Twarz pełna, niezindywidualizowana. Na nakrytej welonem głowie ma koronę. Postać ubrana w błękitną tunikę przepasaną w talii złotą szarfą i podwikę; na ramiona ma narzucony czerwony płaszcz. Po prawej postać św. Katarzyny Sieneńskiej w analogicznym układzie ciała. Twarz pełna, również niezindywidualizowana. Święta jest ubrana w habit dominikański. Karnacja postaci bardzo jasna.
rzeźba
Chrystus Ukrzyżowany ze św. Elżbietą i św. Katarzyną
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany z kamienia i cegły, na planie prostokąta z szerszą nawą i węższym prezbiterium o zamknięciu wielobocznym, dobudowaną zakrystią, kruchtą od frontu i przedsionkiem od południa. Od zachodu chór muzyczny z organami wsparty na dwóch kolumnach. Na ścianach iluzjonistyczne płyciny z fragmentami wici akantowej, glify we wnękach okiennych, na gzymsie ornament kostkowy, na stropie delikatna polichromia geometryczna z fragmentami wici akantowej. Nawa i prezbiterium przykryte stropem z głęboką fasetą imitującą sklepienie zwierciadlane, z oddzielającym je od partii ścian gzymsem. Otwory okienne w kształcie stojących prostokątów zakończonych półkoliście, różnej wielkości. Jedno okno w prezbiterium, po dwa z każdej strony nawy, dwa w kruchcie, dwa w fasadzie, a powyżej nich niewielki okulus. Główne wejście do kościoła od zachodu, przez kruchtę, kolejne od południa, przez przybudówkę, następne do zakrystii i do kotłowni. Fasada została zakomponowana z dwóch części. Ściana kościoła jest zwieńczona trójkątnym szczytem ujętym niewysokimi murkami i zakończonym półokrągło, a przed jej lico wychodzi prostopadłościenna kruchta z małym, trójkątnym szczytem opracowanym podobnie jak szczyt fasady. Kościół ustawiony na cokole z kamienną okładziną. Elewacje zewnętrzne są gładkie, z podziałami lizenowo-ramowymi: naroża podkreślone lizenami, kondygnacja oddzielona od partii dachu gzymsem podokapowym. Dachy dwuspadowe, kryte dachówką, na kalenicy nawy sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę z hełmem cebulastym krytym blachą.
kościół
Kościół Narodzenia Najświetszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Fragment dekoracji wieńczącej nagrobek Joachima Lubomirskiego. W centrum kartusz z godłem herbu Drużyna zdobiony perełkowaniem i ornamentem rollwerkowym. Flankują go spływy wolutowe uzupełnione wstążkami.
detal architektoniczny
Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego
Zdjęcie nr 1: Na profilowanym, prostopadłościennym postumencie ustawiona pełnoplastyczna figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem stojącej na niebieskim globie ziemskim, depczącej węża z czerwonym jabłkiem w pysku i podtrzymującej różaniec. Maria jest ubrana w długie, złocone szaty, na lewym ręku podtrzymuje analogicznie ubrane Dzieciątko. Obie postaci w koronach zamkniętych. Po bokach i na górze pełnoplastyczne wizerunki aniołków siedzących na obłokach i podtrzymujących części różańca oraz różany wieniec nad głową Marii. Całość otoczona ażurową strukturą utworzoną z esowato akantowo-rocaille'owych wygiętych wolut, na których ustawiony jest bogato dekorowany lambrekinem baldachim. W zwieńczeniu gloria promienista z monogramem maryjnym w obłokach. Odsłonięte partie ciała postaci polichromowane naturalistycznie, pozostałe fragmenty srebrzone i złocone; postument w kolorze jasnozielonym ze złoconymi profilami.
feretron
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym z uskokiem. W centrum tronuje Maria z Dzieciątkiem na kolanach i półksiężycem pod prawą stopą. Postać jest ustawiona frontalnie, delikatnie pochyla głowę w prawo. Prawą ręką wysuniętą w przód podaje różaniec św. Dominikowi, lewą obejmuje Dzieciątko. Maria ma twarz o młodzieńczych, delikatnych rysach, z wyraźnie zarysowanym długim nosem, półprzymkniętymi powiekami. Jasne włosy z przedziałkiem pośrodku, opadają zwinięte w pukle na ramiona i plecy. Maria jest ubrana w czerwoną tunikę przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz spięty na piersi zaponą, przerzucony z przodu przez kolana. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo, z korpusem skierowanym w lewo; delikatnie pochylone; obiema dłońmi trzyma wieniec z kwiatów nad głową św. Katarzyny. Ma okrągłą twarz o wyraźnych rysach, wysokie czoło, okrągłe oczy, małe usta i nos; włosy krótkie, jasne, układające się w loki. Jest ubrane w białą tunikę w podwiniętymi rękawami. Po lewej stronie, klęcząca postać św. Dominika, ukazanego w całej postaci, z prawego profilu. Święty prawą rękę składa na piersi, lewą odbiera różaniec od Marii. Głowę ma uniesioną lekko ku górze, twarz szczupłą, o ostrym profilu nosa, wzrok kieruje na Marię; włosy krótkie z tonsurą, krótka broda. Święty ubrany jest w habit dominikański. U jego stóp brązowy pies z pochodnią w pysku. Po prawej stronie obrazu postać klęczącej św. Katarzyny Sieneńskiej ukazanej w całej postaci, zwróconej w prawo, z lewą ręką opuszczoną, prawą zaś złożoną na piersi. Twarz świętej jest owalna, o dziewczęcych rysach i jasnej karnacji, wzrok skierowany ku górze w stronę Marii, nos długi o prostym profilu, usta niewielkie. U góry kompozycji, po bokach Marii uskrzydlone, nagie putta trzymające różane wianki. Tło szaro-zielonkawe wypełnione powtarzającym się motywem główek anielskich.
obraz
Matka Boska Różańcowa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Fragment dekoracji wieńczącej nagrobek Joachima Lubomirskiego. W centrum kartusz z godłem herbu Drużyna zdobiony perełkowaniem i ornamentem rollwerkowym. Flankują go spływy wolutowe uzupełnione wstążkami.
detal architektoniczny
Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego
Zdjęcie nr 1: Nagrobek renesansowy, przyścienny w formie prostokątnej płyty zwieńczonej wydatnym gzymsem dekorowanym jajownikiem. Zmarły ukazany w pozycji półleżącej, na poduszce; z głową wspartą na prawej ręce, lewa ręka ułożona wzdłuż ciała wsparta na uniesionym do góry kolanie lewej nogi; trzyma buzdygan. Ma zwężającą się twarz o zatartych już nieco rysach. Postać ubrana jest w pełną zbroję płytową z folgami w dolnej partii; osobno położony hełm wzdłuż lewej nogi. Za postacią widoczna rękojeść miecza (pod prawym bokiem).
nagrobek
Płyta nagrobna Joachima Lubomirskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/fragment-nagrobka-joachima-lubomirskiego-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności