Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.
Zdjęcie nr 2: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.
Zdjęcie nr 3: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.
Zdjęcie nr 4: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.
Zdjęcie nr 5: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.
Zdjęcie nr 6: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.
Zdjęcie nr 7: Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.

Krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Michałowice
Miejscowość
Raciborowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Prądnik
Parafia
Św. Małgorzaty
Tagi
Chrystus Ukrzyżowany rzeźba gotycka
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/05926
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1440 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego powstała około 1440 roku. Pochodzi z domu katedralnego na Wawelu, należącego do roratystów i mansjonarzy. Została nabyta do kościoła w Raciborowicach w 1835 roku. Zastąpiła krucyfiks wymieniany w ołtarzu głównym w aktach wizytacji z lat 1665, 1728, 1747 i 1783. Prawdopodobnie aż do pierwszej połowy XX wieku rzeźba była polichromowana w całości na brązowo. W drugiej połowie XX wieku przeszła gruntowną konserwację.

Opis

Figura Chrystusa żywego, ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o ramionach układających się na kształt łuku, głowa opadająca na prawy bark, nogi wyprostowane, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Chrystus ma pociągłą twarz, o wystających kościach policzkowych, dużych, półprzymkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz szerokich, otwartych ustach z widoczną linią zębów. Twarz okolona jest krótką brodą silnie skręconą w pojedyncze pukle oraz falowanymi włosami opadającymi pojedynczymi pasmami na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest smukłe i wychudzone z podkreślonymi żebrami i mostkiem klatki piersiowej oraz ścięgnami w partii ramion i nóg. Stopy i dłonie ma nieproporcjonalnie duże. Prawy bok ma przebity, z widocznym dużym otworem oraz rzeźbioną, obficie broczącą krwią ze wszystkich ran. Perizonium sięgające połowy ud, silnie fałdowane, z dwoma kaskadowymi zwisami tkaniny na obu bokach. Ciało polichromowane naturalistycznie, o bladej karnacji, włosy i broda ciemnobrązowe, perizonium złocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża pozioma, srebrzona banderola z napisem „INRI”.

Zarys problematyki artystycznej

Anatomia rzeźby została starannie opracowana, z zamierzonym efektem wychudzonego, smukłego ciała oraz ran silnie broczących rzeźbionymi kroplami krwi. W studium postaci uwidaczniają się tendencje naturalistyczne oraz reakcje psychiczne i fizyczne, odzwierciedlone chociażby w wyrazie twarzy. Perizonium jest stosunkowo krótkie i mocno fałdowane poziomo, ale ujęte wertykalnymi zwisami bocznymi, nawiązującymi jeszcze do dawnej stylizacji powstałych wcześniej krucyfiksów. Badacze sytuują rzeźbę na styku zanikających już tendencji idealizujących i nadchodzącej stylistyki późnego gotyku. Typ omawianego krucyfiksu jest zbliżony do figur Ukrzyżowanego z Luborzycy i Krosna.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Spękania warstwy polichromii, zabrudzenia figury.

Streszczenie

Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego powstała około 1440 roku. Pochodzi z domu katedralnego na Wawelu, należącego do roratystów i mansjonarzy, skąd została nabyta do kościoła w Raciborowicach w 1835 roku. Badacze sytuują rzeźbę na styku zanikających już tendencji idealizujących i nadchodzącej stylistyki późnego gotyku. Typ omawianego krucyfiksu jest zbliżony do figur Ukrzyżowanego z Luborzycy i Krosna.

Bibliografia

Łepkowski Józef, "Przegląd zabytków przeszłości z okolic Krakowa", Kraków 1863 , s. 41-41
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016
Kornecki Marian , "Sztuka sakralna", Kraków 1993
Dutkiewicz Józef Edward, "Małopolska rzeźba średniowieczna 1300-1450", Kraków 1949

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji kapitulnych
Acta visitationis per me Alexandrum Mathiam Rudzki Commissarium ad hoc nunus in dusbus decanatibus Lipnicensis et Voynicensis

Autor: Aleksander Maciej Rudzki

Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji kapitulnych
Wizytacja kanoniczna przeprowadzona w dn. 28 kwietnia 1728 r. przez bpa Michała Kunickiego...
Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji kapitulnych
Acta visitationis decanatus Proszoviensis et Vitoviensis vigore instrumenti delegationis a R. D. Andrea Stanislao Kostka in Załuskie Załuski, episcopo Cracoviensi, duce Severiae - emanati in persona R. D. Mathiae Josephi a Łubna Łubiński, canonici cathedralis et consistorii generalis Cracoviensis iudicis surrogati, praepositi Ressoviensis a. D. 1747 factae
Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji biskupich
Visitatio archidiaconatus Cracoviensis (Decanatus: Skalensis - 1727; Vitoviensis - 1727; Prossoviensis - 1728; Novi Montis - 1728; Scawinensis - 1729; Xsiążnensis - 1731; Woynicensis - 1731; Zatoriensis - 1729; Lipnicensis - 1730; Dobczycensis - 1730; Andreoviensis - 1731; Żyvecensis - 1732; Oswiemensis - 1732; Wielicensis - 1741; postea sequntur inventaria ecclesiarum decanatus Dobczycensis, Woynicensis, Andreoviensis) per R.D. Michaelem de Magna Kunice Kunicki, episcopum Arsiacensem, suffraganeum et archidiaconum Cracoviensem annis 1727 - 1741 peracta

Autor: Michał Kunicki

Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji biskupich
Akta wizyty pod rządem dyecezyą J.O. Michała Jerzego Ciołka Xsiążęcia Poniatowskiego, biskupa płockiego, księcia pułtuskiego, koadiutora z całą jurysdykcją krakowksiego, xiążęcia siewierskiego, opata kommendataryusza czerwińskiego, dziekana warszawskiego, orderów Orła Białego i Świętego Stanisława kawalera, trzech dekanatów: proszowickiego, xiążnickiego i andrzejewskiego przez W.IMC.X Jacka Kochańskiego, kanonika sandomierskiego, plebana trojeckiego w roku 1783 odprawioney wypisane

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica posadowiona na szerokiej podstawie na rzucie koła, z trzonem w dolnej części lekko wklęsłym zakończonym puklowanym pierścieniem, z czarą o formie rozchylonego kielicha z regularnymi wgłębieniami zakończonego gładkim, zaoblonym brzegiem. Pokrywa miedziana w formie odwróconego kielicha zakończonego pozłacanymi kulą z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od strony prezbiterium w postaci jednobiegowych, zakręconych w górnej partii schodów z pełną balustradą dekorowaną płycinami w kształcie rombów oraz poręczą w formie profilowanego gzymsu. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach i wklęsłych bokach, ustawiony na ćwierćkolistym wałku dekorowanym liśćmi i muszlą; z podwieszeniem w formie ostrosłupa o ściętym wierzchołku i narożach ujętych czterema spływami wolutowymi dekorowanymi akantem i muszlą, zakończonym szyszką. Kosz ujęty w narożach spływami wolutowymi, zdobionymi akantem i kampanulami, podtrzymującymi niepełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem stanowiącym parapet. W polach ścianek kartusze z podwieszonymi girlandami. W narożu pulpit w postaci postumentu z rzeźbioną księgą. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta flankowanego pilastrami dekorowanymi zwisami, zakończonymi konsolami dźwigającymi imposty z silnie wysuniętym gzymsem oraz fragmenty przerwanego, wolutowego, odwróconego przyczółka. W polu zawieszony obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Zaplecek ujęty spływami wolutowymi oraz uszami w postaci strzępionych liści palmowych. Całość zwieńczona glorią promienistą z tablicami Dekalogu w centrum, w otoczeniu obłoków. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze beżowym, ornamentyka i profile złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura ścięta i drążona z tyłu, ustawiona na niskiej podstawie. Anioł ukazany frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, obie ręce unosi wysoko, kierując je w lewą stronę. Twarz ma okrągłą, o pełnych policzkach i wyodrębnionej brodzie, migdałowatych oczach, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Anioł ubrany w ekspresyjnie fałdowany, złocony płaszcz, podtrzymywany pojedynczą taśmą przełożoną przez lewe ramię, zawinięty wokół bioder, odsłaniający lewą nogę. Skrzydła ma duże, złożone i złocone. Przy prawej nodze postaci srebrzony obłok. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Figura ścięta i drążona z tyłu, ustawiona na niskiej, nieregularnej podstawie. Anioł ukazany frontalnie, z ugiętą prawą nogą opartą na obłoku, o esowato wygiętej sylwetce, z obiema rękami uniesionymi wysoko i skierowanymi w prawo. Twarz ma okrągłą, o pełnych policzkach i wyodrębnionej brodzie, migdałowatych oczach, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Anioł ubrany jest w ekspresyjnie fałdowany, złocony płaszcz, podtrzymywany pojedynczą taśmą przełożoną przez lewe ramię, zawinięty wokół bioder i nóg, odsłaniający tors. Skrzydła duże, złożone i złocone. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Balustrada chóru muzycznego na profilowanym cokole, podzielona na osiem pól wydzielonych hermami dekorowanymi małżowiną i ornamentem roślinnym, dźwigającymi pełne belkowanie, stanowiące parapet. W polach płyciny naprzemiennie w formie leżącego prostokąta z uszakami i leżącego owalu z uszakami, ujęte w ramy. W nich malowane na desce obrazy, od lewej: św. Michał Archanioł walczący z szatanem, św. Małgorzata i zaloty namiestnika rzymskiego, nawrócenie św. Małgorzaty przez opiekunkę, chrzest świętej w czasie prześladowania chrześcijan, pojmanie św. Małgorzaty i zmuszenie jej, aby złożyła ofiarę bogom pogańskim, tortury świętej (przypalanie piersi), uwięzienie w wieży i wizja szatana w postaci smoka, ścięcie mieczem. Struktura polichromowana w kolorze kremowym, z cokołem i fryzem malowanym na sposób imitujący marmoryzację, profile i ornamentyka złocone.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach z przedstawieniem Chrystusa w półpostaci. Jezus zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, skrzyżowanymi rękami złożonymi na piersi, o związanych sznurem przegubach, w prawej dłoni trzyma trzcinę. Twarz ma szczupłą, o półprzymkniętych, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie i rozchylonych ustach, okoloną długimi, falowanymi, brązowymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową, spod której spływają strużki krwi, wokół niej nimb. Chrystus na ramiona ma narzucony czerwony płaszcz, odsłaniający fragment poranionego torsu. Postać ukazana na ciemnobrązowym tle.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Retabulum ołtarzowe z dużą rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz mniejszymi o połowę czterema rzeźbami Świętych Dziewic umieszczonymi w prostopadłościennej szafie na rzucie trapezu (z ukośnie ustawionymi ściankami bocznymi). Rzeźby pełnoplastyczne, ścięte z tyłu, drążone, ustawione na cokolikach. Pośrodku figura Matki Boskiej w stylu gotyku międzynarodowego; zwrócona en face, w delikatnym kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, podtrzymuje na obu rękach wpółleżące Dzieciatko. Twarz owalna z podwójnym podbródkiem, rysy twarzy płytko rzeźbione, delikatne, długi, prosty nos. Włosy upięte z tyłu. Maria ubrana w srebrzoną suknię z tkaniną drapowaną po środku w trzy fałdy misowe oraz złocony płaszcz podbity na niebieską podszewką, spływający od tyłu głowy na ramiona i boki, w układzie kaskadowym. Na głowie korona otwarta. Dzieciatko wpółleżące, zwrócone en trois quarts w prawo, prawą ręka ujmuje Matkę za szyję, w lewej trzyma złotą kulę. Twarz okrągła, duże uszy, włosy krótkie, kręcone. W partii bioder przepasany ściśle przylegającą, złotą tkaniną, delikatnie drapowaną. Na lewej ściance szafy u góry figurka św. Cecylii, zwróconej en face, o esowato wygiętej sylwetce, w lewej ręce, opartej na biodrze trzyma piszczałki, prawa wyciągnięta do przodu. Twarz okrągła o pełnych policzkach i płytko rzeźbionych rysach twarzy, włosy długie, falujące fakturowane, spływające przez ramiona na plecy. Ubrana w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z czerwoną podszewką, spięty na piersi fibulą, z obfitą draperią przewieszoną przez ramiona, opadająca na froncie fałdami misowymi oraz spływającymi kaskadami od ramion. Na głowie blok drewna z namalowaną koroną otwartą. Na lewej ściance u dołu figura św. Katarzyny Aleksandryjskiej, zwróconej en face, w prawej ręce podtrzymuje koło, lewą wyciąga do przodu. Twarz okrągła, policzki pełne, o wysokim czole, nos duży, oczy duże delikatnie zarysowane. Włosy falowane, fakturowane, spływają na plecy. Święta ubrana w srebrzona suknię przepasaną w talii oraz złocony płaszcz spięty broszą na piersi, z obfitą draperią przewieszoną przez ramiona, opadająca na froncie misowymi fałdami i spływającymi kaskadami od ramion. Na głowie blok drewna z namalowaną koroną otwartą. Na prawej ściance u góry figura św. Doroty, zwrócona en face w delikatnym kontrapoście, prawa ręką podtrzymuje koszyk, lewą wskazuje na niego. Twarz owalna, pełna, delikatne rysy, wąski zadarty nos. Włosy falowane, fakturowane, opadają na tył głowy. Ubrana w złotą suknię, delikatnie drapowaną u dołu, oraz srebrzony płaszcz podbity czerwoną podszewką, spięty na piersi i układający się z przodu w fałdy misowe. Na głowie blok drewna z namalowaną koroną otwartą. Na prawej ściance u dołu figura św. Barbary, zwróconej en face, o esowato przegiętej sylwetce, obiema rękami przytrzymuje opartą na lewym ramieniu wieżę. Twarz owalna, pełna, delikatne rysy, wąski zadarty nos. Włosy falowane, fakturowane, opadają na tył głowy. Ubrana w suknię i srebrzony płaszcz z niebieską podszewką, spięty na piersi fibulą, przerzucony przez ramiona z obfitą partią materiału układającą się z przodu w fałdy misowe. Na głowie blok drewna z namalowaną koroną otwartą. Karnacje w tonacji naturalnej, szaty srebrzone i złocone.
ołtarz
Ołtarz szafkowy z figurami Marki Boskiej z Dzieciątkiem i czterech Świętych Dziewic
Zdjęcie nr 1: Kościół pomocniczny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Woli Radziszowskiej to niewielkich rozmiarów, orientowana, jednonawowa budowla drewniana, konstrukcji zrębowej, z wieżą w słup. Prezbiterium jest zamknięte wielobocznie, nieco wyższa i szersza nawa ma rzut prostokąta zbliżonego do kwadratu. Do prezbiterium od strony północnej przylega zakrystia, od wschodniej Ogrójec, przy nawie od południa umieszczona została niewielka, prostokątna kruchta. Od zachodu do budowli dostawiona jest czworoboczna wieża o pochyłych ścianach, z podwieszoną izbicą z czworobocznymi występami na przekątnikach; hełm ostrosłupowy z czterema wieżyczkami na występach. W przyziemiu wieży znajduje się kruchta, a dookoła wieży szalowane soboty. Wewnątrz świątyni stropy; w nawie z zaskrzynieniami. Otwór tęczowy ma kształt ostrołuku, belka jest profilowana, na niej umieszczony jest krucyfiks o charakterze późnogotyckim. Chór muzyczny w zachodniej części nawy jest drewniany, wsparty na dwóch kolumnach. Okna nawy i prezbiterium są głównie prostokątne zamknięte półkoliście; z witrażami (z wyjątkiem okna za ołtarzem głównym); ponadto budowlę doświetlają niewielkie okienka prostokątne. Do świątyni prowadzi dwoje drzwi ostrołukowych, trzecie od strony zachodniej przerobiono w 1933 roku. Dachy kościoła są kryte gontem, ponad nawą i kruchtą południową dwuspadowe, nad zakrystią jednospadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy. Wieżyczka na sygnaturkę o formach barokowych z glorietą, cebulastym hełmem zwieńczonym kulą oraz krzyżem; kryta blachą. Świątynia usytuowana jest na niewielkiej działce, wydzielonej ogrodzeniem z drewnianych bali, krytym gontem. Bramy wiodące na posesję umieszczono od zachodu oraz w południowo-wschodnim narożniku działki.
kościół
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca Chrystusa zawieszonego na krzyżu na wyprostowanych ramionach, figura w typie Cristo vivo. Głowa Chrystusa delikatnie przechylona na prawe ramię; nogi wyprostowane w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz Zbawiciela szeroka o wyraźnych rysach, długim i wąskim nosie oraz krótkiej brodzie, zawiniętej na końcu w dwa krótkie i silnie skręcone pukle. Włosy długie, opadające na plecy z jednym długim puklem spływającym sztywno na prawe ramię. Na głowie Chrystus ma założoną ciasno splecioną, zieloną koronę cierniową, zawiązaną opaską z gałązek. Sylwetka wychudzona, ułożona w nienaturalnej pozie z dużymi dłońmi i stopami. Perizonium złocone, ciasno oplatające biodra, przewiązane pośrodku z jednym końcem wystającym z prawej strony. Nad głową Chrystusa znajduje się titulus w formie białej tabliczki namalowanej na wolutowo wyciętym kartuszu z napisem w polu „I(ESUS) N(AZARENUS) R(EX) I[UDAEORUM]”. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki. Krzyż drewniany, prosty, malowany na kolor ciemnobrązowy.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do belki krzyża trzema gwoździami, w typie Christo morte. Ciało w głębokim zwisie, ramiona ułożone w kształt litery „Y”. Głowa opadająca na klatkę piersiową, przechylona na prawe ramię. Twarz szeroka, okolona krótką brodą i włosami opadającymi na prawe ramię. Oczy zamknięte, nos niewielki, prosty, usta rozchylone. Na głowie korona cierniowa. Sylwetka ciała smukła o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze, zwłaszcza w partii klatki piersiowej i ramion. Dłonie o zaciśniętych palcach. Wokół bioder perizonium układające się w głębokie poprzeczne fałdy, z rozwianym zwisem przy lewym boku. Stopy skrzyżowane, prawa założona na lewą. Karnacja ciała w jasnoszarym odcieniu z zaznaczonymi czerwoną farbą śladami męki. Włosy i zarost ciemnobrązowe, perizonium i korona cierniowa złote. Nad głową srebrny titulus w formie banderoli.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa umarłego przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Jego ciało jest w delikatnym zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach. Prawa noga ugięta w kolanie, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest szczupła, o głęboko osadzonych, zamkniętych oczach, prostym, krótkim nosie i lekko rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe, miękko modelowane, o podkreślonej muskulaturze ud i ramion oraz silnie uwypuklonych żebrach i mostku klatki piersiowej. Biodra przesłonięte są białym, krótkim, mocno drapowanym i przylegającym do ciała perizonium z ekspresyjnie rozwianym zwisem tkaniny na prawym boku. Polichromia naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża namalowana tabliczka z napisem „I.N. / R.I.”.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Christo morte; postać Chrystusa umarłego przybitego do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka w delikatnym zwisie, o silnie zaznaczonej anatomii ciała, z podkreśloną linią żeber i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na sznurze, sięgające kolan i odsłaniające prawe udo; z prawej strony spływające kaskadowo. Twarz Jezusa podłużna opadająca na prawe ramię, okolona zarostem; oczy zamknięte, nos podłużny, wystające kości policzkowe; włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, korona cierniowa i perizonium złocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Cristo morte. Chrystus przybity do krzyża trzema gwoździami, sylwetka w delikatnym zwisie, z głową przechyloną na prawe ramię, o silnie podkreślonej anatomii ciała, z zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na prawym biodrze. Twarz podłużna, okolona zarostem; włosy długie spływające na prawe ramię w kręcone pukle, na głowie korona cierniowa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Krucyfiks

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-99

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności