Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona na czworobocznej, profilowanej, zwężającej się ku górze stopie. Niewysoki trzon jest w formie kanelurowanego trzonu czworobocznego filara. Powyżej wąski, puklowany nodus, nad nim jest wklęska ujęta od góry pierścieniem z motywem astragalu. W górnej partii przybiera formę rozszerzającej się, profilowanej i zrobionej motywem rozetek profitki o wywiniętej na zewnątrz krawędzi zdobionej motywem lancetowatych liści. Misa chrzcielnicy przybiera formę owalnej wazy o lekko spłaszczonym brzuścu ujętym parą wolutowych imadeł. U ujętego wałkiem wylewu podwieszony w dwóch miejscach rodzaj festonu z liści laurowych. Pokrywa zwieńczona kompozycją liści i pary wolut wspierających kulę z krzyżem. Struktura chrzcielnicy marmoryzowana w odcieniach szarości, ornamentyka złocona i srebrzona.
Jednym z podstawowych sprzętów liturgicznych stanowiących wyposażenie kościoła jest chrzcielnica służąca udzielaniu sakramentu chrztu i odnawianiu przyrzeczeń chrzcielnych. Początkowo obrzęd ten odbywał się przez zanurzenie i dotyczył najczęściej osób dorosłych. Miejscem służącym sprawowaniu tego sakramentu było baptysterium, stanowiące odrębny lub przylegający do bryły kościoła niewielki budynek. Około VI-VII wieku obrzęd podlegał stopniowemu upraszczaniu i coraz częstszym zjawiskiem stały się chrzty dzieci. Natomiast około XII-XIII stulecia został spopularyzowany sposób chrzczenia poprzez polanie wodą. Owe przemiany spowodowały pojawienie się w przestrzeni świątyń chrzcielnic. Początkowo nie umieszczano ich w obrębie prezbiterium czy zakrystii. Najczęściej znajdowały się po północnej, bądź północno-zachodniej stronie kościoła z uwagi na symbolikę kierunków (północ – zło, zachód – nieznajomość Boga), chrzest bowiem był oświeceniem i odrzuceniem zła. Od XVIII wieku chrzcielnice zaczęto umieszczać naprzeciwko ambony. Po względem formy od XII wieku w Europie występują chrzcielnice typu kielichowego składające się z osadzonej na stopie i trzonie z nodusem czary będącej zbiornikiem na wodę, nakrytej dekoracyjną czaszą. Chrzcielnica w kościele w Porębie Wielkiej prezentuje formę nawiązującą do stylistyki klasycyzmu. Architektoniczna struktura podstawy przypominającej osadzony na bazie filar odnosi się do klasycystycznych budowli, prezentując główne porządki architektoniczne. Misa chrzcielna natomiast przybiera formę dekoracyjnej wazy inspirowanej motywami gazonów.
Stan zachowania bardzo dobry. W 2010 roku została przeprowadzona przez firmę „IN PULS” Jan Szczurek konserwacja techniczno-estetyczna.
Stanowiąca element wyposażenia kościoła parafialnego w Porebie Wielkiej chrzcielnica przybiera ciekawą formę nawiązujacą do plastyki klasycystycznej.
Paulina Chełmecka, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-59