Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Stopa na planie sześcioboku, dwustrefowa, z profilowanym uskokiem. Trzon profilowany, w górnej części kanelowany. Nodus gruszkowaty, dekorowany akantem. Czara półkolista, puklowana, z wywiniętym brzegiem, u dołu dekorowana stylizowanymi liśćmi. Pokrywa w formie korony zamkniętej z sześcioma kabłąkami, zwieńczona kulą z krzyżem. Obręcz dekorowana perełkowaniem, rautami i akantem, kabłąki zaś rautami. Całość polichromowana w kolorach czerwonym, niebieskim, zielonym, detale złocone.

Chrzcielnica

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Biskupice
Miejscowość
Bodzanów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Parafia Św. Apostołów Piotra i Pawła
Tagi
sztuka późnobarokowa sztuka XVIII wieku
Miejsce przechowywania
kościół, obok ambony
Identyfikator
DZIELO/00770
Kategoria
chrzcielnica
Ilość
1
Czas powstania
1767 rok
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 145 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Chrzcielnica została wykonana w 1767 roku. W 1958 roku Dobranowski z Krakowa pozłocił ją i pomalował. Pierwotna podstawa na planie koła została wymieniona w 1995 roku przez miejscowy warsztat.

Opis

Stopa na planie sześcioboku, dwustrefowa, z profilowanym uskokiem. Trzon profilowany, w górnej części kanelowany.
Nodus gruszkowaty, dekorowany akantem. Czara półkolista, puklowana, z wywiniętym brzegiem, u dołu dekorowana stylizowanymi liśćmi. Pokrywa w formie korony zamkniętej z sześcioma kabłąkami, zwieńczona kulą z krzyżem. Obręcz dekorowana perełkowaniem, rautami i akantem, kabłąki zaś rautami. Całość polichromowana w kolorach czerwonym, niebieskim, zielonym, detale złocone.


Zarys problematyki artystycznej

Chrzcielnica ma najpopularniejszą dla tego rodzaju dzieł formę kielichową, a pokrywa równie często stosowany kształt korony z kabłąkami. Jej elementy konstrukcyjne jak puklowana czara, wywinięty brzeg czy gruszkowaty nodus były znamienne dla XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Silne przetarcia polichromii i złoceń, drobne ubytki mechaniczne.

Streszczenie

Chrzcielnica została wykonana w 1767 roku. Podstawa została wymieniona w 1995 roku przez warsztat miejscowy. Chrzcielnica ma najpopularniejszą dla tego rodzaju dzieł formę kielichową, a pokrywa równie często stosowany kształt korony z kabłąkami.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz
Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, dostępna z zakrystii przez drzwi w polu zaplecka. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem w formie spłaszczonego stożka ze zbiegającymi się z czterech naroży lizenami, dekorowanego rocaille'em. Kosz ujęty w narożach pilastrami, dekorowany w partii ścianek, trzonów pilastrów i wałka rocaille'em, parapet w formie gzymsu. Zaplecek wysoki, flankowany dwoma wąskimi pilastrami, zwieńczonymi konsolami z rocaille'em podtrzymującymi pełne belkowanie, wyłamane na ich osi oraz wolutowy przerwany przyczółek. W polu zaplecka drzwi. Na belkowaniu rokokowy kartusz z napisem „DOCETE OMNES / GENTES. Math(eus) 28”. Ponad belkowaniem trójkąt z trzema płomieniami w polu, na obłoku, w glorii promienistej. Struktura polichromowana w sposób imitujący marmoryzację w kolorze niebiesko-białym, ornamentyka i profile pozłocone, obłoki i pole kartusza posrebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa jest przybita do krzyża o prostych ramionach trzema gwoździami. Ciało w dużym zwisie, o układzie ramion przyjmujących kształt litery „V” oraz dłoniach w geście błogosławieństwa. Głowa opada bezwładnie na prawy bark. Nogi są ugięte w kolanach, a stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest pociągła, o prostym nosie, zamkniętych oczach i uniesionych brwiach, okolona silnie kręconą brodą oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Ciało silnie umięśnione o wyraźnie podkreślonych żebrach klatki piersiowej. Perizonium krótkie, zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe biodro, ze zwisem tkaniny na prawym boku. Ciało polichromowane w kolorze naturalistycznym z zaznaczonymi śladami męki, korona cierniowa i perizonium pozłocone. Pionowa belka krzyża zwieńczona tabliczką z napisem „IN / RI”.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa przybita trzema gwoździami do prostego krzyża. Ciało o horyzontalnie rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawy bark, lewą nogą ugiętą w kolanie, prawą wyprostowaną oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła, z nosem o ostrym profilu, zamkniętych oczach i rozchylonych ustach, okolona jest rozdwajającą się brodą oraz silnie kręconymi włosami opadającymi na plecy i na prawe ramię. Na głowie szeroka korona cierniowa. Ciało szczupłe, smukłe, miękko modelowane, o podkreślonej muskulaturze ramion i ud oraz zaznaczonych delikatnie żebrach i mostku klatki piersiowej. Perizonium krótkie, silnie drapowane, zawiązane na sznurze, odsłaniające fragment lewego biodra z silnie rozwianym zwisem tkaniny na lewym boku. Polichromia ciała w kolorze naturalistycznym z zaznaczonymi śladami męki, korona cierniowa i perizonium pozłocone. Na zakończeniu pionowej belki krzyża banderola z napisem „I.N. / R.I.”
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o wypukłych krótszych bokach i wklęsłych dłuższych. Kompozycja wielofigurowa z przedstawieniem św. Piotra stojącego na schodach i przemawiającego do tłumu na tle architektury. W lewej części obrazu, na pierwszym planie, św. Piotr ukazany z profilu, z uniesionymi wysoko rękami. Przedstawiony jako dojrzały mężczyzna z kręconą brodą i włosami. Ubrany jest w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Przed nim, na drugim planie ukazany tłum postaci, po lewej grupa kilku siedzących osób żywo dyskutująca i gestykulująca, pozostali stoją wpatrzeni w świętego. Wśród nich znajduje się starzec opierający głowę o laskę. W prawym dolnym rogu, na pierwszym planie ukazany z profilu mężczyzna z wyciągniętymi w przód rękami. W tle pejzaż architektoniczny, z budynkiem o podcieniach arkadowych po lewej stronie i centralną świątynią kolumnową zamkniętą kopułą po prawej (tempietto). Przed nią widoczny fragment pomnika. W głębi sztafaż z dwiema spacerującymi postaciami i widok oddalonego miasta. Ponad nimi szaro-błękitne niebo. Kolorystyka zgaszona, barwy stonowane. Delikatny modelunek światłocieniowy. Obraz ujęty ramą o tym samym kształcie, dekorowaną perełkowaniem i żłobieniami, na każdym z czterech boków stylizowany ornament roślinny.
obraz
Kazanie św. Pawła w Atenach
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany o konstrukcji zrębowej, elewacje jednolite, szalowane gontem. Wieża i kruchta zachodnia o konstrukcji słupowo-ramowej, narożne słupy nośne wzmocnione krzyżami św. Andrzeja. Więźba dachowa drewniana, krokwiowa. Budynek na kamiennym podmurowaniu. Kościół orientowany, jednonawowy, nawa na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu, prezbiterium nieco węższe, wydłużone, zakończone trójbocznie. Do północnej ściany prezbiterium przylega zakrystia na planie prostokąta. Przy zachodniej ścianie nawy wieża na planie zbliżonym do prostokąta, o lekko ukośnej ścianie południowej. Od zachodu do wieży przylega kruchta na rzucie prostokąta. W przyziemiu wieży babiniec połączony z nawą wtórnym otworem w ścianie. Pomiędzy nawą a prezbiterium otwór tęczowy. Parapet chóru muzycznego w zachodniej części nawy, wsparty na czterech drewnianych kolumnach, z wejściem z nawy po drabiniastych schodach. Ściany i sklepienia pokryte polichromią z iluzjonistyczną architekturą i scenami figuralnymi. Wnętrze nakryte pułapami deskowymi w nawie i prezbiterium oraz stropem belkowym w babińcu. Otwory drzwiowe o prostokątnym wykroju zamknięte drzwiami obitymi deskami w kruchcie zachodniej, w ścianie południowej nawy oraz z prezbiterium do zakrystii. Okna w formie stojącego prostokąta. Posadzka kamienna, z płyt marmurowych. Elewacja frontowa jednoosiowa. Na osi wejście do kruchty zachodniej. Korpus wieży podzielony poziomo daszkami okapowymi, na froncie okno. Elewacje boczne jednolite. Korpus nawowy przepruty oknami po dwa na ścianach północnej i południowej, prezbiterium z oknem na ścianie południowej oraz dwoma okienkami na ścianach zamknięcia. Na elewacji wschodniej zawieszony krucyfiks. Kościół nakryty dachami dwuspadowymi, o pokryciu blaszanym, wyższym nad nawą, niższym nad prezbiterium. W połowie długości dachu, nad nawą, wbudowana wieżyczka na sygnaturkę, na ośmiobocznym, obitym blachą trzonie, z latarnią zwieńczoną niewielkim hełmem. Wieża nakryta czterospadowym daszkiem namiotowym, zwieńczona kulistą puszką i krzyżem. Kruchta nakryta osobnym daszkiem dwuspadowym, półszczytowym, zakrystia niższym dachem pulpitowym.
kościół
Kościół świętych apostołów Piotra i Pawła

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół pw. św. Wawrzyńca w Grojcu jest drewnianą budowlą orientowaną, jednonawową z trójbocznie zamkniętym węższym prezbiterium od wschodu i wieżą od zachodu. Prostokątna nawa została wzniesiona na zrąb. Nawę i prezbiterium przykrywa dach siodłowy pokryty blachą cynkowaną. Do prezbiterium od północy przylega murowana zakrystia na rzucie prostokąta nakryta blaszanym dachem pulpitowym, a od południa prostokątny, drewniany aneks pełniący funkcję kaplicy bocznej, o podobnym dachu. Od północy do nawy dostawiono murowaną kaplicę na rzucie prostokąta przylegającą do zakrystii, a od południa niewielką czworoboczną kruchtę. Obie przestrzenie przykryto blaszanym dachem pulpitowym. W kruchcie południowej znajduje się drewniany portal z nadprożem w wykroju w ośli grzbiet. Nad wschodnią częścią nawy usytuowano sygnaturkę w kształcie wielobocznej latarni z krzyżem. Od zachodu do nawy dostawiono czworoboczną, drewnianą wieżę wzniesioną w konstrukcji słupowej, która w połowie nad nawą jest nadwieszona. Jej ściany są pionowe podzielone daszkami na trzy kondygnacje. Nakrywa ją blaszany, namiotowy hełm z latarnią zwieńczoną krzyżem. W przyziemiu wieży urządzono kruchtę. Wnętrze kościoła nakryto stropem z fasetą oddzieloną od ścian gzymsem. W zachodniej części nawy urządzono chór muzyczny zawieszony na dwóch kroksztynach i wsparty na kolumnach. W prezbiterium na ścianie wschodniej znajduje się ołtarz główny, a w nawie przy tęczy dwa ołtarze boczne oraz ambona.
kościół
Kościół św. Wawrzyńca w Grojcu
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz
Apoteoza św. Jana Kantego
Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Dzieło przedstawia scenę uzdrowienia chorej Jadwigi Paskówny, leżącej na łożu w towarzystwie dwóch piastunek i mężczyzny wyłaniającego się zza kotary. Nad nimi unosi się w chmurach św. Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "HEDVIGIS PASKOVNA / AB ACVIA FEBRE MOMENTO / FIT LIBERA".
obraz
Uzdrowienie Jadwigi Paskówny
Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę uzdrowienia chorego na owrzodzenie gardła Wojciecha Olesowicza. Chory klęczy w otoczeniu członków rodziny przed kapłanem odprawiającym mszę przy ołtarzu. Nad nimi unosi się w chmurach św. Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "COLLVM A MALIGNO VLCERE / DEPASTVM ITA VT CIBVS ERVMPERET / EXTEMPLO SANATVR".
obraz
Uzdrowienie Antoniego Oleksowicza
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, pełnoplastyczna figura św. Jana Kantego ukazanego w pozycji stojącej i zwróconego na wprost. Lekko przechyloną na prawe ramię głowę charakteryzuje szeroka, owalna twarz o sumarycznie opracowanych wyrazistych rysach z dużymi, ciemnymi oczami, dużym nosem, wąskimi ustami oraz krótkim zarostem. Proste, brązowe włosy wspierają się na barkach mężczyzny. Święty Jan ubrany jest w czarną togę profesora akademickiego z szerokimi, czerwonymi obszyciami oraz z dużym kołnierzem z futra gronostajowego, na który wyłożony jest biały, obszyty koronką kołnierzyk spodniego ubioru. Na głowie ma biret, a na stopach czarne buty. Opuszczone wzdłuż ciała ręce rozchylone są nieznacznie na boki. Do piersi przytwierdzony jest kwiat lilii z figurą Jezusa ukrzyżowanego. Gablota, w której umieszczona jest figura św. Jana Kantego, ma formę prostopadłościennej szafki. Przeszklone drzwiczki, w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęte są profilowanym, złoconym obramieniem.
rzeźba
Św. Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba ujęta w fantazyjną ramę utworzoną z zawijających się do środka wolut w kształcie litery „C” spiętych palmetami. Pośrodku ukazany św. Izydor Oracz stojący frontalnie w lekkim rozkroku z prawą ręką wspartą o laskę, lewą złożoną na piersi. Twarz szeroka, okolona krótką brodą. Święty ubrany jest w krótkie, czerwone spodnie, sukmanę sięgająca kolan oraz kapelusz, na stopach ma pełne, brązowe buty. Po prawej stronie kompozycji, u stóp świętego klęczący anioł. W tle pejzaż z bryłą kościoła w Podwilku i klęczącą przed nim postacią ukazaną po lewej stronie, natomiast po prawej pług zaprzężony do dwóch wołów, prowadzony przez anioła. Polichromia w odcieniach pastelowych, tunika i kapelusz świętego brązowy, kościół biały nakryty czerwonym dachem. Obramienie polichromii malowane na czerwono, pośrodku złocone, palmety malowane na niebiesko i złocone. Poniżej płaskorzeźby pole w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych narożach z napisem „Labore praeCIpVe pIIs eXpenIs sVbDlicae pLebIs hVIVs / paroChIae s VbViLkensIs haeC saCra aeDes feLICIter / sVrreXIt”.
płaskorzeźba
Św. Izydor Oracz

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Na okrągłej podstawie, częściowo wmurowanej w ścianę oraz prostopadłościennym cokole niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na kwadratowej podstawie data: „A(NNO) D(OMINI) 1707”. Pokrywa w kształcie smukłej półkopuły, ośmiopolowa, z żebrami. W polach między żebrami dekoracja z ornamentu małżowinowego. Latarnia ośmioboczna z profilowanym cokołem i gzymsem. Na latarni jajowata kula z toczonym daszkiem zwieńczonym guzem w kształcie zbliżonym do szyszki. Żebra kopuły, elementy dekoracyjne i ornamenty złocone. Tła i ściany latarni polichromowane, ciemnozielone.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na trzonie ryty kartusz z godłem herbu Zadora pod kapeluszem z sześcioma chwostami po każdej ze stron, w trzech rzędach. Pokrywa w formie korony zamkniętej, z sześcioma kabłąkami złączonymi kulą i krzyżem; obręcz i kabłąki z malowanymi rautami i kaboszonami imitującymi kamienie jubilerskie. Wewnątrz korony grupa rzeźbiarska: Chrystus w Jordanie, z rękoma w geście modlitwy i św. Jan Chrzciciel polewający wodą głowę Jezusa.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica gotycka w kształcie kielicha. Posiada kolistą stopę, która przechodzi w stożkowato zwężającą się tuleję z wydatnym wałkiem w połowie wysokości. Czara dołem lekko zaokrąglona, rozchylająca się ku górze. Płaszcz dekorowany u dołu i poniżej górnej krawędzi wąskimi pasami z minuskułowymi napisami, przedzielone motywem lilii: MARIA ROSA ROT HIS UNS, ANNO DOMINI 1462. Pomiędzy nimi rozmieszczone są na obwodzie cztery plakietki przedstawiające trójpostaciową Grupę Ukrzyżowania oraz frontalny wizerunek księcia zatorskiego Wacława w całej postaci. W prawej ręce trzyma włócznię, lewą dłoń opiera na tarczy z orłem. Twarz okala broda zakończona w szpic oraz długie i sfalowane włosy. Głowę wieńczy niewysoka książęca mitra. Ubrany jest w długi płaszcz narzucony na późnogotycka zbroję. Drewniana pokrywa chrzcielnicy została dodana wtórnie.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica kielichowa, ustawiona na dużej podstawie na rzucie ściętego koła oraz na prostopadłościennym cokole na rzucie kwadratu. Trzon wklęsło-wypukły z uskokiem u spodu; nodus gruszkowaty, dekorowany czterema lwimi głowami trzymającymi w paszczach festony z podwieszonej tkaniny. Czara w formie bardzo spłaszczonej półkuli z wywiniętą i profilowaną krawędzią; dekorowana uskrzydlonymi główkami anielskimi na przemian z kokardami z podwieszonymi festonami z tkaniny. Pokrywa w formie baldachimu na rzucie sześcioboku, wypiętrzona, zwieńczona krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnicą ustawiona na niskiej podstawie na planie kwadratu. Płaszcz stopy na planie ośmioboku, zwężający się ku górze, zamknięty profilowanym, ośmiobocznym pierścieniem. Trzon o przekroju ośmiobocznym. Czara o przekroju ośmiobocznym, wypukła, z wywiniętym brzegiem, w dolnej części dekorowana imitacją puklowania.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica usytuowana na postumencie na rzucie półkolistym i schodkowej, kwadratowej płycie. Jej trzon w typie gruszkowym dźwiga puklowaną, półkulistą czarę z profilowanym, ćwierćkolistym w przekroju wylewem. Pokrywa drewniana, bogato profilowana, malowana na czarno, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-39

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności