Figura Chrystusa Ukrzyżowanego powstała w XVIII wieku. W późniejszych latach była kilkakrotnie przemalowywana.
Figura umarłego Chrystusa jest przybita do krzyża o prostych ramionach trzema gwoździami. Ciało w dużym zwisie, o układzie ramion przyjmujących kształt litery „V” oraz dłoniach w geście błogosławieństwa. Głowa opada bezwładnie na prawy bark. Nogi są ugięte w kolanach, a stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest pociągła, o prostym nosie, zamkniętych oczach i uniesionych brwiach, okolona silnie kręconą brodą oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Ciało silnie umięśnione o wyraźnie podkreślonych żebrach klatki piersiowej. Perizonium krótkie, zawieszone na sznurze, odsłaniające prawe biodro, ze zwisem tkaniny na prawym boku. Ciało polichromowane w kolorze naturalistycznym z zaznaczonymi śladami męki, korona cierniowa i perizonium pozłocone. Pionowa belka krzyża zwieńczona tabliczką z napisem „IN / RI”.
Figura ma nieco zachwiane proporcje ciała – zbyt dużą głowę w stosunku do korpusu oraz za krótkie nogi – przez co wydaje się przysadzista. Modelowana jest plastycznie z wyraźnym zaakcentowaniem muskulatury, która miejscami traktowana jest w sposób bardziej dekoracyjny niż oparty na znajomości anatomii ciała ludzkiego.
Figura przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, a więc jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
gruba warstwa przemalowań figury w partii twarzy i ciała. Spękania i przetarcia warstwy malarskiej. Ubytki struktury materiału – brak fragmentów dwóch palców prawej dłoni. Ubytki mechaniczne i przetarcia polichromii belek krzyża.
Figura Chrystusa Ukrzyżowanego powstała w XVIII wieku. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, a więc jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-36