Ołtarz, w którym znajduje się obraz, został w 1824 roku przywieziony z Czernej, gdzie znajdował się w jednej z eremickich kaplic na terenie tzw. wielkiej klauzury klasztoru Karmelitów bosych. Inicjatorem tego przedsięwzięcia byli rzemieślnicy z cechu sukienników w Chrzanowie: Jan Jeleń, Filip Mąsiorski, Józef Mąsiorski. W 1980 roku obraz konserwował Jakub Kamykowski (m.in. zdjęto późniejsze przemalowania, odczyszczono i uzupełniono malaturę, przywrócono stan pierwotny). Drugą konserwację przeprowadziła Wiesława Stefańska w 2002 roku.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Kompozycja wielopostaciowa, w centrum stojący św. Stanisław w stroju biskupim w otoczeniu duchownych. Święty jest ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawą stronę, z prawą ręką uniesioną ku górze, zgiętą w łokciu, w lewej trzyma pastorał. Twarz okrągła o szerokim nosie, pełnych ustach, z wzrokiem skierowanym ku górze. Święty jest ubrany w białą albę zdobioną parurą. Na ramiona ma narzuconą złotą kapę o czerwonym podbiciu, z lewej strony podtrzymywaną przez diakona, który w lewej ręce dzierży krucyfiks osadzony na wysokim drzewcu. Spod kapy widoczna stuła i pektorał zawieszony na błękitnej wstędze. Na głowie złota infuła. Przed świętym, w lewym dolnym rogu obrazu Piotrowin wychodzący z grobu, obrócony prawym profilem, owinięty białym płótnem. Ręce złożone w geście modlitwy. Twarz pociągła z dużymi oczami, długim nosem, okolona zarostem, skierowana w górę ku świętemu. W tle postacie diakonów i świeckich. Tonacja w ciepłych odcieniach z przewagą złoceń i czerwieni. Tło ciemne w odcieniach brązów i granatów.
Obraz ukazuje wydarzenie opisane w żywocie św. Stanisława autorstwa Wincentego z Kielczy. Wskrzeszony przez biskupa krakowskiego rycerz Piotr, właściciel Piotrawina, miał potwierdzić fakt zakupu przez św. Stanisława dóbr ziemskich na rzecz biskupstwa krakowskiego. O ziemie te dopominali się spadkobiercy rycerza po jego śmierci, którzy biskupowi wytoczyli proces przed sądem królewskim.
Sposób ukazania świętego nad wychylającym się z grobu rycerzem w towarzystwie świadków – duchownych i świeckich – jest niezwykle charakterystyczny w ikonografii krakowskiego biskupa i utrwalony dzięki grafikom Jacopa Laura i Petera Overadta. Autor obrazu, krakowski malarz cechowy Michał Stachowicz, zapewne posłużył się innym wzorem graficznym. W jego dziele widoczne są inspiracje twórczością Szymona Czechowicza i Tadeusza Kuntze-Konicza, którzy również namalowali obrazy ze św. Stanisławem wskrzeszającym Piotrowina.
Obraz zabrudzony, miejscami ubytki warstwy malarskiej i jej przetarcia.
Obraz „Wskrzeszenie Piotrowina” został wykonany do ołtarza przywiezionego w 1824 roku z kaplicy eremickiej klasztoru Karmelitów bosych w Czernej. Namalował go krakowski malarz cechowy Michał Stachowicz. Ukazuje on scenę wskrzeszenia przez biskupa rycerza Piotra w celu udowodnienia przed sądem królewskim faktu sprzedaży biskupowi ziemi przez zmarłego wówczas rycerza.
Józef Skrabski, "Wskrzeszenie Piotrowina", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wskrzeszenie-piotrowina