Wskrzeszenie Piotrowina
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego owalu, ujęty w profilowaną złoconą i srebrzoną ramę. W centrum kompozycji ukazana postać św. Stanisława, zwróconego w trzech czwartych w prawo, pochylającego się nad grobem, z którego wyciąga za rękę Piotrowina. Twarz świętego szczupła, o wyraźnych rysach, długim, prostym nosie, okolona zarostem; włosy krótkie, ciemne. Święty jest ubrany w strój biskupi, składający się z alby i złotej stuły przepasanych w talii sznurem oraz złotej kapy, podbitej czerwienią. Na głowie postaci biała infuła. W lewej ręce świętego złoty pastorał o dekoracyjnej krzywaśni. Piotrowin ukazany w półpostaci, zwrócony profilem w stronę świętego, wspierając się na prawej ręce wychodzi z grobu. Postać naga, z przerzuconym przez głowę i opadającym przez plecy na uda białym całunem. Za świętym widoczna para postaci ubranych w komże, trzymających krzyże procesyjne; po prawej stronie obrazu również dwie postacie w strojach szlacheckich. Postać młodego mężczyzny na drugim planie zasłania nos białą tkaniną. W tle widoczna architektura w formie kolumn na cokołach oraz obłoki. Kolorystyka zgaszona, pastelowa, z wyodrębnionymi kolorystycznie postaciami.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie stojącego owalu, ujęty w profilowaną złoconą i srebrzoną ramę. W centrum kompozycji ukazana postać św. Stanisława, zwróconego w trzech czwartych w prawo, pochylającego się nad grobem, z którego wyciąga za rękę Piotrowina. Twarz świętego szczupła, o wyraźnych rysach, długim, prostym nosie, okolona zarostem; włosy krótkie, ciemne. Święty jest ubrany w strój biskupi, składający się z alby i złotej stuły przepasanych w talii sznurem oraz złotej kapy, podbitej czerwienią. Na głowie postaci biała infuła. W lewej ręce świętego złoty pastorał o dekoracyjnej krzywaśni. Piotrowin ukazany w półpostaci, zwrócony profilem w stronę świętego, wspierając się na prawej ręce wychodzi z grobu. Postać naga, z przerzuconym przez głowę i opadającym przez plecy na uda białym całunem. Za świętym widoczna para postaci ubranych w komże, trzymających krzyże procesyjne; po prawej stronie obrazu również dwie postacie w strojach szlacheckich. Postać młodego mężczyzny na drugim planie zasłania nos białą tkaniną. W tle widoczna architektura w formie kolumn na cokołach oraz obłoki. Kolorystyka zgaszona, pastelowa, z wyodrębnionymi kolorystycznie postaciami.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie stojącego owalu, ujęty w profilowaną złoconą i srebrzoną ramę. W centrum kompozycji ukazana postać św. Stanisława, zwróconego w trzech czwartych w prawo, pochylającego się nad grobem, z którego wyciąga za rękę Piotrowina. Twarz świętego szczupła, o wyraźnych rysach, długim, prostym nosie, okolona zarostem; włosy krótkie, ciemne. Święty jest ubrany w strój biskupi, składający się z alby i złotej stuły przepasanych w talii sznurem oraz złotej kapy, podbitej czerwienią. Na głowie postaci biała infuła. W lewej ręce świętego złoty pastorał o dekoracyjnej krzywaśni. Piotrowin ukazany w półpostaci, zwrócony profilem w stronę świętego, wspierając się na prawej ręce wychodzi z grobu. Postać naga, z przerzuconym przez głowę i opadającym przez plecy na uda białym całunem. Za świętym widoczna para postaci ubranych w komże, trzymających krzyże procesyjne; po prawej stronie obrazu również dwie postacie w strojach szlacheckich. Postać młodego mężczyzny na drugim planie zasłania nos białą tkaniną. W tle widoczna architektura w formie kolumn na cokołach oraz obłoki. Kolorystyka zgaszona, pastelowa, z wyodrębnionymi kolorystycznie postaciami.

Wskrzeszenie Piotrowina

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Biskupice
Miejscowość
Łazany
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Parafia Znalezienia Krzyża Świętego
Tagi
ikonografia świętych malarstwo religijne malarstwo XIX wieku Tadeusz Kuntze-Konicz
Miejsce przechowywania
kościół, ołtarz w kaplicy Lubomirskich
Identyfikator
DZIELO/03500
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
XIX wiek
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Justyna Kuska
Uznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Omawiany obraz pochodzi z ołtarza św. Stanisława, który znajdował się w kaplicy Lubomirskich łazańskiego kościoła do 1870 roku. Wówczas ołtarz usunięto z powodu złego stanu zachowania. Z tej nastawy zachował się jedynie omawiany obraz przedstawiający Wskrzeszenie Piotrowina. W 1899 roku z inicjatywy księdza Franciszka Błachuta do Łazan sprowadzono dwa barokowe ołtarze z kościoła parafialnego w Wadowicach. Ołtarz noszący wezwanie św. Jana z Kęt ustawiono w kaplicy Lubomirskich w miejscu wspomnianej, usuniętej nastawy św. Stanisława. W 1900 roku w zwieńczeniu tego ołtarza umieszczono obraz „Wskrzeszenie Piotrowina”.

Opis

Obraz w formie stojącego owalu, ujęty w profilowaną złoconą i srebrzoną ramę. W centrum kompozycji ukazana postać św. Stanisława, zwróconego w trzech czwartych w prawo, pochylającego się nad grobem, z którego wyciąga za rękę Piotrowina. Twarz świętego szczupła, o wyraźnych rysach, długim, prostym nosie, okolona zarostem; włosy krótkie, ciemne. Święty jest ubrany w strój biskupi, składający się z alby i złotej stuły przepasanych w talii sznurem oraz złotej kapy, podbitej czerwienią. Na głowie postaci biała infuła. W lewej ręce świętego złoty pastorał o dekoracyjnej krzywaśni. Piotrowin ukazany w półpostaci, zwrócony profilem w stronę świętego, wspierając się na prawej ręce wychodzi z grobu. Postać naga, z przerzuconym przez głowę i opadającym przez plecy na uda białym całunem. Za świętym widoczna para postaci ubranych w komże, trzymających krzyże procesyjne; po prawej stronie obrazu również dwie postacie w strojach szlacheckich. Postać młodego mężczyzny na drugim planie zasłania nos białą tkaniną. W tle widoczna architektura w formie kolumn na cokołach oraz obłoki. Kolorystyka zgaszona, pastelowa, z wyodrębnionymi kolorystycznie postaciami.

Zarys problematyki artystycznej

Omawiany obraz przedstawia scenę wskrzeszenia Piotrowina przez św. Stanisława. Autor dzieła nie jest niestety znany. Kompozycja została bezpośrednio zapożyczona z obrazu o tym samym tytule i temacie namalowanym przez Tadeusza Kuntze-Konicza dla kościoła św. Stanisława w Rzymie w 1754 roku. Kuntze-Konicz był działającym w XVIII wieku polskim malarzem, wykształconym w Krakowie i Rzymie. Większą część życia spędził we Włoszech, gdzie ze względu na swoje pochodzenie nazywany był „Taddeo Pollacco”. Przedstawiony na obrazie św. Stanisław urodził się około 1030 roku w Szczepanowie, w 1072 roku został konsekrowany na biskupa krakowskiego. Z powodu konfliktu z Bolesławem Śmiałym, z polecenia króla, zamordowano go w 1079 roku podczas odprawiania mszy świętej w kościele św. Michała na Skałce. Wizerunki św. Stanisława charakteryzuje przede wszystkim strój biskupi oraz trzymany przez świętego pastorał. Od XV wieku w ikonografii świętemu towarzyszy sylwetka wychodzącego z grobu Piotra Strzemieńczyka z Janiszowa zwanego Piotrowinem. Według „Żywota św. Stanisława” spisanego przez Wincentego z Kielczy, św. Stanisław miał kupić od Strzemieńczyka dobra ziemskie na rzecz biskupstwa. Po śmierci Piotrowina, jego spadkobiercy upomnieli się o ziemię. Postawiony przed sądem biskup Stanisław, nie mogąc się skutecznie bronić, poprosił o trzy dni na wyjaśnienie nieporozumienia. Czas ten przeznaczył na post, modlitwę oraz odprawienie mszy świętej. Wskrzeszony wówczas Piotrowin miał poświadczyć słuszność słów biskupa, a po rozprawie biskup odprowadził go z powrotem do grobu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; z widocznymi zabrudzeniami i spękaniami.

Streszczenie

Obraz pochodzi z ołtarza św. Stanisława, który znajdował się w kaplicy Lubomirskich łazańskiego kościoła do 1870 roku. Później nastawę zdemontowano ze względu na zły stan zachowania. W 1900 roku obraz umieszczono w zwieńczeniu sprowadzonego rok wcześniej z wadowickiej fary ołtarza św. Jana z Kęt, w którym obecnie się znajduje. Obraz przedstawia scenę wskrzeszenia Piotrowina przez św. Stanisława. Autor dzieła nie jest znany. Kompozycja została bezpośrednio zapożyczona z obrazu o tym samym tytule i temacie namalowanym przez Tadeusza Kuntze-Konicza dla kościoła św. Stanisława w Rzymie w 1754 roku.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Stanisław św.
Stanisław św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona ośmioboczna o architektonicznych formach dostępna schodkami z prezbiterium. Kosz wsparty na czterech smukłych kolumienkach o złoconych trzonach ujętych w połowie wysokości pierścieniami; kapitele impostowe dekorowane girlandami. Podpory podtrzymują strukturę o formie baldachimu dekorowanego trójlistnym maswerkiem oraz czterolistną rozetką. Kosz wydzielony profilowanym gzymsem, u dołu którego podwieszony fryz arkadkowy; rozczłonkowany kolumienkami analogicznymi jak w podstawie, ale z kanelowanymi trzonami. W polach dekoracja płycinowa wypełniona symetrycznym ornamentem roślinnym i kwiatowym z wplecionymi elementami takimi jak krzyż i winne grona. Kosz zakończony parapetem w formie profilowanego gzymsu z ornamentem kostkowym. Poniżej fryz arkadkowy wypełniony motywem maswerkowym. Schody jednobiegowe, sześciostopniowe z profilowaną poręczą, złoconą i polichromowaną na kolor czarny. Balaski w formie kolumienek z prostopadłościennymi bazami oraz impostowymi kapitelami. Poręcz zakończona słupem w postaci filaru o profilowanej podstawie. Trzon z płaskorzeźbionymi złoconymi półkolumienkami i złoconą dekoracją roślinną ujętą w prostokątną płycinę zamkniętą łukiem półkolistym; powyżej rozetka. Struktura ambony malowana na czarno z czerwonymi elementami. Trzony kolumn oraz ornamentyka złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Komplet sześciu kamiennych konsol w formie męskich, brodatych głów, na które spływają żebra krzyżowego sklepienia w nawie głównej. Postać pierwsza o twarzy szerokiej, okolonej długim zarostem oraz włosami układającymi się w loki na czole. Oczy zamknięte, wydatny, prosty nos. Widoczne rurkowate bruzdy na czole. Postać druga o twarzy pociągłej, okolonej długim zarostem artykułowanym za pomocą rurkowatych fałd. Broda na końcu nieznacznie rozdwojona. Włosy proste ponad czołem tworzą trójkątne zakola. Oczy zamknięte, czoło pokryte bruzdami. Postać trzecia o trójkątnej twarzy z niskim, pokrytym bruzdami czołem i kręconych włosach. Oczy zamknięte. Postać czwarta o owalnej, pełnej twarzy, wystających kościach policzkowych. Zarost artykułowany za pomocą równoległych fałdek. Włosy układające się w loki ponad czołem. Oczy zamknięte. Postać piąta o szerokiej, płaskiej twarzy z gęstym zarostem. Długie, falowane wąsy, zamknięte oczy. Włosy ponad czołem układające się w loki. Postać szósta o pociągłej, podłużnej twarzy z zarostem. Długi, prosty nos, zamknięte oczy, niskie czoło ponad, którym bujne, proste włosy. Na przecięciach żeber dwa polichromowane zworniki z godłem herbu Drużyna oraz syglami „S(ebastian) L(ubomirski)" umieszczonymi na czerwonym tle, pierwszy ośmioboczny, drugi w kształcie wieloliścia. W podniebiu arkady tęczowej wolutowa konsola ustawiona na kapitelu pilastra w podniebiu łuku tęczowego. U podstawy konsoli, na osi umieszczony rollwerkowy kartusz mieszczący godło herbu Drużyna oraz sygle „S(ebastian) L(ubomirski)”.
detal architektoniczny
Detal architektoniczny
Zdjęcie nr 1: Piaskowcowa, płaskorzeźbiona chrzcielnica ustawiona na prostopadłościennym, profilowanym postumencie z uskokiem. Trzon o przekroju ośmiobocznym dekorowany płaskorzeźbionym, symetrycznym ornamentem roślinnym. Czara półkolista, puklowana; w narożach owalne tarcze z godłami herbów: Odrowąż, Gryf, Drużyna i Warna oraz syglami „S(ebastian) L(ubomirski)”. W otoku czary ornament analogiczny jak na trzonie. Pokrywa drewniana o podstawie ośmiobocznej z dekoracją płycinową. Zwieńczona przecinającymi się kabłąkami dekorowanymi kaboszonami, zamknięta kulą oraz równoramiennym krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, wolnostojąca figura Baranka leżącego na zamkniętej księdze; z chorągwią pashalną. Całość umieszczona na wklęsło-wypukłym postumencie na planie odcinka koła. Postument i chorągiew polichromowane w kolorach czerwonym i zielonym oraz złocone, baranek srebrzony.
rzeźba
Baranek Boży
Zdjęcie nr 1: Chór muzyczny konstrukcji drewnianej, wsparty na dwóch ośmiobocznych kolumnach o trzonach dekorowanych płycinami wypełnionymi maswerkiem, ustawionych na wysokich cokołach. Parapet chóru muzycznego o linii wklęsło-wypukłej z wybrzuszoną częścią środkową. Balustrada pełna, dekorowana płycinami z umieszczonym w centrum złoconym geometrycznym ornamentem. W narożach płycin złocone rozetki. W dolnej części parapetu podwieszony złocony lambrekin, w górnej profilowany gzyms. Chór dostępny za pomocą drewnianych schodów w południowo-zachodnim narożniku nawy. Wejście ujęte parą lizen, w nadprożu ornament naśladujący podwieszoną kotarę. Struktura chóru malowana w odcieniach jasnego brązu z ciemnoczerwonymi elementami, ornamentyka złocona.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Trzy obrazy w kształcie stojącego prostokąta w prostych, drewnianych i złoconych ramach połączone w tryptyk za pomocą większej drewnianej ramy zwieńczonej złoconym ornamentem roślinnym oraz krzyżem. Analogiczny ornament w dolnej części ramy. W centrum umieszczony obraz przedstawiający Chrystusa w typie Ecce Homo. Postać ukazana frontalnie, w popiersiu z uniesioną lekko ku górze głową zwieńczoną koroną cierniową. Wokół głowy świetlisty nimb. Twarz pociągła, szczupła okolona długimi włosami oraz ciemnym zarostem. Wzrok skierowany ku górze, na twarzy widoczne krople krwi. Chrystus ubrany w czerwony płaszcz. Tło obrazu jednolite, ciemne. Po bokach wizerunku Chrystusa umieszczone dwa mniejsze obrazy przedstawiające św. Jana Kantego (z lewej) i św. Andrzeja Bobolę (z prawej). Święty Jan Kanty ukazany w popiersiu z ciałem zwróconym w trzech czwartych w lewo. Wyobrażony jako starszy mężczyzna z siwymi włosami, z łysiną ponad czołem i krótką, siwą brodą. Ubrany w płaszcz z gronostajowym kołnierzem; w prawej ręce trzyma krzyż. Wokół głowy postaci przedstawiony świetlisty nimb. Tło obrazu jednolite, ciemne. Święty Andrzej Bobola ukazany w popiersiu w trzech czwartych zwrócony w prawo. Przedstawiony jako dojrzały mężczyzna o lekko siwych włosach i krótkiej brodzie, ubrany w czarny habit jezuicki. Wzrok skierowany ku górze. Wokół głowy świetlisty nimb. Tło obrazu jednolite, ciemne.
obraz
Chrystus w typie Ecce Homo ze św. Janem Kantym i św. Andrzejem Bobolą

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Witraż w zachodnim przęśle nawy, w oknie południowym. Kompozycja w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym, przedzielona pionową laską na dwie części, u góry z maswerkiem o motywie czteroliścia. Witraż przedstawia scenę wskrzeszenia Piotrowina przez świętego Stanisława Szczepanowskiego. W prawej części św. Stanisław w stroju biskupim, w lewej powstający z grobu Piotrowin. Powyżej banderola z napisem: ŚWIĘTY STANISŁAW, ozdobiona stylizowanymi kwiatami. W górnej części dwa ustawione antytetycznie anioły trzymające na rękach mandorle z atrybutami: mieczem i palmą. W polu czteroliścia herb miasta Kraków. W dolnej części medalion z rozchylonym kwiatem o rozchylonych płatkach otoczony stylizowaną wicią roślinną z białymi kwiatami. Na drugim planie pejzaż z średniowiecznym miastem w tle. Postacie uproszczone, zgeometryzowane, modelunek linearny. Kolory kontrastowe, przewaga zieleni. W prawym dolnym narożu sygnatury: KRAKOWSKI ZAKŁAD WITRAŻY KRASIŃSKIEGO NR. 23, oraz: ROK 1977 / PROJEKTOWAŁ ART. MAL. BOLESŁAW SZPRECHT.
witraż

Wskrzeszenie Piotrowina

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Kompozycja wielopostaciowa, w centrum stojący św. Stanisław w stroju biskupim w otoczeniu duchownych. Święty jest ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawą stronę, z prawą ręką uniesioną ku górze, zgiętą w łokciu, w lewej trzyma pastorał. Twarz okrągła o szerokim nosie, pełnych ustach, z wzrokiem skierowanym ku górze. Święty jest ubrany w białą albę zdobioną parurą. Na ramiona ma narzuconą złotą kapę o czerwonym podbiciu, z lewej strony podtrzymywaną przez diakona, który w lewej ręce dzierży krucyfiks osadzony na wysokim drzewcu. Spod kapy widoczna stuła i pektorał zawieszony na błękitnej wstędze. Na głowie złota infuła. Przed świętym, w lewym dolnym rogu obrazu Piotrowin wychodzący z grobu, obrócony prawym profilem, owinięty białym płótnem. Ręce złożone w geście modlitwy. Twarz pociągła z dużymi oczami, długim nosem, okolona zarostem, skierowana w górę ku świętemu. W tle postacie diakonów i świeckich. Tonacja w ciepłych odcieniach z przewagą złoceń i czerwieni. Tło ciemne w odcieniach brązów i granatów.
obraz

Wskrzeszenie Piotrowina

Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt leżącego prostokąta. We wnętrzu pomieszczenia o szarych ścianach ukazano scenę wskrzeszenia Piotrowina przez św. Stanisława ze Szczepanowa. Z lewej strony pomieszczenie otwiera się na rozpościerający się w głębi schematyczny pejzaż z motywem nachodzących na siebie wzgórz. Pośrodku przedstawiono w dwóch trzecich św. Stanisława, zwróconego w trzech czwartych w prawo. Święty w geście błogosławieństwa unosi prawą rękę nad wychylającym się w półpostaci z grobu Piotrowinem. W lewej ręce trzyma złoty pastorał zakończony wolutową krzywaśnią z motywem skręcającej się ulistnionej gałęzi. Jego twarz ma beżowo-szarawą karnację. Charakteryzują ją okrągłe i pełne policzki, wydatny nos, ciemnoczerwone usta i półprzymknięte powiekami oczy. Głowę biskupa okala świetlisty nimb. Święty jest ubrany w strój pontyfikalny – fioletowo-szarą sutannę, białą komżę, na której widać czarny mucet i złocistoczerwoną stułę. Na ramionach ma założoną czerwoną kapę podbitą zgniłozieloną tkaniną i lamowaną złotym obszyciem, a na głowie czerwonozłocistą infułę. Poniżej, z prawej strony św. Stanisława ukazany został do pasa, ze złożonymi w geście modlitwy dłońmi Piotrowin, wychylający się z prostokątnego grobu. Jego twarz ma szarobrunatną karnację. Na kościstej twarzy widać szeroko otwarte oczy i wydatny nos oraz usta okolone ciemnobrązowym zarostem. Piotrowin jest nagi, z założonym na głowę całunem spływającym na ramiona i plecy. Stanisławowi towarzyszą trzy postacie stojące po jego lewej stronie. Pierwszą jest duchowny zwrócony w trzech czwartych w prawo z lekko ugiętą w łokciu lewą ręką. Prawą trzyma na wysokości piersi. Ma owalną twarz z wydatnym czołem, szerokim nosem, ciemnymi oczami, wąskimi ustami, okoloną jasnobrązowymi włosami skręcającymi się w pukle. Ubrany jest w strój kanonicki – czarno-szarą sutannę, mucet i piuskę na głowie oraz białą komżę. Obok, z lewej strony ukazani zostali dwaj mężczyźni, z których pierwszy ujęty w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo z lewą ręką przyciśniętą do piersi, ma na sobie szlachecki kontusz. Jego twarz jest owalna i ma zniekształcone rysy. Dominuje duże czoło i szeroki nos oraz czarne oczy i wydatne usta. Ma krótkie ciemnobrązowe włosy zaczesane w grzywkę. Stojący obok drugi mężczyzna widoczny jest tylko częściowo. Ukazany został z profilu z głową zwróconą w prawo. Ma zakrzywiony nos, ciemne oczy i duże, czerwone usta. Widoczny tylko fragmentarycznie strój jest koloru jasnobrązowego. W lewym, górnym rogu obrazu znajdują się złote promienie wyłaniające się z chmur, padające na postać św. Stanisława.
obraz

Św. Stanisław wskrzeszający Piotrowina

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym ze sceną wskrzeszenie Łazarza przez Chrystusa. Po prawej stronie od osi pionowej ukazany został Chrystus w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, spoglądający ku niebu, z wyprostowanymi rękami i splecionymi dłońmi. Ma owalną twarz o małych, ciemnych oczach, wąskich brwiach i nosie oraz niewielkich, różowych ustach; jasne wąsy i dzielącą się w dwa pukle brodę. Jasne włosy z przedziałkiem na środku opadają mu lokami na ramiona; wokół głowy ma promienisty nimb. Jest ubrany w granatową suknię przewiązaną powyżej pasa i narzucony na nią czerwony płaszcz, obie szaty są lamowane złotem; stopy bose. Przy prawej nodze Chrystusa stoi otwarta trumna, w której leżą zwłoki mężczyzny o poszarzałej twarzy i bujnym zaroście, ubranego w białą suknię w kapturem. Ręce ma złożone na brzuchu, rękawy związane wstązkami. Za trumną widoczny opadający z lewej strony na prawą ciemnobrązowy pagórek. Na dalszym planie, po lewej stronie Zbawiciela znajduje się świątynia na rzucie koła, z kopułą z latarnią, prowadzącymi do niej schodami oraz dołączoną z lewej strony arkadą i kolumną podpierającą mur na którym rosną krzaki. Po jego prawej stronie zalesione wzgórza. Powyżej błękitne, miejscami rozbielone niebo.
obraz

Wskrzeszenie Łazarza

Jak cytować?

Justyna Kuska, "Wskrzeszenie Piotrowina", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wskrzeszenie-piotrowina-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności