Św. Szczepan

Dzieje zabytku

Figura św. Szczepana powstała razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Została wykonana przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu i drążona, ustawiona na niskiej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, o sylwetce lekko przechylonej w tył. W prawej, uniesionej ręce trzyma kamień, w lewej wysuniętej w bok liść palmy. Twarz ma szczupłą, kwadratową, o wyraźnie zarysowanej żuchwie, niewielkich, migdałowatych oczach, osadzonych blisko siebie, małym nosie i wąskich ustach. Włosy krótkie, silnie kręcone. Święty ubrany jest w albę, stułę skrzyżowaną na prawym boku, humerał, dalmatykę z płaskorzeźbionym wzorem kwiatowym i rocaille'em, na lewym przedramieniu ma manipularz. Figura niemal w całości złocona, alba i humerał srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Figura św. Szczepana pod względem formalnym odpowiada rzeźbom tworzonym w warsztacie Korneckich. Czas jej powstania wskazuje jednak, że została wykonana po rozwiązaniu warsztatu w Gdowie (1776) przez pracujących w nim dawniej braci, Antoniego i Ignacego Korneckich, synów Piotra Korneckiego.
Szczepan był jednym z siedmiu diakonów wybranych przez apostołów, co zostało opisane w Dziejach Apostolskich (Dz 6, 1-6). Został postawiony przed Sanhedrynem (starszyzna żydowska, inaczej Wysoka Rada) za sprzeciw wobec prawa mojżeszowego, po czym wywieziono go poza miasto i ukamienowano. Święty Szczepan w ikonografii przedstawiany jest w stroju diakona, a jego atrybutem są kamienie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia w partii złoceń.

Streszczenie

Figura św. Szczepana powstała razem z całym rokokowym wyposażeniem kościoła w 1779 roku. Została wykonana przez współpracujących ze sobą braci – Antoniego i Ignacego Korneckich. Święty Szczepan w ikonografii przedstawiany jest w stroju diakona, a jego atrybutem są kamienie.

Bibliografia