Figura o nieustalonej atrybucji, z końca XIX wieku, ustawiona na ołtarzu bocznym Najświętszego Serca Pana Jezusa, który sprowadzono w 1796 roku z kościoła św. Norberta w Krakowie.
Rzeźba ustawiona na niskim prostopadłościennym postumencie o ściętych narożach. Święty Paweł ukazany w postawie stojącej, frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z księgą w prawej dłoni i mieczem katowskim, zwróconym ostrzem w dół w dłoni lewej. Ubrany w jasnofioletową, długą suknię z długimi rękawami oraz zielony płaszcz z jasnobrązową podszewką, założony na lewe ramię i spływający pod prawą ręką do przodu. Twarz owalna z długim i wąskim nosem, małymi oczami i ustami; okolona długą, ciemnobrązową brodą, ułożoną w dwa, długie pukle oraz średniej długości włosami, zasłaniającymi uszy. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, rękojeść miecza złocona, ostrze srebrzone.
Św. Paweł został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami: mieczem, którym został ścięty oraz księgą, symbolizującą jego udział w misji apostolskiej. Księga jest atrybutem, który pojawił się w ikonografii świętego już w sztuce wczesnochrześcijańskiej. Z kolei miecz był przypisywany apostołowi dopiero po XIII wieku, znacznie później, niż klucze u św. Piotra. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra, pochodząca z tego samego warsztatu.
Dobry.
Figura św. Pawła ustawiona na ołtarzu głównym w kościele Trójcy Świętej w Bieńkówce reprezentuje tradycyjny typ przedstawienia świętego apostoła mieczem i księgą w dłoniach. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Piotra pochodząca z tego samego warsztatu.
Maria Działo, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-3