Chrzcielnica wkomponowana w wysoką i szeroką niszę w północnej ścianie pierwszego przęsła prezbiterium, ujętą wykonanymi z drewna cokołami i kanelowanymi półkolumnami o kompozytowych kapitelach z impostami, między którymi profilowana arkada z Okiem Opatrzności w kluczu. Nisza pokryta polichromią ukazującą Chrzest Chrystusa w Jordanie. Podstawa na rzucie ośmioboku, profilowana i fazowana w górnej części. Założony na rzucie ośmioboku cokół stanowi podstawę trzonu na rzucie koła, o części środkowej w typie gruszkowatym, zwieńczonego ośmioboczną płytą podpierającą rozłożystą czarę o powierzchni imitującej puklowanie. Czarę wieńczy pokrywa w kształcie dzwonu o gęsto profilowanej powierzchni, zwieńczonego kulą z krzyżem. Na dwóch bokach cokołu chrzcielnicy inskrypcja „FR(ANCISZEK) TUMIDALSKI / majst(er) kamien(iarski) / DĘBNIK KRZESZOWICE / 1900”.
Wykonana w 1900 roku chrzcielnica powiela formy typowe dla dzieł tego rodzaju powstających w XVII i XVIII wieku. Jej autorem był Franciszek Tumidalski, jeden z wielu kamieniarzy dzierżawiących od karmelitów bosych w Czernej kamieniołom nazywany w źródłach „łomem Tumidalskiego”. Materiał, z którego wykonywano w Dębniku różnego rodzaju dzieła sztuki nazwany popularnie marmurem dębnickim, krakowskim lub siedleckim (od pobliskiej wioski Sielec) i tak określany w źródłach z epoki jest w rzeczywistości silnie skrystalizowanym wapieniem organogenicznym o barwie popielatej uzyskującym w wyniku polerowania barwę czarną (zob. słownik terminologiczny).
Dobry.
Wykonana z czarnego marmuru chrzcielnica powiela formy stosowane w okresie baroku. Powstała w 1900 roku, a jej autorem był kamieniarz Franciszek Tumidalski, dzierżawiący pod koniec XIX wieku i na początku następnego stulecia łom czarnego marmuru w Dębniku od karmelitów bosych w Czernej, do których należały kopalnie cennego kruszcu.
Józef Skrabski, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-3