Wyposażenie w kościele św. Stanisława w Rabie Wyżnej powstało prawdopodobnie przed 1765 rokiem, gdyż w aktach wizytacji z tego roku wymienionych jest siedem ołtarzy o innych niż w aktach poprzedniej (1728) wezwaniach i ilości. Według opisu ołtarze ozdobione były rzeźbą, miejscami pozłacane, polichromowane i posrebrzane, wszystkie miały malowane obrazy. Figura św. Joachima powstała z przeznaczeniem do ołtarza maryjnego usytuowanego w kaplicy pod wezwaniem Matki Bożej, co poświadcza jej ikonografia. Ołtarz ten i jego dekoracja figuralna najprawdopodobniej zostały wykonane w warsztacie Korneckich z Gdowa. Podczas przebudowy kościoła rabiańskiego w latach 1841-1843 wszystkie ołtarze zostały „na nowo popostawiane” i pomalowane. Wskazuje to na przebudowanie struktur architektonicznych ołtarzy z ponownym wykorzystaniem ich dawnych elementów, np. omawianej figury. Rzeźba razem z ołtarzem była odnawiana w latach 1863, 1903, 1961-1969 i 1985.
Rzeźba drążona, ustawiona na niewysokiej podstawie o nieregularnym kształcie. Figura zwrócona w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, sylwetka silnie odchylona w tył, z głową skierowaną do góry. Prawa ręka ugięta, znajduje się przed klatką piersiową, lewa wyciągnięta jest w lewo i w górę. Twarz ma pociągłą, o skierowanych w górę oczach, lekko garbatym nosie i otwartych ustach, okolona jest wysuniętą w przód, gęstą, kręconą brodą oraz krótkimi włosami rzeźbionymi w pojedyncze pukle. Święty ubrany jest w beżową tunikę o pozłoconych mankietach i pasie w talii oraz pozłacane nakrycie głowy. Przez klatkę piersiową i prawe ramię przerzucony jest fragment czerwono-brązowego, silnie drapowanego płaszcza, który opada na plecy i lewą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna.
Figurę św. Joachima charakteryzuje duża ekspresja wyrażona w silnym przecięciu sylwetki, któremu towarzyszy płynny ruch rąk oraz w miękko kształtowanej i bardzo silnie drapowanej tkaninie tuniki i płaszcza. Sposób rzeźbienia figury odpowiada wykonywanym w warsztacie Korneckich rzeźbom. Znamienny układ przechylonego w tył ciała jest bliski św. Joachimowi z ołtarza św. Antoniego Padewskiego oraz dwóm biskupom z ołtarza św. Wojciecha w bazylice w Bochni, potwierdzonych archiwalnie dziełach warsztatu. Sposób rzeźbienia rysów twarzy oraz szczególnie charakterystycznych włosów i wysuniętej w przód brody jest bardzo bliski twarzom wspomnianych biskupów w Bochni. Korneccy kilkakrotnie wykonywali figury św. Joachima (Trzemeśnia, Tokarnia), zazwyczaj jednak przedstawiając go z szuflą pasterską.
Piotr Kornecki był z wykształcenia malarzem i rzeźbiarzem. Razem ze swoim przyrodnim bratem Stanisławem założyli w Gdowie warsztat stolarsko-rzeźbiarski i malarski. Z czasem pracowali w nim również synowie tego pierwszego oraz krewniacy mieszkający w tej wsi. Rodzinny warsztat Korneckich był szczególnie prężny w trzeciej ćwierci XVIII wieku, wykonując prace w wielu kościołach na terenie południowej Małopolski.
Figura jest ściśle związana z programem ikonograficznym ołtarza skupionym wokół postaci Marii, której wizerunek prezentowany jest w polu głównym. Retabulum flankują postacie rodziców Marii – św. Joachim i św. Anna. W ikonografii św. Joachim przedstawiany był jako dojrzały mężczyzna lub starzec, gdyż zgodnie z tradycją będąc już w podeszłym wieku, wyprosił dzięki modlitwie i postom na pustkowiu dziecko, którym była właśnie Maria. Stosunkowo rzadko przedstawiany jest w nakryciu głowy zbliżonym do turbanu, jak w omawianej rzeźbie. Zazwyczaj występuje w towarzystwie swojej małżonki – św. Anny.
Figura w całości silnie zabrudzona, ubytki mechaniczne – brak części palca prawej dłoni, drewnojady (dziura w partii nóg). Figura razem z ołtarzem była odnawiana w latach 1863, 1903, 1961-1969 i 1985.
Ołtarz do kaplicy Matki Bożej razem z figurami św. Joachima i św. Anny powstał przez 1765 rokiem. Najprawdopodobniej został wykonany przez warsztat Korneckich z Gdowa. Figura jest ściśle związana z programem ikonograficznym ołtarza skupionym wokół postaci Marii, której wizerunek prezentowany jest w polu głównym. Święty Joachim przedstawiany był jako dojrzały mężczyzna lub starzec, gdyż zgodnie z tradycją będąc już w podeszłym wieku, wyprosił dzięki modlitwie i postom na pustkowiu dziecko, którym była właśnie Maria. Zazwyczaj występuje w towarzystwie swojej małżonki – św. Anny.
Paulina Kluz, "Św. Joachim", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-joachim-2