Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe. Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.

Ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Maków Podhalański
Miejscowość
Maków Podhalański
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Przemienienia Pańskiego (Sanktuarium Matki Bożej Opiekunki i Królowej Rodzin)
Tagi
Obrochta Jan ołtarz główny
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/03883
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1877-1878, 1965 rok (przebudowa)
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, snycerskie, rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Ołtarz został wykonany przez Jana Obrochtę w 1877 roku, a w 1965 ołtarz przerobiono go według projektu Macieja Makarewicza. Drzwiczki do tabernakulum o neogotyckim ornamencie wykonał Piotr Seip z Krakowa. Podczas remontu ołtarza w 1959 roku znaleziono pismo: „Ten ołtarz był zaczęty / w roku 1877 a ukończony / od drzewa w roku 1878 / za wielmożnym / kanonikiem Jachem Warzecha / A Majster Jan Obrochta / pomocnicy Julian Moser / Piotr Mędrys, Tomasz Studnicki / Cycori Karol / Feliks Hajdecki / ale to bardzo wtenczas ciężko / szło wszystko z trudnością / ten ołtarz kończyli były bardzo /ciężkie czasy, kto będzie ten / ołtarz rozbierał niech wspomnie na tych co go robili”. Podczas remontu w 1965 roku usunięto z ołtarza po dwie kolumny po obu stronach oraz zmieniono obraz w zwieńczeniu.

Opis

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa marmurowa, prostopadłościenna, brzegiem profilowana. Antepedium podzielone na trzy pola za pomocą wolutowych konsoli dekorowanych po bokach akantem, dźwigających imposty z płyciną i gwiazdą. W skrajnych osiach analogiczne konsole, ustawione ukośnie względem struktury mensy. W polu środkowym o metalowym froncie odlewany medalion z monogramem IHS ujętym w wieniec. W polach bocznych odlewane, złocone motywy kwiatowe.

Nastawa ołtarzowa na wysokim, podwójnym cokole, ujęta ustawionymi naprzemiennie pod kątem dwiema parami filarów opiętych pilastrami oraz dwiema parami kolumn. Podpory o kapitelach kompozytowych. Kolumny wewnętrzne stoją na cokołach, a zewnętrzne podtrzymywane są przez konsole. Filary dźwigają wyłamane w ich partii belkowanie, przerwane nad polem środkowym z silnie wystającym, profilowanym gzymsem, kolumny zaś unoszą imposty. Na osi kolumn skrajnych przerwany wolutowy przyczółek z pełnoplastycznymi, figurami siedzących aniołów. Na osi kolumn wewnętrznych figury stojących świętych biskupów, po prawej św. Stanisław, a po lewej św. Wojciech. W polu ołtarza nisza w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta złoconą i profilowaną ramą. Wewnątrz mniejsza prostokątna płycina mieszcząca obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Matka Boska Makowska). Zwieńczenie o wklęsło-wypukłych formach ujęte spływami wolutowymi, zamknięte u góry profilowanym gzymsem o falistym zarysie. W polu obraz Przemienienia Pańskiego o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, o ściętych dolnych narożach i lekko wklęsłych bokach, umieszczony na tle glorii promienistej. Powyżej, na osi srebrzona gołębica Ducha Świętego. Cokoły dekorowane płycinami ze stylizowanym, wolutowo skręconym akantem. Trzony pilastrów nałożoną, złoconą dekoracją utworzoną w winorośli. Fryz zdobiony kwadratowymi płycinami z rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy z elementami zieleni; ornamentyka oraz detal architektoniczny złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz został wykonany w stylu neobarokowym. Jego struktura opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. Nastawa jest posadowiona na wysokim cokole, z polem głównym flankowanym podporami, z obrazami w polu głównym oraz w zwieńczeniu. Uzupełniają ją elementy architektoniczne charakterystyczne dla sztuki neobaroku.

Streszczenie

Ołtarz główny został wykonany przez Jana Obrochę w 1877 roku. Drzwiczki do tabernakulum o neogotyckim ornamencie wykonał Piotr Seip z Krakowa. W polu głównym umieszczony jest otoczony kultem obraz Matki Boskiej Makowskiej. Podczas jednej z konserwacji odkryto datę – 1590, zapewne świadczący o czasie powstania dzieła. Obraz znajdował się w poprzednim kościele w Makowie Podhalańskim. Dopiero w 1745 roku ksiądz Michał Karliński skierował do ordynariusza krakowskiego pismo, w którym prosił o pozwolenie na przeniesienie obrazu Matki Bożej ze starego kościoła św. Klemensa do nowej świątyni. W odpowiedzi kuria krakowska przesłała dekret, w którym nazwano obraz „łaskami słynącym” i zalecała wykonać translację w sposób uroczysty.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca ustawiona przy zachodnim filarze łuku tęczowego; dostępna jednobiegowymi schodami z balustradą od strony prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku, na puklowanej podstawie spiętej u dołu złoconą obręczą z kwiatem. U dołu wydzielony silnie występującym ćwierćwałkiem z nałożoną złoconą dekoracją w formie liści akantu; u góry zamknięty profilowanym gzymsem. Ścianki artykułowane łodygą roślinną o pionowym przebiegu. W polach prostokątne płyciny mieszczące płaskorzeźbione portrety czterech ewangelistów wraz z ich atrybutami umieszczone na tle symetrycznego ornamentu roślinnego. Balustrada schodów pełna; pola flankowane analogiczną jak na koszu łodygą, pośrodku pól dwie wielolistne rozety. Zaplecek flankowany jońskimi kolumnami o złoconych, kanelowanych trzonach wspierających baldachim oraz uszami utworzonymi z rocaille'ów, kratki regencyjnej oraz liści laurowych. W polu prostokątna płycina zamknięta łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem mieszcząca obraz Dobrego Pasterza malowany olejem na desce. Baldachim ośmioboczny, profilowany z podwieszonym u dołu lambrekinem. W partii fryzu girlandy podwieszone na kokardach z wstęgi regencyjnej. W zwieńczeniu ażurowa struktura utworzona z wolut wspierająca postument z pełnoplastyczną, polichromowaną figurą św. Pawła. Polichromia jasnobeżowa, miejscami marmoryzowana w odcieniach morskiego błękitu; ornamentyka oraz detale architektoniczne złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, przedstawiająca anioła z arma Christi w dłoniach. Figura ustawiona frontalnie z prawą nogą wysuniętą do przodu, z głową skierowaną w lewą stronę. W uniesionych po swojej prawej stronie dłoniach trzyma drabinę i koronę cierniową. Twarz szeroka z wysokim czołem, prostym nosem, wzrokiem skierowanym w dół i delikatnie rozchylonymi ustami. Włosy długie, brązowe z przedziałkiem pośrodku, opadające na ramiona. Anioł ubrany jest w czerwoną, długą szatę spodnią, silnie drapowaną, odsłaniającą prawą nogę, na niej ma założoną zieloną tunikę z białym kołnierzykiem, a na stopach pomarańczowe, rzymskie sandały. Polichromia naturalistyczna, skrzydła posrebrzane i pozłacane, atrybuty złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, drążona, przedstawiająca anioła z arma Christi w dłoniach. Figura ustawiona frontalnie z lewą nogą wysuniętą do przodu, z głową skierowaną w prawą stronę. W uniesionych po swojej lewej stronie dłoniach trzyma kolumnę biczowania. Twarz szeroka z wysokim czołem, prostym nosem, wzrokiem skierowanym w dół i delikatnie rozchylonymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe z przedziałkiem pośrodku, opadające na ramiona. Anioł jest ubrany w czerwoną, długą szatę spodnią, silnie drapowaną, na niej ma założoną zieloną tunikę z białym kołnierzykiem, na stopach pomarańczowe, rzymskie sandały. Kolumna ustawiona na bazie, trzon gładki, kapitel koryncki. Polichromia naturalistyczna, skrzydła posrebrzane i pozłacane.
rzeźba
Anioł z arma Christi
Zdjęcie nr 1: Rzeźby ścięte z tyłu, ukazujące dwa putta z girlandami w dłoniach, ustawione przeciwstawnie. Aniołki ukazane w pozycji półsiedzącej, z jedną ręką uniesioną wysoko do góry, w której trzymają girlandy z róż, drugą je podtrzymują. Twarze pełne o dużych ustach, małych i zadartych noskach, dużych oczach. Włosy średniej długości, jasne, zawinięte w pokaźne loki, zasłaniające uszy. Przez biodra są przepasane złotą tkaniną. Skrzydełka srebrzone, rozpostarte na boki. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, tkanina i atrybuty złocone, skrzydła srebrzone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Stalle trójosiowe z baldachimem. Przedpiersie dekorowane profilowanymi pseudo płycinami z krzyżami w polu; zwieńczone profilowanym gzymsem. Zaplecek artykułowany lizenami z kanelurą; w polach obrazy w formie stojących prostokątów o ściętych bokach, umieszczone w profilowanych ramach z malowanymi scenami. Stalla lewa: 1. Ksiądz Jakub Wujek adorujący Matkę Boską Makowską, u góry data: „1591 r[ok]”, u dołu napis „KS[IĄDZ] JAKUB WUJEK PROSI M[ATKĘ] B[OSKĄ] MAKOWSKĄ / O OCALENIE W CZASIE GRASUJĄCEJ ZARAZY”; 2. Poświęcenie obrazu Matki Boskiej Makowskiej, u góry data: „1602 r[ok]”, a u dołu napis: „POŚWIĘCENIE OBRAZU PRZEZ / KARD[YNAŁA] BERNARDA MACIEJOWSKIEGO”; 3. Najazd Szwedów, u góry data: „1657 r[ok], u dołu napis: „NAJAZD SZWEDÓW”. Stalla prawa: 1. Przeniesienie obrazu Matki Boskiej Makowskiej do nowego kościoła, u góry data „1745 r[ok]”, u dołu napis „PRZENIESIENIE OBRAZU / ZE STAREGO DO NOWEGO KOŚCIOŁA”; 2. Dzień maryjny, u góry data: „26.V. 1963 r[ok]”; u dołu napis: „DZIEŃ MARYJNY”; 3. Poświęcenie nowej polichromii, u góry data: „11. XII. 1966 r[ok]”, u dołu napis: „MILLENIUM / POŚWIĘCENIE NOWEJ POLICHROMII”. Baldachim w formie profilowanego gzymsu, wsparty na czterech wolutowo skręconych konsolach, zwieńczony ośmiobocznym obrazem z gołębicą Ducha Świętego (stalla lewa), rybą (stalla prawa); ujętym geometrycznym ornamentem. W podniebiu ośmioboczne kasetony mieszczące malowane znaki parafii. W stalli lewej: parafii Maków, inicjały „x. Fr Dź” oraz wsi Juszczyn. W stali prawej: wsi Żarnówka, wsi Biała oraz wsi Grzechynia.
stalla
Dwie stalle
Zdjęcie nr 1: Tablica w formie stojącego prostokąta ujęta w ramę o fantazyjnym zarysie, zwieńczona krzyżem. W górnej części odlany kielich z hostią ze skrzyżowanymi kotwicą i pochodnią, ujęte gałązkami palmy i mirtu. W polu złocona inskrypcja „Wdzięcznej Pamięci / X(IĘDZA) FRANCISZKA KARKOSZKI / zmarłego 26. Marca 1847 w 41 z(ycia) wieku / i / X(IĘDZA) FRANCISZKA BALCARCZYKA / zmarłego 18. Czerwca 1849 w 44 z(ycia) wieku / Proboszczom Makowskim / Współbraciom i Przyjaciołom / ten kamień położył / X(IĄDZ) FRANCISZEK XAWERY CIESIELSKI / Pleban w Suchy.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Karkoszki i Franciszka Balcarczyka

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta z czarnego marmuru w formie stojącego prostokąta, ujęta grubą ramą z piaskowca z czterema uszakami, zakończona szczytem z anthemionem. W partii szczytu tarcze z godłami herbów Pelikan i Trąby, zwieńczone otwartą koroną, ujęte skręconym akantem. W polu tablicy złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / AUGUSTYNA ROZWADOWSKIEGO / + 1. MARCA 1813. / TERESY z ROZWADOWSKICH / FERENCOWEJ / + 1. MARCA 1816. / MARYI z OPOLSKICH / ROZWADOWSKIEJ / + 28. CZERWCA 1829. / ANTONIEGO ROZWADOWSKIEGO / + 12. LUTEGO 1837. / ROZALII z ROZWADOWSKICH / FOLTAŃSKIEJ / + 5. SIERP(NIA) 1847. / FRANCISZKA FOLTAŃSKIEGO / POCHOWANEGO W KRZĘCINIE, + 2. LUTEGO 1849. / STEFANII FOLTAŃSKIEJ / + 26. LUTEGO 1854. / SPOKÓJ ICH DUSZOM. / Pomnik ten poświęca ANTONINA / z FOLTAŃSKICH DZIĘGIELOWSKA / 1877”.
płyta nagrobna
Epitafium rodzin Rozwadowskich i Foltańskich
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta, przymocowana do ściany czterema śrubami, znajdującymi się w narożach. Wzdłuż krawędzi złocona ramka. W polu złocona inskrypcja: „Tutaj spoczywa / ELEONORA z REMERÓW KEMPNER / WNUCZKA BARBARY LISICKIEJ / FUNDATORKI TUTEJSZEGO KOŚCIOŁA / zmarła w 60 roku życia d(nia) 5/I 1877. / Prosi o westchnienie do Boga.” Ponad inskrypcją złocony krzyż.
płyta nagrobna
Epitafium Eleonory Kemper
Zdjęcie nr 1: Feretron obustronny, z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa malowanym na blasze i na odwrocie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy malowanej na drewnie. Rama w kształcie pionowego prostokąta, zamkniętego łukiem w ostry grzbiet. Przy dolnej krawędzi umieszczone ażurowe zwoje ornamentu roślinnego, ujęte postumentami, w których wydrążono prostokątne otwory do wsuwania drążków. Feretron ustawiony na dwóch nóżkach. Po bokach ustawione profilem postacie na konsolach, ponad nimi znajdują się ażurowe baldachimy ze sterczynami. Rama łuku wieńczącego ozdobiona stylizowanym astwerkiem. Całość zwieńczona jest krzyżem. Na awersie obrazu przedstawienie Chrystusa w całej postaci, stojącego na globie pośród obłoków, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z obiema rękoma uniesionymi ku górze. Jego twarz jest pociągła, o łagodnych rysach, okolona brodą i włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w czerwoną tunikę, ze złotą lamówką oraz niebieski płaszcz, o żółtej podszewce. Na jego piersi znajduje się gorejące serce w glorii promienistej. Z drugiej strony feretronu przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy o ikonografii zgodnej ze schematem.
feretron
Feretron z obrazami Najświętszego Serca Jezusa i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Kompozycja podzielona jest na dwie sceny, wzdłuż dolnej krawędzi pole z napisem. W lewej części przedstawienia ukazane wnętrze sali tronowej. Po prawej stronie Władysław Warneńczyk, siedzący na tronie ustawionym na trójstopniowym podwyższeniu, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako młodzieniec, z jasnymi włosami, w białej tunice oraz jasnoróżowym płaszczu podbitym gronostajem, na głowie ma koronę otwartą, w lewej ręce trzyma berło. Nad nim zawieszony zielony baldachim, z fragmentem tkaniny przymocowanej do kolumny, stojącej obok. Przed królem, na stole nakrytym niebieską tkaniną młody mężczyzna spisuje piórem dokument. Ukazany jest frontalnie, z głową skierowaną w lewo. Przedstawiony jako młody mężczyzna z jasnymi włosami, ubrany w żółtą szatę i jasnoróżowy płaszcz. Druga scena ukazana we wnętrzu kościoła w Gdowie. Po prawej stronie ołtarz główny zwieńczony glorią, z obrazem Matki Boskiej Gdowskiej. Przed nim ksiądz przedstawiony tyłem z uniesionymi w górę rękami, w których trzyma hostię. Ubrany jest w białą albę i jasnoróżowy ornat z niebieską kolumną. Po jego lewej stronie klęczy ministrant, ukazany tyłem, z uniesioną prawą ręką, w której trzyma dzwonek. Ubrany jest w czerwoną tunikę i białą komżę. W lewej części sceny klęczący mężczyzna, zwrócony profilem w lewo, z pochyloną głową, prawą rękę kładzie na piersi, w lewej, wyciągniętej do przodu trzyma dokument. Ukazany jest jako starzec z siwymi włosami i brodą oraz łysiną na głowie. Ubrany jest w jasnoniebieską tunikę oraz niebieski płaszcz. U dołu obrazu wierszowany czarny napis na białym tle objaśniający przedstawione sceny: „Na dowód tedy powinnej wdzięczności / Pisze Przywilej przytomnej wieczności / Sosien trzydzieści Dębów pięć dotego / Grubych siedemnaście jelenia rosłego / By niepołomski Starosta tameczny / Tu miejscu temu na pożytek wieczny / Odwoził drzewo jelenia i grzywny / O jak Bóg zawsze w swoich sprawach dziwny / Tenże Przywilej potym jak był dany / Wlat półtorasta był Aprobowany / Odtąd jak zginał ani wiedzieć zgoła / Czyli oddany czy wzięty z Kościoła / Niechciał utaić Bóg Maryi Cudu / Dowiadomości w Polsce swego ludu / Wraca Przywilej Cudem znaleziony / By honor Panny był znowu wsławiony / Peregryn jakiś Bóg wie jak się zowie / Zubioru prostak jednak grzeczny w mowie / Wdom Lubomirskich gdy się wsłużbie został / W pańskich papierach w Gdańsku tego dostał / Myślałem mówi zawsze o tym Gdowie / Azali przecie kto mi o nim powie / Więc wszedszy w kościół o Obraz się pyta / Przed nim klęknąwszy za piersi się chwyta / Wyjmuje Prawo wraca Kościołowi / Kładzie na Ołtarz Księdzu Plebanowi / Który gdy chce mu dać pieniędzy cosi / Przyjąć nie chce o momento prosi / Więc gdy u dworu IKM toprawo uznano / Na złotych osiemset tam redukowano / Które niech będzie Bóg pochwalon zato / Zawsze oddają już dwunaste lato. 1877” oraz „odnowiono napis i obrazy 1948r(oku) Wład(ysław) Porabik”.
obraz
Historia zapisu Władysława Warneńczyka na rzecz kościoła w Gdowie
Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Biały Kościół, na północ od głównej drogi z Krakowa do Olkusza. Teren wokół niego jest otoczony wysokim, kamiennym murem, otynkowanym. Główne wejście znajduje się w murze od zachodu z bramką i dwiema furtkami, flankowanymi przez cztery masywne filary, zdobione ostrołukowymi blendami. Na szczycie filarów ustawione są rzeźby św. Mikołaja i św. Stanisława oraz dwa wazony płomieniste po bokach. Na południowy zachód od kościoła wybudowana jest w ogrodzeniu kaplica. Ponadto w murze są jeszcze trzy wnęki, przykryte daszkami, w których umieszczone są figury. Kościół jest orientowany, murowany, otynkowany. Wnętrze świątyni tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone prostą ścianą i nakryte pozornym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Nawa jest szersza, na planie prostokąta, nakryta drewnianym stropem z kasetonami, oddzielona od prezbiterium szeroką ostrołukową arkadą w ścianie tęczowej. Od południa do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta zakrystia ze sklepieniem beczkowym (pozostawiona ze starego kościoła). Do tej części wzdłuż południowej ściany nawy przylegają kruchta oraz nowo wybudowana druga zakrystia. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny, dostępny klatką schodową od strony nawy. Nawę oświetlają umieszczone w południowych i północnych ścianach prostokątne, zamknięte ostrołukowo, rozglifione okna. Na ścianie północnej trzy, a na południowej dwa oraz jedno mniejsze, usytuowane pośrodku nawy nad kruchtą. W prezbiterium są dwa okna na ścianie wschodniej. Wszystkie otwory okienne w kościele wypełnione są witrażami. Do świątyni prowadzą trzy wejścia: główne od strony zachodniej, drugie przez zakrystię od strony wschodniej oraz trzecie przez kruchtę od południa. Wejście główne prowadzi poprzez dwuskrzydłowe drzwi z kruchty pod wieżą. Drzwi między kruchtą a nawą główną są dębowe, przeszklone; za nimi zamocowana jest metalowa krata. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z regularnych ciosów kamienia. Prezbiterium niższe od nawy. We wschodniej ścianie, pomiędzy dwoma oknami znajduje się niewielka wnęka, zakończona łukiem półkolistym z figurą Matki Boskiej w polu; powyżej w trójkątnym szczycie umieszczone jest niewielkie, wąskie okienko zakończone łukiem ostrołukowym. Elewacje są bez podziałów architektonicznych. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona jest założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica. Poszczególne kondygnacje ustawione są na niskich cokołach i zamknięte profilowanymi gzymsami. W dolnej kondygnacji na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty zaakcentowane rozglifionym portalem w kształcie ostrołukowej arkady i dwustopniowymi schodami. W drugiej kondygnacji ostrołukowe okno zamknięte parą ostrołukowych blend, połączonych jednym parapetem, od góry zamknięte dekoracyjnym trójarkadkowym fryzem. Trzecia kondygnacja ośmioboczna, w każdej ze ścian naprzemiennie ostrołukowe okno lub blenda. Całość nakryta ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym krzyżem osadzonym na kuli; u dołu artykułowanym ośmioma, małymi wieżyczkami. Po bokach wieży, na ścianie zachodniej nawy dwie prostokątne blendy, zamknięte ostrołukowo. Prezbiterium i nawa przykryte stromymi dachami dwuspadowymi. Wieżyczka na sygnaturkę ośmioboczna z latarnią.
kościół
Kościół św. Mikołaja w Białym Kościele

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Maria Działo, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-93

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności