Ołtarz główny

Dzieje zabytku

Ołtarz został wykonany w 1923 roku, w czasie gdy proboszczem parafii był ksiądz Józef Buroń. Największą część kwoty na budowę ołtarza przekazała Józefina Wojdyłła, żona Jana ze Studzionek. Autorem dzieła jest Stanisław Bródny, o czym świadczy napis umieszczony z tyłu ołtarza, zanotowany przez Andrzeja Skorupę: „Zbudowany AD 15.12.1923 przez Stanisława Bródnego w Tarnowie za ks. prob. J. Bórnia kosztem gminy”.

Opis

Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy. Mensa ołtarzowa skrzyniowa, prostopadłościenna z kamiennym portatylem, zamknięta profilowanym gzymsem podtrzymywanym przez cztery marmoryzowane kolumny. Antepedium dekorowane trzema płycinami: środkowa kwadratowa z krzyżem trójlistnym w czworoliściu, boczne z aplikowanym motywem winorośli i kłosów zbóż. Retabulum ustawione na predelli, trójosiowe o półkoliście zamkniętych wnękach zakończonych trójkątnymi szczytami, w polu których uskrzydlone główki anielskie w medalionach. Wnęka środkowa wyższa i szersza zamknięta dwuspadowym daszkiem, ujęta parą kolumn kompozytowych wspierających odcinki gzymsu. Wewnątrz obraz z przedstawieniem św. Rozalii. We wnękach bocznych pełnoplastyczne figury św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Nad wnęką środkową baldachim z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego, po bokach pełnoplastyczne figury świętych. Predella dekorowana fryzem arkadkowym oraz płycinami z maswerkowaniem i rozetami, boki retabulum ujęte ażurowymi uszakami formowanymi z wici roślinnej. Półkoliste łuki wnęk zdobione arkadkami. Całość polichromowana na odcień ciemnobrązowy, detal architektoniczny i profilowania pomarańczowe oraz złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz główny został wykonany w stylu neorenesansowym, choć można w nim również zauważyć inne elementy neostylowe, jak na przykład neogotycką predellę. W polu głównym umieszczony jest obraz św. Rozalii, patronki kościoła w Podszklu. Obraz z przedstawieniem św. Rozalii namalował nieznany malarz. Święta Rozalia (1130-1165 lub 1170) wiodła pokutne życie w grocie na Sycylii. Podczas zarazy w Palermo w 1624 roku objawiła się niewieście, której zdradziła miejsce swojego pochówku. Po przeniesieniu relikwii świętej do miasta, epidemia ustąpiła. Odtąd święta jest patronką od chorób zakaźnych. W ikonografii, tak jak na omawianym dziele przedstawiana jest jako młoda kobieta, żyjąca w ascezie, w grocie skalnej. Jej atrybutami są kwiaty róż, odnoszące się do jej imienia oraz czaszka i krucyfiks symbolizujące pokutne życie.

Streszczenie

Ołtarz głowny został wykonany w 1923 roku. W polu głównym znajduje się obraz św. Rozalii. We wnękach bocznych pełnoplastyczne figury św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. W zwieńczeniu, nad wnęką środkową baldachim z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego, a bo bokach pełnoplastyczne figury świętych.

Bibliografia