Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 20: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 21: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 22: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 23: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 24: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 25: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 26: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 27: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 28: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 29: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 30: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 31: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 32: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 33: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 34: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 35: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów. Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.

Ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Oświęcim
Miejscowość
Włosienica
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Michała Archanioła
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/24091
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
około 1905 roku
Autor
Ferdinand Stuflesser
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
St. Urlich - Gröden, Tyrol, Austria
Technika i materiał
drewno modrzewiowe cięte, rzeźbione, polichromowane, złocone, srebrzone
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz został wykonany w 1905 roku w St. Urlich in Gröden w Tyrolu, w warsztacie Ferdinanda Stuflessera, gdzie oprócz struktury nastawy powstała także dekoracja rzeźbiarska. W 1952 roku wykonano ze stopu platynowego ogniotrwałe tabernakulum, natomiast w 1956 roku została przeprowadzona konserwacja retabulum.

Opis

Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz w formie prostopadłościanu z drewnianą mensą i antepedium artykułowanym półkolumienkami, pomiędzy którymi są płytkie wnęki zamknięte półkoliście z płaskorzeźbionymi wizerunkami 4 ewangelistów. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki zwieńczone jest tronem wystawienia w kształcie baldachimu wspartego na podwójnych parach kolumienek, zwieńczonego po środku ażurową latarnią z kopułą oraz pinaklami na narożach. Po bokach tabernakulum ujmuje rząd trzech, osadzonych na wysokim cokole niszy z figurami aniołów.
Retabulum osadzone jest na zdwojonym cokole. Predella artykułowana jest płaskorzeźbionymi płycinami w kształcie zbliżonym do kwadratu, wydzielonymi smukłymi cokołami, na których osadzone są kolumienki ujmujące osie części środkowej retabulum. Każda z osi ma formę prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Niszę środkową ujmuje para kolumienek wspierających przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie oraz gzyms wieńczący, przybierający kształt trójkątnego przyczółka, wspierany dodatkowo parą kolumienek w partii fryzu. Nisze boczne ujmują pojedyncze pary kolumienek wspierających przerwany architraw i fryz oraz trójkątny przyczółek. Dodatkowo boki części środkowej retabulum ujmuje para niewielkich, ażurowych uszaków w formie przypór. Zwieńczenie części środkowej tworzy struktura trójprzelotowego łuku triumfalnego zamkniętego po środku gzymsem w kształcie trójkątnego przyczółka. Zwieńczenia osi bocznych są w formie latarni zamkniętych kopułami. W osi środkowej znajduje się figura św. Michała Archanioła, po lewej św. Wojciecha, po prawej św. Stanisława. W zwieńczeniu, po środku jest rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, po lewej św. Floriana, po prawej św. Kazimierza Jagiellończyka. Strukturę retabulum zdobi stylizowana, płaskorzeźbiona i malowana ornamentyka roślinna. Kolorystyka ołtarza utrzymana jest w odcieniach brązów, ornamentyka jest złocona.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz główny dla zbudowanego w 1845 roku kościoła parafialnego we Włosienicy powstał około 1905 roku w warsztacie tyrolskiego rzeźbiarza Ferdinanda Stuflessera. Dolina Gröden była miejscem intensywnego rozwoju rzeźby w drewnie już od XVII wieku, początkowo głównie na potrzeby lokalnych kościołów. W XIX wieku Tyrol stał się uznanym centrum produkcji rzeźby sakralnej w całej monarchii austro-węgierskiej, ale także poza jej granicami. Najbardziej znaczącymi ośrodkami były St. Ulrich i St. Christini. W 1875 roku Ferdinand Stuflesser, rzeźbiarz wykształcony w akademii monachijskiej, w pracowni Josefa Knabla, założył w St Urlich - Gröden jeden z wiodących warsztatów snycerskich, którego wyroby stanowią wyposażenie wielu kościołów dawnych Austro-Węgier. W swych realizacjach stronił od wykonywania indywidualnych projektów. Dzieła warsztatu Stuflessera odzwierciedlają ekspresję i ducha religijności pozostającej pod wpływem sztuki nazareńczyków. Kompozycje wyzbyte są nadmiernego patosu, dynamika gestów jest zredukowana. Precyzyjnie opracowany detal odgrywał zdecydowanie istotniejszą rolę względem pewnej swobody tworzenia, stąd konieczność stosowania pomocy technicznych. Bogatą ornamentykę wykonywano według szablonów. Polichromia szat, często o dodatkowo złoconych krawędziach, jest zgodna z ikonografią przedstawianych postaci. Twarze charakteryzujące się eleganckim sentymentalizmem, idealizacją, zrównoważoną formą i harmonią oraz redukcją wszelkich napięć i nadmiernych emocji, cechuje zazwyczaj lepszy, bardziej plastyczny modelunek niż draperii malowanych w jednym kolorze, bez odcieni. Dla uzyskania większej dekoracyjności draperii stosowano technikę grawerowania (m.in. efekt adamaszku). Kolorystykę struktury retabulów charakteryzują często kontrastujące akcenty barwne. Często stosowaną w pracowni Stuflessera techniką był tzw. efekt porcelany (Bologneser Grund) lub „miërmul” do czego stosowano proszek pozyskiwany ze specjalnego kamienia alpejskiego. Warsztat Ferdinanda Stuflessera nawiązywał do stylów minionych epok, przede wszystkim do sztuki średniowiecznej, przez powielanie dawnych form i zestawianie ich w nową całość. Ołtarz w kościele parafialnym we Włosienicy wykonany został z stylu neoromańskim. Strukturę głównej części retabulum tworzy, powtórzona w zwieńczeniu, forma nawiązująca do trójprzelotowego, półkoliście zamkniętego łuku triumfalnego bądź przestrzeni trójnawowej bazyliki. Rząd niewielkich niszy ujmujących po bokach tabernakulum stanowi echo romańskich fryzów arkadkowych. W niszach głównej części retabulum umieszczone są figury św. Michała Archanioła pośrodku, oraz św. Stanisława i św. Wojciecha po bokach. Struktura retabulum stanowi powtórzenie nastawy ołtarzowej Najświętszego Serca Jezusa, wykonanej przez warsztat Stuflessera około 1900 roku, dla kościoła parafialnego w St. Urlich w Tyrolu. W pracowni artysty powstała także para rzeźb przedstawiających św. Piotra i św. Pawła, znajdujących się w prezbiterium włosienickiej świątyni.
Na terenie Małopolski realizacje wspomnianego warsztatu stanowi m.in. wyposażenie kościoła w Krzeczowie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania jest dobry, ołtarz był konserwowany w 1956 roku.

Streszczenie

Ołtarz główny w kościele parafialnym we Włosienicy stanowi przykład wytwórczości tyrolskich warsztatów snycerskich XIX i początku XX wieku. Retabulum powstało około 1905 roku w pracowni Ferdinanda Stuflessera jako przykład stylu neoromańskiego, nawiązującego do sztuki okresu średniowiecza.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Figura umieszczona w mensie ołtarza bocznego, w niszy w formie leżącego prostokąta zamkniętego obniżonym łukiem koszowym, od przodu ujętej w profilowaną ramę. Chrystus leżący na plecach, ułożony na białych tkaninach, widoczny z prawego profilu. Głowa Jezusa lekko opada na prawe ramię; twarz pociągła, oczy zamknięte, nos prosty, lekko uchylone, wąskie usta. Twarz okolona zarostem, włosy długie, spod których widoczne strugi krwi. Prawa ręka ułożona wzdłuż ciała, lewa złożona na pasie. Lewa noga lekko ugięta, prawa wyprostowana. Nogi przykryte białym materiałem ze złotą lamówką, tors nagi. Widoczne ślady męki, polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Za Chrystusem płaskorzeźbione tło z bujną roślinnością i skałami.
rzeźba
Chrystus w grobie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna na cokole. Chrystus ustawiony frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą i cofniętą lewą nogą. Lewa ręka wyciągnięta do przodu prawdopodobnie przytrzymywała chorągiew, prawa jest uniesiona w górę w geście błogosławieństwa. Twarz pociągła, szczupła, o szerokim czole, głęboko osadzonych oczach, z brodą dzielącą się w dwa pukle. Włosy długie, z przedziałkiem na środku głowy, opadają na ramiona i plecy. Chrystus ubrany w podbity błękitem czerwony płaszcz ze złoconą lamówką, zapięty na piersi fibulą, przerzucony przez ramiona i zawinięty wokół lewego biodra, spięty na prawym. Ciało o wyraźnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Z tyłu, na płaszczu tabliczka z napisem „Ferdinand Stuflesser / BILDHAUER / ST. ULRICH. / GRÖDEN TIROL”.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskim cokole, w delikatnym kontrapoście. Matka Boska trzyma na lewym ręku Dzieciątko Jezus, w prawej różaniec, a głowę delikatnie przechyla na lewą stronę. Ma owalną twarz, przymknięte oczy ze wzrokiem skierowanym w dół, długi i prosty nos oraz zarumienione policzki. Długie, brązowe włosy opadają grubymi lokami na plecy i ramiona. Maria ubrana jest w długą, czerwoną suknię z długimi rękawami oraz błękitny płaszcz z zieloną podszewką, spięty na piersiach złotą broszą, na głowie ma biały welon i koronę w typie otwartym. Szaty, a zwłaszcza płaszcz obwiedzione są złoconą lamówką i dekorowane ornamentalnym pasem. Dzieciątko ukazane jest w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w dłoniach trzyma wianek z czerwonych róż. Ma idealizowane rysy twarzy oraz krótkie, jasne i kędzierzawe włosy. Ubrane jest w długą, białą sukienkę z długimi rękawami. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta umieszczony w polu głównym ołtarza, w głębokiej wnęce, w neogotyckiej, złoconej ramie podtrzymywanej przez dwie pełnoplastyczne postacie klęczących aniołów. W centrum kompozycji znajduje się płaskorzeźbione przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana jest w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał. Twarze Marii i Dzieciątka są owalne z drobnymi ustami, długimi i wąskimi nosami, silnie podkreślonymi oczami. Oczy Marii o migdałowym kształcie, wzrok skierowany na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz błękitny płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i złocony płaszcz, z jego prawej stopy zsuwa się sandał. Szaty są mocno szrafowane. Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się złocone korony, natomiast wokół nich nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, a u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery:„ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela: „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery: „IC-XC”. Tło jest jednolite, złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą, od wewnątrz złoconą, a od zewnątrz pomalowaną na kolor czerwony. Całość ujęta jest neogotycką strukturą.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskim prostopadłościennym cokole. Chrystus ukazany w całej postaci, stojący w delikatnym kontrapoście, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące na piersi serce. Głowa delikatnie skłoniona w dół, twarz podłużna z długim i wąskim nosem, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa pukle. Włosy długie, ciemnobrązowe, z przedziałkiem pośrodku, opadające na plecy bujnymi falami. Chrystus ubrany jest w długą białą suknię, obszytą na brzegach złotą lamówką, przewiązaną w talii złotym paskiem oraz czerwony płaszcz o oliwkowozielonej podszewce, bogato zdobiony stylizowanymi kwiatami, założony na lewy bark, drugi koniec płaszcza przytrzymuje lewą ręką, na stopach sandały. Płaszcz dodatkowo dekorowany jest na brzegu ozdobną lamówką złożoną z rzędu wielopłatkowych kwiatków. Na dłoniach Chrystus ma widoczne ślady męki, a na piersi gorejące serce, oplecione koroną cierniową, z zatkniętym u góry krzyżykiem, ukazane na tle promienistej glorii. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, nad głową Chrystusa okrągły nimb, z wyciętym ażurowo w polu krzyżem.
rzeźba
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Niewielki ołtarz przyścienny, architektoniczny o formach neogotyckich, trójosiowy, jednokondygnacyjny, ustawiony na niskim cokole. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ujęte złoconymi kolumienkami wspierającymi gzyms. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płaskorzeźbioną dekoracją mi.n. z motywem czwórliścia. Nastawa ujęta w osi głównej zdwojonymi smukłymi, kolumienkami o złoconych trzonach, dźwigających ostrołukową arkadę i pinakle na osi kolumn. W polu obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Pawła II, poniżej wąskie płyciny z malowaną roślinną dekoracją na zielonym tle. Osie boczne nieco niższe, znacznie węższe z ostrołukowymi płycinami w polach ujętymi kolumienkami. W płycinach malowana dekoracja roślinna; w zwieńczeniach pinakle z czołgankami i kwiatonami. W zwieńczeniu wimperga wypełniona maswerkiem z motywem wieloliścia oraz rybiego pęcherza. U szczytu pinakiel z kwiatonem. Struktura malowana na kolor ciemnobrązowy, profilowania złocone i malowane na kolory niebieski oraz zielony, ornamenty złocone, płyciny malowane na czerwono i zielono.
ołtarz
Ołtarz boczny

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Ferdinand Stuflesser

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół, zwrócony w kierunku południowo-wschodnim, jest budowlą murowaną z cegły na zaprawie wapiennej, na rzucie podłużnym. Powierzchnia budynku wynosi około 550 m2. Kościół charakteryzuje zwarta, prosta bryła. Korpus jest jednonawowy i trójprzęsłowy. Szerokie, dwuprzęsłowe, prezbiterium jest zamknięte półkoliście. Na osi kościoła, w przedłużeniu północnego przęsła przylega jednokondygnacyjna wieża, ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami. Nawa przekryta jest sklepieniem kolebkowym z gurtami, wspartymi na osadzonych na wysokich cokołach parach przyściennych, czworobocznych filarów z przylegającymi do nich pilastrami o gładkich trzonach. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela półkoliście zamknięta arkada łuku tęczowego i drewniana balustrada. Zamknięte prostą ścianą prezbiterium zajmuje przestrzeń jednego przęsła. Dalej znajduje się zakrystia. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowi niewysoki obiegający bryłę cokół oraz niepełne belkowanie wieńczące, składające się z fryzu i gzymsu. Fasadę artykułuje płycina podzielona parą wspartych na cokołach pilastrów. W polu środkowym znajduje się główny otwór wejściowy. Dwuskrzydłowe, drewniane drzwi z naświetlem ujęte są prostym, profilowanym portalem. Tuż nad nadprożem znajduje się krótki gzyms. Wyżej duże, prostokątne, zamknięte półkoliście okno. Fasadę wieńczy trójkątny przyczółek. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są prostokątnymi, zamkniętymi półkoliście oknami. Dodatkowo w ścianie zachodniej, na wysokości przyległości wieży, w dolnej partii muru znajduje się niewielkie, półkoliście zamknięte okno a w drugim przęśle nawy prostokątny otwór drzwiowy; podobny jest umiejscowiony w drugim przęśle prezbiterium po stronie zachodniej. Kondygnację czworobocznej wieży w dolnej partii obiega parapet, wyżej w każdej ze ścian znajduje się po jednym prostokątnym, zamkniętym półkoliście oknie. Górną partię wieży obiega gzyms wieńczący wyłamujący się półkoliście pośrodku każdej ze ścian. Wieża nakryta jest hełmem cebulastym z latarnią. Korpus nawowy i prezbiterium przekrywa dwuspadowy dach wykonany z blachy, z wieżyczką na sygnaturkę na zakończeniu prezbiterium. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniach żółci i bieli, cokół jest brązowy. Okna nawy, prezbiterium i fasady wypełniają witraże, wnętrze pokrywa polichromia z przedstawieniami figuralnymi w partii sklepień. Plac przykościelny, z wybrukowanymi alejkami i trawnikiem, otoczony jest żywopłotem z krzewów ozdobnych.
kościół
Kościół św. Michała Archanioła
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku ze ściankami wydzielonymi pilastrami z prostokątnymi płycinami na trzonach. Pola ścianek wypełniają płyciny w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach. Ujęty dołem wybrzuszonym architrawem parapet jest w formie niepełnego belkowania z gzymsem wyłamującym się nad pilastrami. U spodu kosza podwieszenie ujęte czterema wolutami, zakończone dekoracyjną szyszką w formie kiści winogrona. Schody są jednobiegowe z balustradą w formie ścianki wypełnionej romboidalną płyciną o ściętych narożach, ujętej na końcu kolumną o lekko wybrzuszonym trzonie, zwieńczoną niewielkim gazonem. Zaplecek wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta. Baldachim na rzucie czworoboku o ściętych narożach, który u podstawy obiega wyłamujące się na narożach belkowanie, wieńczy forma czterech spływów wolutowych zakomponowanych naprzemiennie z trzema ażurowymi kartuszami w formie racaille'ów. Strukturę kosza zdobią motywy rozet w płycinach ścianek i gałązek z rozetkami w płycinach pilastrów. Trzon kolumny balustrady oplata wić winnej latorośli. Płycinę zaplecka wypełnia polichromowany motyw tablic z przykazaniami Bożymi ujętych płaskorzeźbionym motywem liści akantu z parą kampanuli, w narożach jest para uskrzydlonych główek anielskich. Po bokach znajduje się para rozet i podwieszeń w formie ulistnionych gałązek z małymi rozetkami. Zaplecek ujmuje para ażurowych, ornamentalnych uszaków. Podniebie baldachimu wypełnia płaskorzeźbiony motyw gołębicy Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Szczyt baldachimu jest w formie figury baranka paschalnego stojącego na zamkniętej księdze z siedmioma pieczęciami na podstawie z obłoków i ujętego półkolistą glorią promienistą. Struktura ambony utrzymana jest w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba
Chrzest Jezusa w Jordanie
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym. Uskokowa stopa na rzucie ośmioboku przechodzi w trzon ujęty u podstawy i u góry wklęską i wałkiem. Czara powtarzająca rzut stopy i trzonu ujęta jest dołem i wzdłuż górnej krawędzi profilowanym gzymsem. Brzusiec artykułują płyciny w kształcie odwróconych, półkolistych arkad. Czasza chrzcielnicy ma formę kopuły zwieńczonej latarnią z krzyżem. Płyciny trzonu, czary i latarni wypełnia ornamentyka roślinna. Płyciny czaszy pokrywa motyw naśladujący dachówkę karpiówkę. Struktura chrzcielnicy utrzymana jest w odcieniach brązu, detal i ornamentyka są złocone i srebrzone. Z chrzcielnicą łączy się pobliska płaskorzeźba przedstawiająca Chrzest Jezusa w Jordanie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, uskokowej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona owalnym medalionem okolonym liśćmi laurowymi z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona. Na twarzy, szyi i torsie widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w prawej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie kartuszy z dwoma główkami anielskimi. Niemal całą sylwetkę Jezusa okala promienisty nimb. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie, ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają aureole, promieniste nimby oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Aplikacje na powierzchni ubiorów oraz dekoracja koron i aureoli naśladuje efekt kameryzacji perłami, koralami, turkusami i bursztynem.
feretron
Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na prostopadłościennej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki, ujęty jest ażurowym obramieniem w formie ornamentu roślinnego. Pola obrazowe mają kształt stojących prostokątów. Awers zajmuje wizerunek Matki Boskiej Kalwaryjskiej. Ukazana w półpostaci Maria zwrócona jest na wprost. Głowę kieruje w trzech czwartych w prawo. Długie, brązowe włosy opadają na plecy. Maria lewą ręką wskazuje na podtrzymywane prawą Dzieciątko tulące się do jej policzka. Owalne twarze charakteryzują pełne rysy, długie proste nosy, duże oczy i drobne usta. Na głowach postaci, okolonych promienistymi nimbami, są zamknięte korony. Niebieskie szaty zdobione są haftowanym złotymi nićmi i kamieniami wzorem kwiatowym, na szyjach szerokie kolie z pereł. Srebrzone tło zdobi motyw wpisanych w romby rozet. Na rewersie feretronu jest przedstawienie Matki Boskiej Saletyńskiej. Pośrodku kompozycji ukazana jest całopostaciowa sylwetka Marii stojącej na prostopadłościennej, kamiennej płycie. Zwróconą w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje zaokrąglona twarz o pełnych rysach, dużych oczach, długim nosie i wydatnych ustach. Na bladych policzkach widoczne są stróżki łez. Ręce skrzyżowane na piersiach. Maria ubrana jest w jasnoróżową suknię o dole, dekolcie i mankietach obszytych żółtymi koralikami, owalnymi i romboidalnymi kamieniami niebieskimi i zielonymi oraz perłami. W pasie przewiązany jest żółty fartuch. Na szyję nałożony jest biały szal w żółto-niebieskie paski oraz krucyfiks z młotkiem i obcęgami na końcach poziomej belki. Głowę osłania biały, półprzejrzysty, koronkowy welon sięgający bioder, pod którym widoczna jest chusta w biało-zielone pasy. Okoloną promienistym nimbem głowę wieńczy zamknięta korona ozdobiona drobnymi, kolorowymi różyczkami. Na stopach są białe, wyszywane kolorowymi kwiatkami buty. W głębi, na tle pejzażu z zabudową wiejską, rozgrywa się scena narracyjna. Po prawej stronie kompozycji na łące, na prostopadłościennym kamieniu siedzi Matka Boska, wspierając dłońmi twarz. Tuż obok widoczne jest tryskające do góry źródło. Nieco dalej znajdują się sylwetki śpiących Melanii i Maksymina ubranych na biało i niebiesko. Pastuszków od Marii oddziela wąska rzeczka z widocznym w głębi drewnianym mostkiem. Wyżej, na tle obłoków znajdują się trzy uskrzydlone główki anielskie. Lewą stronę kompozycji zajmuje stado pasących się krów, w dali zaś widoczni są klęczący ze złożonymi dłońmi Maksymin i Melania, spoglądający w górę, ku Marii unoszącej się na tle kremowych obłoków, czerwonej mandorli i wiązek promieni. Przy dolnej krawędzi napis „Cudowne Objawienie N(ajświętszej) P(anny) Maryj w Francyj na górze Sállette 1846”.
feretron
Matka Boska Kalwaryjska, Matka Boska Saletyńska

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / KS. WAWRZYNIEC CENTT / KANONIK KATEDRY PODLASKIEJ, / B. PROBOSZCZ SULEJEWSKI DZIEKAN PIOTRKOWSKI, REKTOR X.X. EMERYTÓW, RESTAURATOR KOŚCIOŁA ŚW. MARKA / UR. W KOŹMINKU W KRÓL. – POL. 5/8 1823 R. / ZM. W KRAKOWIE 8/8 1905 R. / BOŻE! DAJ DUSZY JEGO SPOKÓJ WIECZNY.
płyta nagrobna
Epitafium Ks. Wawrzyńca Centta
Zdjęcie nr 1: Murowana z cegły, orientowana, trzynawowa bazylika emporowa z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Do jednej czwartej wysokości murów lico kamienne, całość obiega cokół. Fasada dwukondygnacyjna, trójosiowa; oś środkowa wysunięta przed lico muru. Podziały pionowe tworzą dwuuskokowe przypory, poziome gzyms w połowie wysokości osi środkowej. Na osi portal ostrołukowy, uskokowy, flankowany filarami wspartymi na wysokich cokołach. W filarach fragmenty laski. Powyżej wsporniki podtrzymujące wąską archiwoltę otoczoną fryzem arkadowym. Nad otworem drzwiowym tympanon o zarysie łuku ostrego. W zwieńczeniu trójkątny przyczółek, którego ramiona spływają na konsolki oparte na filarach; całość wieńczy krzyż. Ponad portalem dwa okna w uskokowym obramieniu zakończonym łukiem ostrym. Ponad nimi okrągłe okno, wyżej kamienny kartusz z herbem fundatorki. Fasadę wieńczy ząbkowanie i fryz arkadowy. W skrajnych osiach okna ostrołukowe. W dolnym, lewym rogu osi środkowej data: MCMV. Podziały ścian nawy bocznej stanowią trójskokowe przypory; pomiędzy nimi okna ostrołukowe w uskokowych obramieniach. Ponad oknami ząbkowanie, profilowany architraw, fryz i gzyms wsparty na kroksztynach. W partii nawy głównej podział ścian tworzą małe przypory, pomiędzy którymi znajdują się okrągłe okna, ponad nimi fryz arkadowy. W zwieńczeniu kroksztyny. W ścianach zakrystii dwa wąskie, ostrołukowe okna i jedno okrągłe w profilowanych obramieniach. W trójkątnym zwieńczeniu fryz arkadowy ujęty w dwa pasy ząbkowania. Przy zachodniej ścianie południowej zakrystii znajduje się boczne wejście otwarte dwoma ostrołukowymi arkadami, wspartymi na filarze. W górnej partii ozdobione fryzem arkadowym, ząbkowaniem i kroksztynami. Pomiędzy nawą boczną a południową zakrystią okrągła wieżyczka z dwoma kwadratowymi otworami okiennymi. Strona północna analogiczna do południowej, oprócz pomieszczenia między nawą a zakrystią i portalu w pomieszczeniu przy kruchcie. Pomieszczenie z wejściem pomocniczym od strony zachodniej Od północy wąskie okno zamknięte łukiem półkolistym, w narożach ryzality zwieńczone konsolkami z fryzem arkadowym i gzymsem pomiędzy. Portal kamienny, ustawiony na czterech stopniach, ostrołukowy, zwieńczony trójkątnym przyczółkiem z ramionami spływającymi na profilowane konsole. Prezbiterium opięte czterema przyporami dwuuskokowymi. W ścianie wschodniej płycina zakończona łukiem ostrym. W zwieńczeniu fryz arkadowy i gzyms wsparty na kroksztynach. Pomiędzy nawą główną, a prezbiterium wieżyczka na sygnaturkę na planie kwadratu ze ściętymi narożami, przy których znajdują się dwuuskokowe przypory. We wszystkich ścianach wieżyczki po dwa okna ostrołukowe z parapetem, pod nim fryz arkadowy. Ściany wieńczy pas kostkowania. Nawa główna, część prezbiterium i zakrystie przykrywa dach dwuspadowy, z zakończeniu prezbiterium dach powtarza kształt prezbiterium. Nawy boczne nakryte dachem pulpitowym, wieżyczka dachem stożkowym, wieżyczka na sygnaturkę ostrosłupowym ze ściętymi krawędziami. Wszystkie dachy blaszane. Najcenniejszy wyposażenie wnętrza stanowią trzy późnobarokowe ołtarze z 1710 roku (w głównym obraz św. Marii Magdaleny z początku XVIII wieku w sukience z 1709 roku,) ambona z 1711 oraz chrzcielnica czarnomarmurowa z 1751 roku.
kościół
Kościół św. Marii Magdaleny i św. Andrzeja Apostoła
Zdjęcie nr 1: Rzeźba całopostaciowa przedstawia stojącego w wydatnym kontrapoście, na niewysokim postumencie św. Pawła zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Twarz świętego charakteryzuje śniada karnacja, wyraziste rysy oraz długi, brązowy zarost. Półdługie, kręcone włosy opadają na kark mężczyzny. Święty ma na sobie długą, jasnoliliową suknię. Połę narzuconego na lewe ramię, rozwianego, złoconego płaszcza osłaniającego lewe biodro, podtrzymuje na wysokości klatki piersiowej prawą ręką. W lewej, zgiętej w łokciu i uniesionej na wysokości talii podtrzymuje miecz o złoconej rękojeści i srebrzonym ostrzu skierowanym w dół.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba całopostaciowa przedstawiająca stojącego w kontrapoście na niewysokim postumencie św. Piotra zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w lewo. Twarz świętego charakteryzuje śniada karnacja, prosty nos oraz krótki, brązowy zarost. Włosy są krótkie, skręcone, z wydatną łysiną i puklem pośrodku czoła. Święty ma na sobie długą, zieloną, przepasaną suknię oraz narzucony na lewe ramię złocony płaszcz osłaniający prawe biodro i podpięty do paska. W prawej, zgiętej w łokciu i uniesionej na wysokości talii ręce ma złocone klucze. Lewą, opuszczoną wzdłuż ciała, podtrzymuje zamkniętą księgę.
rzeźba
Św. Piotr

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-121

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności