Ołtarz boczny

Opis

Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, drewniany; mensa drewniana. Antepedium w kształcie leżącego prostokąta ujętego profilowaną ramą; w polu płycina z malowaną i złoconą dekoracją roślinną flankującą medalion z krzyżem równoramiennym. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki. Drzwiczki o kształcie stojącego prostokąta z płyciną dekorowaną malowanym i złoconym przedstawieniem kiści i liścia winnego grona oraz symetrycznego kłosa. Predella dekorowana płyciną z malowaną i złoconą dekoracją stylizowanego akantu. Nastawa ołtarzowa ustawiona na zdwojonym cokole, ujęta dwiema parami kolumn o kapitelach kompozytowych, z których zewnętrzna para wysunięta jest do przodu i ustawiona na tle filarów. Cokoły zdobione są płycinami o karbowanych ramach, na osi zewnętrznych podpór z płaskorzeźbionym liściem. Podpory dźwigają niepełne belkowanie składające się z fryzu i silnie wysuniętego gzymsu, wyłamane na ich osi; nad polem środkowym połączone gzymsem oraz przerwany trójkątny przyczółek z siedzącą na nim parą aniołów. W polu znajduje się ozdobna rama w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym z obrazem św. Antoniego Padewskiego z Matką Boską z Dzieciątkiem. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte łukiem półkolistym, ustawione na wysokim cokole, ujęte parą kolumn o kapitelach kompozytowych podtrzymujących przerwany przyczółek; po bokach flankowane spływami wolutowymi. U szczytu akroterion w formie neorokokowej dekoracji roślinnej. W polu obraz św. Franciszka przed Chrystusem w ramie powtarzającej kształt zwieńczenia. Struktura w całości polichromowana w kolorze jasnobeżowym; kolumny, ornamentyka i profile złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz powstał zapewne w niedługim czasie po wybudowaniu świątyni, czyli po 1903 roku. Został wykonany w stylu neobarokowym. Struktura ołtarza opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. Nastawa jest posadowiona na wysokim cokole, z polem głównym flankowanym podporami, z obrazem św. Antoniego Padewskiego w pierwszej kondygnacji oraz św. Franciszka z Asyżu w zwieńczeniu. Uzupełniają ją elementy architektoniczne charakterystyczne dla sztuki neobaroku (oprócz akroterionu u szczytu, który wykonany jest w stylu neorokokowym). Ołtarz powstał równoległe ze stojącym po przeciwnej stronie arkady tęczowej ołtarzem Matki Boskiej Różańcowej ze świętymi dominikańskimi. Program ideowy bliźniaczych ołtarzy został poświęcony zatem najważniejszym świętym zakonu dominikańskiego (św. Dominik i św. Katarzyna ze Sieny) oraz franciszkańskiego (św. Antoni i św. Franciszek). Źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieł i ich fundatorów.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarz boczny, ustawiony po prawej stronie arkady tęczowej. Prawdopodobnie powstał w niedługim czasie po wybudowaniu świątyni, czyli po 1906 roku. Został wykonany w stylu neobarokowym. W polu głównym znajduje się obraz św. Antoniego Padewskiego, a w zwieńczeniu obraz św. Franciszka z Asyżu. Źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieła.

Bibliografia