Matka Boska z Lourdes
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskim postumencie z przedstawieniem Matki Boskiej z Lourdes. Maria ukazana frontalnie, w postawie stojącej, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie i z rękami złożonymi w geście modlitwy. Matka Boska ubrana jest w białą suknię ze złotą lamówką u szyi, przewiązaną w talii błękitną szarfą oraz biały płaszcz założony na głowę i spływający delikatnymi falami wzdłuż całej postaci, na brzegach obwiedziony złotą i dekoracyjną bordiurą. Twarz owalna z długim i wąskim nosem, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem oraz dużymi i niebieskimi oczami; na głowie korona w typie otwartym. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.

Matka Boska z Lourdes

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Waksmund
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Nowy Targ
Parafia
Świętej Jadwigi Śląskiej
Kościół
Świętej Jadwigi Śląskiej
Tagi
Grzegorz Franciszek Bełtowski Matka Boska z Lourdes rzeźba XX wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/10671
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1909 rok
Autor
Grzegorz Franciszek Bełtowski
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Nowy Targ
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary szczegółowe
Wysokość figury – 184 cm
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Rzeźbę Matki Boskiej z Lourdes wraz z całym wystrojem rzeźbiarskim ołtarza głównego w Waksmundzie wykonał nowotarski rzeźbiarz Grzegorz Franciszek Bełtowski w 1909 roku.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na niskim postumencie z przedstawieniem Matki Boskiej z Lourdes. Maria ukazana frontalnie, w postawie stojącej, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie i z rękami złożonymi w geście modlitwy. Matka Boska ubrana jest w białą suknię ze złotą lamówką u szyi, przewiązaną w talii błękitną szarfą oraz biały płaszcz założony na głowę i spływający delikatnymi falami wzdłuż całej postaci, na brzegach obwiedziony złotą i dekoracyjną bordiurą. Twarz owalna z długim i wąskim nosem, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem oraz dużymi i niebieskimi oczami; na głowie korona w typie otwartym. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.


Zarys problematyki artystycznej

Autorem dzieła jest Grzegorz Franciszek Bełtowski (1859?-1918), pochodzący z Nowego Targu. Jego twórczość, mocno osadzona w tradycji XIX-wiecznej rzeźby sakralnej, inspirowana była dziełami tyrolskimi, które łączyły tradycję rzemieślniczą z wpływami stylów historycznych, m.in. neogotyku. Bełtowski zdobył uznanie w 1909 roku na Wystawie Przemysłu Liturgicznego w Pałacu Sztuki we Lwowie, podczas której otrzymał dyplom honorowy w kategorii rzeźba kościelna w kamieniu i drzewie. W latach 1881–1883 pełnił funkcję werkmistrza w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie, gdzie nauczał stolarstwa, tokarstwa i snycerstwa użytkowego.

Jednym z jego dzieł jest omawiana rzeźba Matki Boskiej z Lourdes, którą charakteryzują idealizowane rysy twarzy oraz konwencjonalna, stateczna poza. Szaty drapowane są delikatnymi i wertykalnymi fałdami tworzącymi efekt monumentalności postaci, przy jednocześnie misternym i dekoracyjnym fałdowaniu płaszcza Marii. Brzegi płaszcza Matki Boskiej są także dekorowane złoconą i stylizowaną bordiurą, inspirowaną haftami liturgicznymi tej epoki.

Kult Matki Boskiej z Lourdes rozwinął się po objawieniach Bernadetty Soubirous w grocie Massabielle koło Lourdes, mających miejsce w 1858 roku. Stworzenie wizerunku Matki Boskiej zlecono artyście Josephowi-Hugus Fabischowi, który wykonał rzeźbę w białym marmurze karraryjskim na podstawie opisów wizjonerki. Rezultat prac Fabischa rozczarował jednak Bernadettę, a następnie i samego artystę. Mimo to, figurę umieszczono w grocie i w krótkim czasie stała się szeroko rozpowszechnianym wizerunkiem „Pięknej Pani”. Wzorowana na dziele Fabischa rzeźba w kościele w Waksmundzie jest jednym z wielu przykładów popularności tego przedstawienia.

Streszczenie

Rzeźba Matki Boskiej z Lourdes wraz z całym ołtarzem głównym powstała do nowo wybudowanego kościoła św. Jadwigi Śląskiej w Waksmundzie w 1909 roku. Autorem dzieła jest Grzegorz Franciszek Bełtowski (1859?-1918), pochodzący z Nowego Targu.

Bibliografia

Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły Niżnego Podhala", Kraków 2004
"Nekrolog Franciszka Grzegorza Bełtowskiego" , Gazeta Podhalańska , s. 7
"Nekrolog Franciszka Grzegorza Bełtowskiego" , Gazeta Lwowska , s. 4
Kowalik Beata, "Nowy Targ 1867-1918. Pół wieku, które zmieniło oblicze miasta", Nowy Targ 2006
Krasny Piotr , "Le vrai portrait de Notre-Dame. O próbach odnowienia ikonografii maryjnej w XIX wieku" , „Sacrum et Decorum” , s. 16-30

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, zbliżony do prostopadłościanu, zwężający się ku dołowi, zakończony profilowanym gzymsem. Antependium dekorowane płycinami. Mensa drewniana. Tabernakulum połączone z tronem wystawienia, trójosiowe, ustawione na wysokim prostopadłościennym cokole, przed który wysunięta jest prostopadłościenna skrzynka tabernakulum. Tabernakulum ustawione na niskim, profilowanym cokole, flankowane pilastrami z płaskorzeźbionym winnym gronem, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki metalowe, groszkowane z aplikowanym kielichem z Hostią w glorii, ujęte esownicami. Tron wystawienia ustawiony nad tabernakulum w formie skrzynki zamkniętej półkoliście dwoma antytetycznymi esownicami, całość zwieńczona figurką baranka leżącego na księdze; nisza obrotowa, z jednej strony wypukła z płaskorzeźbionym przedstawieniem krucyfiksu. Tron flankują dwie ścianki stanowiące tło dla dwóch figur adorujących, czyli klęczących na cokołach aniołów. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa z bramkami, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokim, dwustrefowym cokole. Osie wydzielone dwiema parami pilastrów i stojących przed nimi smukłych kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych i skręconych trzonach na wysokości 2/5. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przyjmujące nad polem środkowym kształt łuku segmentowego; na belkowaniu dwie figury aniołów dmących w trąby na ornamentalnych konsolach. W polu środkowym głęboka nisza ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z figurą Matki Boskiej z Lourdes, na osiach bocznych na ornamentalnych konsolach figury św. Katarzyny po lewej stronie i św. Barbary po prawej stronie. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście dwiema antytetycznie ustawionymi wolutami oraz krzyżem na szczycie; boki zwieńczenia ujęte spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Trójcy Świętej ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym oraz stylizowaną archiwoltą. Całość zamknięta dwiema wolutami z liści stylizowanego akantu oraz krzyżykiem. Bramki w formie drzwiczek na wysokości cokołu ołtarza, zamkniętych ukośnie z dekoracją ornamentalną wzdłuż brzegu. Po bokach bramek dwa cokoły wsparte na kolumnach, na których ustawione są rzeźby: św. Piotra po lewej stronie i św. Pawła po drugiej. Fryz dekorowany palmetami ujętymi ornamentem roślinnym; nad łukiem niszy środkowej muszla i ornament roślinny; ponad belkowaniem uskrzydlona główka anielska. Na belkowaniu, na osiach skrajnych stylizowane wazony. Zwieńczenie ujęte festonami utworzonymi z róż, kampanuli i wici roślinnej. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, jasnoróżowymi i bordowymi akcentami; kolumny, profile i ornamentyka złocone. Po prawej stronie ołtarza sygnatura: "G(RZEGORZ) F(RANCISZEK) BEŁTOWSKI / Nowy Targ / 1909".
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Barbary, pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Święta ustawiona jest frontalnie, w delikatnym kontrapoście z prawą nogą ugiętą w kolanie, z głową pochyloną w dół. W prawej ręce trzyma przed sobą kielich, a w lewej miecz zwrócony ostrzem do dołu. Twarz pociągła o wydatnym podbródku, długi nos, duże oczy, rysy delikatnie rzeźbione. Włosy ciemnobrązowe, długie, falowane, opadające na plecy i barki. Święta ubrana jest w szarą suknię z długimi rękawami i ciemnozielony płaszcz z bordową podszewką, zakładany przez głowę. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Na głowie ma założoną jasnoszarą chustę oraz złotą, otwartą koronę. Na stopach ma ciemnobrązowe buty. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Katarzyny Aleksandryjskiej, pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Święta ustawiona jest frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z głową przechyloną w stronę lewego ramienia. W lewej dłoni trzyma miecz zwrócony ostrzem do dołu, a prawą ugiętą w łokciu przytrzymuje brzeg płaszcza. Twarz owalna o wydatnym podbródku, długi nos, duże oczy, rysy delikatnie rzeźbione. Włosy ciemnobrązowe, długie, falowane, opadające na plecy i ramiona. Święta ubrana jest w szarą suknię z długimi rękawami, przewiązaną w talii i bordowy płaszcz z zieloną podszewką. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Na głowie święta ma założony jasnoszary welon oraz złotą, otwartą koronę, a na stopach ciemnobrązowe sandały. W podstawie, po lewej stronie świętej zatknięte jest koło. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Katarzyna Aleksandryjska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna ustawiona na niskim, prostokątnym cokole o ściętych narożach. Święty Paweł ukazany frontalnie, w pozycji stojącej, w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie. W prawej dłoni trzyma miecz, skierowany ostrzem w dół, a w lewej otwartą księgę. Ubrany w jest długą, zieloną suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz zarzucony na lewe ramię, z drugim końcem przewieszonym pod prawą ręką, zdobiony na obrzeżach stylizowaną wicią roślinną; na stopach ma założone ciemnobrązowe sandały. Twarz z długim i orlim nosem, wzrokiem skierowanym na księgę, okolona długą i ciemnobrązową brodą. Włosy średniej długości, ciemnobrązowe, opadające do tyłu na plecy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, detale złocone i srebrzone.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Piotra pełnoplastyczna, ustawiona na niskim cokole o ściętych narożach. Święty ukazany jest frontalnie, w pozycji stojącej, w delikatnym kontrapoście z lewą nogą ugiętą w kolanie. W prawej ręce, ugietej w łokciu, trzyma złoty klucz, a w lewej dłoni srebrzony krzyż papieski (ferulę) ze złoconymi gałkami na zakończeniach ramion. Ubrany jest w długą, ciemnozieloną suknię z długimi rękawami, przepasaną w talii paskiem oraz oliwkowozielony płaszcz z kapturem i jasnozieloną podszewką, spięty pod szyją; na stopach ma ciemnobrązowe sandały. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Twarz podłużna z długim i prostym nosem, wzrokiem skierowanym przed siebie, okolona ciemnobrązową brodą. Na głowie zaznaczona łysina z kępką włosów nad czołem i lokami zawiniętymi po bokach głowy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, detale złocone.
rzeźba
Św. Piotr

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Grzegorz Franciszek Bełtowski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany pośrodku wsi Waksmund, na północ od głównej drogi z Łopusznej do Nowego Targu. Teren wokół niego jest otoczony żeliwnym płotem na kamiennej podmurówce. Na plac kościelny, od strony północno-wschodniej prowadzi murowana, otynkowana brama, nakryta dwuspadowym daszkiem z rzeźbą św. Michała Archanioła umieszczoną we wnęce nad arkadą od strony zewnętrznej. Kościół jest orientowany. Bryłę świątyni tworzy trójnawowy korpus (przed rozbudową jednonawowy) z pseudotranseptem, węższe prezbiterium zakończone trójbocznie i wieża od zachodu. Główne wejście do świątyni prowadzi od strony zachodniej poprzez obszerną kruchtę rozbudowaną na szerokość całego kościoła z trójprzęsłową arkadą pośrodku. Osobne wejścia znajdują się od strony południowej poprzez niewielki przedsionek kaplicy oraz od strony północnej poprzez drzwi do zakrystii. Kaplica i zakrystia umieszczone są na zakończeniu naw bocznych od strony wschodniej. Wnętrze świątyni artykułowane jest masywnymi filarami, ustawionymi na styku nawy głównej z nawami bocznymi, które wspierają sklepienia krzyżowo-żebrowe. Nawę główną od prezbiterium, a także od ramion pseudotranseptu oddzielają półkoliście zakończone arkady. Na zakończeniu naw od strony zachodniej, znajdują się chóry muzyczne, głęboko wysunięte ku środkowi kościoła, z wybrzuszoną częścią środkową; w nawie głównej chór wsparty jest na parze kolumn. Nawy są oświetlone umieszczonymi w południowych i północnych ścianach prostokątnymi otworami okiennymi, zamkniętymi półkoliście (większymi na zakończeniu ramion pseudotraseptu i mniejszymi w nawach bocznych oraz w kaplicy i zakrystii). Okna w pseudotransepcie oraz jedno w kaplicy przeszklone są witrażami. Dodatkowe, pojedyncze okrągłe otwory okienne znajdują się w lukarnach oraz na ścianie wschodniej prezbiterium. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny jest niewysoki, kamienny cokół, wykonany z regularnych ciosów kamienia. Elewacje ścian artykułowane są pionowymi lizenami oraz zakończone są niepełnym belkowaniem z profilowanymi gzymsami, opasującym cały budynek. Wieża jest trójkondygnacyjna, wtopiona w bryłę kościoła, na planie kwadratu. W partii drugiej kondygnacji naroża flankowane są lizenami, znajduje się tam również niewielkie okno od strony zachodniej; trzecia o ściętych narożach, a każda ze ścian przepruta jest otworami oraz dekorowana tarczami zegarowymi. Nawa główna z prezbiterium oraz pseduotransept nakryte są dwuspadowymi dachami z ocynkowanej blachy, a nad nawami bocznymi i kruchtą z przodu kościoła położone są dachy wielospadowe z lukarnami. Wieża nakryta jest ośmiobocznym, smukłym dachem wieżowym, zakończonym żeliwnym krzyżem, osadzonym na kuli. Nad kaplicą południową wznosi się niewielka wieżyczka z okrągłymi, małymi okienkami, nakryta ośmiospadowym niewysokim dachem wieżowym z krzyżem w zwieńczeniu, a na skrzyżowaniu nawy głównej z pseudotranseptem umieszczona jest niewielka wieżyczka na sygnaturkę, nakryta dachem wieżowym, zakończonym krzyżem.
kościół
Kościół Świętej Jadwigi Śląskiej w Waksmundzie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Barbary, pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Święta ustawiona jest frontalnie, w delikatnym kontrapoście z prawą nogą ugiętą w kolanie, z głową pochyloną w dół. W prawej ręce trzyma przed sobą kielich, a w lewej miecz zwrócony ostrzem do dołu. Twarz pociągła o wydatnym podbródku, długi nos, duże oczy, rysy delikatnie rzeźbione. Włosy ciemnobrązowe, długie, falowane, opadające na plecy i barki. Święta ubrana jest w szarą suknię z długimi rękawami i ciemnozielony płaszcz z bordową podszewką, zakładany przez głowę. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Na głowie ma założoną jasnoszarą chustę oraz złotą, otwartą koronę. Na stopach ma ciemnobrązowe buty. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym, stojąca. Stopa w kształcie ćwierćwałka przechodząca w zwężającą się tuleję. Trzon prosty, ujęty dwoma wklęsłymi pierścieniami. Nodus w formie spłaszczonej kuli, zdobionej motywem liści akantu. Czara półkolista, dekorowana wzorem imitującym puklowanie, z profilowanym brzegiem. Pokrywa na planie koła, w formie podstawy, której krawędź dekorowana jest motywem wieńca laurowego. Na niej znajdują się trzy kabłąki w formie spływów wolutowych zdobionych liśćmi akantu, zakończone trzema mniejszymi, stykającymi się wolutami zdobionymi liśćmi akantu. Podtrzymują one cokolik dekorowany lambrekinem z chwostami, na którym osadzona jest korona w typie zamkniętym, zwieńczona krzyżykiem. Na pokrywie, pośrodku ustawiona jest rzeźbiona grupa przedstawiająca Chrzest Chrystusa w Jordanie, z figurami zanurzonego w wodzie Chrystusa i stojącego na skale św. Jana Chrzciciela. Nad nimi, na złączeniu wolut, unosi się gołębica Ducha Świetego na tle glorii promienistej. Chrzcielnica polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w odcieniach niebieskiego z żółtym żyłkowaniem; pokrywa złocona, srebrzona, zdobiona laserunkami, polichromowana. Polichromia ciał Chrystusa i św. Jana Chrzciciela naturalistyczna.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, zbliżony do prostopadłościanu, zwężający się ku dołowi, zakończony profilowanym gzymsem. Antependium dekorowane płycinami. Mensa drewniana. Tabernakulum połączone z tronem wystawienia, trójosiowe, ustawione na wysokim prostopadłościennym cokole, przed który wysunięta jest prostopadłościenna skrzynka tabernakulum. Tabernakulum ustawione na niskim, profilowanym cokole, flankowane pilastrami z płaskorzeźbionym winnym gronem, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki metalowe, groszkowane z aplikowanym kielichem z Hostią w glorii, ujęte esownicami. Tron wystawienia ustawiony nad tabernakulum w formie skrzynki zamkniętej półkoliście dwoma antytetycznymi esownicami, całość zwieńczona figurką baranka leżącego na księdze; nisza obrotowa, z jednej strony wypukła z płaskorzeźbionym przedstawieniem krucyfiksu. Tron flankują dwie ścianki stanowiące tło dla dwóch figur adorujących, czyli klęczących na cokołach aniołów. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa z bramkami, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokim, dwustrefowym cokole. Osie wydzielone dwiema parami pilastrów i stojących przed nimi smukłych kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych i skręconych trzonach na wysokości 2/5. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przyjmujące nad polem środkowym kształt łuku segmentowego; na belkowaniu dwie figury aniołów dmących w trąby na ornamentalnych konsolach. W polu środkowym głęboka nisza ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z figurą Matki Boskiej z Lourdes, na osiach bocznych na ornamentalnych konsolach figury św. Katarzyny po lewej stronie i św. Barbary po prawej stronie. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście dwiema antytetycznie ustawionymi wolutami oraz krzyżem na szczycie; boki zwieńczenia ujęte spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Trójcy Świętej ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym oraz stylizowaną archiwoltą. Całość zamknięta dwiema wolutami z liści stylizowanego akantu oraz krzyżykiem. Bramki w formie drzwiczek na wysokości cokołu ołtarza, zamkniętych ukośnie z dekoracją ornamentalną wzdłuż brzegu. Po bokach bramek dwa cokoły wsparte na kolumnach, na których ustawione są rzeźby: św. Piotra po lewej stronie i św. Pawła po drugiej. Fryz dekorowany palmetami ujętymi ornamentem roślinnym; nad łukiem niszy środkowej muszla i ornament roślinny; ponad belkowaniem uskrzydlona główka anielska. Na belkowaniu, na osiach skrajnych stylizowane wazony. Zwieńczenie ujęte festonami utworzonymi z róż, kampanuli i wici roślinnej. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, jasnoróżowymi i bordowymi akcentami; kolumny, profile i ornamentyka złocone. Po prawej stronie ołtarza sygnatura: "G(RZEGORZ) F(RANCISZEK) BEŁTOWSKI / Nowy Targ / 1909".
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, umieszczony w głębokiej, płaskorzeźbionej ramie. Matka Boska została ukazana frontalnie, w półpostaci, z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce, a prawą na niego wskazująca. Twarz owalna, o ciemnej karnacji, z drobnymi ustami, długim i prostym nosem oraz brązowymi oczami. Na prawym policzku Maria ma namalowane dwie blizny. Dzieciątko zwrócone jest w trzech czwartych w prawo, lewą rączką przytrzymuje księgę, a prawą błogosławi. Twarz o rysach dziecięcych, ciemnej karnacji, z bardzo dużymi oczami i wyraźnie zaznaczonymi brwiami, z płasko namalowanymi, kręconymi włosami. Na postacie nałożone są drewniane, płaskorzeźbione sukienki i korony. Matka Boska ubrana jest w posrebrzoną suknię oraz złocony płaszcz nakrywający głowę i opadający na ramiona, zdobiony płaskorzeźbionym wzorem z wici roślinnej złożonej z pięcio- i sześciopłatkowych kwiatów oraz jednego słonecznika. Na szyi ma zawieszony złocony sznur korali z krzyżykiem. Dzieciątko ubrane jest w srebrzoną sukienkę z kołnierzykiem. Obie postacie wokół głów mają także promieniste nimby, a na głowach korony. Tło jednolite, zielone. W narożach podwieszona jest drewniana, płaskorzeźbiona kotara, obwiedzioną ażurową, płaskorzeźbioną i złocona koronką.
obraz
Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem św. Jadwigi Śląskiej. Obraz malowany olejno na desce z płaskorzeźbionymi elementami imitującymi nakładaną na obraz sukienkę i koronę oraz elementy stroju Chrystusa, które stanowią integralną część drewnianego podłoża. W centrum kompozycji, bliżej lewej strony, na prostopadłościennym, szarym podeście ukazana klęczącą postać św. Jadwigi Śląskiej ze złożonymi w geście modlitwy dłońmi. Kobieta zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w stronę krucyfiksu ustawionego przed nią, na wysokim stoliku, po prawej stronie. Święta ma owalną twarz z silnie zarumienionymi policzkami, duże oczy, pełne usta i długi oraz szeroki nos. Spod welonu widoczne są drobne kosmyki brązowych włosów. Ubrana jest w płaskorzeźbione szaty: srebrzoną suknię spodnią, zdobioną złoconymi kwiatkami w dolnej części i ze złoconymi lamówkami przy rękawach; krótką, złoconą i spiętą w pasie gorsetem suknię wierzchnią z szerokimi rękawami sięgającymi do łokci, z koronkowym kołnierzykiem, która dekorowana jest kwiatami i lamowana u dołu frędzlą; na ramiona ma narzucony srebrzony płaszcz, fakturowany i zdobiony motywem kwiatów, podbity brązowym futrem; na głowie ma srebrzony, fakturowany welon ze złoconą lamówką oraz zamkniętą koronę. Ukazany po prawej stronie obrazu stolik zasłany jest niebieską tkaniną, sięgającą do samej ziemi. Na nim ustawiony jest krucyfiks na trójściennej podstawie, wspartej na trzech nóżkach uformowanych w kształcie lwich łap. Chrystus przybity jest do krzyża trzema gwoźdźmi, ukazany w dużym zwisie, z opadającą głową, z prawą stopą założoną na lewą. Sylwetka szczupła z zaznaczonymi śladami męki. Biodra przewiązane złoconym, płaskorzeźbionym perizonium. Na głowie płaskorzeźbiona, złocona korona cierniowa z trzema wiązkami promieni. Krzyż prosty, brązowy z białym titulusem przerzuconym przez górną belkę z napisem: „IN / RI”. Scena ukazana we wnętrzu z widoczną półkolistą arkadą oraz masywnym filarem, zakończonym prostym profilowaniem. W prawym, górnym narożu podwieszona jest czerwona tkanina, obwiedzioną frędzlą, ze zwisającymi na sznurach chwostami. W górnej części kompozycji, ponad świętą, ukazane pięć uskrzydlonych główek anielskich wśród delikatnie zaznaczonych obłoków.
obraz
Św. Jadwiga Śląska

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Wolnostojący, jednokondygnacyjny, trójosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną ze zwieńczeniem. Stipes ołtarzowy przyjął formę leżącego prostopadłościanu ustawionego na podeście z dwoma gradusami, na którym wsparto drewnianą mensę z portatylem. Fronton stipesu podzielono za pomocą trzech płyciny, czworoboczną na osi, a w osiach skrajnych prostokątnymi. W płycinie pola środkowego umieszczono płaskorzeźbiony krzyż równoramienny wpisany w okręg. Natomiast w polach bocznych znalazły się ostrołukowe arkadki wypełnione malowanym i złoconym ornamentem roślinno-kwiatowym. Na mensie na osi ustawiono architektoniczne tabernakulum z tronem eucharystycznym. Jego dwuskrzydłowe drzwi ujęte zostały parą lizen, których płyciny wypełniono płaskorzeźbionym ornamentem. Drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbioną dekoracją z winną latoroślą i srebrnymi literami „A” i „Ω”. Na lizenach wsparto niewielki, fazowany gzyms. Ponad nim usytuowano tron eucharystyczny w formie aediculi flankowanej złoconymi kolumnami na postumentach z liściastymi kapitelami podtrzymującymi imposty przechodzące w pinakle z kwiatonami. Pomiędzy nimi znalazła się wimperga z czołganiami i wieńczącym ją pinaklem z kwiatonem. Wimpergę wypełnia stylizowany łuk trójlistny. W niszy na tylnej ściance wykonano malarską dekorację z przedstawionym kielichem z jaśniejącym nad nim Najświętszym Sercem Pana Jezusa w koronie cierniowej, na tle dekoracji roślinnej. Całoś baldachimu nakrywa daszek siodłowy. Tabernakulum flankują dwa adorujące anioły w jasnych szatach ustawione na profilowanych postumentach dekorowanych na licu łacińskimi napisami "Adoremus" i "Venite". Nastawa ołtarzowa ustawiona została na wysokim, dwustrefowym cokole. Górną strefę artykułowano za pomocą czworobocznych, zielonych płycin wypełnionych płaskorzeźbionym i złoconym ornamentem roślinnym, obramienionych profilowanymi listwami. Cokół zwieńczony został profilowanym gzymsem. Część środkowa nastawy jest wyższa i szersza od osi bocznych. Tworzy ją pole w kształcie stojącego prostokąta zamknięte u góry łukiem siodłowym, ujętego złoconą, profilowaną ramą. Pole flankują dwie smukłe kolumienki z liściastymi kapitelami, ustawione na postumentach, przechodzące w pinakle zwieńczone kwiatonami. Pomiędzy pinaklami usytuowano wimpergę wypełnioną maswerkiem z czterolistnym polem, w którym znajduje się napis:"S[anc]t[us] Mrtinus". Wimpergę zakończoną pinaklem z kwiatonem zdobią czołgani. Ponad nią wypiętrzone zostało ażurowe zwieńczenie utworzone z podwójnych ostrołukowych arkadek flankujących fialę z kwiatonem. W polu kondygnacji prezentowany jest obraz ze św. Marcinem oraz dwa pozostałe na zasuwie z przedstawienie Madonny Sykstyńskiej oraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Poniżej pola obrazowego wprowadzono płycinę w kształcie leżącego prostokąta, dekorowaną malowaną, złoconą ornamentyką na zielonym tle. W osiach bocznych znalazły się dwie aedicule zwieńczone wimpergami z czołgankami i kwiatonem, flankowane parą wysmuklonych pinakli z kwiatonami. Górną część aediculi wypełnia arkatura. W niszach na niebieskim tle ze złotymi gwiazdami ustawiono figury św. Franciszka z Asyżu i św. Elżbiety z Turyngii. Kondygnację flankują ażurowe struktury utworzone z płycin ujętych smukłymi pinaklami, wypełnionymi płaskorzeźbionym ornamentem roślinnym. Struktura ołtarza polichromowana została w odcieniach zgaszonego brązu. Załamania profili architektonicznych pomalowano na czerwono, zielono i niebiesko, natomiast ornamenty wyzłocono.
ołtarz
Św. Marcina
Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, zbliżony do prostopadłościanu, zwężający się ku dołowi, zakończony profilowanym gzymsem. Antependium dekorowane płycinami. Mensa drewniana. Tabernakulum połączone z tronem wystawienia, trójosiowe, ustawione na wysokim prostopadłościennym cokole, przed który wysunięta jest prostopadłościenna skrzynka tabernakulum. Tabernakulum ustawione na niskim, profilowanym cokole, flankowane pilastrami z płaskorzeźbionym winnym gronem, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki metalowe, groszkowane z aplikowanym kielichem z Hostią w glorii, ujęte esownicami. Tron wystawienia ustawiony nad tabernakulum w formie skrzynki zamkniętej półkoliście dwoma antytetycznymi esownicami, całość zwieńczona figurką baranka leżącego na księdze; nisza obrotowa, z jednej strony wypukła z płaskorzeźbionym przedstawieniem krucyfiksu. Tron flankują dwie ścianki stanowiące tło dla dwóch figur adorujących, czyli klęczących na cokołach aniołów. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, trójosiowa z bramkami, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokim, dwustrefowym cokole. Osie wydzielone dwiema parami pilastrów i stojących przed nimi smukłych kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych i skręconych trzonach na wysokości 2/5. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, przyjmujące nad polem środkowym kształt łuku segmentowego; na belkowaniu dwie figury aniołów dmących w trąby na ornamentalnych konsolach. W polu środkowym głęboka nisza ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z figurą Matki Boskiej z Lourdes, na osiach bocznych na ornamentalnych konsolach figury św. Katarzyny po lewej stronie i św. Barbary po prawej stronie. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście dwiema antytetycznie ustawionymi wolutami oraz krzyżem na szczycie; boki zwieńczenia ujęte spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Trójcy Świętej ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym oraz stylizowaną archiwoltą. Całość zamknięta dwiema wolutami z liści stylizowanego akantu oraz krzyżykiem. Bramki w formie drzwiczek na wysokości cokołu ołtarza, zamkniętych ukośnie z dekoracją ornamentalną wzdłuż brzegu. Po bokach bramek dwa cokoły wsparte na kolumnach, na których ustawione są rzeźby: św. Piotra po lewej stronie i św. Pawła po drugiej. Fryz dekorowany palmetami ujętymi ornamentem roślinnym; nad łukiem niszy środkowej muszla i ornament roślinny; ponad belkowaniem uskrzydlona główka anielska. Na belkowaniu, na osiach skrajnych stylizowane wazony. Zwieńczenie ujęte festonami utworzonymi z róż, kampanuli i wici roślinnej. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, jasnoróżowymi i bordowymi akcentami; kolumny, profile i ornamentyka złocone. Po prawej stronie ołtarza sygnatura: "G(RZEGORZ) F(RANCISZEK) BEŁTOWSKI / Nowy Targ / 1909".
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Barbary, pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Święta ustawiona jest frontalnie, w delikatnym kontrapoście z prawą nogą ugiętą w kolanie, z głową pochyloną w dół. W prawej ręce trzyma przed sobą kielich, a w lewej miecz zwrócony ostrzem do dołu. Twarz pociągła o wydatnym podbródku, długi nos, duże oczy, rysy delikatnie rzeźbione. Włosy ciemnobrązowe, długie, falowane, opadające na plecy i barki. Święta ubrana jest w szarą suknię z długimi rękawami i ciemnozielony płaszcz z bordową podszewką, zakładany przez głowę. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Na głowie ma założoną jasnoszarą chustę oraz złotą, otwartą koronę. Na stopach ma ciemnobrązowe buty. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Katarzyny Aleksandryjskiej, pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Święta ustawiona jest frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z głową przechyloną w stronę lewego ramienia. W lewej dłoni trzyma miecz zwrócony ostrzem do dołu, a prawą ugiętą w łokciu przytrzymuje brzeg płaszcza. Twarz owalna o wydatnym podbródku, długi nos, duże oczy, rysy delikatnie rzeźbione. Włosy ciemnobrązowe, długie, falowane, opadające na plecy i ramiona. Święta ubrana jest w szarą suknię z długimi rękawami, przewiązaną w talii i bordowy płaszcz z zieloną podszewką. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Na głowie święta ma założony jasnoszary welon oraz złotą, otwartą koronę, a na stopach ciemnobrązowe sandały. W podstawie, po lewej stronie świętej zatknięte jest koło. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba
Św. Katarzyna Aleksandryjska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna ustawiona na niskim, prostokątnym cokole o ściętych narożach. Święty Paweł ukazany frontalnie, w pozycji stojącej, w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie. W prawej dłoni trzyma miecz, skierowany ostrzem w dół, a w lewej otwartą księgę. Ubrany w jest długą, zieloną suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz zarzucony na lewe ramię, z drugim końcem przewieszonym pod prawą ręką, zdobiony na obrzeżach stylizowaną wicią roślinną; na stopach ma założone ciemnobrązowe sandały. Twarz z długim i orlim nosem, wzrokiem skierowanym na księgę, okolona długą i ciemnobrązową brodą. Włosy średniej długości, ciemnobrązowe, opadające do tyłu na plecy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, detale złocone i srebrzone.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Piotra pełnoplastyczna, ustawiona na niskim cokole o ściętych narożach. Święty ukazany jest frontalnie, w pozycji stojącej, w delikatnym kontrapoście z lewą nogą ugiętą w kolanie. W prawej ręce, ugietej w łokciu, trzyma złoty klucz, a w lewej dłoni srebrzony krzyż papieski (ferulę) ze złoconymi gałkami na zakończeniach ramion. Ubrany jest w długą, ciemnozieloną suknię z długimi rękawami, przepasaną w talii paskiem oraz oliwkowozielony płaszcz z kapturem i jasnozieloną podszewką, spięty pod szyją; na stopach ma ciemnobrązowe sandały. Płaszcz zdobiony jest na brzegu szeroką bordiurą w formie stylizowanej wici roślinnej. Twarz podłużna z długim i prostym nosem, wzrokiem skierowanym przed siebie, okolona ciemnobrązową brodą. Na głowie zaznaczona łysina z kępką włosów nad czołem i lokami zawiniętymi po bokach głowy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, detale złocone.
rzeźba
Św. Piotr

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Jak cytować?

Maria Działo, "Matka Boska z Lourdes", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-z-lourdes-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności