Krucyfiks powstał w drugiej połowie XVII wieku. Grotę zaaranżowano dopiero przed 1902 rokiem, w której wymiennie ustawiano rzeźby św. Onufrego modlącego się przed krucyfiksem oraz Matki Boskiej z Bernadetą Soubirous. Figura była niewątpliwie kilkakrotnie odnawiana razem z całym ołtarzem w latach 1905, 1976-1979, 1998.
Krzyż zwrócony jest w trzech czwartych w lewo, lekko pochylony, na górnej belce krzyża zwój z napisem „I.N / R.I.”. Do niego przybita jest trzema gwoździami pełnoplastyczna rzeźba umarłego Chrystusa. Figura w delikatnym zwisie ciała o szeroko rozłożonych ramionach oraz łukowato wygiętej sylwetce, głowa opada bezwładnie na prawy bark, nogi lekko ugięte w kolanach, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz o łagodnych rysach, zamkniętych oczach, długim, prostym nosie oraz nieznacznie rozchylonych ustach, okolona krótką brodą. Włosy rzeźbione w silnie skręcone pukle opadające na ramię i plecy, na głowie korona cierniowa. Ciało silnie wychudzone z zaznaczonymi śladami męki, plastycznie modelowane, o wyraźnie podkreślonej muskulaturze ramion i ud oraz żeber klatki piersiowej. Perizonium w formie ekspresyjnie rozwianej, silnie drapowanej tkaniny, przewiązanej podwójnym sznurem, odsłaniającej prawe biodro, z obfitym zwisem na prawym biodrze. Polichromia naturalistyczna, karnacja bladobeżowa, włosy ciemnobrązowe, perizonium białe.
Figura Chrystusa ukazana jest w typie Cristo morte, a więc jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Miejscowe ubytki warstwy malarskiej, zabrudzenia. Rzeźba była odnawiana razem z całym ołtarzem w latach: 1905, 1976-1979, 1998.
Krucyfiks powstał w drugiej połowie XVII wieku. Grotę zaaranżowano dopiero przed 1902 rokiem, w której wymiennie ustawiano rzeźby świętego modlącego się przed krucyfiksem oraz Matki Boskiej z Bernadetą Soubirous. Figura Chrystusa ukazana jest w typie Cristo morte, a więc jako umarłego, po tym jak skonał na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks