Anioł trzymający lichtarz
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 4: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 5: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 6: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.

Anioł trzymający lichtarz

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Łętownia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy
Tagi
rzeźba XVII wieku
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/25169
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga ćwierć XVII wieku (po 1630 roku)
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowani, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 56 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Rzeźba anioła trzymającego lichtarz została wykonana prawdopodobnie w drugiej ćwierci XVII wieku (po 1630). Pochodzi z wyposażenia poprzedniego kościoła w Łętowni. Została poddana konserwacji w latach 1985-1986 wykonanej przez Halinę Jaworską.

Opis

Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Po konserwacji.

Streszczenie

Rzeźba anioła trzymającego lichtarz została wykonana prawdopodobnie w drugiej ćwierci XVII wieku (po 1630). Pochodzi z wyposażenia poprzedniego kościoła w Łętowni.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w zaplecku, od strony zakrystii. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych ściankach i ściętych narożach, na podstawie w postaci wałka dekorowanego rocaille’m, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka zakończonego szyszką, w którego ściętych narożach znajdują się spływy wolutowe dekorowane kampanulami i pola ozdobione rocaille’m. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dekorowanych kampanulami i rocaille’m, dźwigających niepełne belkowanie stanowiące parapet. Ścianki kosza zdobione płycinami z rocaille’m. Zaplecek ujęty pilastrami o kanelowanych trzonach, zakończonymi konsolami z podwieszonymi kampanulami, dźwigającymi imposty oraz fragmenty, przerwanego, wolutowego przyczółka. Pomiędzy nimi, w polu zwieńczenia gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków, w glorii promienistej. W polu zaplecka drzwi, ponad nimi rocaille. Zaplecek ujęty uszami utworzonymi ze spływów wolutowych, liści palmowych i kwiatów. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze ciemnej zieleni ze złoconymi profilami i ornamentyką, gołębica srebrzona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ławy jednorzędowe, z siedziskiem, wysokim zapleckiem i przedpiersiem, ustawione na niskiej podstawie na planie prostokąta. Zaplecek zakończony zwróconymi ku sobie falistymi wolutami flankującymi owalne pole. W jednej ławie znajduje się w nim tarcza z godłem herbu Prus I, nakryta pięciopałkową koroną. W drugiej poziomo szrafowane tarcze z godłami herbów Pobóg i Sas. Nad nimi umieszczono hełmy z klejnotami herbowymi. Zaplecek i przedpiersie dekorowane płycinami. Siedzisko po bokach ujęte płytkimi ściankami zwieńczonymi spływami wolutowymi. Ławy w całości politurowane.
ławka
Dwie ławy kolatorskie
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch filarach, o kanelowanych trzonach w górnej części. Balustrada o wypukłej środkowej partii, na niskim cokole, podzielona na pola pilastrami, dźwigającymi profilowany gzyms stanowiący poręcz. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta ujętego ramą, z malowanymi przedstawieniami muzykujących aniołów siedzących na obłokach. Aniołki w kolejności od lewej strony trzymają waltornię, wiolonczelę, skrzypce, następne dwa nuty, później skrzypce, flet poprzeczny i waltornię.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica przyścienna. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wywiniętym brzegiem, podtrzymywana u dołu przez dwie konsole, zakończone wolutą z uskrzydloną główką anielską. Nakryta płaską pokrywą na planie ściętego koła, na której znajduje się niewielka grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa. Na pokrywie dwa rzędy ornamentalnych cęg, dolny zwrócony do wewnątrz, górny na zewnątrz, tworzące kabłąki podtrzymujące gołębicę Ducha Świętego w otoku z obłoków i glorii promienistej. Chrzcielnica i pokrywa laserowane w kolorze niebieskim, detale złocone i srebrzone; główka anielska i grupa rzeźbiarska polichromowane naturalistycznie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na zielonym cokole zwężającym się ku górze, na planie kwadratu. Chrystus ukazany frontalnie, stoi na lekko ugiętych nogach, prawa rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma drzewce chorągwi wykonanej z czerwonego materiału obszytego frędzlą z naszytym wizerunkiem Najświętszego Serca Marii. Twarz Chrystusa owalna, o wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, łukowatych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach; okoloną falista brodą oraz jasnobrązowymi włosami sięgającymi ramion, skręconymi w regularne pukle. Nad głową ma nimb promienisty. Chrystus nakryty czerwonym płaszczem o niebieskiej podszewce ze złoconą lamówką, odsłaniającym tors, zarzuconym na lewe ramię i otaczającym postać, z wywiniętą połą płaszcza z przodu postaci. Ciało szczupłe, o podkreślonych żebrach klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała naturalistyczna, o jasnej karnacji.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centum kompozycji Chrystus ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, rękoma obejmuje stojący przed nim słup. Na szyi i wokół nadgarstków ma powróz zawiązany wokół słupa. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, z których płyną łzy, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy ma nimb promienisty i kolisty. Przez biodra ma przewiązane krótkie, białe perizonium. Ciało w całości pokryte krwiawiącymi ranami. Krew znajduje się również na słupie i na ziemi. Chrystus ukazany we wnętrzu z arkadą, do której filara przywiązane są sznurem rózga i dyscyplina, z których kapie krew. W oddali widoczny fragment okna.
obraz
Chrystus u słupa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona drewniana, przyścienna, dostępna jednobiegowymi schodkami od strony prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku, na cokole dekorowanym złoconym ornamentem małżowinowym; artykułowany pilastrami wspierającymi fryz wypełniony złoconym ornamentem małżowinowym. Na trzonach pilastrów złocony ornament kwiatowy podwieszony na wstędze regencyjnej. W polach płyciny ujęte boniowanymi arkadkami mieszczącymi płaskorzeźbione, całopostaciowe przedstawienia ewangelistów na niebieskim tle. Całość zwieńczona profilowanym gzymsem. Zaplecek z półkolistą niszą mieszczącą płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa Dobrego Pasterza, ujętą pilastrami dźwigającymi niepełne belkowanie. Na trzonach podwieszone złocone zwisy kwiatowe przewiązane karbowaną wstęgą. Baldachim ośmioboczny z silnie występującym, profilowanym gzymsem. W podniebiu płaskorzeźbione przedstawienie gołębicy Ducha Świętego. W zwieńczeniu, na ośmiobocznym postumencie wolnostojąca, pełnoplastyczna rzeźba anioła grającego na trąbie. Figury ewangelistów ukazane frontalnie, w postawie stojącej, w dłoniach z których jedna jest złożona na piersi, trzymają pióra oraz zwoje lub księgi. Mają twarze podłużne, okolone brodami i średniej długości włosami. W pierwszej arkadzie od lewej strony ukazany jest św. Mateusz z małą postacią człowieka u nóg. Święty ubrany jest w brązową suknię oraz złoty płaszcz; ma siwe włosy. W kolejnej arkadzie św. Marek, a za nim lew. Święty ubrany jest w fioletową suknię i złocony płaszcz. W następnej arkadzie św. Łukasz, obok którego wyłania się wół. Ubrany jest w niebieską suknię i złocony płaszcz; ma siwe włosy i brodę. W ostatniej arkadzie ukazano św. Jana z orłem u stóp, ubranego w zieloną suknię i złocony płaszcz, bez zarostu, z długimi i jasnymi włosami. Chrystus ukazany frontalnie z barankiem założonym na barku, przytrzymujący go lewą ręką, z kijem pasterskim w prawej dłoni i drugim barankiem u stóp. Twarz podłużna o głęboko osadzonych, dużych oczach, okolona krótką brodą i długimi włosami. U szczytu anioł grający na trąbie. Ubrany jest w jasnofioletową suknię oraz krótką złoconą tunikę. Struktura malowana na ciemny brąz, partie ornamentu złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum postać Chrystusa zwróconego trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylonego z dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz owalna o wyraźnych rysach, półprzymkniętych oczach, okolona zarostem. Włosy długie, w postaci loków opadają na ramiona. Chrystus w drewnianej sukience z płaskorzeźbionym motywem akantu i kwiatów. Po prawej stronie św. Jan Chrzciciel zwrócony delikatnie w prawo. W lewej ręce trzyma krzyż, u góry obwiedziony banderolą z napisem „AGNVS DEI”, prawą unosi nad głową Jezusa, w dłoni ma płaskorzeźbioną muszelkę, z której wypływa woda. Twarz szczupła, okolona zarostem, z wyraźnie zaznaczonymi kośćmi policzkowymi, włosy ciemne i długie. Ubrany jest w melotę i jasnoróżowy płaszcz. W lewej części obrazu, za Chrystusem dwaj aniołowie. Za św. Janem dwaj mężczyźni w turbanach na głowach. Scena na tle krajobrazu z rzeką. W górnej części płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego z nałożoną srebrną sukienką. Nad głowami Chrystusa i św. Jana Chrzciciela promieniste, półkoliste nimby ze srebrnej blachy. Kolorystyka jasna i pastelowa.
obraz
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu. Pośrodku kompozycji ukazany Chrystus, zwrócony trzy czwarte w prawo o silnie skręconej górnej części ciała w prawo, delikatnie pochylony w dół, z rękami przywiązanymi sznurem do kolumny biczowania. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, wzrokiem skierowanym w dół, okolona krótką brodą oraz długimi i falującymi włosami, spływającymi na plecy. Chrystus ubrany poniżej bioder w białe perizonium przewiązane na lewym boku. Sylwetka szczupła o bladej karnacji, z licznie zaznaczonymi śladami krwi, zwłaszcza w partii pleców i nóg. Wokół głowy Chrystusa biały, świetlisty nimb. W dolnej części kompozycji na ziemi leżą: po lewej bicze, po prawej niebieska suknia. Kolumna biczowania niska, stojąca na okrągłej podstawie i zamknięta od góry okrągłym gzymsem. Tło ciemne, jednolite.
obraz
Chrystus u słupa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu przedstawiający koronację Najświętszej Marii Panny. Pośrodku klęcząca Maria, delikatnie zwrócona w lewo, z rękami skrzyżowanymi na piersiach, z głową zwróconą w prawo. Ma szeroką twarz z wysokim czołem, z małymi ustami, długim nosem i delikatnie przymkniętymi oczami oraz silnie zarumienione policzki. Ubrana jest w długą i różową suknię z długimi rękawami, niebieski płaszcz z jasnobłękitną podszewką oraz jasnobrązowy welon, spod którego widać ciemnobrązowe włosy. Po prawej stronie obrazu znajduje się siedzący Bóg Ojciec, prawą ręką trzymający koronę nad głową Marii, z lewą ręką wspartą na niebieskim globie ziemskim. Twarz o rysach starszego mężczyzny, okolona długą i siwą brodą oraz długimi i siwymi włosami. Ubrany jest w niebieską długą suknię z długimi rękawami oraz złoty płaszcz z zieloną podszewką spięty na piersiach, na brzegach zdobiony perełkowaniem. Po lewej stronie Chrystus ukazany w pozycji siedzącej, zwrócony w lewo, prawą ręką podtrzymujący koronę nad głową Marii, w lewej dzierżący długie berło. Twarz widoczna z prawego profilu, okolona krótką i brązową brodą oraz długimi, falującymi włosami, spływającymi na plecy. Ubrany jest w niebieską szatę, odsłaniającą nagi tors oraz czerwony płaszcz. Wszystkie postacie mają wokół głów białe i koliste nimby. W dolnej części kompozycji na tle bujnych chmur znajdują się uskrzydlone główki aniołków; w górnej części obrazu gołębica Ducha Świętego z rozpostartymi szeroko skrzydłami, od której odchodzą promienie światła, a wokół niej biała, owalna aureola na tle żółtego nieba.
obraz
Koronacja Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta, o bokach w formie półkolistego łuku nadwieszonego. Przedstawienie ukazuje nawiedzenie św. Elżbiety przez Marię. Obydwie kobiety ukazane są pośrodku sceny. Maria po prawej, zwrócona w prawo, z lewą ręką złożoną na piersi. Święta Elżbieta po lewej stronie, obejmująca rękami Matkę Boską, z głową przechyloną na prawe ramię. Twarze niewiast podłużne, z dużymi oczami i długimi nosami oraz zarumienionymi policzkami; włosy brązowe i silnie kręcone; wokół głów mają okrągłe, białe nimby. Matka Boska ubrana jest w długą, różową suknię i niebieski płaszcz, a św. Elżbieta w ugrową suknię spodnią oraz w krótszą, zieloną i przewiązaną brązowym paskiem oraz biały welon spływający na szyję i ramiona. Za św. Elżbietą stoi zwrócony delikatnie w lewo Zachariasz prawą ręką chwytający klamkę drzwi, z lewą odchyloną daleko w bok. Twarz o starczych rysach, okolona długą i siwą brodą. Ubrany jest w niebieskie spodnie i koszulę z długimi rękawami, czerwoną tunikę przewiązaną na biodrach niebieskim pasem, wysokie buty z cholewami oraz niebiesko-brązową czapkę. W lewym dolnym rogu znajduje się siedząca kobieta karmiąca niemowlę, z głową zwróconą w stronę Zachariasza. Ubrana jest w niebieską spódnicę, różową koszulę, biały welon i chustę. Niemowlę ukazane od tyłu, przewiązane w biodrach pieluszką. Po prawej stronie obrazu za Matką Boską stoi św. Józef, widoczny z lewego profilu z drewnianą laską w dłoni. Twarz mężczyzny w średnim wieku, okolona brodą, włosy średniej długości, delikatnie siwe. Ubrany jest w niebieską suknię oraz szeroki, brązowy płaszcz. W prawym dolnym rogu widoczni w półpostaci, rozmawiający ze sobą mężczyzna i kobieta. Kobieta prawą ręką przytrzymuje wsparty na głowie kosz, lewą, ugiętą w łokciu unosi na wysokość brzucha. Ubrana jest w białą koszulę, czerwoną spódnicę i niebieską bluzkę. Mężczyzna widoczny z lewego profilu ubrany jest w zielony płaszcz. Całość ukazana jest we wnętrzu architektonicznym, w tle widoczna tralkowa balustrada oraz dolne fragmenty kolumn na wysokich cokołach. Przestrzeń otwiera się na pejzaż, gdzie widoczne jest błękitne niebo z chmurami.
obraz
Nawiedzenie św. Elżbiety
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie kwadratu w profilowanej ramie ze złoconymi krawędziami. W prawym, górnym rogu umieszczono obszerny opis cudu uzdrowienia Piotra Komorowskiego oraz jego dziękczynnych planów fundacyjnych.Tekst został spisany czarną majuskułą na kremowym tle i obwiedziony czerwoną ramką. Poniżej napisu przedstawiono modlącego się fundatora, któremu ukazuje się Stanisław Kazimierczyk, a między nimi namalowano zabudowania klasztorne. Piotr Komorowski klęczy, ma ręce złożone do modlitwy, jest ubrany w jasnoczerwoną suknię i czerwony, spięty pod szyją płaszcza podbity wzorzystym materiałem. Chore oko ma przewiązane opaską. Kazimierczyk został ukazany w lewym górnym rogu, w półpostaci, z kwiatem lilii w lewej i uniesioną prawą ręką, w białej komży, czarnym mucecie i birecie na głowie; w otoku ze skłębionych, ciemnozielonych chmur. Poniżej umieszczono zespół budynków fundowanych przez Komorowskiego. W centrum obrazu kościół po lewej stronie i klasztor po prawej połączone przełączką, a przed nimi otoczony murem z basztami teren, na którym rozlokowano siedem kaplic. Trzy po lewej stronie, trzy po prawej, a między nimi jedną większą. Teren przecinają ścieżki, między nimi widać nieregularnie czarne kwadraty ziemi. Do muru, od zewnętrznej strony dobudowano niewielkie budowle, obok fundatora widoczna jest wolnostojąca kolumna. Na linii horyzontu drzewa, powyżej tło wypełnia jasnoróżowe niebo.
obraz
Obraz wotywny Piotra Komorowskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne, całopostaciowe figury aniołów siedzących w zdynamizowanych pozach na przerwanym przyczółku ołtarza głównego, ukazanych pod postaciami małych dzieci. Anioł po prawej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko pochylając do przodu. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, lekko zadartym nosie, kształtnych ustach i podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez prawe ramię. Wyciągnięta do przodu lewa ręka skierowana jest w prawo, nogi skrzyżowane. Na plecach rozłożone złocone skrzydła. Anioł po lewej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko odchylając nieco do tyłu sylwetkę. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, zadartym nosie, rozchylonych ustach i wydatnym podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez lewe ramię. Skierowane w lewo, zgięte w łokciach ręce uniesione są do góry z wyprostowanymi palcami wskazujacymi. Na plecach rozłożone złocone skrzydła.
rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna figura ukazuje przyklękającego na prawe kolano uskrzydlonego anioła. Anioł o lekko pochylonej głowie do przodu ma modlitewnie złożone ręce przed sobą. Jego owalną twarz o jasnej karnacji, drobnym nosie i ustach otaczają krótkie brązowe włosy. Postać ubrana jest w białą, luźną tunikę. Umieszono ją na prostopadłościennym drewnianym postumencie zaopatrzonym w niski profilowany cokół oraz gzyms.
rzeźba

Adorujący anioł

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Umieszczone na przyczółku całopostaciowe rzeźby aniołów, ułożonych przeciwstawnie, w pozycji półleżącej, zwróconych w kierunku osi ołtarza. Ich nogi bezpośrednio stykające się z gzymsem są ugięte w kolanach, natomiast zewnętrzne – wyprostowane. Ramiona aniołów są szeroko rozłożone, a dłonie z ugiętymi palcami. Głowy lekko pochylone do przodu skłaniają się delikatnie w stronę centrum ołtarza. Ich twarze są owalne, pełne, z głęboko osadzonymi dużymi oczami, przysłonięte do połowy powiekami. Nosy proste, wyraźnie zaznaczone, usta wąskie, lekko rozchylone. Głowy okolone pofalowanymi puklami włosów sięgającymi ramion. Skrzydła aniołów są rozłożone, z głęboko rzeźbionymi piórami. Każdy z aniołów ubrany jest w tunikę, sięgającą kostek z opracowaną lamówką wokół dekoltu oraz w krótszą, wierzchnią szatę, przewiązaną w pasie, z wykrojem pod szyją w kształcie litery „V” i z podwiniętymi rękawami, a także w sandały sięgające do połowy łydki. W opracowaniu wierzchniej szaty dominują pionowe, równoległe, rurkowate fałdy. W szacie spodniej tkanina nad zewnętrzną stopą układa się w formę węzła. Karnacja ciała aniołów kremowa, włosy brązowe, szaty i skrzydła złote.
rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przedstawiająca anioła stojącego na obłoku z lewą nogą ugiętą w kolanie, który dmie w trąbę, a w lewej dłoni trzyma otwartą księgę z napisem „RZEKŁ / BÓG / DO PANA / MEGO / SIĄDŹ / PO PRAWICY / MOJEJ”. Twarz podłużna, okolona długimi, kręconymi włosami z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Anioł owinięty jest bogato drapowaną tkaniną, tworzącą ostro załamujące się fałdy. Karnacja biała; szaty, skrzydła, trąbka i elementy księgi złocone.
rzeźba

Anioł

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Anioł trzymający lichtarz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/aniol-trzymajacy-lichtarz

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności