Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja Apostoła
Zdjęcie nr 1: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 2: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 3: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 4: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 5: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 6: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 7: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 8: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 9: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 10: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 11: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 12: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 13: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 14: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 15: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 16: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 17: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 18: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 19: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 20: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 21: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 22: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 23: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.
Zdjęcie nr 24: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi. Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.

Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja Apostoła

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Oświęcim
Miejscowość
Poręba Wielka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Bartłomieja Apostoła
Kościół
Św. Bartłomieja Apostoła
Tagi
architektura drewniana kościół drewniany soboty
Identyfikator
DZIELO/13332
Kategoria
kościół
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XVI wieku
Technika i materiał
drewno, blacha
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Pierwszy kościół w Porębie Wielkiej, który uległ zniszczeniu, został najprawdopodobniej wzniesiony około 1300 roku. Według księgi inwentarzowej z 1928 roku odbudowano go w 1783 roku z drewna modrzewiowego dzięki fundacji hrabiego Stanisława Ankwicza. Natomiast w świetle późniejszych badań obecna świątynia została wzniesiona najprawdopodobniej około połowy XVI wieku. Tym samym stanowi jeden z najstarszych przykładów architektury sakralnej na terenie Pogórza Śląskiego. Przed 1644 rokiem do szesnastowiecznego korpusu dobudowano wieżę, którą następnie przekształcono pod koniec XVIII wieku, kiedy zyskała zwieńczenie w formie klasycystycznego, obeliskowego hełmu. Świątynię kilkukrotnie poddawano pracom renowacyjnym m.in. w 1658 roku prowadzonym przez cieślę Wojciecha, w drugiej ćwierci XVIII wieku i w 1799 roku. W 1825 roku wymieniono gont na ścianach wieży, koszty około 1 tysiąca złotych - w połowie pokryto z funduszy gminnych w połowie z dworskich. W 1905 roku dachy kościoła pokryte zostały blachą cynkowaną przez blacharza Karolusa z Oświęcimia. Koszt prac wyniósł około 2 tysięcy koron. Następnie w 1915 roku z funduszu składek parafialnych została wykonana nowa posadzka. W latach 1916-1917 na ścianach i stropach korpusu nawowego i prezbiterium powstała polichromia w technice olejnej autorstwa Adama Giebułtowskiego z Oświęcimia. Koszt prac, który wyniósł około 6 tysięcy koron, pokryto dzięki składkom parafian. W latach 2009-2014 przeprowadzono prace konserwatorskie wspomnianych dekoracji ściennych, odkryto wówczas pozostałości dawnego, osiemnastowiecznego wystroju ścian.

Opis

Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi.
Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.

Zarys problematyki artystycznej

Późnogotycka architektura budowli jest charakterystyczna dla kościoła w typie odmiany śląskiej. W porównaniu ze średniowiecznymi, drewnianymi świątyniami małopolskimi kościoły śląskie wykazują pewne odrębności konstrukcyjne. Owe różnice regionalne przejawiają się m.in. zastosowaniem krokwiowych więźb dachowych, poza tym polegają także na rozstawie (szerokości) poszczególnych kozłów krokwiowych. W konstrukcji kościołów śląskich ich rozstawienie jest dostosowane odrębnie do szerokości korpusu nawowego oraz węższego prezbiterium. Efektem tego są dwa oddzielne dachy, wyższy nad nawą i niższy nad prezbiterium, często scalone rodzajem przekrycia. Analogiczne rozwiązania konstrukcyjne występują w kościele pw. św. Andrzeja w Graboszycach (1585), czy w kościele pw. św. Andrzeja w Osieku (1556). Niejednokrotnie tę odmienność usiłowano zminimalizować zwiększeniem wysokości kozłów nad prezbiterium. Wówczas otrzymywano na granicy obu członów jedynie nieznaczne załamanie kalenicy, niemniej jednak nad obydwiema częściami kościoła wznosiły się dwie odrębne konstrukcje więźbowe. Wnętrza drewnianych kościołów śląskich zamknięte są płaskimi stropami podbitymi do belek stropowych. W pierwszej połowie XVI wieku bryła drewnianych świątyń często stawała się mniej monumentalna względem kościołów piętnastowiecznych. Pewne zmiany nastąpiły także w sposobie opracowywania detali architektonicznych, mianowicie dotychczasowe ostrołukowe wykroje portali w pierwszej tercji XVI wieku zastąpiły łuki w kształcie „oślego grzbietu”.
Kościoły wzniesione w ostatniej tercji XV i pierwszej połowie XVI wieku należy uznać za zabytki schyłkowej i późnej fazy stylu gotyckiego odróżniające się od piętnastowiecznych, gotyckich świątyń zarówno skalą i proporcją, jak i detalem architektonicznym. Datowany przez Ryszarda Brykowskiego na pierwszą połowę XVI wieku kościół w Porębie Wielkiej stanowi zatem przykład późnogotyckiej formy charakterystycznej dla pogranicza Małopolski i Śląska.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

1. Brykowski Ryszard, Drewniane kościoły w Małopolsce Południowej, Wrocław 1984, s. 14-30, 86.
2. Szablowski Jerzy, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. z. 1, Warszawa 1951, s. 28.
3. Daranowska - Łukaszewska Joanna, Małopolska architektura drewniana, Lesko 2005, s.
4. Tajemnice kościoła, "Oświęcimska gmina", nr 5, 2009, s. 13.

Streszczenie

Drewniany kościół pw. św. Bartłomieja stanowi przykład późnogotyckiej drewnianej architektury sakralnej pogranicza Małopolski i Śląska. Szesnastowieczną budowlę wypełniają osiemnastowieczne elementy wyposażenia, a ściany zdobi polichromia z końca XIX wieku.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

1. Archiwum Parafialne, Liber Memorabilium, s. 35, 38, 41.
2. Inwentarz kościoła i probostwa w Porębie W., Stan z d. 1 marca 1928, s. 1.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna z baldachimem. Kosz czworoboczny o ściętych narożach, lekko wybrzuszony w górnej części. W polach płyciny utworzone z ornamentu rocaille oraz podwieszone festony roślinne; w narożach polichromowane i złocone uskrzydlone główki anielskie. U dołu kosza ambony cztery odwrócone woluty. Zaplecek ujęty pilastrami o gładkich trzonach z wolutami i festonami w górnej części oraz uszami utworzonymi z rocaille'ów. W zaplecku dwuskrzydłowe drzwi. Baldachim czworoboczny w formie belkowania o wklęsło-wypukłej linii z podwieszonym lambrekinem. W zwieńczeniu srebrzona gołębica Ducha Świętego na tle obłoków oraz glorii promienistej. Struktura malowana w odcieniach bieli i różu; ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona na czworobocznej, profilowanej, zwężającej się ku górze stopie. Niewysoki trzon jest w formie kanelurowanego trzonu czworobocznego filara. Powyżej wąski, puklowany nodus, nad nim jest wklęska ujęta od góry pierścieniem z motywem astragalu. W górnej partii przybiera formę rozszerzającej się, profilowanej i zrobionej motywem rozetek profitki o wywiniętej na zewnątrz krawędzi zdobionej motywem lancetowatych liści. Misa chrzcielnicy przybiera formę owalnej wazy o lekko spłaszczonym brzuścu ujętym parą wolutowych imadeł. U ujętego wałkiem wylewu podwieszony w dwóch miejscach rodzaj festonu z liści laurowych. Pokrywa zwieńczona kompozycją liści i pary wolut wspierających kulę z krzyżem. Struktura chrzcielnicy marmoryzowana w odcieniach szarości, ornamentyka złocona i srebrzona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Malowidło w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym, obwiedzione niebiesko-czerwono-złotą bordiurą ze stylizowanych motywów roślinnych, przedstawia scenę Bożego Narodzenia. W środku kompozycji została ukazana Święta Rodzina. Klęczącą po lewej stronie Marię przedstawiono z profilu. Matka Boska ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i półdługie ciemne włosy nakryte białą chustą. Odziana jest w jasną szatę spodnią i długi niebieski płaszcz. W dłoniach trzyma Dzieciątko Jezus, przedstawione frontalnie w białej pieluszce na biodrach, z jasnymi kręconymi włosami i uniesionymi w górę rękami, nad głową promienie świetlistej glorii. Po prawej stronie kompozycji klęczy Józef, ukazany z profilu, o szczupłej twarzy okolonej zarostem, długim, prostym nosie, długich siwych włosach. Odziany w szarą tunikę i zielony płaszcz spięty pod szyją. Józef rozkłada ręce w geście adoracji. Po lewej stronie za Matką Boską znajduje się dwóch klęczących pasterzy oraz jeden stojący z dzieckiem na rękach. Pasterze mają długie włosy, odzienia skórzane oraz tuniki, a przez ramię przewieszone bukłaki i sakwy. U stóp pasterza na pierwszym planie znajduje się owca, laska pasterska oraz kapelusz. Pomiędzy Józefem a Marią żłóbek z sianem i białą chustą, a przed żłóbkiem owca. Po prawej stronie za Józefem przedstawiono wołu i osła zwróconych w stronę Dzieciątka. Nad Świętą Rodziną znajdują się dwie uskrzydlone główki anielskie, a pomiędzy nimi gwiazda, której światło tworzy glorię otaczającą Marię, Józefa i Jezusa. W tle ściana z prześwitem okiennym, fragment drewnianego stropu oraz nocny pejzaż po prawej stronie.
polichromia ścienna
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie nieregularnego koła przedstawia całopostaciowy wizerunek Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego frontalnie, w kontrapoście, w lewej ręce trzymającego chorągiew paschalną, z prawą uniesioną w geście błogosławieństwa. Twarz jest szczupła, pociągła, o wysokim czole, delikatnie rzeźbionych rysach i wystających kościach policzkowych, niewielkich oczach zwróconych ku górze, prostym nosie i rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Jezus ubrany jest w czerwony płaszcz ze złotą lamówką, odsłaniający tors, zapięty na piersi, opadający na ramiona i plecy, zarzucony z przodu na lewe przedramię, przesłaniając partie nóg. Ciało jest szczupłe, o delikatnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obrazy cyklu stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Proporcje sylwetek oraz ich upozowanie są poprawnie uchwycone. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona, o stosunkowo szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane ramy w odcieniu ciemnej czerwieni z dodatkiem złoceń, ze zwieńczeniem o linii wklęsło-wypukłej, mieszczącym łaciński, majuskułowy numer stacji pod złoconym krzyżem. W dolnej części białe pole o kształcie prostokąta mieszczące nazwy poszczególnych stacji.
obraz
Droga krzyżowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujętego profilowaną, złoconą ramą. W centrum półpostać Chrystusa zwróconego frontalnie z głową przechyloną na prawe ramię oraz dłońmi skrzyżowanymi i związanymi w nadgarstkach. Twarz pociągła, szczupła, o wyraźnych rysach wydobytych modelunkiem, okolona krótkim zarostem oraz długimi włosami opadającymi na ramiona, odsłaniającymi lewe ucho. Na głowie płaskorzeźbiona, złocona korona cierniowa. Tors odkryty, o silnym modelunku światłocieniowym wydobywającym linię żeber i piersi. Na ciele zaznaczone ślady męki broczące krwią. Na ramiona narzucony płaskorzeźbiony, złocony płaszcz podtrzymywany z przodu. W lewej dłoni Jezus trzyma płaskorzeźbioną, złoconą trzcinę. Postać ujęta jest płaskorzeźbioną, złoconą glorią promienistą na jednolitym, jasnoniebieskim tle.
obraz
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja Apostoła", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kosciol-parafialny-pw-sw-bartlomieja-apostola

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności