Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Budzów
Miejscowość
Bieńkówka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sułkowice
Parafia
Parafia Przenajświętszej Trójcy
Tagi
rzeźba XIX wieku św. Piotr
Miejsce przechowywania
prawa strona ołtarza bocznego Najświętszego Serca Jezusa
Identyfikator
DZIELO/13783
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
XIX/XX wiek
Technika i materiał
gips, odlewany, polichromowany
Wymiary szczegółowe
Wysokość figury – 114 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Figura o nieustalonej atrybucji, z końca XIX wieku, ustawiona na ołtarzu bocznym Najświętszego Serca Pana Jezusa, który sprowadzono w 1796 roku z kościoła św. Norberta w Krakowie.

Opis

Rzeźba ustawiona na niskim prostopadłościennym postumencie o ściętych narożach. Święty Piotr ukazany frontalnie, w postawie stojącej, w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie, z kluczami w prawej dłoni i księgą przyciśniętą lewą ręką do piersi. Święty ubrany w jasnobrązową, długą suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz z jasnozieloną podszewką, zarzucony na prawe ramię i spływający do przodu na lewy bok. Twarz owalna, z długim i wąskim nosem, małymi oczami, okolona krótką i siwą brodą oraz średniej długości, siwą łysiną. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, klucze i brzegi księgi złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Piotr został ukazany w tradycyjnym ujęciu z atrybutami: dwoma kluczami symbolizującymi władzę namiestnika Chrystusa oraz księgą nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej. Jednak wizerunek św. Piotra charakteryzują nie tylko jego atrybuty, ale również fizyczny wygląd, który jest powszechnie rozpoznawalny. W sztuce Orientu święty ma kręcone włosy, natomiast w sztuce Zachodu, wręcz przeciwnie, jest łysy lub ma tylko kępkę włosów na głowie (tak jak w rzeźbie z bieńkowskiej świątyni). Jego broda jest zawsze krótka. Liczba atrybutów przypisywanych św. Piotrowi w ikonografii chrześcijańskiej jest nieliczna. Niektóre charakteryzują go jako apostoła, inne jako papieża. Najwcześniejszym i najbardziej rozpowszechnionym atrybutem są klucze, które po raz pierwszy w ikonografii świętego pojawiły się w połowie V wieku, a następnie stały się wręcz jego znakiem rozpoznawczym. Zwykle świętego przedstawiano z dwoma kluczami złotym i srebrnym (sporadycznie tylko z jednym). Klucze symbolizują jego władzę w sprawach życia wiecznego i doczesnego, moc rozwiązywania i wiązania wszystkiego, zgodnie ze słowami, jakie wypowiedział Jezus do św. Piotra: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 19). Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Pawła pochodząca z tego samego warsztatu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Piotra ustawiona na ołtarzu głównym w kościele Przenajświętszej Trójcy Świętej w Bieńkówce reprezentuje tradycyjny typ ikonograficzny ukazujący świetego apostoła z kluczami i księgą w dłoniach. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Pawła pochodząca z tego samego warsztatu.

Bibliografia

"Bieńkówka przez siedem wieków", Kraków 2003
Rèau Louis, "Iconographie de l’art chrètien", Paryż 1959
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993

Osoby związane z dziełem

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-3

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności