Św. Maria Magdalena
Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę ujęty w profilowaną ramę o fantazyjnym kształcie. W centrum kompozycji pokutująca Maria Magdalena ukazana całopostaciowo, w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych do widza. Głowa świętej uniesiona, przechylona na lewe ramię. Twarz owalna, oczy okrągłe, przymknięte, wzrok skierowany ku górze. Nos prosty, wyraźnie zaznaczony, usta małe o pełnych wargach. Długie jasnobrązowe włosy swobodnie opadające na ramiona i piersi. Wokół głowy promienisty nimb. Prawa ręka złożona na piersi, lewa podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Święta jest ubrana w białą, przepasaną w stanie suknię i żółty płaszcz przewieszony przez prawe ramię i okrywający kolana. Fałdy płaszcza układają się miękko, tkanina podkreśla kształt ciała. Spod płaszcza wystają nagie stopy, lewa bardziej wysunięta do przodu. Z prawej strony obrazu, u stóp świętej leżą czaszka, dyscyplina i naczynie w kształcie pucharu. Święta ukazana na tle wysokiego skalistego zbocza, na którym widoczne połamane, uschnięte drzewa. Po prawej stronie w głębi obrazu, zza skały widoczny pejzaż. Ponad skałą błękitne niebo, na nim skłębione, ciemne chmury, spomiędzy których wyłania się słońce. Kompozycja obrazu statyczna. Kolorystyka stonowana, nasycona, w odcieniach brązu i ochry. Wyraźne akcenty kolorystyczne tworzą biel księgi i rękaw sukni w centrum obrazu, żółcień płaszcza i błękit nieba.
Zdjęcie nr 2: Obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę ujęty w profilowaną ramę o fantazyjnym kształcie. W centrum kompozycji pokutująca Maria Magdalena ukazana całopostaciowo, w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych do widza. Głowa świętej uniesiona, przechylona na lewe ramię. Twarz owalna, oczy okrągłe, przymknięte, wzrok skierowany ku górze. Nos prosty, wyraźnie zaznaczony, usta małe o pełnych wargach. Długie jasnobrązowe włosy swobodnie opadające na ramiona i piersi. Wokół głowy promienisty nimb. Prawa ręka złożona na piersi, lewa podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Święta jest ubrana w białą, przepasaną w stanie suknię i żółty płaszcz przewieszony przez prawe ramię i okrywający kolana. Fałdy płaszcza układają się miękko, tkanina podkreśla kształt ciała. Spod płaszcza wystają nagie stopy, lewa bardziej wysunięta do przodu. Z prawej strony obrazu, u stóp świętej leżą czaszka, dyscyplina i naczynie w kształcie pucharu. Święta ukazana na tle wysokiego skalistego zbocza, na którym widoczne połamane, uschnięte drzewa. Po prawej stronie w głębi obrazu, zza skały widoczny pejzaż. Ponad skałą błękitne niebo, na nim skłębione, ciemne chmury, spomiędzy których wyłania się słońce. Kompozycja obrazu statyczna. Kolorystyka stonowana, nasycona, w odcieniach brązu i ochry. Wyraźne akcenty kolorystyczne tworzą biel księgi i rękaw sukni w centrum obrazu, żółcień płaszcza i błękit nieba.
Zdjęcie nr 3: Obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę ujęty w profilowaną ramę o fantazyjnym kształcie. W centrum kompozycji pokutująca Maria Magdalena ukazana całopostaciowo, w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych do widza. Głowa świętej uniesiona, przechylona na lewe ramię. Twarz owalna, oczy okrągłe, przymknięte, wzrok skierowany ku górze. Nos prosty, wyraźnie zaznaczony, usta małe o pełnych wargach. Długie jasnobrązowe włosy swobodnie opadające na ramiona i piersi. Wokół głowy promienisty nimb. Prawa ręka złożona na piersi, lewa podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Święta jest ubrana w białą, przepasaną w stanie suknię i żółty płaszcz przewieszony przez prawe ramię i okrywający kolana. Fałdy płaszcza układają się miękko, tkanina podkreśla kształt ciała. Spod płaszcza wystają nagie stopy, lewa bardziej wysunięta do przodu. Z prawej strony obrazu, u stóp świętej leżą czaszka, dyscyplina i naczynie w kształcie pucharu. Święta ukazana na tle wysokiego skalistego zbocza, na którym widoczne połamane, uschnięte drzewa. Po prawej stronie w głębi obrazu, zza skały widoczny pejzaż. Ponad skałą błękitne niebo, na nim skłębione, ciemne chmury, spomiędzy których wyłania się słońce. Kompozycja obrazu statyczna. Kolorystyka stonowana, nasycona, w odcieniach brązu i ochry. Wyraźne akcenty kolorystyczne tworzą biel księgi i rękaw sukni w centrum obrazu, żółcień płaszcza i błękit nieba.
Zdjęcie nr 4: Obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę ujęty w profilowaną ramę o fantazyjnym kształcie. W centrum kompozycji pokutująca Maria Magdalena ukazana całopostaciowo, w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych do widza. Głowa świętej uniesiona, przechylona na lewe ramię. Twarz owalna, oczy okrągłe, przymknięte, wzrok skierowany ku górze. Nos prosty, wyraźnie zaznaczony, usta małe o pełnych wargach. Długie jasnobrązowe włosy swobodnie opadające na ramiona i piersi. Wokół głowy promienisty nimb. Prawa ręka złożona na piersi, lewa podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Święta jest ubrana w białą, przepasaną w stanie suknię i żółty płaszcz przewieszony przez prawe ramię i okrywający kolana. Fałdy płaszcza układają się miękko, tkanina podkreśla kształt ciała. Spod płaszcza wystają nagie stopy, lewa bardziej wysunięta do przodu. Z prawej strony obrazu, u stóp świętej leżą czaszka, dyscyplina i naczynie w kształcie pucharu. Święta ukazana na tle wysokiego skalistego zbocza, na którym widoczne połamane, uschnięte drzewa. Po prawej stronie w głębi obrazu, zza skały widoczny pejzaż. Ponad skałą błękitne niebo, na nim skłębione, ciemne chmury, spomiędzy których wyłania się słońce. Kompozycja obrazu statyczna. Kolorystyka stonowana, nasycona, w odcieniach brązu i ochry. Wyraźne akcenty kolorystyczne tworzą biel księgi i rękaw sukni w centrum obrazu, żółcień płaszcza i błękit nieba.
Zdjęcie nr 5: Obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę ujęty w profilowaną ramę o fantazyjnym kształcie. W centrum kompozycji pokutująca Maria Magdalena ukazana całopostaciowo, w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych do widza. Głowa świętej uniesiona, przechylona na lewe ramię. Twarz owalna, oczy okrągłe, przymknięte, wzrok skierowany ku górze. Nos prosty, wyraźnie zaznaczony, usta małe o pełnych wargach. Długie jasnobrązowe włosy swobodnie opadające na ramiona i piersi. Wokół głowy promienisty nimb. Prawa ręka złożona na piersi, lewa podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Święta jest ubrana w białą, przepasaną w stanie suknię i żółty płaszcz przewieszony przez prawe ramię i okrywający kolana. Fałdy płaszcza układają się miękko, tkanina podkreśla kształt ciała. Spod płaszcza wystają nagie stopy, lewa bardziej wysunięta do przodu. Z prawej strony obrazu, u stóp świętej leżą czaszka, dyscyplina i naczynie w kształcie pucharu. Święta ukazana na tle wysokiego skalistego zbocza, na którym widoczne połamane, uschnięte drzewa. Po prawej stronie w głębi obrazu, zza skały widoczny pejzaż. Ponad skałą błękitne niebo, na nim skłębione, ciemne chmury, spomiędzy których wyłania się słońce. Kompozycja obrazu statyczna. Kolorystyka stonowana, nasycona, w odcieniach brązu i ochry. Wyraźne akcenty kolorystyczne tworzą biel księgi i rękaw sukni w centrum obrazu, żółcień płaszcza i błękit nieba.

Św. Maria Magdalena

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zabierzów
Miejscowość
Rudawa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Krzeszowice
Parafia
Wszystkich Świętych
Tagi
św. Maria Magdalena
Miejsce przechowywania
zwieńczenie ołtarza bocznego, południowego
Identyfikator
DZIELO/06108
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku (przed 1783 rokiem)
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – około 50 cm
wysokość – około 100 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski, Ewa Rudnicka
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Obraz w zwieńczeniu ołtarza bocznego powstał zapewne razem ze strukturą w drugiej połowie XVIII wieku, a przed 1783 rokiem (wówczas wzmiankowany w wizytacji).

Opis

Obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę ujęty w profilowaną ramę o fantazyjnym kształcie. W centrum kompozycji pokutująca Maria Magdalena ukazana całopostaciowo, w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych do widza. Głowa świętej uniesiona, przechylona na lewe ramię. Twarz owalna, oczy okrągłe, przymknięte, wzrok skierowany ku górze. Nos prosty, wyraźnie zaznaczony, usta małe o pełnych wargach. Długie jasnobrązowe włosy swobodnie opadające na ramiona i piersi. Wokół głowy promienisty nimb. Prawa ręka złożona na piersi, lewa podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Święta jest ubrana w białą, przepasaną w stanie suknię i żółty płaszcz przewieszony przez prawe ramię i okrywający kolana. Fałdy płaszcza układają się miękko, tkanina podkreśla kształt ciała. Spod płaszcza wystają nagie stopy, lewa bardziej wysunięta do przodu. Z prawej strony obrazu, u stóp świętej leżą czaszka, dyscyplina i naczynie w kształcie pucharu. Święta ukazana na tle wysokiego skalistego zbocza, na którym widoczne połamane, uschnięte drzewa. Po prawej stronie w głębi obrazu, zza skały widoczny pejzaż. Ponad skałą błękitne niebo, na nim skłębione, ciemne chmury, spomiędzy których wyłania się słońce.
Kompozycja obrazu statyczna. Kolorystyka stonowana, nasycona, w odcieniach brązu i ochry. Wyraźne akcenty kolorystyczne tworzą biel księgi i rękaw sukni w centrum obrazu, żółcień płaszcza i błękit nieba.

Zarys problematyki artystycznej

Maria Magdalena, podążająca za Chrystusem kobieta, z której ciała Jezus wypędził siedem demonów, została ukazana w tradycyjny sposób jako kobieta pokutująca (wskazuje na to dyscyplina leżąca na ziemi), siedząca w grocie, z otwartą księgą, o rozpuszczonych włosach, ubrana w rozłożyste szaty. Obok świętej znajduje się naczynie na oleje przypominające o jej udaniu się do grobu Pańskiego, by namaścić ciało Zbawiciela oraz czaszka symbolizująca śmiertelność. Wyobrażona scena nawiązuje do legendy o jej przybyciu do Marsylii, gdzie ze św. Łazarzem nawróciła parę królewską, a następnie udała się do oddalonej od cywilizacji pustelni, gdzie spędziła resztę swojego życia. Obraz zapewne powstał w krakowskim środowisku, ale wskazanie konkretnego autora na tym etapie jest praktycznie niemożliwe.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Płótno przemalowane, miejscami przetarte, z gęstymi krakelurami.

Streszczenie

Obraz „Św. Maria Magdalena” powstał zapewne w tym samym czasie co ołtarz, w drugiej połowie XVIII wieku (przed 1783 rokiem). Ukazuje świętą w tradycyjny sposób jako kobietę siedzącą i modlącą się w grocie z symbolami pokuty (księgą i dyscypliną), śmierci (czaszką) i naczyniem na oleje przypominającym o tym, że Maria Magdalena zamierzała obmyć ciało leżącego w grobie Zbawiciela.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Maria Magdalena św.
Maria Magdalena św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Czara półkolista, gładka, zakończona szerokim profilowanym kołnierzem ujętym od dołu wklęsłą opaską. Zaplecek w kształcie prostokąta zakończonego u góry łukiem odcinkowym, z prostokątną płyciną ujętą ramą w kształcie listwy, u góry otwartą, po bokach ozdobioną wolutowymi spływami.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Chór muzyczny na zachodniej ścianie nawy, wsparty na dwóch słupach, ozdobionych od strony nawy dwoma kanelowanymi pilastrami o kapitelach kompozytowych. Jego parapet jest wklęsło-wypukły, z profilowanym cokołem, podzielony na kwatery kanelowanymi i złoconymi pilastrami. W kwaterach wypukłe pola kwadratowe o ćwierkolistych narożach ozdobione rzeźbionymi stylizowanymi rozetami. Parapet zwieńczony niewielkim gzymsem przełamanym na osi pilastrów. Pod listwą cokołu falisty fartuch. Struktura chóru muzycznego ciemnozielona. Pola płycin oliwkowo-ciemnozielone. Pilasty, rozety i profilowania są złocone. Znajdujący się na chórze prospekt wsparty na cokole z czterema kroksztynami, trzyosiowy, z osiami wydzielonymi kwadratowymi w podstawie filarkami. Oś środkowa podzielona na wie strefy: dolną z dwiema arkadkami z kostkowanym gzymsem i górną zamkniętą łukiem odcinkowym. Osie boczne zakończone gzymsem z kostkowaniem. W partii cokołowej bogato rzeźbiony motyw małżowinowo-chrząstkowy.
chór muzyczny
Chór muzyczny i prospekt organowy
Zdjęcie nr 1: Ambona drewniana, przyścienna, wisząca, dostawiona do północnej ściany nawy ze schodkami biegnącymi wzdłuż ściany. Kosz ambony jest sześcioboczny, z niewielkim parapetem. Jego boki zostały podzielone na pola stojącymi na wysokich cokołach pięcioma kolumienkami o korynckich kapitelach, dźwigających profilowane belkowanie. W polach prostokątne płyciny z konchowymi wnękami ozdobionymi muszlami z figurami ewangelistów. We wnękach rzeźby z przedstawieniami ewangelistów i Chrystusa. Figury drewniane pełnoplastyczne, wydrążone od tyłu, polichromowane, złocone i srebrzone, ustawione na niewielkich prostokątnych podstawach, od lewej: św. Łukasz wsparty prawą nogą na głowie byka, św. Marek wsparty prawą nogą na głowie lwa, św. Jan z orłem przy prawej nodze, Chrystus Salvator Mundi, św. Mateusz z aniołem przy prawej nodze. Ewangeliści trzymają w prawych dłoniach otwarte księgi, z wyjątkiem św. Mateusza, trzymającego kodeks w lewej ręce. Dłonie ewangelistów nieproporcjonalnie duże. Szaty bogato pofałdowane, głęboko cięte. Podstawa kosza bogato profilowana, ozdobiona podwieszoną dekoracyjną szyszką. Schodki ograniczone parapetem z trzema romboidalnymi płycinami w złoconych profilowanych obramieniach. Na filarze przy wejściu na schodki złocona kula z szyszką. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, w górnej części ujęty zwężającymi się ku dołowi pilastrami wypełnionymi cekinami, zwieńczonymi rombowymi wypustkami i korynckimi kapitelami, które podtrzymują przełamujące się nad nimi belkowanie. Pośrodku zaplecka w prostokątnym obramieniu zamkniętym nadwieszonym łukiem półkolistym płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca wyłaniającego się z obłoków. Prawa ręka Boga wzniesiona w geście błogosławieństwa, lewa oparta na globie ziemskim zwieńczonym krzyżem. Tłem dla postaci Boga Ojca jest rozwiana poła płaszcza układająca się niemal półkoliście. Baldachim ośmioboczny. W profilowanym podniebiu, ozdobionym pasem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego i profilowanymi wisiorami, gołębica Ducha Świętego na tle glorii utworzonej z prostych promieni o równej długości. Baldachim ozdobiony zamkniętą koroną, którą tworzy pięć esownic pokrytych pasami ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. W zwieńczeniu pełnoplastyczna rzeźba przedstawiająca św. Jana Chrzciciela. Figura drewniana, wydrążona z tyłu, polichromowana, złocona i srebrzona, ustawiona na niewielkiej wielobocznej profilowanej podstawie. Święty w prawej ręce trzyma wysoki krzyż, w lewej księgę, na której spoczywa Baranek Boży. Struktura ambony ciemnobrązowa. Kolumny, kapitele, pilastry w zaplecku korona baldachimu, profilowania i ornamenty złocone, z wyjątkiem srebrzonej ramy w zaplecku i gołębicy Ducha Świętego.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Na okrągłej podstawie, częściowo wmurowanej w ścianę oraz prostopadłościennym cokole niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na kwadratowej podstawie data: „A(NNO) D(OMINI) 1707”. Pokrywa w kształcie smukłej półkopuły, ośmiopolowa, z żebrami. W polach między żebrami dekoracja z ornamentu małżowinowego. Latarnia ośmioboczna z profilowanym cokołem i gzymsem. Na latarni jajowata kula z toczonym daszkiem zwieńczonym guzem w kształcie zbliżonym do szyszki. Żebra kopuły, elementy dekoracyjne i ornamenty złocone. Tła i ściany latarni polichromowane, ciemnozielone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół jest usytuowany w centrum wsi Rudawa, na północ od głównej drogi z Zabierzowa do Chrzanowa. Teren wokół niego jest otoczony wysokim, kamiennym murem z nieregularnych ciosów kamienia, oszkarpowanym, tynkowanym, z wyjątkiem zewnętrznej części muru na zachód od południowej bramki. W murze znajdują się trzy wejścia, od wschodu, południa i zachodu. W części wschodniej muru znajduje się trójosiowa brama wjazdowa, zwieńczona łukiem wklęsło-wypukłym, z trzema przelotami: środkowym wyższym i szerszym, zamkniętym łukiem odcinkowym i bocznymi węższymi i niższymi, zamkniętymi łukiem półkolistym (północne zamurowane). Część środkowa jest flankowana zdwojonymi pilastrami, podtrzymującymi profilowane uskokowe belkowanie z przyczółkiem o profilowanym łuku falistym, zwieńczonym równoramiennym krzyżem. W przyczółku wnęka z figurą św. Floriana. Bramki od strony zachodniej i południowej prostokątne, z przejściem zakończonym płaskim łukiem odcinkowym, z profilowanym gzymsem, zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem. Przejścia zamykane drewnianymi ażurowymi i pomalowanymi na ciemnobrązowo jednoskrzydłowymi drzwiami. Poprzez bramkę od zachodu zejście kamiennymi schodami poprowadzonymi wzdłuż muru na dziedziniec plebański, usytuowany poniżej terenu kościelnego. W północno-wschodnim narożniku muru niewielka murowana i tynkowana kostnica na planie kwadratu, nakryta dachem namiotowym, łamanym, zakończonym ośmioboczną ślepą latarnią. Po stronie południowej, poniżej placu kościelnego, do muru przylega murowana, tynkowana, prostokątna i dwukondygnacyjna „zegarowa” wieża bramna nakryta namiotowym dachem z wysoką drewnianą ośmioboczną latarnią o cebulastym hełmie. W wieży znajduje się przejazd wiodący na dziedziniec plebański, z sienią otwartą na przestrzał w dolnej kondygnacji i z lamusem dostępnym od strony placu kościelnego w górnej. W południowej części muru, w pobliżu południowo-wschodniego narożnika placu kościelnego, nadbudowana kamienna dzwonnica parawanowa z zawieszonymi czterema dzwonami. We wschodniej części placu kościelnego pomiędzy bramką wschodnią a kostnicą znajduje się kamienna ambona, o ośmiobocznej podstawie przechodzącej w szerszy, również ośmioboczny korpus, zakończony kamiennym parapetem, z kamiennymi schodami prowadzącymi na ambonę od strony wschodniej. Kościół jest orientowany, prawie w całości zbudowany z cegły, otynkowany z wyjątkiem prezbiterium. Wnętrze kościoła tworzy niewielkie, prostokątne, jednoprzęsłowe prezbiterium zakończone prostą ścianą i nakryte pozornym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Nawa jest szersza, prawie kwadratowa, nakryta drewnianym stropem. Prezbiterium z nawą są połączone szeroką, ostrołukową arkadą w ścianie tęczowej. Od północy do prezbiterium przylega założona na planie prostokąta dwuprzęsłowa zakrystia, nakryta sklepieniem krzyżowym. Wejście do zakrystii zaznaczone gotyckim, kamiennym, sfazowanym portalem zamkniętym łukiem ostrym. Od zachodu do zakrystii przylega niewielkie pomieszczenie gospodarcze, do którego z zakrystii prowadzą ostrołukowe drzwi. Zakrystia oświetlona ostrołukowym oknem w ścianie wschodniej, wypełnionym witrażem z tafelek w kształcie sześciokąta foremnego, ze szkła surowego, tzw. katedralnego. Od południa do nawy przylega kaplica o formach renesansowych, dwukondygnacyjna, założona na planie kwadratu. W dolnej kondygnacji sklepiona krzyżowo-żebrowo kruchta otwarta do nawy szeroką, zamkniętą półkoliście arkadą. Ponad kruchtą kaplica św. Kazimierza, nakryta wspartą na pendentywach kopułą z latarnią. Z kruchty do kaplicy prowadzą kręte kamienne schody umieszczone od zachodu w półkolistej wieżyczce. Prostokątne wejście z krypty na klatkę schodową ujęte kamiennym profilowanym portalem. Kaplica otwarta do nawy szeroką, zamkniętą półkoliście arkadą, o kształcie i wymiarach analogicznych do arkady znajdującej się poniżej. Kaplicę, prócz latarni, oświetla prostokątne okno w ścianie południowej, wypełnione witrażem z tafelek w kształcie gomółek, ze szkła surowego, tzw. katedralnego. Na zachodniej ścianie nawy chór muzyczny, dostępny klatką schodową ukrytą w zewnętrznym aneksie przylegającym do zachodniej elewacji nawy i południowej elewacji wieży-dzwonnicy. Nawę i prezbiterium oświetlają umieszczone w południowych ścianach prostokątne, rozglifione okna: jedno w prezbiterium, dwa w nawie. Wszystkie wypełnione witrażami z tafelek w kształcie gomółek, ze szkła surowego, tzw. katedralnego. Do kościoła prowadzą dwa wejścia: poprzez arkadę z kruchty południowej oraz szerokie wejście główne prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, prowadzące do kościoła z obszernej kruchty od strony zachodniej, znajdującej się w murowanym przyziemiu wieży - dzwonnicy. Kruchta, założona na planie kwadratu i nakryta murowanym stropem, doświetlona jest dwoma prostokątnymi oknami umieszczonymi naprzeciw siebie w ścianach północnej i południowej. W zewnętrznej elewacji kościoła widoczny niewysoki kamienny cokół wykonany z nieregularnych ciosów kamienia. Prezbiterium, niższe od nawy, murowane z cegły w układzie wedyjskim, z domieszką układu polskiego. Wschodnie naroża prezbiterium zaakcentowane płaskimi lizenami. We wschodniej ścianie widoczny zarys zamurowanego wydłużonego okna zamkniętego lekko zaostrzonym łukiem, w trójkątnym szczycie znajduje się niewielkie wąskie okienko zakończone łukiem półkolistym. Południowa ściana prezbiterium ozdobiona fryzem z cegieł. Do ściany północnej prezbiterium przylega zakrystia, oszkarpowana, nakryta dachem pulpitowym, z dobudowanym od niej niewielkim aneksem, nakrytym takim samym zadaszeniem. Do wschodniej ściany prezbiterium przylega ogrójec nakryty dachem namiotowym z cebulastym zwieńczeniem, wspartym na sześciu smukłych, profilowanych drewnianych słupach z mieczami, pomiędzy którymi od północy i południa ażurowa drewniana balustrada. Nawa oszkarpowana w narożnikach. Elewacje bez podziałów architektonicznych. Od strony południowej do nawy dobudowana dwukondygnacyjna kaplica nakryta kopułą z latarnią, podzielona na dwie kondygnacje. W dolnej kondygnacji od południa wejście do kruchty zaznaczone kamiennym portalem o sfazowanych węgarach i lekko zaostrzonym łuku. Wejście zamykają drewniane dwuskrzydłowe drzwi ozdobione kratownicą z żelaznych listew. Od zachodu do kaplicy przylega półokrągła wieżyczka nakryta daszkiem stożkowym. Do zachodniej fasady kościoła dostawiona niska, założona na planie kwadratu trójkondygnacyjna wieża-dzwonnica: w dolnej części murowana, w narożach wzmocniona kamiennymi szkarpami, w górnej drewniana konstrukcji słupowo-ramowej z nadwieszoną izbicą i nakryta dachem półszczytowym. W dolnej, murowanej kondygnacji, na osi kościoła, prostokątne wejście do kruchty zaakcentowane przedsionkiem w kształcie ostrołukowej arkady i czterostopniowymi schodami. Przedsionek nakryty dachem dwuspadowym. Do zachodniej elewacji nawy i południowej elewacji dzwonnicy przylega niewielki, wysoki drewniany aneks, nakryty dachem pulpitowym, mieszczący klatkę schodową prowadzącą na górną kondygnację dzwonnicy i na chór muzyczny w nawie kościoła. Prostokątne wejście w południowej ścianie aneksu, do którego prowadzą pięciostopniowe proste schody. Ponad nimi, na wysokości drugiej kondygnacji dzwonnicy, niewielkie kwadratowe okno. Prezbiterium i nawa przykryte stromymi dachami dwuspadowymi, zamkniętymi od wschodu i zachodu szczytami sterczynowymi. Wieżyczka na sygnaturkę ośmioboczna, w dolnej części barokowa, w górnej części nowsza.
kościół
Kościół Wszystkich Świętych
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta stojącego, płaskorzeźbiony i malowany, przedstawiający Chrystusa Ukrzyżowanego. Zbawiciel przybity do krzyża trzema gwoździami, wisi na ramionach, układających się w literę "C". Głowa w cierniowej koronie opada mocno na prawe ramię. Twarz modelowana sumarycznie, oczy zamknięte, nos długi, broda i włosy rzadkie, krótkie. Korpus z zaznaczoną klatką piersiową i linią żeber, z krwawiącą raną na prawym boku. Kolana lekko ugięte, stopy skrzyżowane, prawa założona na lewą, przebite jednym gwoździem. Na całym ciałem ślady krwi. Perizonium przewiązane dwoma węzłami na środku i nad prawym bokiem, z końcem spływającym po biodrze. Nad głową Chrystusa titulus z napisem "INRI". Ponad krzyżem po lewej stronie słońce , po prawej księżyc. W tle widok Jerozolimy za ceglanym murem. Tło, krzyż i perizonium płaskorzeźbione, postać Chrystusa malowana. Obraz ujęty w drewnianą profilowaną ramę ozdobioną wolutowo skręconą wicią roślinną i kimationem.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica posadowiona na szerokiej podstawie na rzucie koła, z trzonem w dolnej części lekko wklęsłym zakończonym puklowanym pierścieniem, z czarą o formie rozchylonego kielicha z regularnymi wgłębieniami i gładkim, zaoblonym brzegiem. Pokrywa miedziana w formie puklowanego stożka, zwieńczonego postumentem z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od strony prezbiterium w postaci jednobiegowych, zakręconych w górnej partii schodów z pełną balustradą dekorowaną płycinami w kształcie rombów oraz poręczą w formie profilowanego gzymsu. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach i wklęsłych bokach, ustawiony na ćwierćkolistym wałku dekorowanym liśćmi i muszlą; z podwieszeniem w formie ostrosłupa o ściętym wierzchołku i narożach ujętych czterema spływami wolutowymi dekorowanymi akantem i muszlą, zakończonym szyszką. Kosz ujęty w narożach spływami wolutowymi, zdobionymi akantem i kampanulami, podtrzymującymi niepełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem stanowiącym parapet. W polach ścianek kartusze z podwieszonymi girlandami. W narożu pulpit w postaci postumentu z rzeźbioną księgą. Zaplecek w formie wydłużonego prostokąta flankowanego pilastrami dekorowanymi zwisami, zakończonymi konsolami dźwigającymi imposty z silnie wysuniętym gzymsem oraz fragmenty przerwanego, wolutowego, odwróconego przyczółka. W polu zawieszony obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Zaplecek ujęty spływami wolutowymi oraz uszami w postaci strzępionych liści palmowych. Całość zwieńczona glorią promienistą z tablicami Dekalogu w centrum, w otoczeniu obłoków. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze beżowym, ornamentyka i profile złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem od strony północnej w formie podestu z balustradą, prowadzącego do drzwi przekutych w murze. Kosz na planie zbliżonym do kwadratu, o wklęsło-wypukłych ściankach, na cokole dekorowanym rocaille'em, z podwieszeniem w formie stożka ujętego spływami wolutowymi i zakończonego szyszką. Ścianki kosza ujęte w narożach pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami, podtrzymujących belkowanie z gzymsem tworzącym parapet. Na ściankach płyciny zdobione rocaille'em. Balustrada podestu pełna, dekorowana płycinami ze stylizowanym ornamentem roślinnym. Zaplecek flankowany pilastrami o kanelowanych trzonach, o kapitelach w formie konsol dźwigających imposty oraz fragmenty przerwanego, wolutowego, odwróconego na zewnątrz przyczółka. W polu zaplecka płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, z malowanym krzyżem ujętym wieńcem laurowym i tablicami Dekalogu. Zaplecek flankowany uszami w formie stylizowanego rocaille'u. Całość zwieńczona rzeźbą gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana na kolor biały, profile i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przedstawiająca anioła stojącego na obłoku z lewą nogą ugiętą w kolanie, który dmie w trąbę, a w lewej dłoni trzyma otwartą księgę z napisem „RZEKŁ / BÓG / DO PANA / MEGO / SIĄDŹ / PO PRAWICY / MOJEJ”. Twarz podłużna, okolona długimi, kręconymi włosami z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Anioł owinięty jest bogato drapowaną tkaniną, tworzącą ostro załamujące się fałdy. Karnacja biała; szaty, skrzydła, trąbka i elementy księgi złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie pionowej płyty, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonym profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem własnym (róża przebita strzałą) pod kapeluszem kanonickim, zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema zawiniętym na zewnątrz taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w czerwonej pelerynie z zielonymi befkami, z orłem na łańcuchu, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w prawą stronę. Jego twarz jest pełna, o zaczerwienionych policzkach, nos szeroki, oczy otwarte w płytkich oczodołach, spoglądają wprost, usta zamknięte, lekko uśmiechnięte, wyraziście zaznaczone czerwienią. Włosy jasne, zaczesane do tyłu, sięgające szyi, sprawiające wrażenie peruki. Tło nieokreślone, ciemne, w tonacji szarej. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / M. ANTONIUS. ZOŁĘDZIOWSKI / U(TRIUSQUE) J(URIS) S(AGRE) T(HEOLOGIAE) D(OCTOR) P(ROFESSORI) / IN. ACADEMIA. ARCADUM. NORINDUS. CALCEDONIUS. / RECTOR. UNIVERSITATIS. SEPTENNIO. MAGNIFICUS. / PROCANCELLARUS. / CRACOVIENSIS. CATHEDRALIS. CANONICUS. / APUD. S(UMMI) P(ONTIFICES) MM. / BENEDICTUM. XIV. CLEMENTEM. XIII. / PRO. REFERENDO. III. ALBUM. SANCTORUM. / DIVO. IOANNE. CANTIO. / TRIBUS. LUSTRIS. / FELIX. IN. URBE. POSTULATOR. / PIUS. IUSTUS. LIBERALIS. CARUS. / CUM. VIXISSET. TERRIS. ANNOS. LXXII. / ASTRA. PETIIT. / AE. C. MDCCLXXXIII. IX. KAL(ENDAS) SEPTEMBRIS. / HIC. / RESURRECTIONEM. MORTUORUM. / ET. / VITAM. VENTURI. SECULI. / EXPECTAT. / M(AGNAE) M(AGISTRI) IOSEPHUS. ALOYSIUS. PUTANOWICZ. / PETRUS. IOSEPHUS. RYDULSKI. / SACREA. THEOLOGIE. DOCTORES. / MAESTI. GRATI. EXEQVUTORES. / POSUERE".
płyta nagrobna
Epitafium Antoniego Żołędziowskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Matka Boska ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, odchylonym delikatnie w tył korpusie, z silnie pochyloną głową. Ręce ma skrzyżowane i złożone na piersi. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, skierowanych w dół, dużym nosie oraz niewielkich ustach. Włosy ma długie, falowane, z przedziałkiem na środku głowy, schowane pod welonem. Maria ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała i marszczoną w partii klatki piersiowej. Na głowę ma narzucony silnie drapowany płaszcz, opadający na plecy i zarzucony z przodu postaci, z wywiniętym fragmentem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba
Matka Boska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, Ewa Rudnicka, "Św. Maria Magdalena", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-maria-magdalena-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności