Ołtarz został wykonany w 1893 roku, zestawiono go z fragmentów późnorenesansowych i barokowych, z późnobarokowym obrazem Matki Boskiej Szkaplerznej oraz obrazami przedstawiającymi św. Józefa, św. Annę i św. Joachima. W 1986 roku wykonano pełną konserwację ołtarza.
Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy z bramkami. Mensa murowana prostopadłościenna, antepedium drewniane w złoconej ramie dekorowanej akantem. W jego polu medalion z monogramem maryjnym w glorii promienistej, otoczony przestylizowaną winoroślą. Tabernakulum w osi, metalowe, prostopadłościenne, jednodrzwiczkowe, z przedstawieniem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe drewniane na cokole. Pole ołtarza z prostokątną, profilowaną ramą zamkniętą łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem. Mieści obraz Matki Boskiej Szkaplerznej, w bogatej akantowo-kwiatowej ramie z umieszczonym u góry, w osi owalnym obrazem Boga Ojca; zasuwany obrazami św. Józefa oraz św. Izydora Oracza. Pole jest ujęte ustawionymi na wysokich cokołach dekorowanych akantem, kolumnami o trzonach wypełnionych ornamentem roślinno-kwiatowym o układzie kandelabrowym oraz u podstawy z pełnoplastycznymi, uskrzydlonymi główkami aniołów; kapitele kompozytowe. Kolumny dźwigają niepełne, wyniesione pośrodku belkowanie, z odcinkami półkolistego przyczółka, na którym siedzą pełnoplastyczne, złocone figurki puttów. Fryz dekorowany akantem. W zwieńczeniu obraz św. Antoniego Padewskiego, prostokątny, zamknięty półkoliście, ujęty akantowymi wolutami. W bocznych osiach, ponad bramkami, prostokątne obrazy z lewej: św. Anny, z prawej: św. Joachima, dekorowane złoconym, ażurowym zwieńczeniem z kartuszy ujętych akantem. Ołtarz utrzymany w odcieniach beżu i szarości ze złoceniami w partiach ornamentów oraz w załamaniach profili architektonicznych.
Ołtarz został wykonany w 1893 roku, zestawiono go z fragmentów późnorenesansowych i barokowych oraz późnobarokowego obrazu Matki Boskiej Szkaplerznej. Wykorzystuje schemat kompozycyjny gotyckiego ołtarza w przetworzonej przez późniejsze wieki formie. Nawiązuje do struktury otwartego tryptyku, w którym jednak unieruchomione skrzydła mieszczące obrazy zdają się być niefortunnie dodane do nowożytnego schematu jednoosiowej nastawy. Schemat ten zakłada utworzenie nastawy jednokondygnacyjnej, z obrazem w polu środkowym pierwszej kondygnacji i mniejszym w zwieńczeniu; ołtarz flankują kolumny. Sumując powyższe informacje, nastawę można określić jako eklektyczną, łączącą w sobie cechy sztuki różnych epok w nową całość. Strukturę wypełniono licznymi dekoracjami i dużą ilością złoceń.
W 1986 roku wykonano pełną konserwację ołtarza.
Ołtarz został wykonany w 1893 roku, zestawiono go z fragmentów późnorenesansowych i barokowych oraz późnobarokowego obrazu Matki Boskiej Szkaplerznej i obrazów przedstawiających św. Józefa, św. Annę i św. Joachima. Jest przykładem dzieła eklektycznego – łączącego w sobie fragmenty należące do różnych epok.
Agata Felczyńska , "Ołtarz boczny Matki Boskiej Szkaplerznej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-matki-boskiej-szkaplerznej