Ołtarz boczny

Dzieje zabytku

Ołtarze boczne powstały najpewniej w pierwszej ćwierci XVIII wieku. Zostały przeniesione do nowego kościoła wybudowanego w 1875 roku. Po tym roku, zapewne w XIX i XX wieku umieszczono w strukturze nowe obrazy.

Opis

Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami pilastrów, z wyodrębnioną kwadratową płyciną z medalionem z rozetą, ujęte parą pilastrów. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Nad obrazem monogram Marii na sierpie księżyca. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami z muszlą, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. W polu płaskorzeźbione przedstawienie półpostaci Boga Ojca pośród obłoków, w glorii promienistej, w otoczeniu z gwiazd. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.

Zarys problematyki artystycznej

Nastawa jest w typie aediculowym, a więc jednokondygnacyjnego retabulum, ujętego parą podpór, dźwigających belkowanie, ze zwieńczeniem. Tego rodzaju nastawy były szczególne popularne od połowy XVII i w XVIII wieku. Ornamentyka złożona z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi precyzuje czas jej powstania na pierwszą ćwierć XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarze boczne powstały najpewniej w pierwszej ćwierci XVIII wieku. Zostały przeniesione do nowego kościoła wybudowanego w 1875 roku. Po tym roku, zapewne w XIX i XX wieku umieszczono w strukturze nowe obrazy. Nastawa jest w typie aediculowym, a więc jednokondygnacyjnego retabulum, ujętego parą podpór, dźwigających belkowanie, ze zwieńczeniem.

Bibliografia