Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie obelisku ustawionego na podstawie i cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TU LEŻĄ ZWŁOKI / TADEUSZA / DROHOJOWSKIEGO / ur(odzonego) 28 Grud(nia) 1858 / um(arłego) 21 Maja 1886 / PRZECHODNIU WESTCHNIJ / DO BOGA / ZA JEGO DUSZE.” Nad nią krzyż.

Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Czorsztyn
Miejscowość
Sromowce Wyżne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Stanisława BM
Miejsce przechowywania
cmentarz
Identyfikator
DZIELO/06880
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
około 1886 roku
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego powstał około 1886 roku.

Opis

Nagrobek w formie obelisku ustawionego na podstawie i cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TU LEŻĄ ZWŁOKI / TADEUSZA / DROHOJOWSKIEGO / ur(odzonego) 28 Grud(nia) 1858 / um(arłego) 21 Maja 1886 / PRZECHODNIU WESTCHNIJ / DO BOGA / ZA JEGO DUSZE.” Nad nią krzyż.

Zarys problematyki artystycznej

Tadeusz Drohojowski (1858-1886) był synem Marcelego Drohojowskieho, herbu Korczak i Florentyny z Fihauserów. Nagrobek przyjmuje typową dla XIX wieku formę obelisku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Liczne ubytki mechaniczne, przetarcia inskrypcji, zabrudzenia.

Streszczenie

Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego powstał około 1886 roku. Tadeusz (1858-1886) był synem Marcelego Drohojowskieho, herbu Korczak i Florentyny z Fihauserów. Nagrobek przyjmuje typową dla XIX wieku formę obelisku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium podzielone dwiema parami lizen, w centrum medalion z płyciną w formie czteroliścia, z monogramem IHS. Cokół retabulum dekorowany rozetami. Nastawa flankowana dwiema parami pilastrów i stojącą przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi, nad polem środkowym przyjmujące kształt łuku odcinkowego. Belkowanie dekorowane rozetami oraz anthemionami, nad polem środkowym małżowinowy kartusz z koroną, krzyżem i kotwicą. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, falistego przyczółka z siedzącymi puttami. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą, z figurą św. Stanisława. Nisza flankowana ornamentem małżowinowo-chrząstkowym i akantem. Kondygnacja flankowana uszami utworzonymi z akantu, karbowanej wstęgi i kratki regencyjnej. Po bokach nastawy przymocowane wsporniki z figurami św. Jana Kantego i św. Jana Nepomucena. Zwieńczenie w formie zbliżonej do prostokąta, o krawędzi kształtowanej przez woluty, dekorowanej stylizowanym ornamentem roślinnym i rokokowym. W polu prześwit w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujętym profilowaną ramą, z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonymi detalami.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami lizen, w centrum przedstawienie złotego krzyża na srebrzonym tle. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Najświętszego Serca Jezusa. Nad obrazem gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. Całe pole wypełnia obraz z przedstawieniem św. Wojciecha. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami pilastrów, z wyodrębnioną kwadratową płyciną z medalionem z rozetą, ujęte parą pilastrów. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Nad obrazem monogram Marii na sierpie księżyca. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami z muszlą, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. W polu płaskorzeźbione przedstawienie półpostaci Boga Ojca pośród obłoków, w glorii promienistej, w otoczeniu z gwiazd. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nagrobek na dwustopniowej podstawie oraz cokole dekorowanym z przodu płyciną, na nim ustawiona stela w formie stojącego prostokąta, u dołu profilowana, zamknięta trójkątnym, nadwieszonym szczytem z krzyżem. W górnej części ujęta dwiema laskami na wspornikach, dekorowanymi maswerkiem. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta zamknięta łukiem w ośli grzbiet, w podłuczu dekorowana maswerkiem. Wewnątrz złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki / ś(więtej) p(amięci) Florentyny z Fihauserów / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr Czorsztyna / urod(zonej) 27 Marca 1827 / zmar(łej) 17 Stycz(nia) 1870 / pełnej cnót chrześcijańskich.”
nagrobek
Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Nagrobek ustawiony na dwustopniowej podstawie oraz dwustrefowym cokole, w górnej części ścianki dekorowane płycinami o wypukłych górnych narożach, ujęte lizenami z blendami. Na cokole ośmioboczny trzon, zwężający się ku górze, w połowie wysokości profilowany, zakończony krzyżem. W dolnej części dekorowany blendami z maswerkiem. Na frontowej ściance górnej partii cokołu złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTOMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki ś(więtej) p(amięci) WIKTORYI z GRUDNICKICH / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr / Czorsztyna / zmarłej 8go Lutego 1867 / Pokój Jej pełnej cnót duszy!”.
nagrobek
Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie obelisku, ustawionego na wysokim stopniu oraz cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie obelisku złocony krzyż i inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / MARCELI / z DROHOJOWA / DROHOJOWSKI / WŁAŚCICIEL DÓBR / UR(ODZONY) 9. STYCZNIA 1817 R(OKU) / ZM(ARŁY) 1[...] SIERPNIA 1909 R(OKU) / PROSI O ZDROWAŚ MARYA”. W partii cokołu inskrypcje: „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / STANISŁAW DROHOJOWSKI / UR(ODZONY) 13 1 1885 ZM(ARŁY) 13-3-1941 / W OŚWIĘCIMIU” oraz „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / ADAM DROHOJOWSKI / UR(ODZONY) 9 7 1916 ZM(ARŁY) 23 12 1940 / W OŚWIĘCIMIU”.
nagrobek
Nagrobek Marcela, Stanisława i Adama Drohojowskich

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, zamknięta łukiem nadwieszonym, profilowana. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / s(więtej) p(amięci) / STANISŁAW MACHNICKI / przeżywszy lat 75 / zmarł dnia 21. Sierpnia / 1886 r(oku) / Stroskana żona z dziećmi / proszą o westchnienie / za Jego duszę”.
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Machnickiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z profilowanym obramieniem z uszakami. Na osi w górnej części owalny medalion z profilem zmarłego. Pośrodku tablicy inskrypcja: "Pamięci KS(KSIĘDZA) ZYGMUNTA GOLIANA / NIEZRÓWNANYCH CNÓT MĘŻA KAPŁANA, OBYWATELA / *1824_ +1885. / OJCU PARAFII – ODNOWICIELOWI KOŚCIOŁA – / OZDOBIE KAZALNICY – OPIEKUNOWI BIEDNYCH – / W DOWÓD NAJGŁĘBSZEJ CZCI I ŻALU / PARAFIANIE". W prawym dolnym rogu sygnatura kamieniarza: "E(DWARD) STEHLIK". W dolnej części medalionu sygnatura: "M(arceli) Guyski / 1886".
płyta nagrobna
Epitafium księdza Zygmunta Goliana
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie prostokąta leżącego z inskrypcją umieszczoną w żłobionej ramce uformowanej z konturów wąskich prostokątów przecinających się w narożach. Inskrypcja: Ks. JÓZEF DYAKIEWICZ / UR. NA LITWIE 1835 R. / PRZEZ 22 LAT WYGNANIEC NA SYBIR / ZM. W KRAKOWIE 19. WRZESNIA 1886 R. / W 26 ROKU KAPLAŃSTWA / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.
płyta nagrobna
Epitafium ks. Józefa Dyakiewicza
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz
Stygmatyzacja św. Franciszka
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty półkoliście z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W centrum kompozycji ukazana Maria w postawie stojącej na dużym, zielonym globie ziemskim, w kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie i z Dzieciątkiem Jezus na prawym ręku. Twarz podłużna z długim nosem, drobnymi ustami i wzrokiem wpatrzonym wprost na widza. Pod welonem widoczne długie i ciemnobrązowe włosy z przedziałkiem pośrodku. Ubrana jest w niebieską szatę spodnią z długimi rękawami, czerwoną suknię z rękawami podwiniętymi do łokci, niebieski płaszcz otulający ją od pasa w dół oraz długi, biały welon z jednym końcem rozwianym z lewej strony obrazu. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w lewo, z prawą nóżką ugiętą w kolanie i założoną na lewą i z głową przytuloną do Matki Boskiej. Twarz o rysach dziecięcych, pulchnych policzkach z ciemnymi oczami o smutnym wyrazie, okolona krótkimi i kędzierzawymi włosami. W dolnej części kompozycji szaro-różowe obłoki, powyżej różowe niebo, a w górnej części jasnoniebieskie. Wokół Dzieciątka i Matki Boskiej duża świetlista aureola. Rama drewniana, profilowana i złocona.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej. Maria stoi na kuli ziemskiej w delikatnym kontrapoście z lewą nogą zgiętą w kolanie. Lewą stopą depcze głowę węża. Ma skrzyżowane ręce na piersiach, a w lewej trzyma gałązkę białej lilii. Twarz pełna z długim nosem i małymi oczami oraz ustami, włosy bujne, ciemnobrązowe, opadające na ramiona i plecy. Maria ubrana jest w różową suknię, na którą ma narzucony ciemnobłękitny płaszcz, którego prawa poła zawija się przy jej stopach. Wokół głowy ma wieniec z 12 białych gwiazd. Wąż leży na globie ziemskim, w pysku trzyma jabłko. Tło przybiera odcienie brązów w dolnej części, a żółci w części górnej wokół postaci Marii. W tle widoczne są uskrzydlone główki aniołków. Na ramie, na odwrociu przyklejona kartka z odręcznym napisem „Ad Maiorem Dei Gloriam et Beatae Virginis Mariae / pinxit: Dominus Isidorus Jabłoński – Cracoviae / cura: Admodum Reverendi Domini Ignati Wojs Parochi loci / (…) Imaculatae Conceptionis Beatae Virginis Mariae / (…) / Sosnka die 10. Julii 1886. (Anno Domini) MDCCCLXXXVI”.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Kościół stanowi orientowaną, drewnianą świątynie wzniesioną na zrąb w układzie salowym z nawą na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od wschody do nawy przylega węższe, prostokątne prezbiterium zamknięte trójbocznie. Od północy do prezbiterium dostawiono drewnianą zakrystię połączoną za pomocą portalu z prezbiterium kościoła. Do nawy od zachodu dostawiono czworoboczną wieżę o pochyłych ścianach, wzniesioną w konstrukcji słupowej. Wieńczy ją nadwieszona, czworoboczna izbica z ostrosłupowym, gontowym hełmem z krzyżem. W przyziemiach wieży urządzono kruchtę połączoną z nawą świątyni. Od północy, wschodu i południa kościół otaczają otwarte soboty, szalowane przy wieży. Elewacje zewnętrze zostały oszalowane lub też pokryte gontem. W nawie i prezbiterium przepruto okna parzyste, czworoboczne. Całość nakrywa dach gontowy o jednej kalenicy. Nad nawą w części wschodniej nadwieszono wieloboczną sygnaturkę w formie latarni z baniastym hełmem. Wnętrze nakryto stropami, dodatków w nawie z zaskrzynieniami. Pomiędzy prezbiterium, a nawą rozpięta jest ostrołukowa tęcza z fazowaną belką zawieszoną na kroksztynach z ustawionym na osi krucyfiksem. W zachodniej części nawy urządzono chór muzyczny o drewnianym, pełnym parapecie wklęsło-wypukłym z lambrekinem, wspartym na dwóch żłobkowanych kolumnach. Odrzwia południowe prowadzące do nawy ujęto w portal wycięty w ośli grzbiet. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w nawie dwa ołtarze boczne.
kościół

Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza

Zdjęcie nr 1: Rzeźba i nagrobek przyścienne. Nagrobek prostopadłościenny na cokole. Na nagrobku zamieszczona inskrypcja na marmurowej, wprawionej tablicy o wymiarach 70x 58 cm: „D.O.M./ Ku pobożnemu wspomnieniu/ Józefa Piątkowskiego zmarłego 1829 r: w wieku lat 70./ Magdaleny Piątkowskiej zmarłej 1855 r: w wieku lat 89./ Kaspra Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 52./ Antoniego Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 47./ Maryanny z Piątkowskich Łozińskiej/ zmarłej w 1849 r: w wieku lat 50./ Wiktoryj Nowakowskiej w Zakonie Franciszki zmarłej w 1854 r: w wieku lat 19/X: Piątkowski Serafin/ ten pomnik postawił”. Rzeźba ustawiona na nagrobku, przedstawia Michała Archanioła stojącego na smoku. Budowa ciała muskularna.Anioł w dynamicznej pozie, kontrapoście.Ciężar ciała oparty na prawej nodze. Tors i głowa silnie przechylone w lewą stronę. Ręce uniesione do wysokości ramion, ugięte w łokciach, przedramiona skierowane w dół. U ramion duże, dynamicznie ukształtowane skrzydła. Włosy kręcone, długością sięgające ramion, twarz o młodzieńczych rysach.W prawej dłoni trzyma miecz, skierowany ukośnie w dół, w stronę głowy smoka. Ubrany w zbroję łuskową, w dolnej partii zakończoną fartuchem złożonym zpasów, hełm z obfitym pióropuszem oraz sandały sięgające połowy łydki. Postać odziana jest w dekoracyjnie kształtowany płaszcz. Smok leżący na grzbiecie, pod stopami Archanioła, ma głowę i łapy wyciągnięte ku górze. Na grzbiecie łuska oraz skrzydła.
rzeźba

Archanioł Michał- włączona w nagrobek rodziny Piątkowskich

Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, trójnawowy, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, zakrystią od północy i kruchtą od południa. Do naw przylegają kaplice: większa od północy i mniejsza od południa. Dwie kolejne kaplice przylegają do boków wieży. Ściany wnętrza gładkie, pokryte polichromią imitującą podziały i obramienia, dekorację ornamentalną i sceny iluzjonistyczne na stropach, utrzymane w chłodnej biało-niebiesko-różowej tonacji z dodatkiem żółtego. Na stropie prezbiterium scena Zwiastowania, na stropie nawy Zesłania Ducha Świętego. Od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch filarach z balustradą pokrytą polichromią. Prezbiterium i nawa główna nakryte stropami, nad prezbiterium o przekroju spłaszczonej kolebki, nad nawą płaski, z szerokimi fasetami, zakrystia sklepiona kolebkowo, kruchta i kaplice wschodnie krzyżowo. Nawę, prezbiterium i część kaplic doświetlają okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym, pozostałe zamknięte łukiem odcinkowym lub kwadratowe. Główne wejście i dwa boczne od zachodu, kolejne do przedsionka od północy i do kruchty od południa. Fasada z wieżą na osi, poprzedzona portykiem wspartym na filarach, z trójkątnym szczytem zwieńczonym krzyżem łacińskim. Fasada jednokondygnacyjna, przechodząca w masyw wieży. Kondygnację przepruwają trzy okna i jest zamknięta gzymsem wyniesionym na środku w łuk. Wieńczący ją trójkątny szczyt wtapia się w kondygnację wieży o gładkich elewacjach przeprutych jedynie niewielkimi oknami i tarczami zegarów. Ostatnia kondygnacja jest ujęta gzymsami i dekorowana fryzem arkadowym, którego arkady wykonano z nietynkowanej cegły. Zwieńczenie rozbudowane składa się z iglicy i ustawionych wokół niej, w narożach małych, dwukondygnacyjnych wieżyczek zamkniętych dachami stożkowymi. Wieżyczki połączono podwójnymi arkadami, których łuki wykonano z nietynkowanej cegły, tak samo jak górne kondygnacje wieżyczek. Elewacje kościoła gładkie, na niskim, kamiennym cokole, od wschodu opięte szkarpami. Prezbiterium i nawę przekrywają osobne dachy dwuspadowe, na kalenicy nawy wieżyczka na sygnaturkę, cztery kaplice i portyk nakrywają dachy trójpołaciowe, zakrystię i nawy boczne pulpitowe. Jedyne zachowane elementy wyposażenia sprzed pożaru w 1815 roku to fragment osiemnastowiecznej polichromii przedstawiającej dwóch aniołów z narzędziami męki i przedmioty nawiązujące do tego wydarzenia oraz gotycki portal do zakrystii wraz z żelaznymi, kutymi drzwiami.
kościół

Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza

Zdjęcie nr 1: Prostokątna tablica z czarnego wapienia w otoku z rytych i złoconych liści dębu. W jej polu napis wykonany kursywą „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pod tą swiętych przeznaczeń smiertelną odzieżą / Maciey, wraz z Tadeuszem, Kwapiszewscy! leżą / Dla których tkliwa Matka, przywiązana Żona, / Smutny ten napis kładzie, żalem ucisniona / Grób Ich pokrywszy łzami, pomnik zbudowała, / Żeby, tak drogiey straty pamięć, wiecznie trwała. / Przechodniu! gdy Cię czułość wstrzyma nad tym głazem, / Uczciy, obecne zwłoki, pobożnym wyrazem, / I westchniy, za te duszę: by Pan! Nieba Ziemi, / Złączył je wsród Swej Chwały z Aniołami swemi. / Roku 1828.”
płyta nagrobna

Epitafium Macieja i Tadeusza Kwapiszewskich

Zdjęcie nr 1: Nagrobek wolnostojący na rozbudowanym cokole, zwieńczony figurą Matki Boskiej. Cokół jest gładki, wieloczęściowy, z której część niższa jest szersza od górnej. Dolna jest prostopadłościenna, z uskokiem, na górnej części na frontowej ścianie inskrypcja. Figura Matki Boskiej w typie Niepokalanej ukazuje Marię w całej postaci, stojącą frontalnie, z rękami złożonymi do modlitwy i półksiężycem pod prawą stopą. Ma owalną, zamyśloną twarz o łagodnych rysach, oczy przymknięte, nos prosty, usta wąskie. Jest ubrana w długą, przewiązaną w pasie suknię i siegający ziemi płaszcz, który osłania jej głowę, plecy i jest założony za pasek przy lewym biodrze.
nagrobek

Nagrobek

Zdjęcie nr 1: Nagrobek ustawiony na trójstopniowej podstawie i na cokole, w których na froncie mieści się wejście do grobu w formie przełamanego pod kątem leżącego prostokąta zamkniętego trójkątnym przyczółkiem z niszą, u spodu z reliefem: „GRÓB BAUMÓW”. Górna część nagrobka w kształcie dwustrefowego obelisku: dolna partia w formie ściętego ostrosłupa na profilowanym cokole, w polu trzech spośród czterech fakturowanych ścianek tablice, powyżej czworoboczny wałek dekorowany płaskorzeźbionymi gałązkami laurowymi przeplatanymi z wstęgą, strefa zakończona gzymsem. Górna część zwężająca się ku górze w postaci wklęsło-wypukłego profilowanego cokołu dźwigającego kostkę dekorowaną z czterech stron kaboszonami oraz sześcian. Płyta na południowej ściance bocznej: „ANTONI BARON BAUM / C(ESARSKO) K(RÓLEWSKI) RADCA DWORU / URODZONY 6 WRZEŚNIA 1763. / ZMARŁ 29 WRZEŚNIA 1829 R(OKU) / HELENA / BARONOWA BAUMOWA / ŻONA ANTONIEGO / *1797 + 1884.”. Płyta na ściance frontowej: „JÓZEF BARON BAUM / PREZES RADY POWIATOWEJ WADOWICKIEJ / POSEŁ NA SEJM KRAJOWY I DO RADY PAŃSTWA / WICE PREZES KOŁA POLSKIEGO W WIEDNIU / PREZES TOWARZYSTWA WZAJ(EMNYCH) UBEZP(IECZEŃ) W KRAKOWIE / I. T. D. / URODZONY 12. PAŹDŹ(IERNIKA) 1821 / ZMARŁ 11. MARCA 1883.” Płyta na północnej ściance bocznej: „WIKTOR JÓZEF B(A)R(ON) BAUM / URODZ(ONY) 23/10 1845 ZMARŁ 3/10 1846 / JÓZEFA B(A)R(ONOWA) BAUMÓWNA / URODZ(ONA) 4/4 1854 ZMARŁA 18/4 1854 R(OKU)”. Na cokole obelisku sygnatura: „E(DWARD) STEHLIK W KRAKOWIE”.
nagrobek

Nagrobek Baumów

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nagrobek-tadeusza-drohojowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności