Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Nagrobek na dwustopniowej podstawie oraz cokole dekorowanym z przodu płyciną, na nim ustawiona stela w formie stojącego prostokąta, u dołu profilowana, zamknięta trójkątnym, nadwieszonym szczytem z krzyżem. W górnej części ujęta dwiema laskami na wspornikach, dekorowanymi maswerkiem. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta zamknięta łukiem w ośli grzbiet, w podłuczu dekorowana maswerkiem. Wewnątrz złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki / ś(więtej) p(amięci) Florentyny z Fihauserów / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr Czorsztyna / urod(zonej) 27 Marca 1827 / zmar(łej) 17 Stycz(nia) 1870 / pełnej cnót chrześcijańskich.”

Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Czorsztyn
Miejscowość
Sromowce Wyżne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Stanisława BM
Miejsce przechowywania
cmentarz
Identyfikator
DZIELO/06881
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
około 1870 roku
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej powstał około 1870 roku.

Opis

Nagrobek na dwustopniowej podstawie oraz cokole dekorowanym z przodu płyciną, na nim ustawiona stela w formie stojącego prostokąta, u dołu profilowana, zamknięta trójkątnym, nadwieszonym szczytem z krzyżem. W górnej części ujęta dwiema laskami na wspornikach, dekorowanymi maswerkiem. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta zamknięta łukiem w ośli grzbiet, w podłuczu dekorowana maswerkiem. Wewnątrz złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki / ś(więtej) p(amięci) Florentyny z Fihauserów / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr Czorsztyna / urod(zonej) 27 Marca 1827 / zmar(łej) 17 Stycz(nia) 1870 / pełnej cnót chrześcijańskich.”




Zarys problematyki artystycznej

Florentyna z Fihauserów była córką Konstantego Fihausera. Jej mężem był Marceli Drohojowski, właściciel dóbr czorsztyńskich i działacz niepodległościowy. Z ich małżeństwa urodziło się trzech synów – Stanisław, Kazimierz i Tadeusz oraz córka Wiktoria. Nagrobek przyjmuje typową dla XIX wieku formę steli o neogotyckiej dekoracji (laski, maswerk).




Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Uszkodzenia mechaniczne, zabrudzenia.

Streszczenie

Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej powstał około 1870 roku. Była ona córką Konstantego Fihausera oraz żoną Marcelego Drohojowskiego, właściciela dóbr czorsztyńskich i działacza niepodległościowego. Nagrobek przyjmuje typową dla XIX wieku formę steli o neogotyckiej dekoracji (laski, maswerk).

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium podzielone dwiema parami lizen, w centrum medalion z płyciną w formie czteroliścia, z monogramem IHS. Cokół retabulum dekorowany rozetami. Nastawa flankowana dwiema parami pilastrów i stojącą przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi, nad polem środkowym przyjmujące kształt łuku odcinkowego. Belkowanie dekorowane rozetami oraz anthemionami, nad polem środkowym małżowinowy kartusz z koroną, krzyżem i kotwicą. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, falistego przyczółka z siedzącymi puttami. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą, z figurą św. Stanisława. Nisza flankowana ornamentem małżowinowo-chrząstkowym i akantem. Kondygnacja flankowana uszami utworzonymi z akantu, karbowanej wstęgi i kratki regencyjnej. Po bokach nastawy przymocowane wsporniki z figurami św. Jana Kantego i św. Jana Nepomucena. Zwieńczenie w formie zbliżonej do prostokąta, o krawędzi kształtowanej przez woluty, dekorowanej stylizowanym ornamentem roślinnym i rokokowym. W polu prześwit w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujętym profilowaną ramą, z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonymi detalami.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami lizen, w centrum przedstawienie złotego krzyża na srebrzonym tle. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Najświętszego Serca Jezusa. Nad obrazem gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. Całe pole wypełnia obraz z przedstawieniem św. Wojciecha. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami pilastrów, z wyodrębnioną kwadratową płyciną z medalionem z rozetą, ujęte parą pilastrów. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Nad obrazem monogram Marii na sierpie księżyca. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami z muszlą, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. W polu płaskorzeźbione przedstawienie półpostaci Boga Ojca pośród obłoków, w glorii promienistej, w otoczeniu z gwiazd. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie obelisku ustawionego na podstawie i cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TU LEŻĄ ZWŁOKI / TADEUSZA / DROHOJOWSKIEGO / ur(odzonego) 28 Grud(nia) 1858 / um(arłego) 21 Maja 1886 / PRZECHODNIU WESTCHNIJ / DO BOGA / ZA JEGO DUSZE.” Nad nią krzyż.
nagrobek
Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego
Zdjęcie nr 1: Nagrobek ustawiony na dwustopniowej podstawie oraz dwustrefowym cokole, w górnej części ścianki dekorowane płycinami o wypukłych górnych narożach, ujęte lizenami z blendami. Na cokole ośmioboczny trzon, zwężający się ku górze, w połowie wysokości profilowany, zakończony krzyżem. W dolnej części dekorowany blendami z maswerkiem. Na frontowej ściance górnej partii cokołu złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTOMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki ś(więtej) p(amięci) WIKTORYI z GRUDNICKICH / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr / Czorsztyna / zmarłej 8go Lutego 1867 / Pokój Jej pełnej cnót duszy!”.
nagrobek
Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie obelisku, ustawionego na wysokim stopniu oraz cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie obelisku złocony krzyż i inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / MARCELI / z DROHOJOWA / DROHOJOWSKI / WŁAŚCICIEL DÓBR / UR(ODZONY) 9. STYCZNIA 1817 R(OKU) / ZM(ARŁY) 1[...] SIERPNIA 1909 R(OKU) / PROSI O ZDROWAŚ MARYA”. W partii cokołu inskrypcje: „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / STANISŁAW DROHOJOWSKI / UR(ODZONY) 13 1 1885 ZM(ARŁY) 13-3-1941 / W OŚWIĘCIMIU” oraz „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / ADAM DROHOJOWSKI / UR(ODZONY) 9 7 1916 ZM(ARŁY) 23 12 1940 / W OŚWIĘCIMIU”.
nagrobek
Nagrobek Marcela, Stanisława i Adama Drohojowskich

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. Na środku umieszczono złoconą inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(KSIĘDZU) JÓZEFOWI NOWAKOWSKIEMU / *1812. +1870. / Zasłużonemu około w zniesienia tej świątyni / Dusz pasterzowi Swojemu / wdzięczni Parafianie”, którą ujęto linią z uszakami w narożach.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Józefa Nowakowskiego
Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół Ducha Świętego w Podstolicach
Zdjęcie nr 1: Figura przedstawia Chrystusa w pozycji leżącej, z nogami ułożonymi równolegle oraz rękami spoczywającymi wzdłuż ciała. Jego twarz jest trójkątna, o wystających kościach policzkowych, prostym nosie i zamkniętych oczach, okolona krótką brodą i długimi włosami opadającymi na ramiona. Ciało Jezusa jest silnie wychudzone, z podkreśloną muskulaturą rąk i nóg oraz żebrami i mostkiem klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Partię bioder przesłania krótkie pozłacane, perizonium zawieszone na sznurze, z końcówką tkaniny przerzuconą przez sznur w partii podbrzusza oraz ze zwisem tkaniny na jego prawym boku. Polichromia ciała naturalistyczna, traktowana niemal monochromatycznie, z zaznaczonymi śladami męki.
rzeźba
Chrystus do grobu
Zdjęcie nr 1: Scena ujęta malowaną ramą koloru złotego o polu stojącego prostokąta z uszakami, z prostokątnie wciętymi dłuższymi bokami i wyłamanym półkoliście bokiem górnym i półkoliście wciętym bokiem dolnym; w górnej części ozdobiona stylizowanym ornamentem akantowym. W polu głównym ukazany jest Chrystus stojący na niebieskim globie w otoczeniu dwóch aniołów. Lewą rękę ma zgiętą w łokciu, a dłoń położoną na piersi, natomiast prawą rękę ma wyprostowaną, skierowaną w dół. Na obu dłoniach widoczne są ślady męki. Twarz podłużna z długim i szeroko zakończonym nosem, okolona krótką brodą. Włosy długie, bujne, brązowe opadają na ramiona i plecy. Chrystus ubrany w czerwoną suknię, na którą narzucony jest błękitny płaszcz. Wokół głowy ma jasnozłoty kolisty nimb krzyżowy. Anioły widoczne są w półpostaci, częściowo schowane za globem ziemskim. Anioł po lewej zwrócony jest w prawo, w dłoniach trzyma koronę cierniową. Ubrany jest w suknię z niebieskimi rękawami oraz ugrową tunikę. Po prawej anioł ukazany frontalnie z krzyżem w dłoniach. Ubrany jest w białą suknię i zielony płaszcz, spięty pod szyją. Twarze aniołów są silnie zarumienione, z wyraźnymi długimi nosami, okolone długimi włosami. Po lewej stronie obrazu sygnatura: „Pinx[it] F(rater) Didacus. / Batarina 1870”.
polichromia ścienna
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z obwiedzioną złotą ramką inskrypcją „JOZEF KAROL DRDA z / Jana i Juzefy z Drdow / urodzony dnia 10 Lutego / 1804 r(oku) zasłuzony Burmistrz / miasta Wieliczki czło/nek wielu Towarzyst[w] / Ozdobiony Krzyzem / złotym zasługi zmarł / dnia 24 Marca 1870 / roku”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Karola Drdy
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie prostokątnej tablicy, wspartej na profilowanym gzymsie, ujętej kolumienkami jońskimi podtrzymującymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie. Po bokach kolumn dostawione spływy wolutowe. Nad belkowaniem fryz z dwiema (odwróconymi) tarczami. W nich kolejne tarcze, również odwrócone, z godłami herbów Godziemba i Zadora. Nad tarczami korony rangowe (hrabiowskie) z klejnotami herbowymi. Nad fryzem przerwany, łukowato zarysowany przyczółek, wewnątrz którego cokolik z krzyżem o rozszerzających się ramionach. W polu inskrypcja „Mikołajowi / z Lubrańca Godziembie / DĄMBSKIEMU / * 10 Wrześ(nia) 1778 w Nieszkowie. / + 18 Paźdz(iernika) 1868 w Wiesbadenie / i Żonie Jego Leokadyi / z Brzezia Russockich / DĄMBSKIEJ / * 14 Marc(a) 1806 w Oświęcimie / + 27 Czerwca 1870 r(oku) / Właścicielom Oświęcimia / Wdzięczne dzieci / proszą dla Nich o Zdrowaś Marya”. W dolnej części, po prawej stronie sygnatura „E(dward) Stehlik / w Krakowie”.
płyta nagrobna
Epitafium Mikołaja i Leokadii z Brzezia Rusockich Dąmbskich

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nagrobek-florentyny-z-fihauserow-drohojowskiej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności