Obraz wotywny Piotra Komorowskiego

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Obraz w kształcie kwadratu w profilowanej ramie ze złoconymi krawędziami. W prawym, górnym rogu umieszczono obszerny opis cudu uzdrowienia Piotra Komorowskiego oraz jego dziękczynnych planów fundacyjnych.Tekst został spisany czarną majuskułą na kremowym tle i obwiedziony czerwoną ramką. Poniżej napisu przedstawiono modlącego się fundatora, któremu ukazuje się Stanisław Kazimierczyk, a między nimi namalowano zabudowania klasztorne. Piotr Komorowski klęczy, ma ręce złożone do modlitwy, jest ubrany w jasnoczerwoną suknię i czerwony, spięty pod szyją płaszcza podbity wzorzystym materiałem. Chore oko ma przewiązane opaską. Kazimierczyk został ukazany w lewym górnym rogu, w półpostaci, z kwiatem lilii w lewej i uniesioną prawą ręką, w białej komży, czarnym mucecie i birecie na głowie; w otoku ze skłębionych, ciemnozielonych chmur. Poniżej umieszczono zespół budynków fundowanych przez Komorowskiego. W centrum obrazu kościół po lewej stronie i klasztor po prawej połączone przełączką, a przed nimi otoczony murem z basztami teren, na którym rozlokowano siedem kaplic. Trzy po lewej stronie, trzy po prawej, a między nimi jedną większą. Teren przecinają ścieżki, między nimi widać nieregularnie czarne kwadraty ziemi. Do muru, od zewnętrznej strony dobudowano niewielkie budowle, obok fundatora widoczna jest wolnostojąca kolumna. Na linii horyzontu drzewa, powyżej tło wypełnia jasnoróżowe niebo.

Zarys problematyki artystycznej

Jest to obraz wotywny zamówiony przez Piotra Komorowskiego w 1630 roku przedstawiający historię jego uzdrowienia przez obecnie św. Stanisława Kazimierczyka oraz plany przyszłej fundacji dziękczynnej polegającej na osadzeniu kanoników regularnych (z których wywodził się Kazimierczyk) na terenie dóbr należących do Komorowskiego – w Suchej – w nowo wybudowanym klasztorze przy niewiele starszym kościele.
Z lewej strony u góry widać błogosławiącego Stanisława Kazimierczyka, po prawej, w połowie wysokości, fundatora klęczącego w modlitwie. Między nimi rozciąga się szeroki widok na zabudowania fundowane przez Komorowskiego. W głębi pierwszy kościół połączony z domem zakonnym dla kanoników (obecnie plebanią) i przed nimi siedem kaplic na cmentarzu przykościelnym, który był też ogrodem. Teren otoczono murem z basztami w narożach i większą na osi. Po zewnętrznej stronie ogrodzenia, niedaleko fundatora, widoczna jest kolumna najpewniej poświęcona Najświętszej Marii Pannie. Fundacja miała spójny program ideowy: poprzez zakon nawiązywała do Lateranu – rzymskiego wzgórza, na którym wznosi się bazylika, a siedem kaplic można złączyć z siedmioma najważniejszymi bazylikami włoskiego miasta. Odwiedzenie ich wszystkich prowadziło do uzyskania odpustu. W tym samym czasie, gdy fundowano klasztor suski, Stolica Apostolska zezwoliła na podobne uprzywilejowanie siedmiu kościołów krakowskich. W 1695 roku brewe, czyli urzędowe pismo papieskie mniejszej wagi niż bulla, pozwoliło na otrzymanie odpustu po odwiedzeniu siedmiu ołtarzy w Suchej. Nazwy kaplic odpowiadały Radościom Matki Boskiej.
Obraz był namalowany do kościoła Bożego Ciała w Kazimierzu, mieście sąsiadującym z Krakowem, a obecnie jego dzielnicą. Wisiał przy grobie pochowanego tam Stanisława Kazimierczyka obok innych utrzymanych w podobnej stylistyce i formie przedstawień cudów tego duchownego. Obecnie obok grobu wisi kopia (?) a oryginał znajduje się w muzeum w Suchej Beskidzkiej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz wotywny zamówiony przez Piotra Komorowskiego w 1630 roku przedstawia historię jego uzdrowienia przez obecnie św. Stanisława Kazimierczyka oraz plany przyszłej fundacji dziękczynnej. Został namalowany do kościoła Bożego Ciała w Kazimierzu, mieście sąsiadującym z Krakowem, a obecnie jego dzielnicą. Wisiał przy grobie pochowanego tam Stanisława Kazimierczyka

Bibliografia