Namalowany w drugiej połowie XIX wieku przez Wojciecha Eljasza-Radzikowskiego obraz został umieszczony w głównej części retabulum z 1778 roku. Dla kościoła w Babicach artysta wykonał także inne obrazy m.in. przedstawiający Anioła Stróża, umieszczony jako zasuwa wspomnianego ołtarza oraz stacje drogi krzyżowej. Jako twórca cyklu czternastu stacji Wojciech Eljasz-Radzikowski wspominany jest w „Inwentarzu kościoła parafialnego w Babicach” z 1982 roku, którego autor powołał się na zaginione, wcześniejsze inwentarze kościoła. Możliwe, że obydwa obrazy pojawiły się w strukturze ołtarza w tym samym czasie, wedle napisu na odwrociu obrazu z przedstawieniem Anioła Stróża, było to około 1864 roku i zostały „malowane staraniem / X. Wojciecha Proboszcza Praszkiewicza”.
Ołtarz odnawiany i pozłacany w 1929 roku.
Obraz umieszczony w polu lewego ołtarza bocznego w pierwszym od prezbiterium przęśle nawy kościoła, w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem, w profilowanej, złoconej ramie. W centrum stojąca, ukazana frontalnie, całopostaciowo Maria w typie Niepokalanie Poczętej. Postać stojąca na półksiężycu, z głową lekko odchyloną ku górze, skierowaną w prawą stronę i rękoma skrzyżowanymi na piersi. W lewej dłoni trzyma rzeźbioną, srebrzoną lilię. Twarz drobna, okrągła z wypukłym czołem, dużymi, okrągłymi oczami wzniesionymi ku górze i niewielkimi, pełnymi ustami. Policzki zaakcentowane różem. Włosy długie, opadające na plecy w kolorze szaro-brązowym. Maria jest ubrana w obszerne, długie, rozwiane szaty nakładane na obraz drewniane, złocone. Składają się na nie płaszcz i długa suknia. Na głowie drewniana, złocona korona otwarta z rzeźbionymi szlachetnymi kamieniami. Wokół głowy okrąg z 12 drewnianych i złoconych gwiazd. W dole kompozycji płaskorzeźbiony, srebrzony półksiężyc, oraz złocone glob i wąż z jabłkiem w paszczy. Tło malowane, nieokreślonej barwy brązowo-niebieskiej, rozjaśnione wokół głowy Marii i u dołu kompozycji.
Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny został orzeczony dopiero w 1854 roku, jednak przedstawienia tego typu ikonograficznego pojawiały się już w epoce średniowiecza i ulegały licznym przekształceniom. Typ wizerunku ukazującego niepokalanie poczętą Marię jako młodą, piękną dziewczynę z rękoma złożonymi na piersiach bądź w geście modlitwy, stojącą na kuli ziemskiej oplecionej wężem, rozwinął się w XVII wieku w malarstwie hiszpańskim, głównie Bartoloméa Estebana Murilla. Ikonografia Niepokalanego Poczęcia wykształciła się w wyniku utożsamienia Najświętszej Marii Panny z Niewiastą Apokaliptyczną przedstawioną w wizji św. Jana Ewangelisty: „Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w Słońce i Księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12,1). Trzymany przez Marię kwiat lilii dodatkowo podkreśla aspekt jej czystości.
Dobry.
Szablowski Jerzy, Katalog zabytków sztuki w Polsce, t.1, z. 4: Powiat chrzanowski, Warszawa 1952, s. 4.
Natanek P., Informator Architektury krakowskiej 2000. Parafie i Kościoły, Kraków 2000.
Wizerunek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny stanowi przykład twórczości małopolskiego malarza Wojciecha Eljasza-Radzikowskiego, którego dzieła zdobią liczne, małopolskie kościoły.
Paulina Chełmecka, "Matka Boska Niepokalanie Poczęta", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-niepokalanie-poczeta-26